Lahat ng Kabanata ng BAGAC: Kabanata 91 - Kabanata 100

Makailang sandali umalingawngaw ang pamilyar na halakhak na minsan na naming narinig nang kumawala ang nilalang na sumapi kay Kuya Bobby. Napakaraming kasagutan at pananong ang nilikha ng sandaling paramdam na iyon. Sa puntong iyon, hindi na magiging mahirap para sa amin na ipaliwanag ang mga kababalaghan na mga nagaganap sa panig ng Mommy ni Brix. Siya na mismo ang nakaranas ng isang kakaibang hilakbot. At walang duda na may kinalaman rin ang pananakot na iyon sa aksidenteng natapat sa amin. Subalit. Ano ang kaugnayan ni Mang Hamin at ng isang traydor sa itim na usok na may laging pantatangkang mang-agaw ng katawan ng iba? "Hardy?," duda at pananakang pansin sa akin ni Pete. "Bakit, Pete? Bakit ganyan ka makatingin?," puna ko sa kakaibang pagbabaling ng leeg niya na para bang sinisiyasat ang kabuuan ng aking noo. "May Third Eye ka na!," bulalas niyang ubod ng pagkamangha. "Paano'ng mangyayari 'yun?," taka ko ring pag-uusisa.

Nang bumagsak ang katawan ni Brix na ginamit ng Mangyan para makaganti, para bang tumakbo na ang lahat sa slow motion. Kanina lamang, sa loob ng ilang minuto, dagdag na dalawang buhay ang nawala sa aming harapan. Una, ang aksidenteng pagkabaril sa ulo ng Mommy ni Brix na agad na kinasawi nito. At pangalawa, si Mang Salde na nagbayad sa kanyang ilang taong nilihim na kasalanan. Unti-unti ng nagpasukan ang mga nurse para rumesponde sa mga nasawi. Sinusubukan kung mayroon pa sa kanilang maisasalba. Tanging ang hagulgol ni Marissa ang lumalangitngit sa aming tainga ng mga sandaling iyon. Naging mabait sa amin si Mang Salde ngunit wala kaming nagawa sa naitakdang paglalabas ng poot ng taong nasawi rin dahil sa kanya ring kagagawan. Lumipas ang ilan pang minuto at opisyal na inanunsyo ng mga mga tumingin kay Mang Salde na wala na talaga itong buhay. Nauna na nailabas ang mga bangkay ni Brix at ng kanyang ina. Para sa amin, masama tal

Isang L300 Van ang aming sasakyan pabalik ng Maynila. Laking pagkagitla ko nang sa aking pagsampa sa bandang likuran ng sasakyan ay naroon na si Tatay Bong sa pinakalikod ng magmamaneho at kausap ang kaluluwa ni Brix at ng Mommy nito. Alam ko na noon pa ang ganitong kakayahan ni Tatay Bong na makipag-usap sa mga kaluluwa at ngayong nagkaroon na rin ako ng parehong abilidad, hindi ko akalain na ganito kanatural ang kanilang magiging presensiya na tila tulad lang ng isang buhay at normal na tao. Sa totoo lang, sobrang naninibago ako dahil sa pasilyo pa lang ng ospital, marami na akong nakita. Sa pakiwari ko nga, nasa warzone ako na napakaraming sugatan akong nakasalubong. Kung sa ganitong ospital, napakarami na nilang galang kaluluwa, ano pa kaya sa sementeryo? Natutunan ko na magkakaiba pa rin pala ang mga kaluluwang ito. Mayroong kayang hawakan ka at tabigin. Mayroong magpaparamdam sa'yo na parang kaya niyang pumasok sa katawan mo at itulak palabas an

Pakiramdam ko nanlaki ang ulo ko sa pamamanhid. Para bang nanigas ang buo kong katawan at nagsimula akong mahirapan sa pagluwa ng hangin. Hindi pa man nila sinasabi kung sino ang nakahiga sa kabaong, alam ko na na isang malapit na tao ang naroroon. Naulinigan na marahil ng mga taong nasa harap ng aming bahay ang kumosyon na nasa aming panig. Nagtayuan silang lahat hanggang sa matakpan na ang pagkasipat ko sa ataul. Isa-isa silang lumingon. At inisa-isa ko rin sila ng tingin upang malaman kung sino ang wala at maaaring nasa kabaong. Si Chyna at isang matandang babae na marahil ay ang kanyang ina. Ang mga pinsan kong si Kat at Carey. Si Tito Ato. Ang mga kapatid kong si Emong at si Chadie. Si Eloisa at ang papalapit na sa aking si Jing-Jing. Tulala ako at di makagalaw nang umabot sa aking braso na lumuluha ang aking kasintahan. "Bhy, ano'ng nangyari sa inyo? Bakit ngayon lang kayo? Bakit may benda ka sa ulo?," sa dami ng tanong na isinalubong ni

Nagkulong sa kanyang silid si Marissa at magdamag na inihagulgol ang paglapastangan sa katawan ng kanyang ama na si Mang Salde. Sa ilang oras na iyon, nasa sala lamang sina Aling Mercy, Aling Helen, Mang Rodrigo, ang aking pinsang si Ian at si Pete. Nasa seryoso silang talakayan sa pagitan ng mga timplang kapeng nasa baso. "Napakawalanghiya talaga ng Hamin na 'yun! Sariling mga kumpadre niya, hindi iginalang ang burol!," galaiti pa ring bigkas ni Aling Helen. "Mawalang galang na po pero hindi na po iyon si Mang Hamin....," pagkontra ni Pete sa Ninang ni Marissa. "Paano mo naman nasabi 'yan, Hijo? eh nakita nating pare-pareho ang hitsura ni Hamin?," takang bahagi ni Aling Mercy sa usapan. "Maaari nga pong mukha ni Mang Hamin ang nakita nating pare-pareho. Pero wala naman pong kapangyarihan na magsabuhangin o mang-abo ng bangkay si Mang Hamin. Ginamit lang ng kung anong elemento ang katawan at katauhan ni Mang Hamin para po makapaghiganti lang..