Share

บทที่ 212

[คนข้างบนนี่รู้เยอะจังเลยนะ!]

[เดี๋ยวก่อน พวกเธอดูสิ บนหัวของตัวอย่างมีเข็มเงินแค่สี่สิบแปดเล่มเอง!]

[นับดีแล้วเหรอ เจ้าจักรพรรดิแห่งคณิตศาสตร์ด้านบน]

[ถ้าเข็มเงินถูกดึงออกมา ปีศาจจะฟื้นคืนชีพ แอดมินวิ่งหนีเร็วเข้า!]

ฉันไม่ได้ดูหน้าจอ แต่กลับจ้องมองปีศาจนั่นอย่างละเอียด และจู่ ๆ ก็รู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมา ดูเหมือนว่าในอากาศจะมีกลิ่นคาวเลือดลอยฟุ้งอยู่

ร่างบางขยับเข้าไปใกล้ ๆ กลับพบว่ามุมปากของปีศาจมีสีแดงติดอยู่นิดหน่อย จึงอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปปิดปากเขา

กลิ่นคาวเลือดฉุน ๆ ลอยออกมาทันที ฉันสูดหายใจเข้าแล้วหันมองหลี่ยู่เสียง “นี่คุณทําอะไรลงไป?”

หลี่ยู่เสียงตื่นเต้นจนหน้าแดง ดวงตาแดงของเขาก่ำเล็กน้อย “ปีศาจฟื้นแล้ว! ปีศาจฟื้นแล้วจริง ๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า พวกคุณหัวเราะเยาะผมที่ซื้อบ้านโทรม ๆ นี่ ตอนนี้คุณรู้แล้วหรือยังล่ะ? ของสะสมของผมมันเป็นของจริง!”

ถังหมิงหลีรีบขวางหน้าฉันไว้ทันที พวกเราค่อย ๆ ถอยไปข้างหลัง ทว่าไม่ทันระวังก็ถอยไปชนเข้ากับโลงศพที่พิงอยู่บนผนัง ฝาโลงศพเลื่อนเปิดออกอย่างเงียบ ๆ พลันมีศพหนึ่งร่วงลงมา

ฉันก้มลงมอง แล้วตกใจจนสีหน้าซีดเผือด

ศพนี่คือศพของห
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status