Share

บทที่ 217

ฉันเชิดคางเปลี่ยนการหยั่งรู้ให้กลายเป็นมือที่มองไม่เห็น พลันจับมันไว้แน่น มันกำลังลอยอยู่กลางอากาศพร้อมต่อสู้ดิ้นรนสุดชีวิต เมื่อเห็นว่ามันกำลังจะหนี

“จอมเผด็จการ!” ฉันจึงตะโกนเรีกหมิงหลีดังลั่น “เร็ว! เผามัน!”

ถังหมิงหลีรีบล้วงไฟแช็กโลหะออกมาอย่างรวดเร็ว พลันจุดไฟและเขวี้ยงใส่หนังสือปีศาจ

ในเวลาเดียวกันจุนเหยาก็คว้าสีชาดและขว้างไปที่หนังสือปีศาจ มีเสียงระเบิดดังกึกก้อง ก่อนที่หนังสือทั้งหมดจะเกิดไฟลุกโชนและถูกเผาไหม้ทั้งเล่ม

ท่ามกลางเปลวเพลิงนั้น มีเสียงร้องโหยหวนดังขึ้น มือเรียวคว้าสีชาดแล้วขว้างออกไปอีกครั้ง เปลวไฟลุกโชนขึ้นทันที และเสียงกรีดร้องนั้นก็ค่อย ๆ แผ่วลง จนกระทั่งไม่ได้ยินอีกเลย

จนกระทั่งเปลวไฟมอดลงเหลือไว้เพียงสันที่ไหม้เกรียม ขาเรียวเหยียบบดขยี้มันอย่างแรง เพื่อให้มันไม่สามารถไปผุดไปเกิดได้อีก

ฉันจ้องเขม่าที่อยู่บนพื้น พลางกล่าว “ไม่ว่าคุณจะอยู่ต่างประเทศมานานขนาดไหนแล้ว ถ้าเข้ามาที่ประเทศจีนของฉัน ถ้าเป็นมังกรคุณต้องนั่งขัดสมาธิอย่างสงบ และถ้าเป็นเสือคุณต้องนอนคว่ำหมอบอย่างเชื่อฟัง ประเทศจีนของฉัน ไม่ใช่ที่ที่คุณจะมาพาลเกเรได้อย่างแน่นอน!”

[แอดมินพ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status