All Chapters of มหาเทพ แห่ง สงคราม: Chapter 1901 - Chapter 1910

ข่าวดังกล่าวโจมตีพวกเขาราวกับสายฟ้าฟาด ก่อนหน้านี้เพียงคู่เดียวพวกเขายังเฉลิมฉลองกันอยู่เลย และตอนนี้กลับรู้สึกเหมือนถูกน้ำเย็นสาดใส่หน้า นี่คงเป็นเรื่องตลกร้ายเป็นแน่!นายท่านโลเดอร์จ้องมองไปที่ศิษย์ที่คุกเข่าตัวสั่นอยู่บนพื้น “บอกฉันอีกทีสิว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่? กองทัพทั้งเก้าจะแข็งแกร่งเช่นนั้นได้ยังไง?” เสียงของเขาสั่นเทาและเย็นชาศิษย์คนนั้นหวาดกลัวมาก จนคำพูดของเขาเริ่มจะวกไปวนมา เขารู้อย่างแจ่มแจ้งว่าเขาจะไม่สามารถออกจากห้องแห่งความลับนี้ไปทั้งที่ยังมีลมหายใจได้หากเขาทำให้ชายทั้งสองคนที่อยู่เบื้องหน้าไม่พอใจ เขากล่าวไปตามจริง โดยยืนยันกับทั้งนายท่านโลเดอร์และนายท่านแมคเคนซี่ว่าสิ่งที่พวกเขาได้ยินในครั้งแรกนั้นถูกต้อง พวกเขาไม่ได้ฟังอะไรผิดไปแต่อย่างใดไม่แปลกเลยที่พวกเขาจะโกรธจัดเมื่อพบว่าคนที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาถูกฆ่าตายและเหลือเพียงพวกที่มีระดับพลังยุทธต่ำต้อย "ออกไป!" แม้ว่าคำสั่งจะถูกพูดด้วยน้ำเสียงที่เดือดดาล แต่มันก็เหมือนกับเสียงดนตรีจากสวรรค์สำหรับศิษย์ที่กำลังหวาดกลัว เขารู้สึกเป็นอิสระและออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับมามองใบหน้าของนายท่านโลเดอร์เปลี่ยนเป็นสีเข้มด้

ผู้อาวุโสทุกคนของกองกำลังภาคีตัดสินใจที่จะเข้าร่วมการต่อสู้กับเผ่าเก้าเทพเพราะกองกำลังดังกล่าวเป็นราวกับหนามยอกอกของพวกเขา ในประวัติศาสตร์ไม่เคยมีกองกำลังใดพัฒนาได้รุดหน้าเท่ากับเผ่าเก้าเทพเฟนด์ วู๊ดทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยโดยไม่ได้พักมาตั้งแต่ที่เขาพัฒนาไปอีกขั้นและเลื่อนระดับเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นต้นระดับสี่ได้สำเร็จ เขาบ่มเพาะโอสถที่เขาใช้อย่างต่อเนื่องเพื่อเพิ่มระดับการบ่มเพาะของตัวเองในช่วงเวลาสั้น ๆ เพียงเจ็ดวัน จากขั้นที่เจ็ดในระดับทะลวงวิญญาณ เขาก็ได้ก้าวเข้าสู่ขั้นที่เก้าในระดับทะลวงวิญญาณแล้ว ขั้นที่เก้าในระดับทะลวงวิญญาณคือเพดานสูงสุดของโลกนี้ในการจัดอันดับอำนาจ และปรมาจารย์ของกองกำลังที่ยิ่งใหญ่ส่วนใหญ่ก็อยู่ในขั้นเดียวกันนี้หลังจากถึงขั้นที่เก้าระดับทะลวงวิญญาณแล้ว เฟนด์ วู๊ดก็กำหมัดโดยไม่รู้ตัวและรู้สึกได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งที่ไหลออกมาจากปลายนิ้วของเขา เฟนด์ วู๊ดคนปัจจุบันมีความมั่นใจที่จะเผชิญหน้ากับนักสู้ขั้นสองหรือสามระดับนฤพาน น่าเสียดายที่ไม่มีนักสู้คนใดอยู่ในระดับนฤพาน ซึ่งก็หมายความว่าเขาแข็งแกร่งที่สุดในโลกของแคทธีเซียเขาเฝ้ารอการต่อสู้กับกองกำลั

ใบหน้าของนายท่านแมคเคนซี่ดูซีดเซียว ซึ่งไม่ได้ดีไปกว่านายท่านโลเดอร์มากนัก ก่อนหน้านี้เขาเองก็มีลางสังหรณ์ว่าการต่อสู้ครั้งนี้อาจไม่เป็นผลดีต่อพวกเขา ก่อนออกเดินทาง เขาสาบานว่าจะทำทุกวิถีทางเพื่อเรียกร้องชัยชนะของพวกเขา แต่ไม่คาดคิดเลยว่าเฟนด์ วู๊ดจะสามารถก้าวไปสู่ขั้นที่เก้าในระดับทะลวงวิญญาณได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้สำหรับเขาแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่จะก้าวหน้าอย่างรวดเร็วในเวลาอันสั้นเช่นนี้ แต่เขาไม่ได้ตระหนักถึงพรสวรรค์อันแยบคายของเฟนด์ วู๊ด ในการเล่นแร่แปรธาตุ ท้ายที่สุดเฟนด์ วู๊ดยังเป็นคนเดียวในแคทธีเซียที่มีสถานะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นต้นระดับสี่ เมื่อนายท่านแมคเคนซี่เห็นว่านายท่านโลเดอร์ยังคงจ้องมองเฟนด์ วู๊ดอย่างเย็นชา เขาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากขึ้นมา “ต่อให้คุณจะใช้พลังทั้งหมดทั้งหมดมาข่มเขา เขาก็ไม่สะทกสะท้านหรอก ผมบอกแล้วไงว่าเขาแข็งแกร่งกว่าที่คุณคิด แต่คุณกลับไม่ฟังผม!” นายท่านแมคเคนซี่ยินดีที่จะระดมกำลังทั้งหมดในกองกำลังภาคีมาด้วย เพราะเห็นได้ชัดว่าหากส่งบรรดาศิษย์คนอื่น ๆ มาเหมือนครั้งที่แล้วพวกเขาจะต้องสูญเสียอีกเป็นแน่นั่นจะทำให้เฟนด์ วู๊ดมีเวลาในการบ่มเพาะตัวเองเพิ่มขึ

นายท่านแฮ็คฟอร์ดรู้สึกราวกับว่าใบหน้าด้านขวาของเขากระแทกเข้ากับภูเขาเหล็ก พลังมหาศาลได้ทำลายโล่พลังฉีหรือที่ผู้คนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เรียกกันว่า 'เกราะวิญญาณ' ลง เมื่อเกราะวิญญาณนี้ถูกทำลายไป หมัดของเฟนด์ก็พุ่งเข้าใส่ใบหน้าของเขาเต็มเปา ฟันของนายท่านแฮ็คฟอร์ดหลุดออกจนหมดแถมกรามของเขาก็หลุดตามไปด้วย นั่นทำให้เขาไม่อาจกรีดร้องออกมาได้ เขาถูกส่งตัวให้ปลิวไปในอากาศ ก่อนตกลงบนพื้นด้วยเสียงอันดังกึกก้องในท้ายที่สุดนับเป็นเรื่องบังเอิญที่เขาร่วงหล่นลงในจุดที่ไม่ไกลจากที่ที่ร่างของนายท่านโลเดอร์อยู่ สมาชิกของกองกำลังภาคีที่เหลือเฝ้าดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า พวกเขาอ้าปากค้าง พวกเขาไม่มีเวลาแม้แต่จะโต้ตอบ เนื่องด้วยความเร็วของเฟนด์ ตระหนักได้แล้วว่าประเมินเฟนด์ต่ำเกินไป และในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดชายหนุ่มถึงดูมั่นอกมั่นใจนักสำหรับนายท่านแมคเคนซี่ดูเหมือนว่าเฟนด์ไม่คิดที่จะให้เวลาพวกเขาได้รวบรวมพลังด้วย ถึงจุดนี้ใบหน้าของเขามืดมน นายท่านแฮ็คฟอร์ดถือเป็นเสาหลักของกองกำลังภาคีแต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังถูกเฟนด์เล่นงานได้อย่างง่ายดาย แม้ว่านายท่านแมคเคนซี่จะไม่เข้าใจถึงความเจ็บปวดที่นาย

ความเร็วของนายท่านแมคเคนซี่เทียบกับเฟนด์ไม่ได้เลย ทันใดนั้นเขาก็เห็นประกายแสงสีทองพร้อม ๆ กับที่เฟนด์กระแทกกำปั้นลงบนไหล่ของเขา หมัดนั้นทำให้ข้อต่อของเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ เขาส่งเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ขณะที่ความรู้สึกเจ็บปวดแล่นพล่านไปทั้งร่าง หมัดนั้นทำให้ไหล่ของเขาใช้การไม่ได้อีกต่อไปเฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชาในขณะที่เขาโชว์กำปั้นซ้ายขึ้นมาอีกครั้ง เขาไม่ให้เวลานายท่านแมคเคนซี่ได้ป้องกันตัวเองเลย แสงสีทองส่องประกายบนกำปั้นของเขาในขณะที่เขากระแทกมันเข้ากับหน้าอกด้านขวาของนายท่านแมคเคนซี่ด้วยแรงที่มากพอจะปลิดชีวิตใครก็ได้ เสียงกระดูกหักดังขึ้นอีกครั้ง หมัดนี้ไม่เพียงแต่ทำให้กระดูกของนายท่านแมคเคนซี่แตกละเอียดเท่านั้น แต่ยังทำให้เขาไม่สามารถกระตุ้นพลังฉีของเขาออกมาได้อีกด้วย ดังนั้นเขาจึงตกลงไปที่พื้นราวกับใบไม้ร่วงหล่นเฟนด์ยังไม่จบกับเขา ชายหนุ่มตามเขาลงมาและคว้าคอเสื้อของนายท่านแมคเคนซี่เอาไว้ หมัดต่อไปจะกระทบเข้าที่เส้นลมปราณของนายท่านแมคเคนซี่ เขาวางแผนที่จะทำลายพลังยุทธของอีกฝ่ายให้สิ้นซากเพื่อให้แน่ใจว่าศัตรูจะไม่มีโอกาสกลับมาล้างแค้นเขาได้ดวงตาอันน่าเกร