บททั้งหมดของ Guarding the Badboy: บทที่ 11 - บทที่ 20

Chapter 6Nagmamaneho si Vince ng kanyang itim na kotse sa kalsada ng Barangay Dyes habang hinahanap nga ang lugar na nakasabi sa maliit na papel na binigay ng Auntie niya sa kanya.Hounded Pastry CaféKinakairita niya ito ngayon dahil ano bang meron sa lugar na iyon kaya siya pinapapunta ng Auntie niya na mayroong kinalaman ang pagrereklamo niya na mapatalsik ang babaeng iyon?Nang mahagilap ng mga mata niya ang pangalan ng café na iyon na umiilaw, agad naman siyang naghanap ng paradahan. Sakto bakante ang harapan nito dahil sa gabi naman na.Pero kahit na ganun, wala siyang balak bumaba ng kotse at gawin nga ang sinabi ng kanyang Auntie na bisitahin ang café na iyon. Gusto niya lang tignan ngayon ang lugar na baka makita niya ang rason kung bakit nga pinapapunta siya ng Auntie niya roon."Salamat sa pagpunta Ma'am and Sir. Sana makabalik kayo muli," bati ng isang babae sa harap mismo ng pintuan ng café.

...Pagkarating ng lunch, dahil sa naalala ko agad yung tungkol sa audition na iyon, hinanap ko ang opisina ng prinsipeng iyon. Nagtanong pa talaga ako kay Ma'am Jacky kung saan nga banda iyon. At dahil doon, tinanong niya ako kung mag-a-apply ba ako sa pagiging personal assistant niya.Syempre sinabi ko yung totoo, pati na rin yung kondisyon niya na yun ang kailangan kong gawin para hindi ako mapatalsik dito sa eskwelahang ito."As expected of him," bulong ni Ma'am na hindi ko narinig."Ano po yun Ma'am?" maang kong tanong."Wala," ngiti niya. "Ang sabi ko, good luck Xania."Nagtaka na lang ako dahil doon at namaalam agad kay Ma'am at lumabas. Hindi ko talaga narinig yung sinabi niya nung una. Ang alam ko hindi yung huli niyang sinabi ang sinabi niya. Heh. Bahala na.Papunta na ako sa opisina ng prinsipeng iyon pero pagkarating ko, bogsh. May nakabangga ako."Hey, watch where you're going," sagot ng babaita na mukhang nakapila

Chapter 8Hindi pa rin ako mapakaniwala. Parang nawala ako sa mundo ko."Dahil sa ikaw ang napili ko..." sabi niya bigla kaya lang ako bumalik sa katotohanan. "...o," sabay abot ng dalawang papel sa akin.Binaba ko ang kahon sabay kinuha ito. "Ano ito?""Malamang papel. Baka tissue tingin mo," sagot niya.Napakunot ako ng noo sa irita. Umagang-umaga, may lakas na loob na talaga siyang mang-asar?"At anong gagawin ko rito, aber?""O ballpen," sabay abot nito sa akin. "Sign on the blank space provided over your printed name in each of the paper. Patunay yan na Personal Assistant na kita from this day on.""Wow, pa-sign-sign ka pang nalalaman. Sosyal mo rin noh?" sagot ko."Ang dami mong satsat. Mag-sign ka na lang," sagot niya.Hayst, ang sungit. "O eto na," sabay naglagda nga ako sa dalawang papel na binigay niya.Pagkatapos, saka ko binalik ang dalawang iyon sa kanya."Keep the other one," utos niya

~~~It was any other day in International Sanders Academy at kahit na-injure si Vince sa basketball, nagawa namang ibawe ng team ang laro kaya sila ang nanalo. Pagkatapos na lumipas ang ilang araw, doon din nagamot ang injury ni Vince sa kanyang tuhod kaya nakakalakad na siya ng mabuti.Kasama ni Vince ngayon sina Zend at Clyne at nag-uusap ang tatlo habang naglalakad sa hallway. Kahit na alam ni Vince na mga senior na ang dalawa niyang kasama at sa kabilang building pa sila, madalas mag-usap silang tatlo para maghanap ng oras na magkasama.Hindi rin maiwasan na tuwing naglalakad ang tatlong ito sa hallway, madalas silang pagmasdan ng mga babae sa tabi dahil sa mga itsura nila. Madalas, ang sentro ng atensyon nila ay syempre ang nag-iisang prinsipe ng eskwelahang iyon. Minsan, inggit ang ilang mga babae sa dalawang kasama ng prinsipe dahil kaswal lang siya kapag kasama nga sila, na parang magbabarkada lang talaga... kahit pa nakasimangot ang mukha ng prinsipe.

XANIANaglalakad ako papasok ng eskwelahan at hindi ko maiwasang humikab sa antok. Alam ko sanay na ako na matulog ng 5 oras lang pero hindi ko alam kung bakit hindi ako makatulog kagabi.Aaminin ko, unang beses kong naransan yung may nang-hold-up kagabi sa café. Tapos malalaman ko na lang, ako ang hinahanap ng mga lalaking iyon. Nahuli man sila, hindi ko maiwasang isipin kung bakit ako ang target nila?Humikab ako muli. Hayst. Kung ano man ang gusto ng mga lalaking iyon, importante nakakulong na sila. Iidlip na lang ako mamayang lunch para makapagpahinga. Tatago ako sa tsonggong iyon kung kinakailangan.Pagkarating sa classroom, agad akong pumunta sa upuan ko at pagkaupo, walang sabi-sabi na hiniga ko ang ulo ko sa mesa. Iidlip lang talaga ako, pramis.Lumipas ata ang 10 minuto nang may kumalabit sa akin. Nagising naman ako ng di oras at napatingin sa taong iyon... ang katabi ko.Wala siyang sinabi at nakasimangot lang pabalik sa aki