บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 3341 - บทที่ 3350

“ตระกูลจอห์น?” ฮาร์วีย์ ยอร์กถามเค้าเคยได้ยินเรื่องตระกูลจอห์นมาสองสามครั้งแล้ว หากคนในตระกูลนี้สนับสนุนใครคนพวกนั้นก็จะได้รับความนับหน้าถือตาเขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีตระกูลที่แข็งแกร่งกว่าตระกูลบาวเออร์อยู่อีกเคย์เดน บัลเมอร์สูดหายใจเข้าลึก ๆ“ตระกูลจอห์นไม่ธรรมดาจริง ๆ คุณยอร์ก!“ในตอนแรกพวกเขาเป็นเพียงตระกูลเศรษฐีธรรมดา ๆ แต่เพราะเขามีความสามารถด้านศิลปะการต่อสู้จนสามารถเข้าร่วมโกลด์เด้น พาเลซได้“เมื่อประมาณยี่สิบปีที่แล้ว อัจฉริยะระดับสูงในตระกูลของพวกเขาสามารถเอาชนะโคลตัน ตอร์เรสได้ และได้ก้าวขึ้นเป็นหัวหน้าของโกลด์เด้น พาเลซ”“ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ตระกูลจอห์นก็ไต่ระดับขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงทุกวันนี้!“และเนื่องจากมีโกลด์เด้น พาเลซอยู่ในมือ จึงแทบไม่มีใครกล้าต่อกรกับพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ตระกูลที่อยู่ในหมู่ตระกูลอันดับสูงสุด แต่พวกเขาก็ดูไม่ต่างไปจากตระกูลเหล่านั้น“สิ่งเดียวที่พวกเขาขาดคือภูมิหลังที่แข็งแกร่งที่ตระกูลอันดับสูงสุดตระกูลอื่น ๆ มี”“แก๊งโอเวอร์ลอร์ดและตระกูลจอห์น…”ฮาร์วีย์พยักหน้าเบา ๆ เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมชายหัวโล้นถึงยังได้ดูมั่นอกมั่นใจขนาดนั้นฮา

เซียนน่า ไรท์ ไม่ต้องการเปิดเผยที่อยู่ของตัวเอง ซึ่งจะทำให้เธอถูกพ่อดุหลังจากที่หนีออกมาจากเงื้อมมือของเขา…แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอได้เผชิญเธอก็โกรธเป็นอย่างมาก เธอรีบส่งข้อความผ่านโทรศัพท์ออกไปทันทีฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มให้เซียนน่าแล้วยื่นขวดโซดาให้เธอ"ก็ได้ มีผมอยู่คุณไม่ต้องออกแรงเองหรอก!“คนพวกนั้นคุ้นเคยกับเรื่องพวกนี้ดี พวกเขาคิดว่าพวกเขาเหนือกว่าเรา“และผมก็จะสอนบทเรียนให้พวกเขาเมื่อพวกเขามาถึงที่นี่“เพียงเพราะประเทศของเราก้าวขึ้นสู่อำนาจได้อย่างสันติ ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเดินข้ามหัวเราได้“พวกเขาจะต้องถูกลงโทษที่ทำเรื่องแบบนี้ที่นี่!”ฮาร์วีย์มีสีหน้าสงบ ในช่วงสงครามยูโร-อเมริกาในสมัยนั้น ผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเทพสงครามของอินเดียล้วนถูกทำลายจนไม่เหลือซากทำไมเขาต้องกลัวพวกกระจอกนั่นด้วยล่ะ?น่าขันเสียจริง***ในเวลาเดียวกัน ชายหัวล้านก็โซซัดโซเซเข้าไปในห้องรับรองหรูที่อยู่บนชั้นสองภายใต้สายตาที่มองมาของทุกคน เขาเคลื่อนกายไปที่โต๊ะกาแฟตรงกลางก่อนจะคุกเข่าลงบนพื้นที่ด้านหน้าของโต๊ะมีโซฟาตัวใหญ่ตั้งอยู่มีชายและหญิงนั่งอยู่บนโซฟาตัวนั้น ชายคนนั้นสวมเสื้อคลุมส

เมื่อได้ยินคำสั่งของดาห์เลีย หนึ่งในลูกน้องของเธอที่ชื่อพอร์ควิงก็รับตรานั้นด้วยรอยยิ้มอันน่าสมเพชพอร์ควิงเป็นหนึ่งในสมาชิกของแก๊งนักฆ่าเกสรแดงที่เป็นที่รู้จักกันดี เมื่อเขามีท่อเหล็กในมือจะไม่มีใครขวางทางเขาได้ เขาได้สังหารคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นยอดฝีมือไปมากมายแก๊งทั้งหกของฟลัตเวลล์พยายามซื้อตัวเขาในราคาสูงลิ่วแต่เขาเลือกที่จะอยู่กับดาห์เลียเขาต่อสู้เพื่อเธอมาหลายปีแล้ว และได้สร้างความสำเร็จให้กับตัวเองค่อนข้างมากด้วยเหตุนี้ สถานะของดาห์เลียในตระกูลจึงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องตั้งแต่นั้นมาพอร์ควิงก็แทบจะไม่ได้ออกแรงเลยนั่นก็เพราะเมื่อได้เห็นตราทองคำของดาห์เลียเพียงแค่นั้น ใคร ๆ ต่างก็หวาดกลัวหัวหดกันหมดและหลังจากใช้ชีวิตได้อย่างปราศจากซึ่งอุปสรรค พอร์ควิงก็คิดไปว่าเขาได้กลายเป็นบุคคลสำคัญไปแล้วเขาเชื่อว่าเขาไร้เทียมทานและสามารถฆ่าใครก็ได้ที่เขาต้องการพูดง่าย ๆ ก็คือ เขาเป็นเพียงคนรับใช้ที่หลงใหลในพลังอำนาจของผู้เป็นเจ้านาย!พอร์ควิงมีสีหน้าดุดันในขณะที่เขาถือตราของดาห์เลียไว้ในมือ ราวกับโลกทั้งใบอยู่แทบเท้าเขาเขาจุดซิการ์แล้วเดินออกไปนอกประตูโดยมีชายสวมสูทหลายสิบ

“ดาห์เลีย จอห์น?”ในที่สุดฮาร์วีย์ก็เหลือบมองตรานั้น ใบหน้าของเขายังคงสงบ“เธอคิดจะอวดความมั่งคั่งต่อหน้าฉันงั้นเหรอ“ฉันไม่ต้องการเงินหรอก“กลับไปบอกว่าตรานี่ไม่พอที่จะสั่งฉันได้“ฉันไม่สะทกสะท้านเลย”พอร์ควิงคำรามและจับจมูกของเขาแล้วถอยหลังไปสองสามก้าว“ทำไมนายถึงวางเฉยกับตระกูลจอห์นได้ขนาดนี้!” เขากรีดร้องด้วยความโกรธ“นายเป็นใครกัน!"บอกชื่อฉันมา!"ฮาร์วีย์ยังคงสงบและไว้ถ้า"ฉัน? ฉันก็เป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านเท่านั้น“นอกจากคืนความยุติธรรมให้คนอื่นแล้วฉันก็ไม่มีงานอดิเรกอะไรอีก”“ฉันไม่สนว่านายเป็นใครหรอกเด็กน้อย! ฉันจะทำให้นายพิการซะ!”พอร์ควิงเต็มไปด้วยความโกรธอย่างไม่มีการควบคุมเมื่อได้ยินว่าฮาร์วีย์เป็นเพียงลูกเขยแต่งเข้าบ้านจากนั้นเขาก็กรีดร้องใส่ชายในชุดสูทว่า “มาสิ! มาจัดการเขาเดี๋ยวนี้!”คนจากแก๊งโอเวอร์ลอร์ดและตระกูลจอห์นดึงอาวุธออกมาและรีบเข้าหาฮาร์วีย์ด้วยความดุร้ายปัง ปัง ปัง!ราเชลหรี่ตาลงและก้าวไปข้างหน้าก่อนที่ฮาร์วีย์จะสั่งเธอเสียอีก ในช่วงเวลาเพียงชั่วครู่ พวกที่พุ่งตัวเข้ามาก็ถูกส่งให้กระเด็นออกไปกระดูกแขนของพวกเขาหักไปครึ่งหนึ่ง พวกเขาทำได้

“ไม่เลวเลย นายนี่น่าสนใจดีนะ”ดาห์เลียยิ้มจาง ๆ อย่างสวยงามเมื่อเห็นท่าทางเจ้ากี้เจ้าการของฮาร์วีย์เธอหรี่ตาที่เฉี่ยวของเธอขณะที่มองฮาร์วีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้า“นี่นายกำลังจะบอกว่านายจะหาเรื่องฉันงั้นเหรอ?“นายจะต่อต้านฉันงั้นเหรอ?”แน่นอนว่าผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองมีสถานะสูงกว่าใคร ๆ ในตระกูลของตนคนนี้จะมีนิสัยหยิ่ง“ต่อต้านคุณเหรอ?”ฮาร์วีย์หยิบแก้วชาของเขาอย่างใจเย็น“คุณไม่คู่ควรที่ผมจะต้องต่อต้านหรอก”“ฉันไม่คู่ควร?”ดาห์เลียชะงัก หลังจากนั้นเธอก็หัวเราะอย่างโกรธเคือง“เหลือเชื่อ! เหลือเชื่อจริง ๆ“ฉันไม่ได้พบคนอย่างนายมานานแล้ว!“นายกล้าทำตัวสูงส่งและทรงพลังต่อหน้าฉันขนาดนี้ได้ยังไง?“นายคิดมาดีแล้วเหรอ?“นายเคยคิดไหมว่า“ผลที่จะตามมาจะเลวร้ายแค่ไหน?!“เราเคลียร์สถานที่นี้หมดแล้วนะ เผื่อว่านายจะยังไม่รู้“พวกเรามียอดฝีมือมากกว่าร้อยห้าสิบคน ห้าสิบคนจากตระกูลจอห์น และอีกร้อยกว่าคนจากแก๊งโอเวอร์ลอร์ด“และแน่นอนว่าเรายังมีคนจากอารามสวรรค์อีกด้วย”ดาห์เลียมองฮาร์วีย์อย่างสงสัย ราวกับว่าเธอกำลังมองของเล่นที่พังไปแล้ว“ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่านายจะออกไปจากที่นี่ยังไง…“ฉ