บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 3331 - บทที่ 3340

ใบหน้าของวิลเบอร์ ลีมืดลงทันทีก่อนที่เขาจะจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์ก“นี่นายกำลังกังขาในการตัดสินของฉันอยู่เหรอ ฮาร์วีย์!”โคริ จอห์นยังคงเหยียดหยามไม่เลิก“นายกล้าดียังไงไปถามผู้คุมสอบลีแบบนั้น?!“เขาเป็นถึงศิษย์สายนอกของหลงเหมินสาขาฟลัตเวลล์เชียวนะ!“ความรู้ด้านศิลปะการต่อสู้ของเขายอดเยี่ยมมาก! ถ้าเขาเป็นคนคิดคำถามแล้วก็นายตอบไม่ได้แน่!”โคริผิดหวังในตัวฮาร์วีย์หนักขึ้นไปอีกเธอไม่เพียงแต่เชื่อว่าฮาร์วีย์ทั้งยากจนและไร้อำนาจเท่านั้น แต่เขายังไม่ยอมรับความจริงว่าโกงข้อสอบอีกต่างหาก! ผู้ชายอย่างเขาไม่คู่ควรที่จะมาหลงรักเธอ!วิลเบอร์จ้องมองฮาร์วีย์อย่างเย็นชา ก่อนที่เขาจะหัวเราะเบา ๆเห็นได้ชัดว่าเขาคาดการณ์มาแล้วว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น ในตอนที่เขาวางแผนจะบดขยี้สิ่งที่เรียกว่าคู่แข่งของตัวเอง“ในเมื่อนายบอกว่านายมีความสามารถขนาดนั้น..“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะให้โอกาสนายได้พิสูจน์ตัวเอง!เขาดึงกระดาษหนึ่งแผ่นออกมาวางบนโต๊ะ จากนั้นก็เขียนคำถามที่เขาเตรียมเอาไว้เองสามข้อลงไปจากนั้นวิลเบอร์ก็แสดงรอยยิ้มแข็งคืนส่งไปให้ฮาร์วีย์“ฉันจะให้เวลานายสิบห้านาที! ถ้านายสามารถตอบคำถามเหล่านี้ได

“ผมอยากให้คุณตั้งคำถามให้ผมตอบด้วยตัวเอง! แล้วผมจะตอบมันต่อหน้าทุกคนที่นี่!“ถ้าผมตอบผิดนั่นก็แปลว่าผมขโมยเฉลยคำตอบจริง ๆ!“แต่ถ้าผมตอบถูก ผมต้องการให้ทุกคนที่นี่รับผิดชอบ!“แน่นอน ถ้าคุณคิดว่าการทดสอบนี้มันไม่เข้าท่า คุณก็จับผมเข้าไปด้วยเลยแล้วกัน “งานรวมตัวสุดยอดหลงเหมินจะได้ดำเนินต่อไปเสียที”คำพูดอันสงบของฮาร์วีย์ ยอร์กฟังดูค่อนข้างสง่างามแต่ในสายตาของทุกคน ฮาร์วีย์คงไม่พ้นเป็นพวกไร้สมอง'นี่เขายังไม่พออีกเหรอ! ถึงขนาดนี้แล้วก็ยังคิดจะเรียกร้องความยุติธรรมอีกหรือไง!''สมองเขามีปัญหาเหรอ?!''เขาคิดว่าโลกทั้งใบอยู่ใต้เท้าเขาหรือไง?!''ทำไมคนอย่างรองหัวหน้าสาขาเบเนตต์ถึงต้องมาเสียเวลากับเขาด้วย!'“ผมได้ตั้งคำถามกับเขาไปสามข้อแล้ว รองหัวหน้าสาขา เขาตอบผิดทุกข้อ แต่ก็ยังไม่รู้จักลดราวาศอก!หัวใจของวิลเบอร์ ลีเต้นรัว ก่อนที่เขาจะก้าวไปข้างหน้า“เราไม่จำเป็นต้องเสียเวลากับปลาซิวปลาสร้อยอย่างเขาเลย“เราควรจะโยนเขาออกไปหน้าประตูได้แล้ว!”โคริ จอห์นยืนขึ้นหลังจากเห็นฮาร์วีย์เพิกเฉยต่อคำแนะนำของเธอโดยสิ้นเชิง“รองหัวหน้าสาขา! ฉันเป็นเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยของฮาร์วีย์! เขาเคยเร

ฟิชเชอร์ เบเนตต์และคนอื่น ๆ มองหน้ากันภายใต้สายตาของฝูงชน พวกเขาทั้งหมดพยักหน้าพร้อมกันด้วยความชื่นชมในดวงตา "เขาตอบถูกงั้นเหรอ?"“บ้าไปแล้ว! เขายังดูเด็กแท้ ๆ!”“ต่อให้เขาจะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่ในท้องแม่ เขาก็ไม่มีทางรู้เรื่องนี้!”“บ้าไปแล้ว!”“หรือก่อนหน้านี้เขาจะเคยตอบคำถามแบบนี้มาแล้ว? นี่คงไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญหรอกใช่ไหม?”ผู้เข้าสอบอ้าปากค้างด้วยความไม่เชื่ออย่างยิ่ง"ใช่! ใช่! เขาต้องเคยตอบคำถามนี้มาก่อนแล้ว! และนี่เป็นเพียงเรื่องบังเอิญอย่างแท้จริง!”วิลเบอร์ ลีกลับมาตั้งสติได้ทันที คนใจแคบอย่างเขาไม่อาจยอมรับให้คนในวัยเดียวกันดีกว่าเขาได้“ตาคุณทดสอบเขาแล้ว รองหัวหน้าสาขา!” วิลเบอร์กัดฟันพูดฝูงชนมองไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กเพื่อดูปฏิกิริยาของเขา“ก็ทดสอบแล้วไม่ใช่เหรอ อย่ามัวมาเสียเวลาอยู่เลย” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นฟิชเชอร์แสดงท่าทางที่ลึกซึ้งเมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์"ใช่! ฉันจะให้นายได้อันดับหนึ่ง!“แต่ฉันขอถามนายหน่อยนะหนุ่มน้อย ศิลปะการต่อสู้ขั้นสูงสุดคืออะไร?”ฝูงชนขมวดคิ้วหลังจากได้ยินคำถาม ผู้เข้าสอบทั่วไปอย่างพวกเขาไม่สามารถตอบคำถามที่ยากเช่นนี้ได้

ฟิชเชอร์ เบเนตต์ทำให้วิลเบอร์ ลีพิการไปแล้ว แต่เขาก็ยังรู้สึกผิดไม่หายหากตอนนั้นเขาไม่มาปรากฏตัว ชื่อเสียงของโรงฝึกศิลปะการต่อสู้ศักดิ์สิทธิ์ก็อาจจะถูกทำลายไปแล้วหากผู้นำคนใหม่ของกองบังคับคดีของหลงเหมินรับรู้เรื่องนี้เข้ามันคงจะไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแน่!ฟิชเชอร์เชื่อว่าเขาตัดสินใจถูกในทันทีโคริ จอห์นสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด และตั้งสติก่อนจะเดินไปหาฮาร์วีย์อย่างเขินอาย“ไม่เลวเลยนะฮาร์วีย์!” โคริพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ"ยินดีด้วย! นายก็ควรที่จะได้ยืนเคียงข้างฉัน!“วันนี้ฉันจะให้โอกาสนาย! ได้มีโอกาสพาฉันไปเลี้ยงอาหารสักมื้อ!“ถ้านายทำได้ดีแล้วก็ สักวันนายอาจจะได้เป็นคนรักของฉันก็ได้!"จริงสิ! วันนี้ฉันอยากจะไปกินร้านอาหารที่มีรางวัลมิชลินสามดาวพอดี! ทำไมเราไม่…”ฮาร์วีย์จ้องมองโคริราวกับว่าเขากำลังมองตัวตลก“สมองเธอมีปัญหาเหรอ?“หลบไปซะ!”ฮาร์วีย์เดินออกไปทันทีหลังจากนั้นเขาไม่อยากจะเปลืองน้ำลายกับคนอย่างโคริเขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังวางแผนอะไรอยู่…อีกอย่าง หากปล่อยให้ผู้หญิงไร้ค่าอย่างเธอมาใกล้เขา เขาคงไม่รอดหลังจากปฏิเสธคำเชิญของฟิชเชอร์และคนอื่น ๆ ฮาร์วีย์ก็ทิ้ง

นายน้อยไมเยอร์สแสดงท่าทีเย่อหยิ่งเขาเคยชินกับท่าทีแบบนี้ในฟลัตเวลล์มานักต่อนัก ที่นี่มีแต่คนที่เกรงกลัวเขาทั้งนั้น นั่นคือเหตุผลที่เขากล้าทำทุกอย่างตามอำเภอใจและใช้ประโยชน์จากทุกสิ่งที่เขาทำได้ในขณะนี้ เขาไม่ได้เกรงกลัวอะไรในตัวฮาร์วีย์ ยอร์กเลยชายผู้ต่ำต้อยจากประเทศ H ซึ่งเทียบได้กับวรรณะศูทรในอินเดีย! กล้าดียังไงมาพูดกับคนในวรรณะกษัตริย์แบบนี้?!เห็นได้ชัดว่าเขากำลังรนหาที่ตาย!ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าอย่างใจเย็น"ปล่อยเธอไป"เพียะ!นายน้อยไมเยอร์สเหวี่ยงฝ่ามือไปบนใบหน้าของเซียนน่า ไรท์ ก่อนที่เขาจะหัวเราะเบา ๆ อย่างเย็นชา"ปล่อยเธอไปงั้นเหรอ?! ไม่มีทาง!“เราจะสนุกกับเธอยังไงก็ได้! นายไม่มีสิทธิ์มีเสียงในเรื่องนี้!”ฮาร์วีย์หายใจเข้าลึก ๆ แล้วก้าวไปข้างหน้า เตรียมรับเซียนน่ากลับ ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์มาใส่ใจคำพูดของใครทั้งนั้นนายน้อยไมเยอร์สตัวสั่นก่อนที่จะก้าวถอยหลังไปด้วยรอยยิ้มอันเย็นชา“จัดการเขาสิ ไอ้หัวล้าน! ฉันจะพาผู้หญิงคนนี้ไปให้นายน้อยการ์เซีย!”หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ลากเซียนน่าออกไป...แต่ฮาร์วีย์เร็วกว่าชายหัวล้านดูเย็นชา"ไป! เข้าไปรุมเขากันเลย!”ชายใ