All Chapters of She's One Of The Boys (Tagalog): Chapter 1 - Chapter 10

  Natapos ang usapan at 'yung babae kanina nauna ng umalis. Todo sorry pa ito sa'kin. kung nakinig lang siya kanina 'e di sana hindi kami humantong sa ganito.    Nandito pa din kami sa loob ng office.   Hindi pa ako tapos sermonan ng kuya ko. Sa susunod daw hindi na ako pwede umalis ng walang kasama. Gosh,    "Nag-kakaintindihan ba tayo Kezia Chloe?"oh-ooh. Tinawag na niya ako sa pangalan ko seryoso talaga siya.    "Yes kuya." nanlulumo kong sagot.    "Ayoko ng maulit ito. Lalo na at nasaktan ka.." Lumingon naman siya sa mga pinsan kong nakakunot noo pa din hanggang ngayon, paano nalaman nila na nag-sabunutan kami nung babae kanina. Ayaw na ayaw nilang nasasaktan ako.   "Kayo Zack,Zion,Jake pag aalis si zia isa dapat sa inyo kasama niya. And you zack nathan tigilan mo ang pambabae mo, dahil dyan napahamak ang pinsan mo. At pwe

"Ayan! Sakto lang sainyo ang uniform." nakangiting bungad ko sa kanila.    "Uhmm.Thank you talaga ah? Kung hindi ka dumating kanina baka mas malala pa nang-yare samin."   "Oo nga, kung hindi lang kami bago baka sinabayan namin siya! Inisip namin na first day palang tapos may record na kami. Ayaw namin ipag-sapalaran ang Scholarship namin."     "Yung babaeng yon! Hindi naman marami ang natapon. At siya naman may kasalanan no'n, Hindi siya nakatingin sa dinaraanan 'e. tapos kami pa sinisi niya."   Napatigil ako dahil bigla silang tumapang, Pero kalaunan napangiti na din, Eto talaga ang totoong sila. Kayang kaya nila sabayan sila AJ ang kaso iniisip nila na first day ng school ngayon at ayaw nila masira ang records nila.   "Ay pasensya kana 'a? Sa totoo lang kaya naman namin 'yung mga 'yun kaso iniisip namin na pag-pinatulan namin sila, Lalaki lang ang gulo at magk

*FLASHBACK*   "I'm home!"   Masayang bati ko pag pasok ko ng bahay.    Kaso unti-unting nawala ang ngiti ko ng makitang seryoso silang lahat, Nag-tataka akong lumapit sa kanila.   "Hey, may problema ba? Bakit ang seseryoso niyong lahat?" Alanganin tanong ko sa kanila.   "Baby.." Nag-aalalang tawag ni kuya zack sa'kin.   "What kuya zack? Bakit ganyan kayo kung makatingin sakin?" unti unti na akong kinakabahan dahil sa inaasta nilang lahat.    Ngunit walang sumagot sakin. Humarap ako kay justine at Seb.    "Seb, justine what's going on?" Umiwas lang sila ng tingin, Great! ano ba talaga ang nang-yayari dito!?    "Hey! Ano ba! Kinakabahan na ako ah!" naiinis na sambit ko, para akong walang kausap.   "Umalis na si Austin i

*****   "Friend? friend gising na."   "Hmmm.."    "Gising na girl. Andito na prof natin."   Bigla naman akong napamulat, gosh! Nasa room nga pala ako! Pasimple kong inayos ang sarili ko, bago ko i-angat ang ulo ko. Tumingin ako sa unahan at nakita kong hindi ito ang unang prof namin.    "Bakit si sir Manalo na 'yung prof?!" hindi makapaniwalang tanong ko kela Jen. Masyado bang napasarap ang tulog ko? Nako! Ano kayang sabi ni sir nuñez?    "Wala tayong prof kanina, hindi pumasok si sir nuñez." nakangiting sabi ni zen   "Hinayaan kana muna namin makatulog." ganoon din si pat.    "Alam namin na kailangan mong makatulog para mawala kahit papaano ang sakit ng ulo mo." nakangiti ding sabi ni jen. Nakahinga ako ng maluwag kalaunan ay napangiti na din. Buti nalang nandito sila, Siguradong binantayan din ni

  Kezia Chloe     Isang linggo na ang nakakalipas, Isang linggo na din namin nakikita ang pag-mumukha ng mga bullies ng University.    Konti nalang mapupuno na ang mga kaibigan ko, Araw araw sila'ng nag-paparinig samin. Lalo na si DIA lagi rin siyang nakadikit sa Austin na 'yon. Tama ang mga kaibigan ko, May lahing LINTA ang babaeng 'yun Tuwing papasok sila sa klase sabay sabay sila kasama ang mga kababata ko. Mukhang close na close na nga sila tsk. Isang linggo kona ring hindi pinapansin ang dalawa kong kababata! Huh! Simula ng makasama nila ang Austin na 'yon binalewala na nila ako! Mga traydor. Mag sama sama sila! Akala nila papansinin ko sila? Dumating lang ang lalaking 'yun hindi na nila ako pinansin, Maski text wala!    At laking pasasalamat kona sa buong linggo hindi ko pa nakikita dito sa bahay ang Austin na 'yo