Share

บทที่ 208

ฉันยิ้มเล็กน้อย พลางเอ่ย “ช่างน่าอายอะไรเช่นนี้”

ผู้นำเผิงส่ายหัว “สำหรับทายาทของปรมาจารย์ผู้เฒ่าแล้ว ค่าตอบแทนนี้เล็กน้อยเกินไปด้วยซ้ำ หากเธอเข้าร่วมสมาคมอย่างเป็นทางการ อย่างน้อยที่สุด เธอก็จะได้ขึ้นเป็นผู้อำนวยการคนต่อไป”

ฉันถอนหายใจเบา ๆ “น่าเสียดายที่ท่านอาจารย์ไม่ให้ฉันเข้าร่วมองค์กรใดใด ไม่เช่นนั้นก็จะเป็นการดีที่ได้ขึ้นเป็นผู้อำนวยการของสมาคม”

หญิงชราในชุดกี่เพ้ายิ้มบาง “อาจารย์ต้องรู้ว่าเธอเป็นคนพิเศษ และเกรงว่าด้วยอายุที่น้อย มีหลายคนเคารพนับถือ พร้อมยกยอปอปั้นขนาดนี้ จะไม่เอื้อต่อการพัฒนาการปรุงยาในอนาคต”

ฉันแอบคิดในใจ นี่คืออิทธิพลของอำนาจ พวกเขาจะหาเหตุผลให้คุณโดยอัตโนมัติเพื่อมาลบล้างคำโกหกที่เคยพูดไป

ฉันเก็บแผ่นเหล็กให้เรียบร้อย พลันตอบกลับ “เนื่องจากมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน ดังนั้นฉันขอตัวกลับก่อน เชิญทุกคนทำตัวตามสบายค่ะ”

ผู้นำเผิงไปส่งฉันที่ประตูเป็นการส่วนตัวและสั่งให้คนไปส่งฉันกลับบ้านอย่างปลอดภัย

หลังจากที่จุนเหยาเดินออกไปแล้ว หลัวเต๋อว่านก็รอจนอีกสามคนเดินแยกออกไป จึงค่อย ๆ หันมาหาผู้นำเผิงแล้วเอ่ย “แค่เศษเหล็ก บางทีอาจจะเป็นของปลอมก็ได้”

ผู้นำเผิงสูดลมหา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status