Share

บทที่ 204

ฉันยื่นโทรศัพท์ไปข้างหน้าเขา ด้านในเป็นรูปถ่ายของคนหลายคนนอนกองอยู่ที่พื้น พร้อมร่างกายที่ฟกช้ำและบวมจากการทุบตี

ใบหน้าของว่านจงอินบูดบึ้งอย่างมาก

ฉันวางโทรศัพท์ลง พลางเอ่ย “ในเมื่อนายมีความมั่นใจว่าสามารถแก้พิษที่ฉันทำไว้ได้ งั้นก็คงไม่ต้องพึ่งยาถอนพิษของฉันแล้วล่ะ ลาก่อน”

ฉันหมุนตัวเดินกลับออกมา เริ่นเจิ้งเต๋อยังต้องการที่จะหยุดฉันไว้ แต่เขาเองก็รู้สึกเจ็บปวดที่จุดถานจงเป็นอย่างมาก แขนขาของเขาอ่อนแรง จนไม่สามารถใช้กำลังภายในทั้งหมดได้

ไม่นานก็มีเสียงกรีดร้องจากทางด้านหลัง และกาน้ำชาสีม่วงในมือของหญิงงามก็หล่นลงแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ว่านจงอินยืนพิงกำแพงนิ่ง เขาจ้องมาที่ฉันอย่างดุเดือด “หยวนจุนเหยา เธอจะสู้กับสมาคมนักเล่นแร่แปรธาตุจริง ๆ ใช่ไหม?”

“ฉันบอกแล้วว่านี่เป็นคำสั่งที่เข้มงวดของอาจารย์” ฉันตอบกลับอย่างเคร่งขรึม “แต่นายต้องการจะพาตัวน้องชายของฉันไปและบังคับให้ฉันเข้าร่วมสมาคม แม้ว่าอาจารย์ของฉันจะไม่ได้สั่ง ฉันก็จะไม่มีวันเข้าร่วมสมาคมนี่เด็ดขาด”

ในที่สุดฉันก็ก้าวเท้าเดินออกไปจากห้องนี้ได้ ทว่าเสียงที่เย็นชาดุจมีดและดุร้ายดุจงูของว่านจงอินยังลอยตามมา “แล้วเธอจะต้องเสียใ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status