All Chapters of มหาเทพ แห่ง สงคราม: Chapter 1891 - Chapter 1900

จากนั้นคีแรนอธิบายว่า “เมืองสกายดูลล์ไม่ใช่เมืองที่ใหญ่โตอะไรนัก แต่เป็นเมืองที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง”“คุณกำลังบอกว่ามีนักเล่นแร่แปรธาตุอยู่ที่นั่น?”เฟนด์ตกใจมาก เขานึกถึงบางสิ่งอย่างรวดเร็วและถามคีแรนทันที“เมืองสกายดูลล์มีชื่อเสียงเพราะผู้คนในเมืองทะเลสาบแห่งนั้นล้วนให้ความนิยมในการเล่นแร่แปรธาตุ” คีแรนกล่าวยิ้ม ๆ “นอกจากนี้ที่นั่นยังเป็นสถานที่ที่นักเล่นแร่แปรธาตุมักไปซื้อขายแลกเปลี่ยนกัน จะมีผู้คนไปที่นั่นเพื่อขายหรือซื้อทรัพยากรที่ใช้ในการเล่นแร่แปรธาตุ รวมถึงเตาบ่มเพาะโอสถและแม้แต่สูตรการเล่นแร่แปรธาตุก็มีคนขายที่นั่น!”“มีสถานที่แบบนั้นด้วยเหรอ? ทำไมก่อนหน้านี้คนไม่พูดอะไรเลย?”เฟนด์รู้สึกตื่นเต้นหลังจากได้ยินเช่นนั้นคีแรนอธิบายอย่างรวดเร็ว “นายท่าน ผมเพิ่งรู้ว่าคุณเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุเมื่อวานนี้ อีกอย่างเมื่อวานเราก็มัวแต่ยุ่งเพราะเพิ่งต่อสู้กับศัตรูเสร็จ และหลังจากนั้นผมก็ยุ่งอยู่กับการเก็บกวาดของที่ริบมาจากสงคราม ผมไม่มีเวลาที่จะบอกคุณเรื่องนี้ แต่ถึงอย่างนั้นคนส่วนใหญ่ในเมืองสกายดูลล์ก็เป็นเพียงนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นต้นระดับหนึ่งหรือผู้ที่ต้องการเรียนรู้การเล่นแร่แปรธ

หญิงสาวมองไปที่ข้อความบนป้ายและอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับกองกำลังนี้เลย เผ่าเก้าเทพ? อย่าบอกนะว่าเป็นกองกำลังที่ยังไม่ถึงระดับสามด้วยซ้ำ?”เควินรีบลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่ามีคนเดินเข้ามา “กองกำลังของเราเพิ่งก่อตั้งได้ไม่นาน สาวน้อย” เขาแนะนำ “เราเพิ่งก่อตั้งตัวเองเมื่อวานนี้เอง แต่คุณไม่คิดว่ากองกำลังของเราน่าสนใจกว่าและมีศักยภาพในการเติบโตงั้นหรือ?”สีหน้าของหญิงสาวบิดเบี้ยวอย่างดูแคลนเมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้ “ฉันอาจจะเป็นแค่ผู้ฝึกยุทธทั่วไป แต่ฉันก็เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุชั้นยอดระดับหนึ่งแล้ว ฉันมีพรสวรรค์ในการเล่นแร่แปรธาตุ ดังนั้นฉันไม่สนใจกองกำลังหน้าใหม่อย่างพวกคุณหรอก ฉันตั้งใจจะหาใครสักคนที่อย่างน้อยก็ต้องเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับชั้นต้นระดับสามมาสอนฉัน มีเพียงนักเล่นแร่แปรธาตุในระดับนั้นเท่านั้นที่จะสามารถสั่งสอนฉันได้!”ดวงตาของเควินเป็นประกายเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ “กองกำลังของเราเหมาะกับเธอที่สุดเลย สาวน้อย” เขาพูดพร้อมหัวเราะเบา ๆ “ฉันอาจไม่ใช่นักเล่นแร่แปรธาตุระดับสาม แต่ในไม่ช้าฉันจะพัฒนาไปถึงขั้นนั้นได้ ฉันอยู่ห่างจากขั้นนั้นเพียงแค่เอื้อมมือ

“เขาต้องทำเพราะอยากอวดอ้างตัวเองแน่ วิธีการปรุงส่วนผสมของไอ้สารเลวนั้นก็นับว่าดีอยู่และเขาก็หน้าจะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่มีระดับค่อนข้างสูง แต่เขาต้องไม่ใช่นักเล่นแร่แปรธาตุชั้นยอดระดับสามอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นเขาไม่เตร็ดเตร่อยู่ตามถนนแบบนี้หรอก” ชายเคราแพะยืดคอออก และพูดจาเย้ยหยันการซุบซิบนินทาดำเนินไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และทั้งหมดก็เข้าหูเควินและคีแรน พวกเขารั้งตัวเองไว้เพราะเห็นแก่การใหญ่ที่กำลังจะมาถึงแต่ประโยคสุดท้ายจากชายวัยกลางคนผู้มีเคราแพะพูดด้วยท่าทางหยิ่งยโสและเย้ยหยัน ไม่ใช่แค่การออกความคิดเห็นธรรมดาเควินส่งเสียงเย็นชาและจ้องไปที่ชายวัยกลางคนที่มีเคราแพะคนนั้น “เพียงเพราะคุณทำไม่ได้ ย่อมไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะทำไม่ได้ แค่รอดูก็แล้วกันว่าเขาจะทำสำเร็จหรือเปล่า? คุณเอาแต่พูดจาหาเรื่องไม่หยุด อยากจะมีเรื่องนักหรือไง?”เขาเคยหงุดหงิดผู้ชายคนนี้มาตั้งแต่แรก เขาพูดจายียวนมาตั้งแต่ต้น และยิ่งเขาพูด น้ำเสียงของเขาก็ยิ่งกระแนะกระแหนมากขึ้นระดับการบ่มเพาะของชายเคราแพะไม่สูงเท่าเควิน เป็นเรื่องปกติที่คนที่เชี่ยวชาญในการเล่นแร่แปรธาตุจะไม่สนใจเรื่องการบ่มเพาะระดับพลังยุทธ

เฟนด์หัวเราะเบา ๆ นี่คือสิ่งที่เขากำลังมองหา ท้ายที่สุด เขาใช้เวลามากมายในการบ่มเพาะโอสถและแสดงให้ทุกคนเห็นไปแล้ว จุดประสงค์ของเขาคือการรับสมัครนักเล่นแร่แปรธาตุด้วยวิธีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น หากเผ่าต้องการเติบโตและขยายตัว ความเชี่ยวชาญในการเล่นแร่แปรธาตุและการบ่มเพาะโอสถ โอสถนี้นับว่ามีความสำคัญอย่างยิ่ง เขาหายใจเข้าลึก ๆ และลุกขึ้นจากเก้าอี้หลังจากวางเม็ดยาลง จากนั้นเขาก็ยืดหลังตรงและจ้องมองฝูงชน ดวงตาของเขาปลดปล่อยความรู้สึกอดทนและดูราบเรียบออกมา "ถูกต้อง! ผมมาที่นี่เพื่อรับสมัครศิษย์!” ฝูงชนมองมาที่เขาด้วยสายตาคาดหวัง “ว้าว…” สีหน้าประหลาดใจของทุกคนในห้อง เขาต้องการรับศิษย์งั้นหรือ? นักเล่นแร่แปรธาตุระดับสามกำลังมองหาศิษย์! ในช่วงสิบปีที่ผ่านมานี้ ไม่มีนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นสูงระดับสามคนไหนที่รับสมัครศิษย์ในเมืองสกายดูลล์! การมีนักเล่นแร่แปรธาตุที่มีชื่อเสียงและมีความสามารถเป็นที่ปรึกษาย่อมดีกว่าการบ่มเพาะอยู่เพียงลำพัง เฟนด์ได้พิสูจน์ทักษะและความสามารถของเขาแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องโฆษณาตัวเองอีกต่อไป วินาทีต่อมาหลังจากที่เฟนด์ประกาศความตั้งใจของเขาแล้ว ฝูงชนก็ตื่นเต้นเป็

นายท่านเซลเลอร์จ้องมองภาพการถูกทำลายล้างเบื้องหน้า ตำหนักคลื่นเมฆาที่ครั้งหนึ่งเคยรุ่งเรืองและทรงพลังพังทลายเสียจนไม่มีชิ้นดี “คุณคิดว่าเราควรไปที่กองทัพทั้งเก้าและดูสถานการณ์ของพวกเขาด้วยหรือเปล่า? ผมอยากไป เผื่อจะมีใครรอดชีวิตบ้าง” เขาถอนหายใจออกมาดัง ๆ ณ จุดนี้ นายท่านเซลเลอร์อับจนหนทาง เขาไม่รู้จะทำอย่างไรอีกต่อไป เขาเป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญของกองกำลังปฏิภาคีแต่คราวนี้เขากลับทำอะไรไม่ถูก คิ้วของปรมาจารย์ยาร์โบรห์ขมวดเข้าหากัน จากนั้นเขาก็ตบต้นขาและประกาศออกมาด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น “ไปกันเถอะ! เราต้องไปดูเห็นกับตา! หากมีผู้รอดชีวิต เราต้องช่วยพวกเขา! บางทีพวกเขาอาจจะไม่ได้ถูกฆ่าไปจนหมดก็ได้ ใครจะไปรู้” นายท่านเซลเลอร์พยักหน้าเห็นด้วย ความคิดของนายท่านยาร์โบรห์ฟังดูมีเหตุผลและเข้าท่า แม้ว่าตำหนักคลื่นเมฆาจะจะเหลือเพียงความว่างเปล่า แต่จิตวิญญาณแห่งความสามัคคีและการช่วยเหลือผู้อื่นจะไม่ละลายหายไปด้วย ดังนั้นอย่างน้อยพวกเขาก็ต้องไปดูสถานการณ์ หลังจากที่ทั้งสองได้ตัดสินใจแล้ว พวกเขาก็เดินทางร่วมกันไปยังกองทัพทั้งเก้า พวกเขาเตรียมใจสำหรับสิ่งที่พวกเขาจะได้เห็นจากที่นั่นแล้ว พวกเขายั