บทที่ 20

“เจ้าก็รู้นี่ว่ามีเพียงนางเท่านั้นที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะเป็นฮองเฮาของเจ้า! ” พระสนมรุ่ยเฟยจ้องลูกชายตาเขม็ง

ลู่เฟิงจิ่นเอ่ยในทันใด “ลูกเข้าใจดี”

เอาเข้าจริงแล้ว ฐานะของทั่วป๋าเฟยเยวียนนั้น ไม่เหมาะสมที่จะขึ้นสู่ตำแหน่งสูงส่งเช่นนั้น

ไม่เพียงแต่ฮ่องเต้จะไม่ยอมให้เป็นจิ่นอ๋องเฟย แม้แต่ประชาชนทั่วไปก็จะไม่ยอมรับให้นางเป็นแม่ของแผ่นดิน

คนที่สามารถช่วยเหลือเขาได้อย่างแท้จริง ก็คือฉู่เยว่หลี

แต่เขารักเยวียนเอ๋อร์ เขารักนิสัยดื้อรั้นของนาง!

กรมทั้งหมดเขามอบให้กับอาหลีได้ แต่เยวียนเอ๋อร์จะเป็นพระสนมที่เขารักที่สุด

พระสนมรุ่ยเฟยส่งเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชา

แต่คำพูดของลูกชายนั้นถูกต้อง

แค่หญิงสาวนางหนึ่งเท่านั้น ตามใจนั้นทำได้ แต่ไม่ควรเอาใจจนเสียคน

ฉู่เยว่หลีอวดดีปานนั้น ก็เพราะตัวเองมีคุณงามความดีมิใช่หรือ?

สร้างคุณงามความดีให้ลูกชายเพียงเล็กน้อย แต่กลับฉีกหน้าลูกชายนางเช่นนั้น นางเอาความกล้ามาจากไหน?

“ลงโทษนางบ้างก็ดี อย่าให้นางคิดว่าตัวเองสำคัญนัก แต่ก็อย่าให้ถึงกับแตกหัก แต่งงานกับนางนั้นมีคุณกับเจ้ามากกว่าโทษไม่รู้กี่ร้อยเท่า”

“ลูกเข้าใจแล้ว” ลู่เฟิงจิ่นพยักหน้า

แต่พระสนมรุ่