“นายคิดว่านายจะต่อกรกับฉันได้เพียงเพราะว่านายพอรู้จักศิลปะการต่อสู้หรือยังไง?“นายไม่รู้หรือว่าศิลปะการต่อสู้ทุกอย่างในโลกล้วนมีต้นกำเนิดมาจากอินเดีย“ถ้านายต่อต้านเรา ต่อให้นายจะมีเป็นสิบชีวิตนายก็ไม่มีทางช่วยเธอได้!“นายพยายามจะช่วยผู้หญิงคนนี้งั้นเหรอ?“นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน…“ตอนนี้แม้แต่พระเจ้าก็ช่วยเธอไม่ได้! บอกไว้เลย!“ตอนนี้ฉันมัวมายุ่งกับนายไม่ได้แล้ว! นายรอดูอยู่ที่นี่เถอะ! อีกไม่นานฉันจะแสดงให้นายเห็นว่านายน้อยการ์เซียจะเล่นกับผู้หญิงคนนี้ยังไงบ้าง!“พอเสร็จเรื่องแล้ว เราจะฆ่าเธอและโยนความผิดนี้ให้นาย!“นายจะถูกตราหน้าว่าเป็นฆาตกร!“ฮ่าฮ่าฮ่า!”นายน้อยไมเยอร์สหยิ่งผยองมากในตอนนั้น เขาเชื่ออย่างหมดหัวใจว่าเขาชนะแล้วเขาเดินไปทางฮาร์วีย์ ยอร์กโดยวางแผนที่จะลากเขาให้ไปด้วยกันเพียะ!แต่ก่อนที่มือสกปรกของเขาจะแตะต้องฮาร์วีย์ เขาก็ถูกตบหน้าทันทีนายน้อยไมเยอร์สไม่ทันได้ตอบโต้ ฟันสองสามซี่หลุดออกจากปากของเขา ขณะที่เขาถูกส่งให้กระเด็นไป ก่อนจะกระแทกเข้ากับกำแพงกระดูกของเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ หลังการกระแทกนั้น เขาไม่มีแม้แต่แรงจะพยุงตัวเองขึ้น"เป็นไปได้ยังไง…?“นายโ
“ตระกูลจอห์น?” ฮาร์วีย์ ยอร์กถามเค้าเคยได้ยินเรื่องตระกูลจอห์นมาสองสามครั้งแล้ว หากคนในตระกูลนี้สนับสนุนใครคนพวกนั้นก็จะได้รับความนับหน้าถือตาเขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีตระกูลที่แข็งแกร่งกว่าตระกูลบาวเออร์อยู่อีกเคย์เดน บัลเมอร์สูดหายใจเข้าลึก ๆ“ตระกูลจอห์นไม่ธรรมดาจริง ๆ คุณยอร์ก!“ในตอนแรกพวกเขาเป็นเพียงตระกูลเศรษฐีธรรมดา ๆ แต่เพราะเขามีความสามารถด้านศิลปะการต่อสู้จนสามารถเข้าร่วมโกลด์เด้น พาเลซได้“เมื่อประมาณยี่สิบปีที่แล้ว อัจฉริยะระดับสูงในตระกูลของพวกเขาสามารถเอาชนะโคลตัน ตอร์เรสได้ และได้ก้าวขึ้นเป็นหัวหน้าของโกลด์เด้น พาเลซ”“ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ตระกูลจอห์นก็ไต่ระดับขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงทุกวันนี้!“และเนื่องจากมีโกลด์เด้น พาเลซอยู่ในมือ จึงแทบไม่มีใครกล้าต่อกรกับพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ตระกูลที่อยู่ในหมู่ตระกูลอันดับสูงสุด แต่พวกเขาก็ดูไม่ต่างไปจากตระกูลเหล่านั้น“สิ่งเดียวที่พวกเขาขาดคือภูมิหลังที่แข็งแกร่งที่ตระกูลอันดับสูงสุดตระกูลอื่น ๆ มี”“แก๊งโอเวอร์ลอร์ดและตระกูลจอห์น…”ฮาร์วีย์พยักหน้าเบา ๆ เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมชายหัวโล้นถึงยังได้ดูมั่นอกมั่นใจขนาดนั้นฮา
“ฉันยังไม่อยากแต่งงาน และไม่อยากเป็นนกในกรงทองของใครด้วย ฉันก็เลยออกมาจากที่พัก“ฉันมาที่นี่เพื่อดื่มเบียร์และผ่อนคลาย...“แต่หลังจากจิบไปสักพัก ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาคุยกับฉัน เขาบอกว่าเขาสนใจฉันและตามกฎหมายของอินเดียฉันต้องเป็นผู้หญิงของเขา“ไม่มีทางที่ฉันจะทนฟังไอ้โง่นั่นไหว ฉันก็เลยตบหน้าเขาแล้วไล่เขาออกไป!“ฉันคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร แต่ไม่คิดว่าผู้ชายคนนั้นจะกลับมาอีกรอบ!“เขาพานักเลงสองสามคนมาด้วยและบอกให้ฉันไปรับใช้ผู้ชายที่เรียกกันว่านายน้อยการ์เซีย“ฉันไล่เขาออกไปอีกรอบและเรียกการ์ดด้วยซ้ำ แต่การ์ดพวกนั้นไม่กล้าก้าวเข้ามายุ่ง“แล้ว ไอ้สารเลวนั่นก็วิ่งมาหาฉันและเทเบียร์ทั้งขวดใส่ปากฉัน“หลังจากนั้นฉันก็รู้สึกอ่อนแรง จนไม่อาจแม้แต่จะขอความช่วยเหลือได้“แต่ต้องขอขอบคุณที่ช่วยฉันไว้ แม้ว่าเราจะเคยมีประสบการณ์ที่ไม่ดีต่อกันมา!“ฉันจะตอบแทนบุญคุณอย่างแน่นอน!”ในขณะนั้นเซียนน่า ไรท์รู้สึกหวาดกลัว ถ้าไม่ใช่เพราะฮาร์วีย์ เธอคงถูกพวกนั้นเอาเปรียบไปแล้ว!เพราะคิดถึงเรื่องนี้เธอก็อยากจะฉีกร่างของคนพวกนั้นให้เป็นชิ้น ๆ“คนพวกนั้นคิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่น แต่พวกเข
เซียนน่า ไรท์ ไม่ต้องการเปิดเผยที่อยู่ของตัวเอง ซึ่งจะทำให้เธอถูกพ่อดุหลังจากที่หนีออกมาจากเงื้อมมือของเขา…แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอได้เผชิญเธอก็โกรธเป็นอย่างมาก เธอรีบส่งข้อความผ่านโทรศัพท์ออกไปทันทีฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มให้เซียนน่าแล้วยื่นขวดโซดาให้เธอ"ก็ได้ มีผมอยู่คุณไม่ต้องออกแรงเองหรอก!“คนพวกนั้นคุ้นเคยกับเรื่องพวกนี้ดี พวกเขาคิดว่าพวกเขาเหนือกว่าเรา“และผมก็จะสอนบทเรียนให้พวกเขาเมื่อพวกเขามาถึงที่นี่“เพียงเพราะประเทศของเราก้าวขึ้นสู่อำนาจได้อย่างสันติ ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเดินข้ามหัวเราได้“พวกเขาจะต้องถูกลงโทษที่ทำเรื่องแบบนี้ที่นี่!”ฮาร์วีย์มีสีหน้าสงบ ในช่วงสงครามยูโร-อเมริกาในสมัยนั้น ผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเทพสงครามของอินเดียล้วนถูกทำลายจนไม่เหลือซากทำไมเขาต้องกลัวพวกกระจอกนั่นด้วยล่ะ?น่าขันเสียจริง***ในเวลาเดียวกัน ชายหัวล้านก็โซซัดโซเซเข้าไปในห้องรับรองหรูที่อยู่บนชั้นสองภายใต้สายตาที่มองมาของทุกคน เขาเคลื่อนกายไปที่โต๊ะกาแฟตรงกลางก่อนจะคุกเข่าลงบนพื้นที่ด้านหน้าของโต๊ะมีโซฟาตัวใหญ่ตั้งอยู่มีชายและหญิงนั่งอยู่บนโซฟาตัวนั้น ชายคนนั้นสวมเสื้อคลุมส
ดวงตาของเฟร็ดดี้ฉายแววโกรธ สำหรับคนในวรรณะกษัตริย์ เขาไม่เคยถูกดูหมิ่นเช่นนี้มาเลยสักครั้งในชีวิต แต่เนื่องจากเขาไม่ใช่คนไร้ฝีมือ เขาจึงหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ อารมณ์บนใบหน้าของเขาจึงหายไปอย่างสิ้นเชิงหลังจากนั้นเขาต้องการเหยียบย่ำชายที่กล้าข้ามหัวเขา…แต่เขารู้ว่านี่ไม่จำเป็นต้องถึงมือของตัวเองนั่นก็เพราะตระกูลจอห์นถือเป็นแขกกิตติมศักดิ์ของแก๊งโอเวอร์ลอร์ด เมื่อเทียบกับความโกรธของเฟร็ดดี้แล้ว ดาห์เลียรู้สึกอับอายกว่ามากตระกูลจอห์นก็กำลังอยู่ในช่วงขาขึ้นเช่นกัน ไม่มีทางที่พวกเขาจะยอมรับการถูกดูหมิ่นเช่นนั้นได้คงไม่ดีแน่ถ้าสถานการณ์วันนี้ทำลายชื่อเสียงของตระกูลจนไม่หลงเหลือชิ้นดีหลังจากสงบสติอารมณ์แล้ว เฟร็ดดี้ก็ยิ้มเล็กน้อย"น่าสนใจ นั่นไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย”“อารามสวรรค์ไม่ได้มีรากฐานอยู่ในประเทศ H จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะดูถูกพวกเรา”“ไม่อย่างนั้นแล้ว อีไลกับพ่อของเขาคงไม่ถูกบังคับให้คุกเข่าหน้าโรงพยาบาลเมื่อสองสามวันก่อนหรอก”“ประเทศนี้เต็มไปด้วยอัจฉริยะที่ซ่อนตัวอยู่อย่างแน่นอน!”เฟร็ดดี้ดูคล้ายพร้อมจะเจรจา แต่ใคร ๆ ก็บอกได้ว่าเขาโกรธถึงขนาดไหนเขาต
เมื่อได้ยินคำสั่งของดาห์เลีย หนึ่งในลูกน้องของเธอที่ชื่อพอร์ควิงก็รับตรานั้นด้วยรอยยิ้มอันน่าสมเพชพอร์ควิงเป็นหนึ่งในสมาชิกของแก๊งนักฆ่าเกสรแดงที่เป็นที่รู้จักกันดี เมื่อเขามีท่อเหล็กในมือจะไม่มีใครขวางทางเขาได้ เขาได้สังหารคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นยอดฝีมือไปมากมายแก๊งทั้งหกของฟลัตเวลล์พยายามซื้อตัวเขาในราคาสูงลิ่วแต่เขาเลือกที่จะอยู่กับดาห์เลียเขาต่อสู้เพื่อเธอมาหลายปีแล้ว และได้สร้างความสำเร็จให้กับตัวเองค่อนข้างมากด้วยเหตุนี้ สถานะของดาห์เลียในตระกูลจึงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องตั้งแต่นั้นมาพอร์ควิงก็แทบจะไม่ได้ออกแรงเลยนั่นก็เพราะเมื่อได้เห็นตราทองคำของดาห์เลียเพียงแค่นั้น ใคร ๆ ต่างก็หวาดกลัวหัวหดกันหมดและหลังจากใช้ชีวิตได้อย่างปราศจากซึ่งอุปสรรค พอร์ควิงก็คิดไปว่าเขาได้กลายเป็นบุคคลสำคัญไปแล้วเขาเชื่อว่าเขาไร้เทียมทานและสามารถฆ่าใครก็ได้ที่เขาต้องการพูดง่าย ๆ ก็คือ เขาเป็นเพียงคนรับใช้ที่หลงใหลในพลังอำนาจของผู้เป็นเจ้านาย!พอร์ควิงมีสีหน้าดุดันในขณะที่เขาถือตราของดาห์เลียไว้ในมือ ราวกับโลกทั้งใบอยู่แทบเท้าเขาเขาจุดซิการ์แล้วเดินออกไปนอกประตูโดยมีชายสวมสูทหลายสิบ
อารมณ์ของฮาร์วีย์ยังคงเหมือนเดิม ขณะที่หรี่ตามองภาพตรงหน้า"เอาล่ะ ในเมื่อนายเป็นแค่ขี้ข้าของคนอื่น งั้นเราก็มาพูดให้ตรงประเด็นกันเลยดีกว่า”"นายต้องการอะไร?"พอร์ควิงเดือดดาลอย่างที่สุด“นี่คือตราของนายหญิงจอห์น หนุ่มน้อย! เธอต้องการให้นายหักแขนขาตัวเองแล้วส่งผู้หญิงคนนั้นไปให้นายน้อยการ์เซีย นายต้องไปคุกเข่าอยู่หน้าห้องรับรองของเราเป็นเวลาสิบนาทีด้วย! แบบนั้นนายก็จะรอด!"จำไว้ให้ดี! เธอให้โอกาสนายเพราะเราเป็นเพื่อนร่วมประเทศกันเท่านั้น!“อย่าปล่อยให้โอกาสเสียเปล่าเลย!“ถ้านายปฏิเสธ นายจะไม่ใช่แค่คนเดียวที่ต้องชดใช้!“วงศ์ตระกูล เพื่อนฝูง และทุกคนที่สนับสนุนนายจะต้องชดใช้อย่างแสนสาหัส!”พอร์ควิงส์เข้าใจผิดไปว่าฮาร์วีย์เป็นนายน้อยที่มีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง หลังจากได้เห็นฮาร์วีย์แสดงตนอย่างสูงส่งและทรงอำนาจเขาหยิบตราออกมาด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งชายในชุดสูทที่อยู่ด้านหลังเขาเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ กำลังอดทนรอให้ฮาร์วีย์ร้องขอความเมตตาเพราะนั่นคือตราประจำตระกูลจอห์นตรานี้หมายถึงอำนาจเด็ดขาดในฟลัตเวลล์หัวหน้าแก๊งหลายคนคงหนีกระเจิงหลังจากเห็นสิ่งนี้แม้แต่ตระกูลบาวเออร์และตร
“ดาห์เลีย จอห์น?”ในที่สุดฮาร์วีย์ก็เหลือบมองตรานั้น ใบหน้าของเขายังคงสงบ“เธอคิดจะอวดความมั่งคั่งต่อหน้าฉันงั้นเหรอ“ฉันไม่ต้องการเงินหรอก“กลับไปบอกว่าตรานี่ไม่พอที่จะสั่งฉันได้“ฉันไม่สะทกสะท้านเลย”พอร์ควิงคำรามและจับจมูกของเขาแล้วถอยหลังไปสองสามก้าว“ทำไมนายถึงวางเฉยกับตระกูลจอห์นได้ขนาดนี้!” เขากรีดร้องด้วยความโกรธ“นายเป็นใครกัน!"บอกชื่อฉันมา!"ฮาร์วีย์ยังคงสงบและไว้ถ้า"ฉัน? ฉันก็เป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านเท่านั้น“นอกจากคืนความยุติธรรมให้คนอื่นแล้วฉันก็ไม่มีงานอดิเรกอะไรอีก”“ฉันไม่สนว่านายเป็นใครหรอกเด็กน้อย! ฉันจะทำให้นายพิการซะ!”พอร์ควิงเต็มไปด้วยความโกรธอย่างไม่มีการควบคุมเมื่อได้ยินว่าฮาร์วีย์เป็นเพียงลูกเขยแต่งเข้าบ้านจากนั้นเขาก็กรีดร้องใส่ชายในชุดสูทว่า “มาสิ! มาจัดการเขาเดี๋ยวนี้!”คนจากแก๊งโอเวอร์ลอร์ดและตระกูลจอห์นดึงอาวุธออกมาและรีบเข้าหาฮาร์วีย์ด้วยความดุร้ายปัง ปัง ปัง!ราเชลหรี่ตาลงและก้าวไปข้างหน้าก่อนที่ฮาร์วีย์จะสั่งเธอเสียอีก ในช่วงเวลาเพียงชั่วครู่ พวกที่พุ่งตัวเข้ามาก็ถูกส่งให้กระเด็นออกไปกระดูกแขนของพวกเขาหักไปครึ่งหนึ่ง พวกเขาทำได้