บทที่ 768

หยวนชิงหลิงคิดว่าเขาด่วนสรุปเกินไป “ไม่ใช่เช่นนั้น จะเผชิญหน้าต้องดูเวลาด้วย ตอนนี้นางบาดเจ็บสาหัส หากว่ากันแล้ว นอกจากประสบการณ์เฉียดตายของนาง ยังมีประสบการณ์เรื่องที่น่ากลัวและเจ็บปวดอีก เผชิญหน้ากันในเวลานี้ไม่ใช่ความกล้า แต่เป็นความเคียดแค้น นางเห็นอ๋องเว่ยก็จะคิดถึงว่าเขาเป็นคนฆ่าลูกของนาง สิ่งที่นางจะได้มิใช่การทรยศหรือความเจ็บปวดทางใจ แต่เป็นการฆ่าล้างแค้น”

เหลิ่งจิ้งเหยียนพยักหน้า “พระชายา นั่นเป็นสิ่งที่ท่านคิดเองสินะ?”

มือของหยวนชิงหลิงที่จับที่วางแขนอยู่นั้น นางหงายมือขึ้นมา “ข้าคิดเอง ตอนนี้ข้าเองก็ท้องอยู่ ถ้ามีคนฆ่าลูกข้า หลังจากนั้นก็เสแสร้งมาบอกกับข้า ด้วยคำขอโทษเพียงคำเดียว นี่เป็นการทำร้ายกันซ้ำสอง ให้อ๋องเว่ยไปเถอะ ไม่ต้องมาขอโทษหรอก ข้าขอคัดค้าน”

เหลิ่งจิ้งเหยียนที่มองนางเดือดดาลเช่นนี้ จึงรู้ว่าคงพูดกับนางไม่ได้ เลยมาคุยกับอวี่เหวินห่าวแทน “ท่านอ๋องเห็นว่าอย่างไร?”

อวี่เหวินห่าวตกใจ เขาจะไปรู้ความคิดผู้หญิงที่ไหนกัน? แต่ในฐานะที่ใกล้จะเป็นพ่อลูกสามแล้ว เขาเองก็คิดเอนเอียงไปทางเดียวกันกับเหล่าหยวนเช่นกัน

หากเห็นคนที่ตัวเองเคียดแค้น คงมีแต่ฆ่าสถานเดียวเท่านั้น