Share
บทที่ 720
Related chapters
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 721
คำนี้ดังก้องอยู่ในหูของนางมาสองวันแล้ว นางอยากถามเขาเหลือเกินว่าหมายความว่าอย่างไร แต่ก็ยังหาโอกาสไม่ได้ และไม่รู้จะถามอย่างไรดี“เป็นอะไรไปรึ?” อวี่เหวินห่าวเห็นว่าจู่ ๆ นางก็เหม่อลอยจึงเอ่ยถามหยวนชิงหลิงลังเลอยู่สักครู่หนึ่ง โอกาสมาแล้วแต่พูดถามไม่ออก ทำได้แค่ยิ้มออกมา "ไม่เป็นไร แค่ท่านพูดถึงหมอหลวงขึ้นมาพอดี นึกถึงสีหน้าร้อนรนกระวนกระวายของเขาแล้ว อดขำขึ้นมาไม่ได้น่ะ”“เจ้าขำรึ? เขาแทบร้องไห้ออกมาแล้ว” อวี่เหวินห่าวกล่าวหยวนชิงหลิงพูดอย่างจริงจังว่า “ที่จริงพวกท่านไม่ต้องตื่นตระหนกเช่นนั้นเลย ยิ่งทำให้ข้ากังวลใจมากกว่าเดิม ท้องแฝดสาม ที่จริงก็ไม่มีอะไร ดูแลระมัดระวังให้ดีก็ได้แล้ว”อวี่เหวินห่าวเห็นนางพูดอย่างผ่อนคลาย แต่นั่นไม่ใช่คำปลอบโยนหรอกหรือ?แค่ไม่ควรเพิ่มแรงกดดันให้นางมากจนเกินไปเขาแสร้งทำเป็นถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก และเอ่ยว่า “เช่นนั้นก็ดีแล้ว เจ้าไม่กังวล ข้าก็ไม่กังวลแล้ว”หมอหลวงบอกว่าช่วงนี้ควรออกไปเดินออกกำลังกายให้มากหน่อย ดังนั้นอวี่เหวินห่าวจึงจูงมือนางออกไปเดินข้างนอกอากาศหนาวเย็น อวี่เหวินห่าวก็โอบนางไว้แน่น เหมือนนกเพนกวินซื่อบื้อเดินต้วมเตี้ยมจ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 722
น่าเสียดายที่ก่อนที่นางจะมาถึง อวี่เหวินห่าวได้หันหลังเดินกลับไปพร้อมกับหยวนชิงหลิงแล้วนางหวงหยุดอยู่กับที่ด้วยความผิดหวังไม่เห็นนางเดินมารึ? นางทำตัวให้เด่นสะดุดตา ใส่เสื้อสีสดใสเช่นนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะมองไม่เห็น? ช่างตาบอดซะจริงนางหวงมองแผ่นหลังของพวกเขาอย่างขุ่นเคืองใจ ไม่รู้จะไปที่อื่นหรือไล่ตามไปดีอีกด้านหนึ่งทั้งคู่เดินไป หยวนชิงหลิงไม่หันกลับไปมอง แค่กระซิบถามออกมาเบา ๆ ว่า “ยังตามมาอยู่ไหม? ไม่ได้ตามมาแล้วใช่หรือไม่?”“ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้า คงไม่ได้ตามมาแล้ว” อวี่เหวินห่าวลดเสียงพูดลงอีกหยวนชิงหลิงอืมอยู่ในลำคอ และกล่าวว่า “ช่วงนี้การได้ยินของข้าแย่ลงมาก คลอดลูกหนึ่งครั้งโง่ลงสามปีจริง ๆ”อวี่เหวินห่าวพูดอย่างอบอุ่น "โง่สักหน่อยก็ดี เจ้าก็ควรจะโง่อีกสักหน่อย ฉลาดเกินไปรับมือยาก"“ท่านจะจัดการอะไรข้า?” หยวนชิงหลิงมองไปทางเขาอย่างเฉยชาอวี่เหวินห่าวรีบพูดว่า "ไม่กล้า ๆ มันก็แค่ลมปาก เจ้าท้องอยู่อย่าโกรธนักเลย"“เออ ใช่แล้ว เรื่องของเจ้าเมืองจิ้งเป่ยไปถึงไหนแล้ว” จู่ ๆ หยวนชิงหลิงก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอวี่เหวินห่าวกล่าวว่า “ได้ยินว่าน่าจะมาถึงวันมะรืน ข้าเองก็ไม่
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 723
พระชายาซุนพูดด้วยความโกรธ "เจ้าบอกทีว่าทำไมนางถึงได้โง่ได้ขนาดนี้? เฮ้อ ไม่รู้เหมือนกันว่าเจ้าสามเลอะเลือนถึงขนาดที่เขาไม่สนใจว่านางจะเป็นหรือตาย เมื่อคืนนี้กู้จืออะไรนั่น ไม่รู้ทำไมถึงล้มกระเทือนถึงครรภ์ เจ้าสามไปเฝ้ากู้จือที่โน่นอยู่ตลอดเวลา ไม่ยอมไปเจอ ให้อีกคนทนเจ็บอยู่เพียงลำพัง"เจ็บทั้งขา เจ็บทั้งใจ ไปพร้อมกันยิ่งไปกว่านั้น พวกหมอไม่มียาแก้ปวดอะไรเป็นพิเศษ ยาจีนให้ผลช้ากว่ายาแก้ปวดเล็กน้อย ซึ่งมันทรมานสำหรับคนที่ขาหักพระชายาซุนมองนาง และพูดขอร้องว่า "เจ้าพอรู้วิธีบรรเทาความเจ็บปวดหรือไม่? เจ้าไปพบนางหน่อยเถอะนะ"หยวนชิงหลิงพยักหน้า “ได้ ข้าจะไปกับท่าน”พระชายาจี้เหลือบมองหยวนชิงหลิง "ทำไมเจ้าถึงมีปัญหามากมายนัก? นี่เป็นเรื่องระหว่างสามีภรรยา"หยวนชิงหลิงพูดอย่างไม่สบอารมณ์ "ข้าไม่ได้เข้าไปถามไถ่เกี่ยวกับสามีภรรยาของพวกเขา แค่อยากดูอาการบาดเจ็บที่ขาของนาง และบรรเทาความเจ็บปวดให้เท่านั้น"พระชายาจี้บ่นพึมพำ "ตอนข้าขอให้เจ้ารักษาข้า ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก คงจะดีกว่าที่เจ้าจะเริ่มไปส่งที่ประตู"หยวนชิงหลิงยิ้มและพูดว่า "พระชายาเว่ยไม่เคยทำร้ายข้า"พระชายาจี้หงุดหงิดพูด
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 724
ขาได้พันแผลและดามเอาไว้ กระดูกหัก ที่เจ็บเพราะกระดูกหักนี่เองมือของนางก็ได้รับบาดเจ็บ นางบอกว่าตอนที่โดดลงมาเอามือกุมหัวไว้โดยไม่รู้ตัว แต่เพราะตกลงมากระแทกอย่างแรง หน้าผากเองจึงได้รับบาดเจ็บด้วยหยวนชิงหลิงฉีดยาแก้ปวดให้นาง และสั่งยาอีกสองสามตัวให้นางกิน ระหว่างฉีดยานั้น นางเห็นว่ายาที่นางให้ไว้อยู่ใต้หมอน นางไม่ได้กินยาพระชายาเว่ยสังเกตเห็นว่านางเห็นมันแล้ว จึงช้อนตามอง และพูดอย่างเคอะเขินว่า "นี่มัน... หลังจากนั้น ข้ากินยาระงับประสาทที่หมอหลวงสั่งให้ ข้าจึงไม่ได้กินยาที่เจ้าให้ เพราะกลัวว่าจะยาจะตีกัน "หยวนชิงหลิงยิ้มและพูดว่า "ไม่เป็นไร ท่านเก็บมันไว้เถอะ"หลังจากฉีดยาแก้ปวดได้ไม่นาน พระชายาเว่ยก็พูดด้วยความประหลาดใจว่า "ไม่เจ็บมากแล้วจริงด้วย"เมื่อครู่นางดื้อต่อต้านการฉีดยาเล้กน้อย นางไม่ชอบการฝังเข็มโดยเฉพาะเข็มอันใหญ่มีน้ำข้างในด้วยพระชายาซุนถอนหายใจด้วยความโล่งอก นางหัวเราะ และต่อว่าขึ้นมาว่า "ดูเจ้าสิ เจ้ายังไม่เชื่อข้าเลย"นางหัวเราะและต่อว่า ทันใดนั้นขอบตาของนางก็แดงก่ำ “เจ้าเป็นอะไรไปกันแน่? กรีดข้อมือยังไม่สาแก่ใจ เช่นนั้นเจ้าจึงกระโดดลงมาจากตึกรึ? เจ้ากำลัง
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 725
“เจ้าเองก็คิดว่ามีคนผลักด้วยหรือ?” เมื่อเห็นว่านางเงียบ พระชายาซุนจึงเอ่ยถามด้วยความตกใจหยวนชิงหลิงพยักหน้าเล็กน้อย "อืม ข้าเห็นด้วยกับที่พระชายาจี้ว่ามา ข้าไปดูห้องใต้หลังคาได้ไหม?"“ได้สิ แต่พระชายาฉู่ต้องระวังนะ" ใบหน้าของพระชายาเว่ยซีดลง นางเรียกสาวใช้ให้เข้ามา และพาหยวนชิงหลิงไปที่ตึกเถียนเพื่อดูพระชายาทั้งสามไปกันหมด หมานเอ่อร์ และอาซื่อก็ย่อมตามไปด้วยตึกเถียนไม่ได้สูงมากนัก มองดูแล้วอยู่ที่ประมาณสองฟุตสูงกว่า ประมาณตึกหนึ่งชั้นด้านล่างของตึกเถียนมีขนาดเทียบเท่ากับศาลา ด้านเหนือและใต้ล้อมรอบด้วยกำแพง และมีการสร้างเสาขนาดใหญ่สองเสาที่ด้านตะวันออกและตะวันตก เพื่อใช้ค้ำยันรองรับชั้นสองบันไดจากด้านในขึ้นชั้นบนมีม่านบังไว้ ไม้ที่ใช้ทำบันไดแข็งและทนทานมาก ตอนเดินไม่มีเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดแม้แต่น้อยขึ้นไปที่ชั้นสอง ที่เรียกว่าห้องใต้หลังคา เพราะมีห้องอยู่ในนั้น มองโครงสร้างอาคารแบบทันสมัย ระเบียงถูกสร้างขึ้นนอกห้องใต้หลังคา สามารถนั่งบนระเบียงและชมทิวทัศน์ด้านนอกได้ราวบันไดเตี้ยมาก สูงประมาณแปดเซนติเมตร ซึ่งค่อนข้างอันตรายหยวนชิงหลิงเพียงแค่มองไปข้างนอก จากนั้นกลับไปที่ห้อ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 726
ในตำหนักเวินกู้ มีข้ารับใช้ประมาณสิบกว่าคนมากกว่าตำหนักของพระชายาเกือบครึ่งหยวนชิงหลิงจะเข้าไปข้างใน ทันใดนั้นก็มีคนจากข้างในรีบออกมารายงานทันทีหยวนชิงหลิงห้ามไว้ และกล่าวว่า “อนุกระเทือนถึงครรภ์ ไม่จำเป็นต้องเรียกนางมาคารวะ พวกเราเข้าไปเองได้”มีหญิงรับใช้เฒ่าคนนึงกล่าวว่า “พระชายา ฮูหยินกู้จือมิใช่อนุเพคะ”“ฮูหยิน?” พระชายาซุนยิ้มเย้ยหยัน “รับฮูหยินตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? เจ้าสามนี่ก็จริง ๆ เลย รับฮูหยินออกจะเป็นเรื่องใหญ่โต ไม่มาคุยกับพี่สะใภ้อย่างข้าบ้าง แต่ฮูหยินกับอนุมันจะไปมีอะไรต่างกัน? แม้แต่ชายารองก็เทียบไม่ได้”หญิงรับใช้เฒ่าตาเรียวเล็กคนนั้น ได้ยินที่พระชายาซุนพูด แต่นางก็ไม่ได้กล้าหาญพอที่โต้แย้ง แค่กล่าวไปว่า “บางทีท่านอ๋องคิดแค่ว่านี่เป็นเรื่องของฮูหยินกู้จือ ไม่จำเป็นต้องให้คนนอกมารับทราบเพคะ”“เจ้า...” พระชายาซุนโกรธจนอยากตบคน “เจ้าเป็นแค่บ่าว บังอาจนักนะ”พระชายาจี้พูดห้ามอย่างเรียบเฉย “พระชายาซุนจะโมโหไปทำไมกัน? ที่นางว่ามาก็ถูก จะฮูหยินกู้จือก็ดี อนุก็ดี ท้ายที่สุดก็แค่คนนอก ไม่ใช่ครอบครัวราชวงศ์ของพวกเรา”หญิงรับใช้เฒ่าเงยหน้าขึ้นมองพระชายาจี้ เห็นว่าพระชายา
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 727
“ทำไมถึงกระเทือนถึงครรภ์ได้?” หยวนชิงหลิงเอ่ยถามมุมปากกู้จือกระตุก นางพยายามฝืนยิ้มอ่อนโยนออกมา แต่กลับได้รอยยิ้มฝืดเผื่อนแข็งทื่อแทน“หม่อมฉันเดินไม่ระวังจึงสะดุดล้ม ทำให้พระชายาเป็นห่วงแล้ว”หยวนชิงหลิงเอ่ย “ข้าไม่ได้เป็นห่วงเจ้า ให้ข้าดูที่ท้องเจ้าหน่อยสิ”กู้จือเงยหน้าขึ้นด้วยท่าทางสับสน “อะไรนะเพคะ?”“ข้าอยากรู้ว่าเจ้าโดนชนที่ท้องหรือไม่” หยวนชิงหลิงกล่าวรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย "เกรงว่าจะไม่เหมาะนะเพคะ? พระชายาทำให้หม่อมฉันอับอาย”“ไม่เกี่ยวกับอับอาย พระชายาเว่ยถูกคนผลักตกลงมา ข้าแค่อยากรู้ว่าเจ้าเป็นคนลงมือหรือไม่ เจ้าให้ข้าดูหน่อยสิ ถ้าไม่ใช่เจ้า ข้าจะขอโทษเจ้าเอง” หยวนชิงหลิงกล่าวกู้จือโกรธจนอึ้งไปเลย “พระชายาทำแบบนี้ไม่เหมาะสมนะเพคะ? พระองค์ต้องมีหลักฐานก่อน ถึงจะมาสอบสวนหม่อมฉันได้ ตอนนี้พระองค์มีแค่ปากเปล่า บอกว่าหม่อมฉันผลักพระชายาเว่ยลงมา ยังจะมาตรวจสอบร่างกายที่ท้องของหม่อมฉัน มีที่ไหนรังแกคนเช่นนี้?”หยวนชิงหลิงพูดนิ่ง ๆ กลับไป "ได้ วันนี้ข้าจะรังแกเจ้า อาซื่อ หมานเอ๋อร์ ไปตรวจดูที่ท้อง หรือสีข้างของนางเพื่อหารอยฟกช้ำ"“พวกเจ้าเกินไปแล้วนะ” หญิงรับใช้เฒ่ามาขวา
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 728
กู้จือร้องไห้ดิ้นรน พยายามชักมือกลับด้วยเรี่ยวแรงที่มี “พระชายาฉู่ ได้โปรดปล่อยหม่อมฉันเถอะ พระองค์กำมือหม่อมฉันไว้แบบนี้มันเจ็บ โอ๊ย เจ็บมาก”กู้จือร้องไห้ครวญคราง ถ้าหากข้างนอกได้ยิน คงคิดว่าหยวนชิงหลิงตบนางมากกว่าดึงมือนางไว้สาวใช้และหญิงรับใช้เฒ่าต่างร้อนใจ และรีบเข้าไปหยุดนาง อาซื่อและหมานเอ๋อร์หยุดขวางอยู่ข้างหน้าพวกนาง และพูดอย่างเย็นชา "ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องพระชายาแม้แต่ปลายผม ข้าจะตัดมือมันทิ้งซะ"กู้จือร้องไห้และพูดว่า "พระชายาฉู่ พระองค์มีสถานะสูงเช่นนี้ ทำไมต้องโมโหหม่อมฉันคนนี้ด้วย? หม่อมฉันผิดเอง พระองค์บอกว่าหม่อมฉันผลักพระชายา ก็ได้เพคะเป็นหม่อมฉันเอง หม่อมฉันจะไม่แก้ตัว"พระชายาจี้นั่งมองด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยน ขณะที่พระชายาซุนอยากจะตบใครสักคน ผู้หญิงคนนี้เสแสร้งเกินไปแล้วหยวนชิงหลิงจ้องมองนาง รอจนนางร้องไห้น้ำมูกไหล จึงค่อย ๆ ปล่อยนาง และพูดกับหมานเอ๋อร์ "นำกระจกสัมฤทธิ์มาที่นี่"หมานเอ๋อร์ไม่รู้ว่าเจตนาของนางคืออะไร แต่นางยังคงไปเอากระจกสัมฤทธิ์บานใหญ่มา หยวนชิงหลิงก้าวถอยหลัง จัดแขนเสื้อของนางช้า ๆ และพูดอย่างเสียงเรียบว่า "ให้นางส่องดูสารรูปของนางว่าเป็นเช
Latest chapter
