“ดาห์เลีย จอห์น?”ในที่สุดฮาร์วีย์ก็เหลือบมองตรานั้น ใบหน้าของเขายังคงสงบ“เธอคิดจะอวดความมั่งคั่งต่อหน้าฉันงั้นเหรอ“ฉันไม่ต้องการเงินหรอก“กลับไปบอกว่าตรานี่ไม่พอที่จะสั่งฉันได้“ฉันไม่สะทกสะท้านเลย”พอร์ควิงคำรามและจับจมูกของเขาแล้วถอยหลังไปสองสามก้าว“ทำไมนายถึงวางเฉยกับตระกูลจอห์นได้ขนาดนี้!” เขากรีดร้องด้วยความโกรธ“นายเป็นใครกัน!"บอกชื่อฉันมา!"ฮาร์วีย์ยังคงสงบและไว้ถ้า"ฉัน? ฉันก็เป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านเท่านั้น“นอกจากคืนความยุติธรรมให้คนอื่นแล้วฉันก็ไม่มีงานอดิเรกอะไรอีก”“ฉันไม่สนว่านายเป็นใครหรอกเด็กน้อย! ฉันจะทำให้นายพิการซะ!”พอร์ควิงเต็มไปด้วยความโกรธอย่างไม่มีการควบคุมเมื่อได้ยินว่าฮาร์วีย์เป็นเพียงลูกเขยแต่งเข้าบ้านจากนั้นเขาก็กรีดร้องใส่ชายในชุดสูทว่า “มาสิ! มาจัดการเขาเดี๋ยวนี้!”คนจากแก๊งโอเวอร์ลอร์ดและตระกูลจอห์นดึงอาวุธออกมาและรีบเข้าหาฮาร์วีย์ด้วยความดุร้ายปัง ปัง ปัง!ราเชลหรี่ตาลงและก้าวไปข้างหน้าก่อนที่ฮาร์วีย์จะสั่งเธอเสียอีก ในช่วงเวลาเพียงชั่วครู่ พวกที่พุ่งตัวเข้ามาก็ถูกส่งให้กระเด็นออกไปกระดูกแขนของพวกเขาหักไปครึ่งหนึ่ง พวกเขาทำได้
พอร์ควิงก์หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดหมายเลข…ได้ยินเสียงเย็นชาจากอีกด้านหนึ่ง“พอร์ควิง? ทำไมนายยังไม่กลับมาอีก”พอร์ควิงสั่นขณะสบตาฮาร์วีย์“ผมเทียบอะไรกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย นายหญิงจอห์น“เขาบอกว่าตราทองคำของคุณทำอะไรเขาไม่ได้!“ผมถูกทำร้ายอย่างหนัก!”หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ดาห์เลียก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ฉันนึกว่าคืนนี้จะไม่มีอะไรให้ทำเสียอีก“ดูเหมือนมีคนกำลังหาเรื่องสนุกอะไรมาให้ฉันทำแล้ว“เตรียมสถานที่ไว้ให้ดีล่ะ“ถ้าเขาอยากเล่นเราก็จะเล่นกับเขาด้วย”……สิบนาทีต่อมา ลูกค้าทุกคนในบาร์ก็ถูกไล่ออกไปหลังจากนั้นไม่นาน สมาชิกจากแก๊งโอเวอร์ลอร์ดก็ปรากฏตัวขึ้น และล้อมรอบสถานที่ทั้งหมดอย่างสมบูรณ์แม้แต่ถนนก็ยังเต็มไปด้วยชายร่างกำยำสูงใหญ่บรรยากาศอันอบอุ่นภายในบาร์ถูกแทนที่ด้วยความเย็นชาและหยิ่งผยองเสียงรองเท้าส้นสูงดังกึกก้องไปทั่ว เจตนาสังหารลอยคละคลุ้ง ในตอนที่ฮาร์วีย์บอกให้ใครสักคนเอาชาให้เขาเพิ่ม ประตูก็ถูกเตะลงและมีสาวสวยผู้สวมถุงน่องบาเลนเซียก้าเดินเข้ามาหลายคนอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายหลังจากได้เห็นเธอ แน่นอนว่าฮาร์วีย์ไม่ได้รวมอยู่ในคนพวกนั้นดาห์เลียเดินเ
“ไม่เลวเลย นายนี่น่าสนใจดีนะ”ดาห์เลียยิ้มจาง ๆ อย่างสวยงามเมื่อเห็นท่าทางเจ้ากี้เจ้าการของฮาร์วีย์เธอหรี่ตาที่เฉี่ยวของเธอขณะที่มองฮาร์วีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้า“นี่นายกำลังจะบอกว่านายจะหาเรื่องฉันงั้นเหรอ?“นายจะต่อต้านฉันงั้นเหรอ?”แน่นอนว่าผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองมีสถานะสูงกว่าใคร ๆ ในตระกูลของตนคนนี้จะมีนิสัยหยิ่ง“ต่อต้านคุณเหรอ?”ฮาร์วีย์หยิบแก้วชาของเขาอย่างใจเย็น“คุณไม่คู่ควรที่ผมจะต้องต่อต้านหรอก”“ฉันไม่คู่ควร?”ดาห์เลียชะงัก หลังจากนั้นเธอก็หัวเราะอย่างโกรธเคือง“เหลือเชื่อ! เหลือเชื่อจริง ๆ“ฉันไม่ได้พบคนอย่างนายมานานแล้ว!“นายกล้าทำตัวสูงส่งและทรงพลังต่อหน้าฉันขนาดนี้ได้ยังไง?“นายคิดมาดีแล้วเหรอ?“นายเคยคิดไหมว่า“ผลที่จะตามมาจะเลวร้ายแค่ไหน?!“เราเคลียร์สถานที่นี้หมดแล้วนะ เผื่อว่านายจะยังไม่รู้“พวกเรามียอดฝีมือมากกว่าร้อยห้าสิบคน ห้าสิบคนจากตระกูลจอห์น และอีกร้อยกว่าคนจากแก๊งโอเวอร์ลอร์ด“และแน่นอนว่าเรายังมีคนจากอารามสวรรค์อีกด้วย”ดาห์เลียมองฮาร์วีย์อย่างสงสัย ราวกับว่าเธอกำลังมองของเล่นที่พังไปแล้ว“ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่านายจะออกไปจากที่นี่ยังไง…“ฉ
เสียงฝีเท้าดังมาจากข้างนอกห้อง เซียนน่าเดินเข้ามา ใบหน้าของเธอซีดเผือดผู้คนจำนวนมากที่ดูเหมือนจะเป็นบอดี้การ์ดของเธอเดินตามหลังเธอมา พวกเขาต่างจ้องไปที่ลูกน้องของดาห์เลียแววตาของเฟรดดี้เป็นประกายทันทีที่เซียนน่าปรากฏตัว“ผมว่าแล้วว่าคุณจะไม่ทิ้งผมไป ที่รัก! ผมกินยาไปสามเม็ดเพื่อคุณเลยนะ! คืนนี้คุณจะต้องมีความสุข…”เพี๊ยะ!เซียนน่าตบหน้าเฟร็ดดี้ทันทีก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบประโยค เขาอดไม่ได้ที่จะเซถอยไปข้างหลังเขาไม่ได้สู้กลับ เขาเพียงแต่กุมแก้มตนเองด้วยสีหน้าที่ดูลึกลับเมื่อสังเกตอย่างใกล้ชิดจะเห็นว่าการหายใจของเฟร็ดดี้เร็วขึ้นไปอีก ราวกับว่าเขาไม่สามารถรอได้อีกต่อไปดาห์เลียมองเซียนน่าตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่ครู่หนึ่ง“เธอเป็นลูกทูนหัวของโคลตัน ตอร์เรสงั้นเหรอ?” เธอถามหลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งเซียนน่าใช้ตัวตนนี้ภายนอกฟลัตเวลล์ถ้าทุกคนรู้ว่าจริง ๆ แล้วเซียนน่าเป็นเจ้าหญิงแห่งตระกูลไรท์ เธอคงจะเป็นจุดสนใจมากกว่านี้ถึงกระนั้น ตัวตนของเธอในฐานะลูกทูนหัวของโคลตันก็ค่อนข้างน่ากลัวอยู่แล้ว“ใช่แล้ว”เซียนน่าเดินไปหาฮาร์วีย์และจ้องดาห์เลียอย่างเย็นชา“ตระกูลคุณกล้าดีนะ!
ดาห์เลียรู้ว่าเซียนน่ามีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดา...แต่เธอก็ไม่มีเจตนาที่จะยอมแพ้ท้ายที่สุดแล้วคนนอกก็ไม่สามารถสู้มหาอำนาจในท้องถิ่นได้ตระกูลตอร์เรสดูเหมือนจะมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งเมื่อเทียบกับตระกูลอื่น ๆ แต่พวกเขาเทียบกับตระกูลจอห์นไม่ได้เลยท้ายที่สุดแล้วโคลตันก็ได้พ่ายแพ้ต่อหัวหน้าแห่งวังทองคำเมื่อพวกเขาชิงบัลลังก์กันมาก่อน และด้วยอาการบาดเจ็บจากอดีตของเขา เขาจึงจวนจะสิ้นชีวาดาห์เลียไม่ได้ตั้งใจจะขอโทษเธอเพียงแต่รู้สึกว่าเธอจะไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการทำให้สถานการณ์บานปลายอีกต่อไปเพียงเพราะผู้หญิงที่มีอำนาจเพียงเล็กน้อยเฟร็ดดี้ไม่ได้แสดงความกลัวใด ๆ เช่นกัน สิ่งเดียวที่เขาทำคือการมองเซียน่าอย่างหื่นกามแน่นอนว่าเขายังคงสนใจเธอเป็นอย่างมากฮาร์วีย์เหลือบไปเห็นผู้สูงอายุในชุดคลุมสีดำที่ยืนอยู่ข้างหลังเฟร็ดดี้ บุคคลนี้ไม่ได้มีความโดดเด่นแต่อย่างใด แต่ยังสามารถเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา ๆ เป็นไปได้สูงว่าเขาจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านโยคะจากอินเดีย“ฉันไม่ต้องการคำขอโทษของเธอ“หรือเงินของเธอ“ฉันไม่ต้องให้พ่อทูนหัวของฉันมาสู้กับเธอด้วย“ฉันสามารถจัดการกับเธอด้วยตัวเองอย่างง่า
“นายน้อยการ์เซียเป็นบุตรชายของผู้อาวุโสของอารามสวรรค์ บุคคลสำคัญที่เกือบจะได้เป็นเทพสงคราม!“นายน้อยการ์เซียให้เกียรติคุณด้วยการใฝ่หาคุณ!”“ไร้ยางอายขนาดนี้ได้ยังไง…”หัวหน้าบอดี้การ์ดของเซียนน่ามีสีหน้าเย็นชาไม่เคยมีใครพูดจาแย่ ๆ แบบนี้กับเจ้าหญิงมาตลอดชีวิต!หัวหน้าไม่พูดอะไรอีก เขาเดินไปข้างหน้าและบีบคอชายหนุ่มคนนั้นก่อนที่จะทุ่มเขาลงบนโต๊ะด้านหลังปัง!โต๊ะหักออกเป็นครึ่ง ชายหนุ่มคนนั้นร้องด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเศษแก้ว ทำให้เขาสั่นสะท้านจากความเจ็บปวดอย่างควบคุมไม่ได้ผู้คนต่างตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นพวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเซียนน่าจะมีอำนาจครอบงำขนาดนี้แม้ว่าดาห์เลียจะแจ้งทุกอย่างอย่างกระจ่างแล้วก็ตามณ ตอนนี้ บอดี้การ์ดของเซียนน่าไม่เพียงแต่จะทำร้ายใครบางคน แต่พวกเขายังดูหมิ่นตระกูลจอห์นและชาวอินเดียโดยสมบูรณ์!เรื่องนี้คงจะไม่จบลงด้วยดี!ขณะที่ทุกคนยังคงตกตะลึง ฮาร์วีย์ก็เหลือบมองเฟร็ดดี้ด้วยความสงสัยเฟร็ดดี้กำลังจับหน้าอกของตนเองหลังจากที่เกิดความวุ่นวายเพียงเล็กน้อยยาเม็ดสีน้ำเงินส่งผลกระทบต่อหัวใจของเขาอย่างรุนแรงแต่นั่นก็เป็นเรื่องป
โลแกนอยู่ในชุดเครื่องแบบใหม่ เขาเดินไปตรงกลางห้องอย่างดุเดือดจกานั้นเขาก็กอดอกด้วยสีหน้าที่สง่าผ่าเผยเซียนน่าขมวดคิ้วแต่ไม่ได้พูดอะไรดาห์เลียเผยสีหน้าฉงนและมองเซียนน่าอย่างมีเลศนัย“เกิดอะไรขึ้น?“พวกคุณคิดว่าที่ฟลัตเวลล์ไม่มีกฎหมายหรือไง?! พวกคุณคิดอย่างนั้นใช่ไหม?!“พวกคุณกำลังดูถูกทั้งกองกำลังตำรวจ!“คุณถึงกับจะใช่อาวุธเพื่อจัดการปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ด้วยเหรอ?!“พวกคุณจะฆ่าทุกคนเลยหรือไง?!” โลแกนถามโดยไม่สนใจด้วยซ้ำว่าใครถูกหรือผิดอย่างไรก็ตาม ใครที่รู้ทันก็จะสามารถบอกได้ว่าเขากำลังต่อว่าเซียนน่า ยิ่งไปกว่านั้น เขาดูค่อนข้างจะเคารพดาห์เลียด้วยซ้ำทุกครั้งที่เขามองเธอ“ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะสร้างปัญหานะผู้ตรวจการ! แต่พวกอินเดียวางยาฉัน และผู้หญิงคนนี้ก็พยายามจะช่วยให้พวกเขาเอาเปรียบฉัน!” เซียน่าพูดอย่างเย็นชา“มันเป็นเพียงความเข้าใจผิดค่ะผู้อำนวยการโบวี่!” ดาห์เลียตอบโต้ด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น“ใช่ พวกเราผิดพลาดไปและยินดีที่จะขอโทษและชดเชยให้…“แต่คุณไรท์ไม่ยอมรับคำขอโทษของพวกเรา! เธอยังต้องการตัดตอนนายน้อยการ์เซียด้วย!“เธอไม่รู้ได้ยังไงว่าเรื่องนี้จะกลายเป็นข้อพิพาททา
ทุกคนหันไปมองเซียนน่าหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเธอ“ฉันจะไม่ยอมรับสิ่งนี้!” เธอกล่าวด้วยสีหน้าที่เย็นชา“คุณคิดว่าเรื่องนี่เป็นเพียงความพยายามงั้นเหรอ?! กล้าพูดแบบนั้นได้ยังไง?!“ถ้าหากว่าฉันไม่ได้เจอฮาร์วีย์…“คุณรู้ไหมว่าฉันจะจบลงยังไง?“ถ้าหากว่าฉันไม่มีอิทธิพลและภูมิหลัง จะเกิดอะไรขึ้นกับฉัน?!“ฉันไม่ได้ต้องการคำขอโทษ! และฉันก็ไม่ได้ต้องค่าชดเชยใด ๆ!“ฉันต้องการเอาคืน!“ฉันต้องการให้เฟร็ดดี้ถูกตัดตอน ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่มีวันปล่อยเรื่องนี้ไป!”แน่นอนว่าเซียนน่ากำลังมองสถานการณ์จากมุมมองของผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งหากคนชั่วอย่างเฟร็ดดี้ไม่ถูกจัดการ ในอนาคตพวกผู้หญิงเหล่านั้นคงจะต้องทนทุกข์ทรมานปัญหานี้จะสามารถหลีกเลี่ยงได้ด้วยการตัดไฟตั้งแต่ต้นลมเท่านั้น“หุบปาก!”สีหน้าของโลแกนเคร่งขรึมทันที“คุณไรท์! ผมให้เกียรติคุณขนาดนี้เพราะเห็นแก่ผู้อาวุโสตอร์เรสหรอกนะ!“อย่าเอาแต่อารมณ์ตนเอง! เรายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าใครถูกหรือผิด!“บางทีอาจเป็นคุณก็ได้ที่ล่อลวงนายน้อยการ์เซียอย่างไร้ยางอายและแสร้งทำเป็นไร้เดียงสา!“เขาก็ขอโทษคุณแล้ว! เขายังตกลงที่จะชดเชยให้คุณด้วย! ผู้คนมากมายไม่