แชร์
บทที่ 984
บทที่เกี่ยวข้อง
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 985
เขาอยากจะโต้เถียงกลับไป แต่เมื่อเห็นสีหน้าเคร่งขรึมและเย็นชาของไท่ซ่างหวง เขาก็เก็บความไมพอใจของเขาเอาไว้ และน้อมรับพระอาญาพร้อมกับทูลลาไปเขาพลาดแล้ว นี่เป็นโอกาสที่ดี แต่เขาไม่คิดว่าจะสะดุดล้มลงครั้งใหญ่แบบนี้ได้หลังจากกลับมาที่จวน เขาสั่งให้คนมาตรวจสอบทันที และพบว่าเป็นขุนพลหลัวจากกององค์รักษ์เงาที่เข้ามาแทรกแซงเรื่องนี้ เขาจึงสั่งให้คนไปเชิญตี้เหว่ยหมิง ท่านตาของเขามาทันทีเขาไม่เคยระวังกององครักษ์เงา และท่านตาเองก็รู้ความเคลื่อนไหวของกององครักษ์เงาทั้งหมดอยู่แล้วเขาเคลื่อนไหวสองครั้ง ครั้งแรกที่คำนวนพลาดไปก็คือหยวนชิงหลิงครั้งที่สองได้พิจารณาสถานการณ์ทั้งหมด รวมไปถึงความผิดพลาดที่จะเกิดขึ้นก็ล้วนได้คำนวนเอาไว้แล้ว อย่างมากบัณทิตฮุ่ยจะถูกโยนให้รับข้อกล่าวหาทั้งหมดไปคนเดียว ส่วนทางจิ้งโฮ่ว เขากำจุดอ่อนเอาไว้ เขาไม่กล้าพูดเหลวไหลอย่างแน่นอน คนผู้นี้นั้นกลัวตาย เห็นแก่ตัว ไม่สนใจคนอื่น และไม่สนครอบครัว ทำทุกอย่างได้เพื่อผลประโยชน์แต่คราวนี้ได้คำนวณไปหลายพันครั้ง และไม่คาดคิดว่าจะเกิดความผิดพลาดในฝั่งของกององค์รักษ์เงาขึ้นมาเมื่อตี้เหว่ยหมิงมาถึงจวนอ๋องอัน อ๋องอันและอาหรูไป
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 986
เมื่อนึกถึงท่าทีของไท่ซ่างหวง อ๋องอันยังตกใจไม่หาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่จ้องมองมาที่เขา เขายังเสียวสันหลังวาบอยู่เลยเขากล่าวว่า "ท่านตา เสด็จปู่ได้เพิกเฉยต่อเรื่องราวในราชสำนักไปแล้ว ท่านว่าครั้งนี้ที่พระองค์ออกมาเพื่อเจ้าห้า เป็นไปได้ไหมว่าพระองค์จะแทรกแซงเรื่องในราชสำนักอีกครั้ง"ตี้เหว่ยหมิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า "ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แม้ว่าดูเหมือนพระองค์จะไม่ทำอะไรเลยในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่พระองค์มีกององค์รักษ์เงา และให้ความสนใจกับทุกการเคลื่อนไหวภายนอก แม้ว่าพระองค์จะไม่ได้เข้าไปยุ่งบ่อยนัก เมื่อถึงคราวคับขัน ระวังไว้ก่อนเป็นการดีกว่า”อ๋องอันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล เสด็จพ่อทรงยุ่งอยู่เสมอและบางครั้งการหลอกเขาก็ไม่ใช่เรื่องยากแต่ไท่ซ่างหวงมีเวลาว่างและกำลังคนที่เพียงพอ หากเขาจับตามองใคร เขาย่อมมีกำลังพอที่จะจัดการอีกฝ่ายจนสิ้นซากได้เมื่อนึกถึงจุดนี้ ความโหดเหี้ยมเลือดเย็นก็เกิดขึ้นมาในใจเขา "ทำไมพระองค์ถึงยังไม่ตาย?"ตี้เหว่ยหมิงเงยหน้าขึ้นมองเขาทันที "เจ้า... เจ้าหมายความว่าอะไร"ความคิดนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แต่เมื่อเห็นว่าท่านตาเองก็มีความคิดแ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 987
นางข้าหลวงสี่รีบพูดว่า "เฮ้อ ถือว่าออกมาได้แล้ว องค์รัชทายาทเพคะ เช่นนั้นแล้วทรงไปรอให้องค์หญิงอาบน้ำก่อน ไม่รู้ว่าเหล้าหกรดใส่ตัวนางไปแล้วกี่แก้ว"อวี่เหวินห่าวมองไปที่เสื้อผ้าของนาง มีทั้งกลิ่นเหล้าและยังเปียกจริง ๆ ใบหน้าของนางทั้งแดงและดำ หน้าแดงเพราะดื่มเหล้า หน้าดำก็เพราะเปื้อนฝุ่นใต้เตียง สภาพเมาเละเทะไม่ต่างจากคนเมาที่กองอยู่ข้างถนน อวี่เหวินห่าวโกรธจนพูดไม่ออก "นางดื่มหรือเทเหล้ากัน?"นางข้าหลวงสี่บ่น "ดื่มได้สนุกมากเพคะ นางปีนขึ้นไปเหยียบเก้าอี้ มืออีกข้างยกกาเหล้าขึ้นกรอกปากดื่ม นางก็ทำหกใส่หน้าดื่มไม่ได้สักหยด เกือบสำลักตายแล้วเพคะ"อวี่เหวินห่าวลองจินตนาการถึงฉากนั้น หัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น คืนนี้เขารอนานแค่ไหนแล้ว? นางไม่รู้จริง ๆ หรือ? หรือว่านางจงใจ?"เฮ้อ ชื่อเสียงดี ๆ ขององค์หญิงรัชทายาทในคืนนี้ถูกทำลายหมดแล้ว วันนี้มีพระญาติตั้งกี่องค์ พรุ่งนี้จะต้องมีเรื่องซุบซิบมากมายไปทั่วทั้งตลาดแน่" แม่นมฉีกล่าวอวี่เหวินห่าวไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ มองไปที่หยวนชิงหลิงหายใจพะงาบ ๆ เหมือนจะตาย โกรธจนนิ้วชาไปหมด แล้วคืนนี้เขาจะทำอย่างไรดี? เขาเตรียมการมานานพังหมดแล้วจริ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 988
อวี่เหวินห่าวมองไปที่หมอหลวงเฉา "หาวิธีสิ"หมอหลวงเฉารีบคิดอย่างรวดเร็ว เขากัดฟันและพูดว่า "ช่วยไม่ได้ งั้นล้วงคอ""ไม่ได้ มันจะปวดท้องเอาน่ะสิ" อวี่เหวินห่าวทนไม่ได้หมอหลวงเฉาผายมือออก "เช่นนั้นพานางออกไปเดินเล่น ให้นางได้เคลื่อนไหวขยับร่างกาย ให้เหงื่อออกเล็กน้อย แล้วค่อนเช็ดตัวด้วยน้ำร้อน หลังจากเหงื่อออก แบบนี้จะช่วยขจัดฤทธิ์เหล้าได้บางส่วน อย่างน้อยก็ทำให้นางรู้สึกดีขึ้น”อวี่เหวินห่าวร้อนใจมาก เขาทำอะไรไม่ถูก แต่หากทำให้นางรู้สึกดีขึ้นมาก็เป็นอันใช้ได้แล้วในช่วงกลางดึก เขาช่วยประคองนางออกไปเดินเล่น ตัวเป่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนายหญิงของมัน จึงเดินตามไปตลอดทางอวี่เหวินห่าวประคองหยวนชิงหลิงที่เมาจนเดินเทน้ำหนักทั้งหมดลงมาที่เขา นางรู้สึกตัว แต่นางเมามากจนตาลายไปหมด อาเจียนออกมาก็ไม่ได้ และนางก็รู้สึกอึดอัดมากด้วยหลังจากเดินไปสักพัก อวี่เหวินห่าวก็สร่างเมา และฤทธิ์เหล้าก็จางไปแล้วเขาอุ้มหยวนชิงหลิงขึ้นกลับไปที่ห้อง และให้คนเตรียมน้ำร้อนมาให้เขาให้นางข้าหลวงสี่และแม่นมฉีกลับไปพักผ่อน เขาจะดูแลหยวนชิงหลิงเองหลังจากถอดเสื้อผ้าออกแล้ว เขาก็เช็ดตัวนางด้วยผ้าร้อน เช็ดม
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 989
“ชิงเอ๋อร์ ทำไมนอนที่นี่ล่ะ? กลิ่นเหล้าแรงเชียว หนูดื่มมาหรือเปล่า?”ท่ามกลางความสับสน หยวนชิงหลิงได้ยินเสียงใครบางคนเรียกเธอ เธอเวียนศีรษะมากและพึมพำว่า "หนูเวียนหัว"“หนูไปดื่มกับใครมา?” ผู้พูดถอนหายใจเบา ๆ “เคยบอกแล้วไงว่าห้ามดื่ม ยังจะดื้ออีก”เสียงฝีเท้าค่อย ๆ จางหายไป และหลังจากนั้นไม่นาน ผ้าร้อนก็ถูกนำมาประคบที่หน้าผากของเธอหยวนชิงหลิงลืมตาขึ้นทันทีในดวงตาที่พร่ามัว ใบหน้าค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น หยวนชิงหลิงตกใจมากจนน้ำตาคลอเบ้า "แม่?"“เป็นอะไรไป ไม่รู้จักแม่แล้วเหรอ” หญิงสาวยิ้ม หยิบผ้าที่วางบนหน้าผากออกให้ และช่วยเธอเช็ดหน้า “ดื่มกับใครมาจ๊ะ?”หยวนชิงหลิงตกใจสุดขีด ค่อย ๆ ลุกขึ้นมามองแม่ด้วยสายตางุนงง แม่ผอมและซีดเซียวขนาดนี้ได้อย่างไร?แม่หยวนเข้าห้องน้ำพร้อมผ้าเช็ดตัว เธอดีดตัวขึ้นทั้งที่ยังรู้สึกวิงเวียน แต่โซฟา ทีวี โต๊ะ ตู้ และหน้าต่างสูงตั้งแต่พื้นจรดเพดาน...สวรรค์ นี่คือในบ้าน เธอกลับบ้านแล้วเหรอ?เธอวิ่งเข้าไปในห้อง ตู้เสื้อผ้าของห้องที่มีกระจกติดอยู่ เธอเห็นตัวเองในกระจก กางเกงยีนส์ เสื้อยืด มัดผมหางม้า และสวมสร้อยคอทองคำขาวประดับเพชรอย่างประณีตที่คอ นี่เป็นของ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 990
แม่หยวนกอดเธอร้องไห้ด้วยความเสียใจหยวนชิงหลิงตบหน้าตัวเองอย่างแรง เธอทำให้แม่เสียใจ และทำให้ครอบครัวของเธอต้องเสียใจเธอปล่อยแม่แล้วรีบถามไปว่า “พ่ออยู่ไหน? พี่ชายล่ะ? คุณย่าด้วย”แม่หยวนเช็ดน้ำตามองเธอแล้วบอกว่า "ทุกคนไปทำงาน คุณย่าอยู่โรงพยาบาล หลังจากที่หนูจากไปแล้ว สุขภาพของย่าก็ไม่ดี และอยู่ในโรงพยาบาลเกือบตลอดทั้งปี""โอ้สวรรค์" หยวนชิงหลิงลุกขึ้นยืนทันที "หนูจะไปโรงพยาบาล ไปหาคุณย่า ย่าอยู่โรงพยาบาลไหน?"“อยู่ในโรงพยาบาลอันดับหนึ่งในเมือง โอเค ๆ แม่จะพาไปนะ” แม่หยวนไปหยิบโทรศัพท์ “แม่จะโทรหาพ่อกับพี่ชาย บอกพวกเขาว่าหนูกลับมาแล้ว หนูรอแปปนะลูก…”หยวนชิงหลิงรู้สึกวิงเวียน เสียงที่ได้ยินก็ค่อย ๆ หายไป แต่ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงร้องด้วยความตกใจดังว่า "ชิงเอ๋อร์ ชิงเอ๋อร์อยู่ที่ไหน หนูอยู่ไหน?"“แม่!” เธอตะโกนเสียงดังด้วยความตกใจ"หยวน หยวน ตื่น รีบตื่นสิ ร้องไห้ทำไม? ฝันร้ายหรือเปล่า?" อวี่เหวินห่าวกอดนางไว้ เห็นนางร้องไห้เสียงแห้ง และตะโกนมาจากในความฝันหยวนชิงหลิงลืมตาขึ้น และเห็นสีหน้ากังวลของอวี่เหวินห่าว นางรู้สึกเคว้งคว้างราวกับว่าได้เสียโลกอีกใบไป "เจ้าห้า? แม่อยู
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 991
“ต้องฝันร้ายเป็นแน่ อย่าคิดมาก” อวี่เหวินห่าวรีบพูดทันทีหยวนชิงหลิงพยักหน้ายกผ้านวมลุกขึ้นจากเตียง "ข้าจะไปดูลูก ๆ"“ข้าไปด้วย” อวี่เหวินห่าวรีบลุกจากเตียง คว้ามือนางไว้ “รอข้าด้วย”หยวนชิงหลิงมองกลับมาที่เขาด้วยความประหลาดใจ "ต้องรอท่านด้วยหรือ? เดินตรงไปก็ได้แล้ว อยู่ถัดไปนี่เอง"อวี่เหวินห่าวพูดว่า "งั้นไปด้วยกัน เจ้ายังไม่ได้ล้างหน้า กลิ่นเหล้าหึ่งแบบนี้จะพาลทำให้ลูก ๆ หายใจไม่ออกเสียเปล่า"หยวนชิงหลิงยิ้มและพูดว่า "จริงหรือ เมื่อคืนท่านทนไปได้อย่างไร? ท่านเมาหรือไม่?""ข้ากึ่งเมานิดหน่อย ไม่เป็นไร" อวี่เหวินห่าวกล่าวหมานเอ๋อร์เคาะประตู "ฝ่าบาท พระชายา ต้องการคนรับใช้ไหมเพคะ?""ไปเอาน้ำมาเถอะ" อวี่เหวินห่าวพูด"เพคะ!" หมานเอ่อร์ถอยออกไปเนื่องจากนิสัยหยวนชิงหลิงเวลาแต่งตัวไม่จำเป็นต้องมีคนมารับใช้ ดังนั้นนายท่านอย่างอวี่เหวินห่าวจึงลองแต่งตัวแบบไม่มีข้ารับใช้ดู แต่วันนี้เขานอนไม่พอ เขาใส่อยู่นานแล้ว ยังใส่กางเกงตัวในไม่เรียบร้อยเลยหยวนชิงหลิงหัวเราะและเดินมาหา "ท่านบอกว่าไม่เมา เมื่อคืนท่านเมามากกว่าข้าเสียอีก? แต่งตัวไม่ได้ด้วยซ้ำ"นางยื่นมือออกไปจัดกางเกงตัวในแล้วส
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 992
ฉากของความฝันนั้นค่อย ๆ ปรากฏขึ้นในหัวของหยวนชิงหลิง ทุกถ้อยคำและประโยคเหล่านั้นค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น ชัดจนดูเหมือนว่าไม่ใช่ความฝันนางรู้สึกว่าตอนนี้เป็นเพียงความฝัน บางทีอาจเป็นเพราะอาการง่วงนอนหลังจากอาการเมาค้าง ทำให้นางรู้สึกราวกับว่านางกำลังฝันไป นางเคว้งคว้างเหมือนเหยียบเมฆอยู่เช่นนั้นต่อหน้าอวี่เหวินห่าว รอยยิ้มของนางช่างซีดเซียวและจืดเจื่อน ราวกับว่านางกำลังพยายามฉีกยิ้มออกมาดูฝืดเฝื่อนมากบางครั้งก็ได้ยินเสียงร้องของแม่ดังขึ้นในหูของนาง นางปวดใจมากเสียจนนางคู้ตัวลงไปเพื่อหยุดเสียงนั้นในตอนนี้อวี่เหวินห่าวย่อตัวลงและกอดนางเบา ๆ ไม่ถามหรือพูดอะไร แต่มองมาที่นางด้วยสายตาเจ็บปวดหยวนชิงหลิงเข้าใจแล้วว่าทำไมเขารู้ทุกอย่าง ในความฝันมีอีกอย่างในฝัน นั่นคือนางกระโดดไปหาแม่ และเขาก็กอดนางไว้แน่นไม่ยอมปล่อยนางไปเขากำลังกลัว เมื่อเห็นความร้อนรนในแววตาของเขา หยวนชิงหลิงเก็บซ่อนความเจ็บปวดและความคิดถึงอยู่ในส่วนลึกของหัวใจนางเขาไม่พูดอะไรสักคำ และนางเองก็ไม่พูดอะไรสักคำเช่นกัน ราวกับว่านางไม่เคยเมามาก่อนอย่างไรก็ตาม ในคืนนั้นหยวนชิงหลิงนั่งพิงเขาในศาลาเพื่อชมดาว นางพูดเบา ๆ "เจ้า
บทล่าสุด
