ดวงตาของเฟร็ดดี้ฉายแววโกรธ สำหรับคนในวรรณะกษัตริย์ เขาไม่เคยถูกดูหมิ่นเช่นนี้มาเลยสักครั้งในชีวิต แต่เนื่องจากเขาไม่ใช่คนไร้ฝีมือ เขาจึงหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ อารมณ์บนใบหน้าของเขาจึงหายไปอย่างสิ้นเชิงหลังจากนั้นเขาต้องการเหยียบย่ำชายที่กล้าข้ามหัวเขา…แต่เขารู้ว่านี่ไม่จำเป็นต้องถึงมือของตัวเองนั่นก็เพราะตระกูลจอห์นถือเป็นแขกกิตติมศักดิ์ของแก๊งโอเวอร์ลอร์ด เมื่อเทียบกับความโกรธของเฟร็ดดี้แล้ว ดาห์เลียรู้สึกอับอายกว่ามากตระกูลจอห์นก็กำลังอยู่ในช่วงขาขึ้นเช่นกัน ไม่มีทางที่พวกเขาจะยอมรับการถูกดูหมิ่นเช่นนั้นได้คงไม่ดีแน่ถ้าสถานการณ์วันนี้ทำลายชื่อเสียงของตระกูลจนไม่หลงเหลือชิ้นดีหลังจากสงบสติอารมณ์แล้ว เฟร็ดดี้ก็ยิ้มเล็กน้อย"น่าสนใจ นั่นไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย”“อารามสวรรค์ไม่ได้มีรากฐานอยู่ในประเทศ H จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะดูถูกพวกเรา”“ไม่อย่างนั้นแล้ว อีไลกับพ่อของเขาคงไม่ถูกบังคับให้คุกเข่าหน้าโรงพยาบาลเมื่อสองสามวันก่อนหรอก”“ประเทศนี้เต็มไปด้วยอัจฉริยะที่ซ่อนตัวอยู่อย่างแน่นอน!”เฟร็ดดี้ดูคล้ายพร้อมจะเจรจา แต่ใคร ๆ ก็บอกได้ว่าเขาโกรธถึงขนาดไหนเขาต
เมื่อได้ยินคำสั่งของดาห์เลีย หนึ่งในลูกน้องของเธอที่ชื่อพอร์ควิงก็รับตรานั้นด้วยรอยยิ้มอันน่าสมเพชพอร์ควิงเป็นหนึ่งในสมาชิกของแก๊งนักฆ่าเกสรแดงที่เป็นที่รู้จักกันดี เมื่อเขามีท่อเหล็กในมือจะไม่มีใครขวางทางเขาได้ เขาได้สังหารคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นยอดฝีมือไปมากมายแก๊งทั้งหกของฟลัตเวลล์พยายามซื้อตัวเขาในราคาสูงลิ่วแต่เขาเลือกที่จะอยู่กับดาห์เลียเขาต่อสู้เพื่อเธอมาหลายปีแล้ว และได้สร้างความสำเร็จให้กับตัวเองค่อนข้างมากด้วยเหตุนี้ สถานะของดาห์เลียในตระกูลจึงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องตั้งแต่นั้นมาพอร์ควิงก็แทบจะไม่ได้ออกแรงเลยนั่นก็เพราะเมื่อได้เห็นตราทองคำของดาห์เลียเพียงแค่นั้น ใคร ๆ ต่างก็หวาดกลัวหัวหดกันหมดและหลังจากใช้ชีวิตได้อย่างปราศจากซึ่งอุปสรรค พอร์ควิงก็คิดไปว่าเขาได้กลายเป็นบุคคลสำคัญไปแล้วเขาเชื่อว่าเขาไร้เทียมทานและสามารถฆ่าใครก็ได้ที่เขาต้องการพูดง่าย ๆ ก็คือ เขาเป็นเพียงคนรับใช้ที่หลงใหลในพลังอำนาจของผู้เป็นเจ้านาย!พอร์ควิงมีสีหน้าดุดันในขณะที่เขาถือตราของดาห์เลียไว้ในมือ ราวกับโลกทั้งใบอยู่แทบเท้าเขาเขาจุดซิการ์แล้วเดินออกไปนอกประตูโดยมีชายสวมสูทหลายสิบ
อารมณ์ของฮาร์วีย์ยังคงเหมือนเดิม ขณะที่หรี่ตามองภาพตรงหน้า"เอาล่ะ ในเมื่อนายเป็นแค่ขี้ข้าของคนอื่น งั้นเราก็มาพูดให้ตรงประเด็นกันเลยดีกว่า”"นายต้องการอะไร?"พอร์ควิงเดือดดาลอย่างที่สุด“นี่คือตราของนายหญิงจอห์น หนุ่มน้อย! เธอต้องการให้นายหักแขนขาตัวเองแล้วส่งผู้หญิงคนนั้นไปให้นายน้อยการ์เซีย นายต้องไปคุกเข่าอยู่หน้าห้องรับรองของเราเป็นเวลาสิบนาทีด้วย! แบบนั้นนายก็จะรอด!"จำไว้ให้ดี! เธอให้โอกาสนายเพราะเราเป็นเพื่อนร่วมประเทศกันเท่านั้น!“อย่าปล่อยให้โอกาสเสียเปล่าเลย!“ถ้านายปฏิเสธ นายจะไม่ใช่แค่คนเดียวที่ต้องชดใช้!“วงศ์ตระกูล เพื่อนฝูง และทุกคนที่สนับสนุนนายจะต้องชดใช้อย่างแสนสาหัส!”พอร์ควิงส์เข้าใจผิดไปว่าฮาร์วีย์เป็นนายน้อยที่มีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง หลังจากได้เห็นฮาร์วีย์แสดงตนอย่างสูงส่งและทรงอำนาจเขาหยิบตราออกมาด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งชายในชุดสูทที่อยู่ด้านหลังเขาเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ กำลังอดทนรอให้ฮาร์วีย์ร้องขอความเมตตาเพราะนั่นคือตราประจำตระกูลจอห์นตรานี้หมายถึงอำนาจเด็ดขาดในฟลัตเวลล์หัวหน้าแก๊งหลายคนคงหนีกระเจิงหลังจากเห็นสิ่งนี้แม้แต่ตระกูลบาวเออร์และตร
“ดาห์เลีย จอห์น?”ในที่สุดฮาร์วีย์ก็เหลือบมองตรานั้น ใบหน้าของเขายังคงสงบ“เธอคิดจะอวดความมั่งคั่งต่อหน้าฉันงั้นเหรอ“ฉันไม่ต้องการเงินหรอก“กลับไปบอกว่าตรานี่ไม่พอที่จะสั่งฉันได้“ฉันไม่สะทกสะท้านเลย”พอร์ควิงคำรามและจับจมูกของเขาแล้วถอยหลังไปสองสามก้าว“ทำไมนายถึงวางเฉยกับตระกูลจอห์นได้ขนาดนี้!” เขากรีดร้องด้วยความโกรธ“นายเป็นใครกัน!"บอกชื่อฉันมา!"ฮาร์วีย์ยังคงสงบและไว้ถ้า"ฉัน? ฉันก็เป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านเท่านั้น“นอกจากคืนความยุติธรรมให้คนอื่นแล้วฉันก็ไม่มีงานอดิเรกอะไรอีก”“ฉันไม่สนว่านายเป็นใครหรอกเด็กน้อย! ฉันจะทำให้นายพิการซะ!”พอร์ควิงเต็มไปด้วยความโกรธอย่างไม่มีการควบคุมเมื่อได้ยินว่าฮาร์วีย์เป็นเพียงลูกเขยแต่งเข้าบ้านจากนั้นเขาก็กรีดร้องใส่ชายในชุดสูทว่า “มาสิ! มาจัดการเขาเดี๋ยวนี้!”คนจากแก๊งโอเวอร์ลอร์ดและตระกูลจอห์นดึงอาวุธออกมาและรีบเข้าหาฮาร์วีย์ด้วยความดุร้ายปัง ปัง ปัง!ราเชลหรี่ตาลงและก้าวไปข้างหน้าก่อนที่ฮาร์วีย์จะสั่งเธอเสียอีก ในช่วงเวลาเพียงชั่วครู่ พวกที่พุ่งตัวเข้ามาก็ถูกส่งให้กระเด็นออกไปกระดูกแขนของพวกเขาหักไปครึ่งหนึ่ง พวกเขาทำได้
พอร์ควิงก์หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดหมายเลข…ได้ยินเสียงเย็นชาจากอีกด้านหนึ่ง“พอร์ควิง? ทำไมนายยังไม่กลับมาอีก”พอร์ควิงสั่นขณะสบตาฮาร์วีย์“ผมเทียบอะไรกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย นายหญิงจอห์น“เขาบอกว่าตราทองคำของคุณทำอะไรเขาไม่ได้!“ผมถูกทำร้ายอย่างหนัก!”หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ดาห์เลียก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ฉันนึกว่าคืนนี้จะไม่มีอะไรให้ทำเสียอีก“ดูเหมือนมีคนกำลังหาเรื่องสนุกอะไรมาให้ฉันทำแล้ว“เตรียมสถานที่ไว้ให้ดีล่ะ“ถ้าเขาอยากเล่นเราก็จะเล่นกับเขาด้วย”……สิบนาทีต่อมา ลูกค้าทุกคนในบาร์ก็ถูกไล่ออกไปหลังจากนั้นไม่นาน สมาชิกจากแก๊งโอเวอร์ลอร์ดก็ปรากฏตัวขึ้น และล้อมรอบสถานที่ทั้งหมดอย่างสมบูรณ์แม้แต่ถนนก็ยังเต็มไปด้วยชายร่างกำยำสูงใหญ่บรรยากาศอันอบอุ่นภายในบาร์ถูกแทนที่ด้วยความเย็นชาและหยิ่งผยองเสียงรองเท้าส้นสูงดังกึกก้องไปทั่ว เจตนาสังหารลอยคละคลุ้ง ในตอนที่ฮาร์วีย์บอกให้ใครสักคนเอาชาให้เขาเพิ่ม ประตูก็ถูกเตะลงและมีสาวสวยผู้สวมถุงน่องบาเลนเซียก้าเดินเข้ามาหลายคนอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายหลังจากได้เห็นเธอ แน่นอนว่าฮาร์วีย์ไม่ได้รวมอยู่ในคนพวกนั้นดาห์เลียเดินเ
“ไม่เลวเลย นายนี่น่าสนใจดีนะ”ดาห์เลียยิ้มจาง ๆ อย่างสวยงามเมื่อเห็นท่าทางเจ้ากี้เจ้าการของฮาร์วีย์เธอหรี่ตาที่เฉี่ยวของเธอขณะที่มองฮาร์วีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้า“นี่นายกำลังจะบอกว่านายจะหาเรื่องฉันงั้นเหรอ?“นายจะต่อต้านฉันงั้นเหรอ?”แน่นอนว่าผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองมีสถานะสูงกว่าใคร ๆ ในตระกูลของตนคนนี้จะมีนิสัยหยิ่ง“ต่อต้านคุณเหรอ?”ฮาร์วีย์หยิบแก้วชาของเขาอย่างใจเย็น“คุณไม่คู่ควรที่ผมจะต้องต่อต้านหรอก”“ฉันไม่คู่ควร?”ดาห์เลียชะงัก หลังจากนั้นเธอก็หัวเราะอย่างโกรธเคือง“เหลือเชื่อ! เหลือเชื่อจริง ๆ“ฉันไม่ได้พบคนอย่างนายมานานแล้ว!“นายกล้าทำตัวสูงส่งและทรงพลังต่อหน้าฉันขนาดนี้ได้ยังไง?“นายคิดมาดีแล้วเหรอ?“นายเคยคิดไหมว่า“ผลที่จะตามมาจะเลวร้ายแค่ไหน?!“เราเคลียร์สถานที่นี้หมดแล้วนะ เผื่อว่านายจะยังไม่รู้“พวกเรามียอดฝีมือมากกว่าร้อยห้าสิบคน ห้าสิบคนจากตระกูลจอห์น และอีกร้อยกว่าคนจากแก๊งโอเวอร์ลอร์ด“และแน่นอนว่าเรายังมีคนจากอารามสวรรค์อีกด้วย”ดาห์เลียมองฮาร์วีย์อย่างสงสัย ราวกับว่าเธอกำลังมองของเล่นที่พังไปแล้ว“ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่านายจะออกไปจากที่นี่ยังไง…“ฉ
เสียงฝีเท้าดังมาจากข้างนอกห้อง เซียนน่าเดินเข้ามา ใบหน้าของเธอซีดเผือดผู้คนจำนวนมากที่ดูเหมือนจะเป็นบอดี้การ์ดของเธอเดินตามหลังเธอมา พวกเขาต่างจ้องไปที่ลูกน้องของดาห์เลียแววตาของเฟรดดี้เป็นประกายทันทีที่เซียนน่าปรากฏตัว“ผมว่าแล้วว่าคุณจะไม่ทิ้งผมไป ที่รัก! ผมกินยาไปสามเม็ดเพื่อคุณเลยนะ! คืนนี้คุณจะต้องมีความสุข…”เพี๊ยะ!เซียนน่าตบหน้าเฟร็ดดี้ทันทีก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบประโยค เขาอดไม่ได้ที่จะเซถอยไปข้างหลังเขาไม่ได้สู้กลับ เขาเพียงแต่กุมแก้มตนเองด้วยสีหน้าที่ดูลึกลับเมื่อสังเกตอย่างใกล้ชิดจะเห็นว่าการหายใจของเฟร็ดดี้เร็วขึ้นไปอีก ราวกับว่าเขาไม่สามารถรอได้อีกต่อไปดาห์เลียมองเซียนน่าตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่ครู่หนึ่ง“เธอเป็นลูกทูนหัวของโคลตัน ตอร์เรสงั้นเหรอ?” เธอถามหลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งเซียนน่าใช้ตัวตนนี้ภายนอกฟลัตเวลล์ถ้าทุกคนรู้ว่าจริง ๆ แล้วเซียนน่าเป็นเจ้าหญิงแห่งตระกูลไรท์ เธอคงจะเป็นจุดสนใจมากกว่านี้ถึงกระนั้น ตัวตนของเธอในฐานะลูกทูนหัวของโคลตันก็ค่อนข้างน่ากลัวอยู่แล้ว“ใช่แล้ว”เซียนน่าเดินไปหาฮาร์วีย์และจ้องดาห์เลียอย่างเย็นชา“ตระกูลคุณกล้าดีนะ!
ดาห์เลียรู้ว่าเซียนน่ามีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดา...แต่เธอก็ไม่มีเจตนาที่จะยอมแพ้ท้ายที่สุดแล้วคนนอกก็ไม่สามารถสู้มหาอำนาจในท้องถิ่นได้ตระกูลตอร์เรสดูเหมือนจะมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งเมื่อเทียบกับตระกูลอื่น ๆ แต่พวกเขาเทียบกับตระกูลจอห์นไม่ได้เลยท้ายที่สุดแล้วโคลตันก็ได้พ่ายแพ้ต่อหัวหน้าแห่งวังทองคำเมื่อพวกเขาชิงบัลลังก์กันมาก่อน และด้วยอาการบาดเจ็บจากอดีตของเขา เขาจึงจวนจะสิ้นชีวาดาห์เลียไม่ได้ตั้งใจจะขอโทษเธอเพียงแต่รู้สึกว่าเธอจะไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการทำให้สถานการณ์บานปลายอีกต่อไปเพียงเพราะผู้หญิงที่มีอำนาจเพียงเล็กน้อยเฟร็ดดี้ไม่ได้แสดงความกลัวใด ๆ เช่นกัน สิ่งเดียวที่เขาทำคือการมองเซียน่าอย่างหื่นกามแน่นอนว่าเขายังคงสนใจเธอเป็นอย่างมากฮาร์วีย์เหลือบไปเห็นผู้สูงอายุในชุดคลุมสีดำที่ยืนอยู่ข้างหลังเฟร็ดดี้ บุคคลนี้ไม่ได้มีความโดดเด่นแต่อย่างใด แต่ยังสามารถเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา ๆ เป็นไปได้สูงว่าเขาจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านโยคะจากอินเดีย“ฉันไม่ต้องการคำขอโทษของเธอ“หรือเงินของเธอ“ฉันไม่ต้องให้พ่อทูนหัวของฉันมาสู้กับเธอด้วย“ฉันสามารถจัดการกับเธอด้วยตัวเองอย่างง่า