บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 4061 - บทที่ 4070

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น รถก็แล่นไปถึงสนามบินนานาชาติฮ่องกงหลังจากกอดควินนี่อย่างอบอุ่นแล้ว ฮาร์วีย์ก็เดินเข้าไปในสนามบินฮาร์วีย์ต่างจากคนอื่น ๆ เขาเดินเข้าไปในทางเดินสำหรับวีไอพีและนั่งในชั้นเฟิร์สคลาสหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในแบล็คเบิร์น ซิตี้ ฮาร์วีย์ก็รู้ว่าการนั่งในชั้นเฟิร์สคลาสจะช่วยให้เขาสามารถหลีกเลี่ยงปัญหาต่าง ๆ ได้มากมายหลังจากนั้นก็มีกลิ่นหอม ๆ ลอยมามีผู้หญิงคนหนึ่งสวมเสื้อเชิร์ตสีดำเดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายรูปร่างกำยำในชุดสูทสองคนฮาร์วีย์เหลือบมองโดยสัญชาตญาณ ก่อนจะเห็นผู้หญิงคนนั้นสวมแว่นกันแดดกุ๊ชชี่ขนาดใหญ่ปิดบังใบหน้าเอาไว้ในเวลาเดียวกันเธอก็เดินกระแทกส้นสูงในขณะสวมกางเกงหนังขาสั้นจู๋เรียวขาอันเรียวยาวของเธอช่างดูสวยสะดุดตามาก ทำให้ใคร ๆ ต่างก็อยากกระโจนเข้าหาตั้งแต่แรกเห็นท้ายที่สุดแล้วขาของผู้หญิงคนนั้นช่างดูขาวจั๊วะและอ่อนนุ่มเป็นอย่างมากแม้แต่ฮาร์วีย์ยังอดที่จะจ้องมองไม่ได้ ก่อนที่เขาจะเบนสายตาไปที่ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นซึ่งก็เห็นแค่ริมฝีปากกับคางแหลม ๆ เท่านั้น แต่ก็เพียงพอที่จะรู้ได้ว่าเธอเป็นคนสวยชายในชุดสูทสองคนนั้นจ้อง

"เธอไม่ได้เอามาโชว์ให้ผมดู แต่ผมได้กลิ่นระเบิด" ฮาร์วีย์อธิบายทุกอย่างด้วยสีหน้าเคร่งเครียด“คุณได้กลิ่นเหรอ?“คุณเป็นสุนัขหรือยังไง?“คุณคิดว่าประสาทรับกลิ่นของคุณจะดีถึงขนาดนั้นเลยเหรอ?”แอร์โฮสเตสมองหน้ากันก่อนจะมองฮาร์วีย์แปลก ๆเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วพวกเขาคิดว่าฮาร์วีย์เป็นเพียงคนวิกลจริตเท่านั้นเอง“ฉันจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย กลับไปยังที่นั่งของคุณเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นเราจะไล่คุณลงจากเครื่อง!”แอร์โฮสเตสหน้าหวานคนนั้นแสดงสีหน้าหยิ่งผยองออกมา“มีคนบนเครื่องบินลำนี้อยู่เป็นร้อยคน! นี่ไม่ใช่สถานที่ที่คุณจะมาสร้างเรื่องวุ่นวายได้!“ไม่สำคัญหรอกว่าคุณจะซื้อตั๋วชั้นเฟิร์สคลาสมา!“ถ้าจมูกของคุณดมกลิ่นได้ดีขนาดนั้น ทำไมคุณไม่ลองเดาดูหน่อยล่ะว่าตอนนี้ฉันใช้น้ำหอมอะไรอยู่?” แอร์โฮสเตสที่มีใบหน้ารูปหัวใจร้องบอกอย่างเย็นชาฮาร์วีย์มองแอร์โอสเตสเหล่านั้นก่อนจะดูป้ายชื่อบนหน้าอกของพวกเธอ“คุณเชลบี้ คอบบ์ คุณอาบน้ำนมมาเมื่อคืนนี้ คุณใช้น้ำหอมนัมเบอร์ 5 ของชาแนล แต่คุณขี้ตืดมากที่ใช้น้ำหอมที่หมดอายุไปแล้ว...“คุณเจมม่า ลี เมื่อคืนคุณอยู่กับผู้ชายสองคน หนึ่งในนั้นเป็นหนุ่มน้อยห

ผู้หญิงที่สวมเชิ้ตดำมองฮาร์วีย์อย่างสงสัย ใบหน้าอันงดงามของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยเป็นธรรมดาที่เธอสามารถบอกได้เลยว่าฮาร์วีย์ไม่ใช่คนธรรมดา นั่นคือเหตุผลที่เธอต้องการคำชี้แจงของเขา“เพียงเพราะคุณหามันไม่เจอก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่มีอยูจริงนะ“ของบางอย่างก็อาจซ่อนอยู่ใต้จมูกของคุณก็ได้"ฮาร์วีย์รินชาให้ตัวเองด้วยท่าทีสบาย ๆ ก่อนจะยกขึ้นมาจิบ“พวกตำรวจสนามบินนี่ไม่เป็นมืออาชีพเลย!“ถ้าผมเป็นหัวหน้าพวกคุณล่ะก็ ผมคงไล่พวกคุณทุกคนออกไปทันที!“คุณค้นหาไปทุกหนทุกแห่ง แต่ไม่เคยนึกถึงสถานที่ที่จะแอบเอาระเบิดซีโฟร์เข้ามาได้ง่าย ๆ เลย!”ฮาร์วีย์สาดน้ำชาลงบนมือที่หักของผู้หญิงคนนั้น“อ๊ากกก!”เมื่อโดนน้ำร้อนลวก หญิงสาวคนนั้นก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด“แกคิดจะทำอะไรเหรอไอ้สารเลว!” เธอร้องถามอย่างโกรธเกรี้ยว“แขนฉันหักอยู่! แกมาหาอะไรตรงนี้เหรอ?!“แกคิดว่าจะมีระเบิดซีโฟร์อยู่กับฉันจริง ๆ เหรอ?!“แกคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันจะพาพวกแกตายไปพร้อมกับฉันด้วย?!“ฉันทำเงินได้หลายร้อยหลายพันล้านดอลลาร์ทุกปี! ชีวิตของฉันมีค่ามากเหลือเกิน!”ผู้หญิงคนนั้นให้เจ้าหน้าที่ตำรวจดึงนามบัตรของเธอออกมาจากกระ

ฮาร์วีย์มีสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเห็นภาพนั้นในขณะที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะตายนั้นเธอได้พูดอย่างนั้นออกมา เขาจึงอดที่จะประเมินผู้หญิงในเชิ้ตสีดำอีกครั้งไม่ได้ถ้าไม่จำเป็นก็อย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นดีกว่า ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะต้องตายยังไงในเวลาเดียวกันฮาร์วีย์ก็พอจะคาดเดาได้เล็กน้อยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครด้วยสถานะอันยิ่งใหญ่และเทคนิคในการลอบสังหารอันยอดเยี่ยม รวมทั้งนามสกุลของเธอ...โดยปกติแล้วตัวตนของผู้หญิงคนนี้จะต้องถูกปิดเป็นความลับแต่ถึงกระนั้นฮาร์วีย์ก็ไม่ได้สนใจที่จะเปิดเผยตัวตนของเธอ เนื่องจากเขาไม่ได้มีความขุ่นข้องหมองใจอะไรกับเธอส่วนผู้หญิงที่เสียชีวิตไปแล้วนั้น ฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจอะไรเลยเนื่องจากเขาไม่ใช่เป้าหมายของเธอ เขาจึงไม่สนใจที่จะสืบสวนอะไรเกี่ยวกับคนตายเจ้าหน้าที่ตำรวจวัยกลางคนได้ให้ฮาร์วีย์ชี้แจงอะไรออกมาแบบเรียบง่ายฮาร์วีย์ต้องการไปที่โกลด์เด้น แซนด์เท่านั้นเอง ดังนั้นเขาจึงให้เครดิตกับแอร์โฮสเตสสองคนนั้นเชลบี้ชี้แจงถึงสถานการณ์นั้นอย่างละเอียด แต่เจมม่าก็โต้แย้งขึ้นมาทันทีฮาร์วีย์มองเจมม่าอย่างสงสัย เขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงไ

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาเครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินนานาชาติโกลด์เด้น แซนด์ ซึ่งตลอดเวลานั้นทั้งฮาร์วีย์และไคริก็ไม่ได้พูดอะไรกันเลยฮาร์วีย์และไคริเดินเคียงคู่อยู่ในทางเดินวีไอพีราวกับเป็นคู่รักกัน บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านหลังไคริต่างมีสีหน้าเศร้าสร้อยในขณะมองดูภาพนั้นไม่นานนักคนทั้งสองก็เดินมาถึงทางออก ไคริส่งยิ้มให้ฮาร์วีย์อย่างมีไมตรีจิต“คุณจะไปไหนต่อคะ? ฉันไปส่งคุณได้นะถ้าคุณต้องการ"ฮาร์วีย์ส่ายหัว“ไม่ต้องหรอก ผมบอกภรรยาผมเอาไว้แล้วว่าจะมาถึงเมื่อไหร่ตอนที่ผมขึ้นเครื่องบินมา“เดี๋ยวเธอก็คงมารับผม"“ภรรยาของคุณเหรอ?”ไคริตกตะลึง จากนั้นเธอก็มองไปที่นิ้วนางของฮาร์วีย์โดยสัญชาตญาณไม่เห็นมีแหวนอยู่ที่นิ้วนั้นเลยฮาร์วีย์ยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าของไคริ“คงต้องเรียกว่าอดีตภรรยาถึงจะฟังดูเหมาะสมกว่า ผมเป็นแค่คนโดนทิ้ง ณ จุดนี้น่ะนะ"ไคริยิ้มให้ฮาร์วีย์ ตอนนี้เธอดูเหมือนจะสนใจฮาร์วีย์มากกว่าเดิมเยอะ“ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอกค่ะ ถ้ามีอะไรก็โทรหาฉันนะคะ ฉันจะช่วยคุณอย่างเต็มที่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้!“มา! มากอดอำลากันหน่อย!”ชายในชุดสูทเงยหน้าขึ้นแล้วจ้องมองฮาร์วีย์อย่างดุดัน“คงได