ฉันสนใจตัวอย่างนั้นมาก ถังหมิงหลีจึงติดต่อนักสะสมคนนั้น และขอไปดูที่บ้านของเขา จริง ๆ เรานัดกันไว้ว่าจะไปเช้าวันรุ่งขึ้น แต่เมื่อถึงเวลานัดหมาย เรากลับโทรหาเขาไม่ติดนักสะสมคนนั้นชื่อหลี่ยู่เสียง เขามีชื่อเสียงในวงการนักสะสมของเมืองซานเฉิงมาก และอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ทางตอนเหนือของเมืองเราขับรถมุ่งหน้าไปถึงด้านนอกของคฤหาสน์ ถังหมิงหลีสาวเท้าเดินไปเคาะประตู ผ่านไปครู่ใหญ่ประตูก็แง้มรอยต่ออย่างเงียบ ๆ เผยให้เห็นใบหน้าขาวซีด“คุณหลี่ใช่ไหมครับ?” ถังหมิงหลีกล่าว “ผมแซ่ถังครับ พวกเรานัดกับคุณเพื่อมาดูตัวอย่างสัตว์ประหลาดตนนั้น”หลี่ยู่เสียงเปิดประตู พลางเอ่ย “เข้ามาสิ”ทันทีที่เข้าไปได้ จุนเหยาก็ตกใจกับสิ่งที่เห็นการตกแต่งภายในนั้นแตกต่างจากคฤหาสน์ทั่วไปโดยสิ้นเชิง บนผนัง บนตู้ และบนโต๊ะล้วนมีวัตถุโบราณวางเรียงรายอยู่ทุกหนทุกแห่ง และยังมีขวดแก้วหลายใบรายเรียงอยู่ที่เชิงกำแพงด้านตะวันออกอีกด้วย ข้างในขวดมีอวัยวะต่าง ๆ ที่ถูกแช่ฟอร์มาลีนไว้ฉันเอ่ยถาม “คุณหลี่คะ ตามที่ฉันเคยบอกว่าจะมาไลฟ์สดที่นี่ คุณว่าตอนนี้เราเริ่มได้หรือยังคะ?”หลี่ยู่เสียงพยักหน้าตอบ “ได้ทุกเวลาครับ”ร่าบางจึงเปิดห
[คนข้างบนนี่รู้เยอะจังเลยนะ!][เดี๋ยวก่อน พวกเธอดูสิ บนหัวของตัวอย่างมีเข็มเงินแค่สี่สิบแปดเล่มเอง!] [นับดีแล้วเหรอ เจ้าจักรพรรดิแห่งคณิตศาสตร์ด้านบน] [ถ้าเข็มเงินถูกดึงออกมา ปีศาจจะฟื้นคืนชีพ แอดมินวิ่งหนีเร็วเข้า!] ฉันไม่ได้ดูหน้าจอ แต่กลับจ้องมองปีศาจนั่นอย่างละเอียด และจู่ ๆ ก็รู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมา ดูเหมือนว่าในอากาศจะมีกลิ่นคาวเลือดลอยฟุ้งอยู่ ร่างบางขยับเข้าไปใกล้ ๆ กลับพบว่ามุมปากของปีศาจมีสีแดงติดอยู่นิดหน่อย จึงอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปปิดปากเขา กลิ่นคาวเลือดฉุน ๆ ลอยออกมาทันที ฉันสูดหายใจเข้าแล้วหันมองหลี่ยู่เสียง “นี่คุณทําอะไรลงไป?” หลี่ยู่เสียงตื่นเต้นจนหน้าแดง ดวงตาแดงของเขาก่ำเล็กน้อย “ปีศาจฟื้นแล้ว! ปีศาจฟื้นแล้วจริง ๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า พวกคุณหัวเราะเยาะผมที่ซื้อบ้านโทรม ๆ นี่ ตอนนี้คุณรู้แล้วหรือยังล่ะ? ของสะสมของผมมันเป็นของจริง!” ถังหมิงหลีรีบขวางหน้าฉันไว้ทันที พวกเราค่อย ๆ ถอยไปข้างหลัง ทว่าไม่ทันระวังก็ถอยไปชนเข้ากับโลงศพที่พิงอยู่บนผนัง ฝาโลงศพเลื่อนเปิดออกอย่างเงียบ ๆ พลันมีศพหนึ่งร่วงลงมา ฉันก้มลงมอง แล้วตกใจจนสีหน้าซีดเผือด ศพนี่คือศพของห
ฉันรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่าง จึงลืมตาขึ้นและเอียงตัวหลบหลีก แต่มันก็สายไปแล้ว มีดสั้นคมแทงเข้าที่หลังของฉันอย่างจัง ฉันอดทนต่อความเจ็บปวด พลันดึงดาบไม้ท้อออกมาแล้วหมุนตัวกลับแทงเข้าที่ลําคอของเขา หลี่ยู่เสียงร้องโหยหวน ก่อนที่ดวงตาและปากพ่นจะแสงสีแดงออกมา และกลายเป็นกองเถ้าถ่านอยู่บนพื้น ฉันคว้ายารักษาออกมาสองเม็ด และยัดเข้าไปในปาก ถังหมิงหลีตกใจพลันยื่นมือมาโอบเอวของฉันไว้และดึงไปด้านข้าง เขาพลิกมือเสียบมีดสั้นเข้าไปในฝักมีดบริเวณเอวด้านหลัง จากนั้นก็ใช้ฝ่ามือแห่งโชคฟันไปข้างหน้า ตูม! เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว กําแพงครึ่งซีกถูกผ่าจนพังยับเยิน ปีศาจจึงปรากฏตัวออกมา ร่างกายของมันบิดเบี้ยวราวกับถูกรถบรรทุกขนาดใหญ่บดขยี้ กระดูกทั่วร่างหักเป็นเสี่ยง ๆ แล้วร่วงลงไปกองกับพื้นกรวด ข้างหูของฉันได้ยินเสียงหยินฉางเซิงดังขึ้น “นังหนู ปีศาจตัวนี้มันไม่ธรรมดาเลย อาศัยจังหวะตอนที่มันยังดิ้นหลุดจากผนึกได้ไม่เต็มที่ และพลังยังไม่แข็งแกร่ง แล้วรีบกําจัดมันซะ ไม่อย่างนั้นผลที่ตามมาคงยากจะจินตนาการได้!” “แล้วจะฆ่ายังไงคะ?” ฉันกัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดและเอ่ยเบา ๆ ไม่ว่าเจ้าปีศาจนี่จะ
ฉันเอ่ยปาก “คุณบอกเราได้ไหมคะว่า คุณจะใช้ปีศาจทำอะไร?” ชายชุดดํามองมาที่ฉัน มุมปากของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ลึกลับราวกับมีดโค้ง ทําให้ผู้ชมสาว ๆ ที่อยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เลือดกําเดาไหลกันเป็นแถว เขามองฉันอย่างสนใจเป็นเวลานาน ก่อนกล่าว “น่าสนใจ น่าสนใจจริง ๆ เจ้าหนุ่ม นายกับฉันมาทำข้อตกลงกันดีไหม?” ถังหมิงหลีมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี “ข้อตกลงอะไร?” “ฉันต้องการผู้หญิงคนนี้ แค่นายมอบหล่อนให้ฉัน แล้วฉันจะปล่อยเจ้าปีศาจนี่ให้นายจัดการได้ตามสบาย” ชายชุดดําแสยะยิ้ม “ว่าไง?” ถังหมิงหลีตวาดอย่างโกรธเคือง “ไม่มีทาง!” ฉันก็ไม่เข้าใจความคิดของชายแปลกหน้าเหมือนกัน ตอนนี้ฉันใส่หมวกกับหน้ากากอยู่เลยนะ เขาน่าจะมองไม่เห็นหน้าตาฉันไม่ใช่เหรอ? ทําไมเธอถึงสนใจฉันล่ะ? ชายชุดดําหัวเราะ พลางกล่าว “ฉันยังมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์มอบให้นายอีกด้วยนะ ว่าไงล่ะ?” ถังหมิงหลีตกใจตาโต อาวุธศักดิ์สิทธิ์เป็นอาวุธที่มีพลังลึกลับ มันสามารถเพิ่มพลังการต่อสู้ของจอมยุทธ์ได้มากเลยทีเดียว ในสมัยชุนชิวจ้านกั๋วคือสวรรค์ของจอมยุทธ์ ในช่วงเวลานั้นมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์กลื่อนกลาดมากมาย เช่น กระบี่คู่กั้นเจี้ยงมั่วเย๋
ในใจของฉันด่าเทพยดาเสียเละเลย นี่มันความวัวยังไม่หาย ความควายเข้ามาแทรกจริง ๆ “ฮ่า ฮ่า น่าสนใจจัง” ราชาแห่งหวางซานหัวเราะอย่างชั่วร้าย “การต่อสู้ระหว่างพวกเธอกับปีศาจเมื่อครู่ ได้ปลุกปีศาจร้ายต่างชาติโบราณขึ้นมา การไลฟ์สดในค่ำคืนนี้ช่างยอดเยี่ยมอะไรอย่างนี้” “พิลึกจริง ๆ!” ถังหมิงหลีมองหนังสือโบราณนั้นแวบหนึ่ง พลันกอดฉันแล้วหันหลังวิ่งหนีไป เขาคิดว่ามันช้าเกินไปถ้าจะออกทางประตู เขาจึงแตะปลายเท้าและพุ่งตัวไปยังเพดานที่ถูกทําลายโดยฝ่ามือของเขา ทันใดนั้น หนังสือก็เปิดออกเอง หน้าของหนังสือพลิกเปิดอย่างรวดเร็วโดยอัตโนมัติทั้ง ๆ ที่ไม่มีลม ใบหน้าของปีศาจตะวันตกปรากฏขึ้นอย่างเด่นชัด เรากระโดดออกจากคฤหาสน์และรีบเข้าไปในฮัมเมอร์เอชทู หมิงหลีใส่เกียร์ขับออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่รู้ว่าขับออกมาไกลแค่ไหนแล้ว ผ่านไปพักใหญ่เราถึงหยุดจอด “โชคดีที่พวกเราหนีออกมาได้” ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอก พลางมองไปรอบ ๆ เราสองคนอยู่บนถนนเส้นหนึ่ง ทั้งสองฝั่งเป็นป่าที่เงียบสงัด ดูเหมือนว่าถังหมิงหลีจะสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่าง จึงเอ่ยราวตกใจ “มีบางอย่างอยู่ในป่า!” เงาของต้นไม้สั่นไหว และมีตัวดำ
ถังหมิงหลีสั่นไปทั้งตัว ไม่นานดวงตาก็ฉายแววมีชีวิตชีวา เขามองไปรอบ ๆ แล้วกล่าวด้วยความประหลาดใจ “พวกเรา...ยังอยู่ที่นี่อีกเหรอ?” ฉันรีบหยิบยารักษาออกมาให้เขากินสองเม็ด “พวกเราถูกหลอก!” ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ เราหันกลับไปมองหนังสือที่ลอยอยู่กลางอากาศ กลุ่มเงาดําพรั่งพรูวนอยู่รอบ ๆ หนังสือไม่หยุด แววตาของถังหมิงหลีเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร ฉันจึงเอ่ยปากหยุดเขาไว้ “ประมาทไม่ได้นะ” หยินฉางเซิงกล่าวในหูฟังของฉัน “ไม่ว่าจะเป็นผีจีนหรือผีต่างชาติ ระดับของปีศาจในหนังสือเล่มนี้ไม่สูงนัก นั่นก็คือผีร้าย แต่ความสามารถในการสับขาหลอกของมันแข็งแกร่งมาก ถ้าไม่ระวังแม้แต่นิด ก็อาจจะคล้อยตามมันได้ หนูหยวน เธอแค่ใช้การหยั่งรู้แห่งสวรรค์ต่อสู้กับมันก็พอ เห็นหมอกสีดำที่อยู่รอบ ๆ มันไหม? เธอใช้การหยั่งรู้แห่งสวรรค์บีบบังคับให้หมอกดําเหล่านั้นกลับเข้าไปในหนังสือได้ จากนั้นก็จุดไฟเผาหนังสือซะ” ฉันพูดกับถังหมิงหลี “ฉันมีวิธีจัดการกับมัน นายถอยหลังไปสองก้าว” ถังหมิงหลีเงียบไปครู่หนึ่ง พลันเอ่ยตอบ “ระวังตัวด้วยนะ” พูดจบเขาก็ถอยหลังไปสองสามก้าว[จอมเผด็จการปอดแหกได้ยังไง? ในเวลาแบบนี้จะป
ฉันเชิดคางเปลี่ยนการหยั่งรู้ให้กลายเป็นมือที่มองไม่เห็น พลันจับมันไว้แน่น มันกำลังลอยอยู่กลางอากาศพร้อมต่อสู้ดิ้นรนสุดชีวิต เมื่อเห็นว่ามันกำลังจะหนี “จอมเผด็จการ!” ฉันจึงตะโกนเรีกหมิงหลีดังลั่น “เร็ว! เผามัน!” ถังหมิงหลีรีบล้วงไฟแช็กโลหะออกมาอย่างรวดเร็ว พลันจุดไฟและเขวี้ยงใส่หนังสือปีศาจ ในเวลาเดียวกันจุนเหยาก็คว้าสีชาดและขว้างไปที่หนังสือปีศาจ มีเสียงระเบิดดังกึกก้อง ก่อนที่หนังสือทั้งหมดจะเกิดไฟลุกโชนและถูกเผาไหม้ทั้งเล่ม ท่ามกลางเปลวเพลิงนั้น มีเสียงร้องโหยหวนดังขึ้น มือเรียวคว้าสีชาดแล้วขว้างออกไปอีกครั้ง เปลวไฟลุกโชนขึ้นทันที และเสียงกรีดร้องนั้นก็ค่อย ๆ แผ่วลง จนกระทั่งไม่ได้ยินอีกเลย จนกระทั่งเปลวไฟมอดลงเหลือไว้เพียงสันที่ไหม้เกรียม ขาเรียวเหยียบบดขยี้มันอย่างแรง เพื่อให้มันไม่สามารถไปผุดไปเกิดได้อีก ฉันจ้องเขม่าที่อยู่บนพื้น พลางกล่าว “ไม่ว่าคุณจะอยู่ต่างประเทศมานานขนาดไหนแล้ว ถ้าเข้ามาที่ประเทศจีนของฉัน ถ้าเป็นมังกรคุณต้องนั่งขัดสมาธิอย่างสงบ และถ้าเป็นเสือคุณต้องนอนคว่ำหมอบอย่างเชื่อฟัง ประเทศจีนของฉัน ไม่ใช่ที่ที่คุณจะมาพาลเกเรได้อย่างแน่นอน!” [แอดมินพ
“บอกเร็วกว่านี้ก็ไม่มีประโยชน์” หยินฉางเซิงกล่าว “เขาได้รับบาดเจ็บ พวกเธอสองคนรวมกันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอยู่ดี ทำไมจะต้องรนหาที่ตายด้วยล่ะ?” หยินฉางเซิงเงียบไปแล้ว ไม่นานก็ออฟไลน์ ฉันดูผลการไลฟ์สดครั้งนี้ ปรากฏว่าฉันได้รับรางวัลสูงถึงหกล้าน มากกว่าครั้งก่อนถึงสามล้านกว่า! ผู้ชมยังคงชอบดูการต่อสู้ที่สนุกสนานและการไลฟ์สดแบบแปลก ๆ มากกว่า คําพูดเลือดร้อนสุดท้ายของฉัน แลกมาซึ่งรางวัลจากเด็กหนุ่มเลือดร้อนมากมายเช่นกัน เมื่อมองไปยังรางวัลที่ผู้อาวุโสหลายท่านมอบให้ ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางก็ได้ฝากข้อความถึงฉันว่า เขาส่งแผ่นหยกวิชาอาคมมาให้ฉัน ส่วนหวางหลูจือให้สูตรยา ซึ่งเป็นยาที่เหมาะกับผู้ฝึกตนระดับสองเพื่อบํารุงพลังลมปราณ นั่นก็คือยาบํารุงพลัง มันมีประสิทธิภาพดีกว่ายาเป่ยหยวนหลายเท่า ราชาแห่งหวางซานและหยินฉางเซิงให้เครื่องมือศักดิ์สิทธิ์! สําหรับผู้ฝึกตนแล้ว เครื่องมือศักดิ์สิทธิ์ก็เหมือนกับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ของผู้ฝึกวิชา เมื่อมีเครื่องมือศักดิ์สิทธิ์ชิ้นหนึ่งเท่ากับว่ามีวิธีรักษาชีวิตอยู่กับตัวหนึ่งอย่าง ไม่ว่าจะเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชิ้นใดก็ตาม ล้วนเพียงพอที่จะทําให้เหล่าผ