5.น้ำตาไม่ช่วยอะไร (2)

“ถ้าเธอไม่ถอดฉันจะทำให้มันขาดให้หมดเลย”

พิมพ์ปรางกัดริมฝีปากตนเอง แม้ไม่อยากยอมจำนนแต่ชุดรำที่เธอใส่อยู่เป็นชุดเช่า ถ้าเกิดความเสียหายอย่างน้อยเพื่อนของเธอสองคนก็ต้องสงสัยว่ามีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นหรือไม่

มือบางสั่นเทาค่อยๆ ปลดกระดุมที่เหลืออย่างจำใจ เชื่องช้าจนสายตาคมที่มองตามรู้สึกลุ้นอย่างไม่อาจห้ามได้ แม้อยากให้อีกฝ่ายทำเร็วขึ้นแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าพอใจกับการรอคอยอยู่ลึกๆ เมื่อกระดุมถูกปลดออกหมดชายหนุ่มก็ไม่รอช้าแหวกเสื้อออกให้เผยสัดส่วนสล้างต่อสายตาในทันที ถึงจะยังมีเสื้อชั้นในอยู่แต่ความอวบอิ่มชวนมองก็ไม่อาจปกปิดได้

ใบหน้าคมลดลงมายังอกคู่สวย พร้อมมือหนาก็ปัดเสื้อหญิงสาวออกจากไหล่มนและแขน แถมยังดันร่างบางขึ้นเพื่อปลดตะขอเสื้อชั้นในของคนตัวเล็กได้อย่างง่าย ปลายจมูกกับปากที่ฝังอยู่บนความอวบอิ่มก็ทำหน้าที่ไล้เลียและเล็มไม่ยอมห่าง เมื่อผ้าลูกไม้ถูกรั้งออกไปปากได้รูปก็ครอบครองยอดอกสีสวยในทันที

เสียงหอบหายใจดังจากร่างบางยิ่งพาให้ชายหนุ่มดูดกลืนอกอวบแรงขึ้น

“อืม”

กิตติกรครางในลำคออย่างพึงพอใจ รับรู้ว่ามือบางที่ผลักไหล่เขาเริ่มอ่อนแรงเป็นเกาะเกี่ยว มือหนาข้างหนึ่งก็ขยับเคล้นคลึงความนุ่มแน่นละมุนมือไม่ว่างเว้น

อกอิ่มสะท้อนขึ้นรับปากกับมือหนาอย่างห้ามไม่อยู่ ร่างกายที่ตอบสนองต่อการเร้าอารมณ์ของชายหนุ่มทำให้พิมพ์ปรางอดสูใจ ความอัดอั้นที่พยายามกักเก็บเอาไว้ภายในสุดท้ายก็ไม่อาจรั้งต่อไปได้อีก น้ำตาเอ่อรื้นเต็มดวงตาคู่สวยทว่าพิมพ์ปรางยังไม่ยอมให้มันไหลออกมา

ขณะเดียวกันมือหนาของชายหนุ่มก็เคลื่อนต่ำลงเพื่อปลดผ้านุ่งที่เป็นแบบสำเร็จออกไป ร่างบางภายใต้ร่างหนาเวลานี้แทบเปล่าเปลือย กิตติกรขยับตัวขึ้นมากวาดตามองร่างสาวสะพรั่ง แววตาคมบ่งบอกถึงความถูกใจ

พิมพ์ปรางไม่ใช่สาวน้อยที่เขาเคยแตะต้องเมื่อวันวาน เวลานี้เธอกลายเป็นผู้หญิงเต็มตัว สัดส่วนเว้าโค้งละลานตาน่ามองยิ่งนัก ทว่าทันทีที่คิดว่ามีคนอื่นได้เห็นเรือนร่างอิ่มสวยนี้ก่อนเขามาแล้วกิตติกรก็ขบฟันแน่น ความโกรธแล่นริ้วขึ้นมาอีกครั้ง

เขาจัดการดึงแพนตี้ตัวเล็กให้พ้นทางอย่างรุนแรงจนหญิงสาวถึงกับสะดุ้ง พองอขาบิดหนีก็ถูกมือหนากดเอาไว้พิมพ์ปรางจึงขยับตัวรุนแรงขึ้น

“ดิ้นแบบนี้อยากเจ็บตัวหรือไง”

กิตติกรขู่เสียงดุแต่ไม่อาจทำให้หญิงสาวหยุดดิ้นรนได้ อารมณ์กรุ่นขุ่นเคืองที่มีผลักดันให้ชายหนุ่มทำในสิ่งที่หักหาญอีกฝ่ายทั้งที่ในใจไม่ได้คิดจะทำแบบนี้ และเมื่อก่อนเขาก็ไม่เคยทำสักครั้ง เขามักจะจัดการให้พิมพ์ปรางพร้อมที่สุดเสมอ แต่ตอนนี้ชายหนุ่มโมโหเกินกว่าจะยับยั้งชั่งใจใดๆ เพียงแค่คิดว่าหญิงสาวยินยอมพร้อมใจเป็นของคนอื่นแต่กลับขัดขืนเขากิตติกรก็หน้ามืดตามัวไปหมด อยากแต่จะครอบครองเป็นเจ้าของคนใต้ร่างให้เร็วที่สุด ตอกย้ำว่าเธอยังเป็นของเขา ไม่ใช่ของใครอื่น

“โอ๊ย!”

พิมพ์ปรางร้องอย่างเจ็บปวด การทนฝืนทุกอย่างในเวลานี้พังทลาย น้ำตาไหลรินลงจากหางตาในทันที มือบางยกขึ้นทุบตีอกแกร่งอย่างระบายความรู้สึก บ่งบอกว่าไม่ยอมพายแพ้ เป็นครั้งแรกที่หญิงสาวกล้าทำร้ายเขาและต่อต้านอย่างสุดฤทธิ์ แต่นั่นยิ่งสร้างความไม่พอใจให้กิตติกรมากยิ่งขึ้น ตาคมดุมองร่างสวยราวกับแทบจะกลืนกิน

“หยุดทำอะไรบ้าๆ สักที”

ชายหนุ่มกัดฟันเข่นเขี้ยว มือหนาจับมือทั้งสองข้างของหญิงสาวไปกดไว้บนที่นอน

“ออกไปนะ”

เสียงเครือสั่นของหญิงสาวเจือไปด้วยความเจ็บ แต่ก็ยังฝืนต่อต้าน คนที่เต็มไปด้วยความต้องการและความโกรธระคนกันกัดฟันกรอด เขาพยายามนิ่งไม่ไหวติงมานานเกินไปแล้ว และยิ่งเธอดิ้นรนแบบนี้ร่างกายของเขาก็ยิ่งจวนคลั่ง กิตติกรโถมกายเข้าหาร่างเล็กกว่าอย่างสุดที่จะรั้งได้อีกต่อไป

“เธอไม่มีสิทธิ์ออกคำสั่งกับฉัน”

เรือนร่างแกร่งที่ขยับไหวหนักแน่นจนร่างบางสะท้านตามพร้อมทั้งสะอื้นฮัก รวดร้าวไปทั้งร่างกายและจิตใจ ยิ่งห้ามตัวเองไม่ให้ร้องก็ยิ่งเจ็บปวดไปทั้งอก

สิ่งที่ได้สัมผัสกำลังทำให้กิตติกรแทบจะควบคุมอารมณ์ของตนไม่อยู่ ยิ่งแนบชิดก็ยิ่งต้างการ ยิ่งเบียดเสียดก็ยิ่งอยากเร่งเร้า ร่างหนาเคลื่อนกายรุนแรงมากยิ่งขึ้นจนน่ากลัวว่าคนตัวเล็กกว่าอาจแตกเป็นเสี่ยงอยู่ใต้ร่างของเขา แม้น้ำตาเป็นสายอาบแก้มเนียนที่มองเห็นก็ไม่อาจฉุดรั้งชายหนุ่มได้ ความต้องการมันท่วมท้นไปทั่วร่าง มีเพียงการเดินหน้าไปจนสุดทางอย่างหนักหน่วงเท่านั้นที่จะช่วยเขาและเธอได้

พิมพ์ปรางร่างสั่นเทาตามแรงถาโถมจากเรือนกายแกร่ง หญิงสาวร้องครวญครางอย่างทรมาน มันเป็นความทรมานที่ไม่สิ้นสุดหากยังไม่ถึงอีกฝั่งของแม่น้ำ สุดท้ายสำนึกจากร่างกายก็นำพาให้หญิงสาวหลุดจากทิฐิ

“คุณกลาง ช่วย...ช่วยปรางด้วย”

อาการหอบหนักราวหายใจไม่ทันทำให้หญิงสาวพูดแทบไม่เป็นภาษา และแม้กิตติกรจะได้ยินไม่ชัดเขาก็ขยับตัวเร็วรัวไม่หยุด กระทั่งได้ยินเสียงครางยาวของหญิงสาว แต่เพราะตนเองยังไปไม่ถึงจุดหมายชายหนุ่มจึงจับให้ร่างบางนอนคว่ำก่อนจะโน้มร่างตามลงไป มือเลื่อนไปกอบกุมอกอวบเต็มมือ ร่างสูงขยับไหวเป็นจังหวะสร้างกระแสรัญจวนใจให้อีกฝ่ายซ้ำสอง

พิมพ์ปรางส่ายหน้าไปมาแนบที่นอน ร่างกายถูกเบียดเข้าหาอย่างเร่าร้อนไม่หยุดหย่อนจนหญิงสาวรู้สึกว่ากำลังจะแหลกสลายอีกครั้ง และแล้วเวลานั้นก็มาถึงพร้อมกับที่ชายหนุ่มทิ้งตัวลงมาทาบทับแผ่นหลังเธออย่างรุนแรงหนักหน่วง จูบหนักๆ ถูกฝากฝังลงบนไหล่มนขณะได้ยินเสียงทุ้มต่ำแนบข้างหู ความร้อนบางอย่างวูบวาบมาในร่างเธอ

“เธอเป็นของของฉัน ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธ์แตะ จำเอาไว้”

=====