11. วันแรก

11

- วันแรก  –

เช้าตรู่

เวลา07.00 น. ฉันตื่นตามนาฬิกาปลุกที่ตั้งเอาไว้ แต่งตัวด้วยชุดเสื้อสูทกระโปรงทรงเอ รวบผมให้เข้าที่ แต่งหน้าอ่อน ๆ ไม่ฉูดฉาดมากนัก ให้สมกับมาทำงานนั่นแหละ

ฉันออกจากห้องของตัวเอง พอได้ลองสังเกตดี ๆ ชั้นแปดมีไม่กี่ห้องเองแหะ แถมไม่ค่อยมีใครอยู่ชั้นนี้เลย แล้วคนจากบริษัทอื่นที่ได้มาร่วมงานในช่วงเวลาการปรับปรุงโครงการนี้เขาพักกันชั้นไหนกันนะ

“ช่างเถอะ รีบไปรายงานตัวก่อนไม่งั้นคงไม่ดีกับภาพลักษณ์บริษัทแน่”

ฉันเดินลงไปยังห้องประชุมเดิมที่เคยมาก่อนหน้า เริ่มเห็นคนจากบริษัทอื่นที่ต้องมาทำงานอยู่ที่นี่ ต่างคนต่างมองหน้ากันไปมาอย่างช่างใจ แต่ก็ไม่ได้มองเขม่นกันหรอก เพราะยังไงแต่ละคนก็รับผิดชอบงานกันแต่ละส่วนอยู่แล้ว

ทุกคนนั่งลงรอภายในห้องประชุมก่อนที่จะมีพนักงานจากกลุ่มนายทุนเข้ามาแจกแจงให้เราไปยังจุดที่แต่ละบริษัทต้องรับผิดชอบ

บริษัทของฉันที่ได้รับผิดชอบโครงการใหญ่ในการออกแบบห้องพักทั้งตึกB ทั้งหมดนั้น จำเป็นที่จะต้องเดินสำรวจให้ทั่ว คำนวณขนาดห้องแต่ล่ะชั้นเพื่อให้ออกแบบได้เหมาะสม และสามารถแบ่งเป็นสัดส่วนในแต่ละราคาได้สินะ

แผนงานคร่าว ๆ ที่ทางเจ้าของโครงการต้องการก็ไกด์ไลน์ไว้แล้ว เหลือเพียงบริษัทเราดำเนินการออกแบบและยื่นให้อนุมัติโครงการเท่านั้น

“เอาล่ะ ยัยฟ้าแกทำได้เพื่อเงิน เพื่อบริษัทสู้โว้ย!!!”

12.00 น.

เฮ้อ...กว่าจะเดินสำรวจเสร็จ โรงแรมนี้มันใหญ่ขนาดไหนกันเนี่ย สมควรแล้วที่คราวก่อนเจ๊ง จนเจ้าของเครียดจนจบชีวิต

ฉันคว้ามือถือส่งไลน์เกี่ยวกับหน้างานที่สำรวจนี้พอสังเขป

Fah : (ไฟล์งาน)  ฉันสำรวจแล้ว และก็แบบที่ต้องการคร่าว ๆ นายจัดการให้ฝ่ายออกแบบของเรา แพลนงานออกมาก่อนมะรืนให้หน่อย

KORN : ได้เลย ขอบใจแกมากเหนื่อยหน่อยนะเพื่อน

Fah : อืม หวังว่าฉันจะได้ส่วนแบ่งมากพอซื้อบ้านใหม่นะ

KORN : จะเอากี่หลังก็ได้บอกเลย

Fah : จำคำไว้แล้วกัน งั้นฉันขอตัวก่อนเหนื่อยจะแย่ หิวมาก

ฉันวางสายไปก่อนจะปลีกตัวออกจากตึกมุ่งไปยังห้องอาหารในตึก A พอได้บัตรพนักงานเข้าออกโรงแรมนี้แล้ว  ทำให้การใช้อภิสิทธิ์ต่าง ๆ ภายใจโรงแรมนี้สะดวกมากขึ้น เพียงแค่แตะบัตรพนักงานนี้ ก็จะสามารถรู้ได้ว่าจะใช้บริการของโรงแรมอะไรได้ไม่ได้บ้าง

เอาจริง การมาทำงานที่นี่ก็ไม่เลว ทำงานราบรื่น ทุกอย่างสะดวกสบายหมด

หลังจากที่ฉันทานอาหารเสร็จ ก็มุ่งไปยังห้องธุรการเพื่อแจ้งความคืบหน้าของการดำเนินการของโครงการที่บริษัทฉันได้รับมอบหมาย

“งานของคุณฟ้าครามทำออกมาได้รวดเร็วแม่นยำ และวางแผนไว้ดีจริง ๆ ค่ะ ดิฉันไม่เคยตรวจเอกสารของใครแล้วน่าทึ่งแบบนี้มาก่อน” หัวหน้าระดับสูงของผู้ดูแลโรงแรมเอ่ยชมฉัน แน่ล่ะ เรื่องงานฉันถือว่าเป็นมือหนึ่งในวงการอยู่มากนัก

“ขอบคุณที่ชมค่ะ ฉันตั้งใจในการร่วมงานในครั้งนี้มากจริง ๆ ”

“ดิฉันเชื่อค่ะว่าคุณทุ่มเทมาก อ่อจริงสิคะ ท่านประธานแจ้งว่าให้คุณฟ้าครามเข้าพบตอน14.00น. ด้วยนะคะเหมือนจะเป็นเรื่องด่วน”

“ท่านประธาน? คนไหนคะเห็นว่าโครงการนี้ถือหุ้นกันสามคน”

“อ่อ ท่านเอ็ดเวิร์ดค่ะ ท่านคือคนที่มีหุ้นสูงสุด”

“คุณเอ็ดเวิร์ดต้องการพบฉันงั้นเหรอคะ”

“ใช่ค่ะ อีกสักครู่สามารถเข้าไปในห้องท่านได้เลยนะคะ”

“.....ค่ะ” ฉันอยู่ในภาวะงุนงงนิดหน่อย แต่ก็เป็นธรรมดารึเปล่าที่ต้องมีพบท่านประธานบ้าง ก็ทำงานโครงการเป็นพันล้านนินา จะมาทำตามใจมากก็ไม่ได้ คิดมากก็ปวดหัว นี่ก็ใกล้ถึงเวลานัดแล้วสิ เข้าไปรอก่อนแล้วกัน

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อฟ้าครามมาพบท่านประธานตามรับสั่งมาค่ะ” ฉันเอ่ยกับเลขาหน้าห้อง เลือกมาได้ดีนินา สวยพอใช้ได้ แม้ฉันจะมั่นใจในความสวยตัวเองมากกว่าหน่อย อิอิ ฉันมันพวกรักและหลงตัวเองละนะ

“คุณฟ้าครามนะคะ เชิญด้านในเลยค่ะ ท่านประธานรอก่อนแล้วค่ะ”

ฉันถูกพาเข้าไปในห้องทำงานที่กว้างขวาง

“ท่านค่ะ คุณฟ้าครามมาเข้าพบแล้วค่ะ”

“คุณออกไปก่อน พบต้องการคุยส่วนตัว”

“รับทราบค่ะ” สิ้นคำของคุณเอ็ดเวิร์ดเลขาสาวก็ออกจากห้องทันที

“คุณฟ้าครามเชิญนั่งครับ” เสียงอันททุ้มบาดใจเอ่ยขึ้น

“ขอบคุณค่ะ” ฉันนั่งเก้าอี้ตรงหน้าก่อนจะพูดต่อ “ว่าแต่คุณเอ็ดเวิร์ดต้องการพบฟ้า ด้วยเหตุใดคะ”

“ผมต้องออกไปพบเพื่อนพบนายทุนคนอื่น”

“หมายถึงผู้ถือหุ้นอีกสองคนเหรอคะ”

“ใช่ครับ ผมต้องการให้คุณไปด้วยกัน”

“ฉัน ?? แต่ฉันไม่ใช่คนในบริษัทคุณนะคะ มันจะเหมาะสมรึเปล่า”

“ผมพิจารณาแล้ว คุณฟ้าครามเหมาะสมครับ และคุณก็น่าจะสามารถอธิบายโครงการของเราได้เป็นอย่างดี ผมจะเอาเอกสารคร่าวๆ ให้คุณอ่านก่อนไปพบเพื่อน ๆ ผมคืนนี้”

“เอ่อ...คือว่า”

“ผมหวังว่าคุณจะไม่ปฏิเสธนะครับ”

“ไม่กล้าค่ะ ไม่กล้า ฟ้าจะปฏิเสธคุณเอ็ดเวิร์ดได้ยังไงคะ”

“ดีครับ ผมหวังในตัวคุณไว้มาก หากโครงการเราสำเร็จไปได้ด้วยดีทางเราจะตอบแทนบริษัทของคุณกรณ์ อย่างงามแน่นอนครับ”

“ขอบคุณที่ให้ความไว้วางใจค่ะ งั้นเอกสารนี้ฉันสามารถนำไปศึกษาคร่าว ๆ ได้เลยใช่มั้ยคะ”

“ครับ แล้วก็เย็นนี้แต่งตัวสวย ๆ ด้วยนะครับ”

“คะ?”

“ต้องเป็นหน้าเป็นตาให้โรงแรมด้วยน่ะครับ”

“อ่อ ได้ค่ะ จะแต่งตัวให้ภูมิฐานแน่นอนค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”

“เชิญครับ” ฉันโค้งคำนับให้คุณเอ็ดเวิร์ดก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องไป

“คุณฟ้าครามคะ สักครู่ค่ะ”

“คะ?” เพียงพ้นจากประตู ฉันก็ถูกเรียกด้วยเลขาของเขา สายตาที่เธอมองฉันมันราบเรียบยากจะหยั่งถึง หรือว่าฉันจะโดนเขม่นเข้าซะแล้ว อย่าบอกนะว่าเลขาคนนี้ก็คู่ขาของคุณเอ็ดเวิร์ด

“ฉันเตรียมเอกสารเพิ่มบางส่วนให้ค่ะ เผื่อเป็นประโยชน์ให้คุณฟ้าครามทำความเข้าใจโครงการรีโนเวทโรงแรมนี้มากขึ้น”

“อ่อ...ขอบคุณมากนะคะ”

“แล้วก็??” คุณเลขาลดเสียงลงอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ ๆ ฉัน

“คุณฟ้าไปคราวนี้ รบกวนฝากดูแลท่านประธานให้ทีนะคะ สู้ ๆ นะคะคุณฟ้า”

“อ่า ... ค่ะ” ฉันไม่ค่อยเข้าใจที่เลขาพูดเท่าไหร่ แต่เมื่อเธอเอ่ยแบบนี้ฉันก็พอสบายใจว่าแท้จริงแล้วเธอไม่ได้เขม่นฉันแต่อย่างใด โล่งใจจริง

ฉันกลับห้อง นั่งศึกษาโครงการรีโนเวทโรงแรมนี้อย่างท่องแท้ จนตกเย็น

“นี่ฉันอ่านมาจนเย็นขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย ต้องรีบแต่งตัวแล้วเรา” ฉันลุกขึ้นแต่งตัวให้ดูสวยตามที่คุณเอ็ดเวิร์ดพูดไว้ ถึงเขาไม่บอกฉันก็พอรู้ว่าการออกงานเจอคนใหญ่คนโต การแต่งตัวสวย ๆ ก็เหมือนกับเป็นการให้เกียรตินั่นแหละนะ

หลังจากที่ฉันแต่งตัวเสร็จก็ออกไปนั่งรอที่ล็อบบี้ โรงแรม สายตาของพวกพนักงาน และแขกทำไมต้องมองฉันกันมากขนาดนั้น ฉันแต่งหน้าเลอะรึไงกัน

นั่งรอไม่นานนัก ก็มีข้อความบอกให้ออกไปตรงท่าเรือ

“จริงสิ ถ้าออกไปนอกเกาะได้ฉันต้องแวะไปที่นั่นนินา” ก่อนที่ฉันจะออกไปท่าเรือ ฉันวิ่งไปยังเคาน์เตอร์เพื่อขอให้พนักงานเตรียมสวีทเรนโบว์ ไม่นานนักก็มีพนักงานวิ่งนำออกมาให้ นี่สินะที่เรียกว่าอภิสิทธิ์ชั้น 8

“คุณลุงคะ ไปหาคุณป้ากันเถอะค่ะ”