Share
บทที่ 725
Related chapter
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 726
ในตำหนักเวินกู้ มีข้ารับใช้ประมาณสิบกว่าคนมากกว่าตำหนักของพระชายาเกือบครึ่งหยวนชิงหลิงจะเข้าไปข้างใน ทันใดนั้นก็มีคนจากข้างในรีบออกมารายงานทันทีหยวนชิงหลิงห้ามไว้ และกล่าวว่า “อนุกระเทือนถึงครรภ์ ไม่จำเป็นต้องเรียกนางมาคารวะ พวกเราเข้าไปเองได้”มีหญิงรับใช้เฒ่าคนนึงกล่าวว่า “พระชายา ฮูหยินกู้จือมิใช่อนุเพคะ”“ฮูหยิน?” พระชายาซุนยิ้มเย้ยหยัน “รับฮูหยินตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? เจ้าสามนี่ก็จริง ๆ เลย รับฮูหยินออกจะเป็นเรื่องใหญ่โต ไม่มาคุยกับพี่สะใภ้อย่างข้าบ้าง แต่ฮูหยินกับอนุมันจะไปมีอะไรต่างกัน? แม้แต่ชายารองก็เทียบไม่ได้”หญิงรับใช้เฒ่าตาเรียวเล็กคนนั้น ได้ยินที่พระชายาซุนพูด แต่นางก็ไม่ได้กล้าหาญพอที่โต้แย้ง แค่กล่าวไปว่า “บางทีท่านอ๋องคิดแค่ว่านี่เป็นเรื่องของฮูหยินกู้จือ ไม่จำเป็นต้องให้คนนอกมารับทราบเพคะ”“เจ้า...” พระชายาซุนโกรธจนอยากตบคน “เจ้าเป็นแค่บ่าว บังอาจนักนะ”พระชายาจี้พูดห้ามอย่างเรียบเฉย “พระชายาซุนจะโมโหไปทำไมกัน? ที่นางว่ามาก็ถูก จะฮูหยินกู้จือก็ดี อนุก็ดี ท้ายที่สุดก็แค่คนนอก ไม่ใช่ครอบครัวราชวงศ์ของพวกเรา”หญิงรับใช้เฒ่าเงยหน้าขึ้นมองพระชายาจี้ เห็นว่าพระชายา
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 727
“ทำไมถึงกระเทือนถึงครรภ์ได้?” หยวนชิงหลิงเอ่ยถามมุมปากกู้จือกระตุก นางพยายามฝืนยิ้มอ่อนโยนออกมา แต่กลับได้รอยยิ้มฝืดเผื่อนแข็งทื่อแทน“หม่อมฉันเดินไม่ระวังจึงสะดุดล้ม ทำให้พระชายาเป็นห่วงแล้ว”หยวนชิงหลิงเอ่ย “ข้าไม่ได้เป็นห่วงเจ้า ให้ข้าดูที่ท้องเจ้าหน่อยสิ”กู้จือเงยหน้าขึ้นด้วยท่าทางสับสน “อะไรนะเพคะ?”“ข้าอยากรู้ว่าเจ้าโดนชนที่ท้องหรือไม่” หยวนชิงหลิงกล่าวรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย "เกรงว่าจะไม่เหมาะนะเพคะ? พระชายาทำให้หม่อมฉันอับอาย”“ไม่เกี่ยวกับอับอาย พระชายาเว่ยถูกคนผลักตกลงมา ข้าแค่อยากรู้ว่าเจ้าเป็นคนลงมือหรือไม่ เจ้าให้ข้าดูหน่อยสิ ถ้าไม่ใช่เจ้า ข้าจะขอโทษเจ้าเอง” หยวนชิงหลิงกล่าวกู้จือโกรธจนอึ้งไปเลย “พระชายาทำแบบนี้ไม่เหมาะสมนะเพคะ? พระองค์ต้องมีหลักฐานก่อน ถึงจะมาสอบสวนหม่อมฉันได้ ตอนนี้พระองค์มีแค่ปากเปล่า บอกว่าหม่อมฉันผลักพระชายาเว่ยลงมา ยังจะมาตรวจสอบร่างกายที่ท้องของหม่อมฉัน มีที่ไหนรังแกคนเช่นนี้?”หยวนชิงหลิงพูดนิ่ง ๆ กลับไป "ได้ วันนี้ข้าจะรังแกเจ้า อาซื่อ หมานเอ๋อร์ ไปตรวจดูที่ท้อง หรือสีข้างของนางเพื่อหารอยฟกช้ำ"“พวกเจ้าเกินไปแล้วนะ” หญิงรับใช้เฒ่ามาขวา
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 728
กู้จือร้องไห้ดิ้นรน พยายามชักมือกลับด้วยเรี่ยวแรงที่มี “พระชายาฉู่ ได้โปรดปล่อยหม่อมฉันเถอะ พระองค์กำมือหม่อมฉันไว้แบบนี้มันเจ็บ โอ๊ย เจ็บมาก”กู้จือร้องไห้ครวญคราง ถ้าหากข้างนอกได้ยิน คงคิดว่าหยวนชิงหลิงตบนางมากกว่าดึงมือนางไว้สาวใช้และหญิงรับใช้เฒ่าต่างร้อนใจ และรีบเข้าไปหยุดนาง อาซื่อและหมานเอ๋อร์หยุดขวางอยู่ข้างหน้าพวกนาง และพูดอย่างเย็นชา "ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องพระชายาแม้แต่ปลายผม ข้าจะตัดมือมันทิ้งซะ"กู้จือร้องไห้และพูดว่า "พระชายาฉู่ พระองค์มีสถานะสูงเช่นนี้ ทำไมต้องโมโหหม่อมฉันคนนี้ด้วย? หม่อมฉันผิดเอง พระองค์บอกว่าหม่อมฉันผลักพระชายา ก็ได้เพคะเป็นหม่อมฉันเอง หม่อมฉันจะไม่แก้ตัว"พระชายาจี้นั่งมองด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยน ขณะที่พระชายาซุนอยากจะตบใครสักคน ผู้หญิงคนนี้เสแสร้งเกินไปแล้วหยวนชิงหลิงจ้องมองนาง รอจนนางร้องไห้น้ำมูกไหล จึงค่อย ๆ ปล่อยนาง และพูดกับหมานเอ๋อร์ "นำกระจกสัมฤทธิ์มาที่นี่"หมานเอ๋อร์ไม่รู้ว่าเจตนาของนางคืออะไร แต่นางยังคงไปเอากระจกสัมฤทธิ์บานใหญ่มา หยวนชิงหลิงก้าวถอยหลัง จัดแขนเสื้อของนางช้า ๆ และพูดอย่างเสียงเรียบว่า "ให้นางส่องดูสารรูปของนางว่าเป็นเช
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 729
กู้จือถอนหายใจเบา ๆ และลูบท้องเบา ๆ เงยหน้าขึ้นมองหญิงรับใช้เฒ่าด้วยตาบวมแดง "มาม้า บอกข้าตามตรงเถอะ ข้าผิดต่อพระชายามากใช่ไหม?"หญิงรับใช้เฒ่ารู้แค่ว่าตอนนี้นางได้รับความโปรดปปราน จึงสนแค่ปลอบนางเท่านั้น “ฮูหยิน มันผิดที่ตรงไหนกันเพคะ? ท่านอ๋องเป็นคนที่มีพรสวรรค์ ผู้หญิงที่ไหนพบแล้วจะไม่หลงรักได้อย่างไร? และอีกอย่างท่านอ๋องก็ทรงโปรดท่านจริง ๆ นะเจ้าคะ”หญิงรับใช้เฒ่าเห็นว่านางเงียบจึงพูดต่อไปว่า “หากว่ากันคงเป็นตัวพระชายาเองที่คิดไม่ตก ที่จริงนางเป็นชายาเอก หากท่านคลอดลูกออกมาก็ต้องเรียกนางว่าแม่อยู่ดี ซึ่งดีกว่าลูกของนางที่ท้องแล้วก็จากไป”เมื่อกู้จือรู้เรื่องนี้ ตัวก็สั่นไปหมด นางถอนหายใจ และกล่าวว่า "ข้าจะยอมให้ลูกชายข้าเรียกคนอื่นเป็นแม่ของเขาได้อย่างไร?"หญิงรับใช้เฒ่าตกใจ “ฮูหยิน เรื่องนี้ช่วยไม่ได้นะเจ้าคะ”กู้จือนิ่งเงียบ รู้สึกขมขื่นใจเหลือเกินใช่ นางได้รับความโปรดปราน แต่ก็ไม่มีฐานะอะไรอยู่ดีหลังจากลูกเกิดมาแล้ว ก็ต้องเรียกพระชายาว่าแม่นางโศกเศร้าอยู่พักหนึ่ง และเมื่อนางนึกถึงสิ่งที่หยวนชิงหลิงพูด ก็อดอึดอัดใจขึ้นมาไม่ได้หยวนชิงหลิงและคนอื่น ๆ ออกไป พระชายาซุนถา
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 730
พระชายาซุนร้องอ๋อ สักพักก็กังวลใจขึ้นมาว่า “แต่เกรงว่าคืนนี้เจ้าสามกลับมา ต้องทำให้พระชายาเดือดร้อนแน่”หยวนชิงหลิงกล่าวว่า "ท่านอย่ากังวลไป พระชายาเว่ยไม่ใช่คนที่จะถูกรังแกง่าย ๆ"“ไม่ถูกรังแกง่าย ๆ? คนตายไปเท่าไหร่แล้ว” พระชายาซุนหวางเฟยพูดอย่างขุ่นเคืองหยวนชิงหลิงยิ้มไม่พูดอะไรหลังจากกลับมาที่ตำหนักของพระชายาเว่ยแล้ว พระชายาซุนแทบรอไม่ไหวที่จะบอกนางเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตำหนักเวินกู้ ว่านางเสแสร้งทำเป็นน่าสงสารอย่างไร และช่างไร้ยางอายได้ขนาดไหนหลังจากได้ยิน พระชายาเว่ยยิ้มเล็กน้อย "จะไปสนทำไมว่านางทำอะไร?"“ไม่ว่าอย่างไร ผู้ชายก็ถูกฉกไปแล้ว” พระชายาซุนพูดด้วยความโกรธ ท่าทางเกลียดชังเหลือเกิน“หากเป็นของข้า ก็เอาไปไม่ได้ หากไม่ใช่ของข้า ก็ไม่แปลกนักหรอก” พระชายาเว่ยพูดอย่างเฉยชาพระชายาซุนไม่รู้จะพูดอะไรกับนางแล้วจริง ๆ ดังนั้นจึงนั่งลง และมองนางอย่างเป็นกังวล แล้วพูดว่า "หากคืนนี้เจ้าสามกลับมา เจ้าต้องเดือดร้อนแน่ เจ้าจะว่าข้าก็ได้ ข้าน้อมรับทุกอย่าง ข้าเป็นพี่สะใภ้รองของเขา คิดว่าคงจะไม่กล้าทำเกินไป”พระชายาเว่ยกัดริมฝีปากตัวเองเบา ๆ ด้วยฟันขาวของนาง เมื่อปล่อยคลาย
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 731
หยวนชิงหลิงกล่าวว่า "กู้จือกำลังตั้งครรภ์ ไทเฮาคงจะไม่ให้นางออกจากเมืองหลวงอย่างแน่นอน แต่ไทเฮาก็รักอ๋องเว่ยมากจนนางจะไม่ทำลายชื่อเสียงของเขา ดังนั้นน่าจะหาที่อยู่ใหม่เพื่อจัดการนาง และขอให้คนจับตาดูไว้ หลังจากที่นางให้กำเนิดลูกแล้วค่อยหาทางจัดการต่อ"“อ๋องเว่ยไม่ยอมอย่างแน่นอน” พระชายาจี้กล่าว“เขาไม่ยอม ก็ก่อความวุ่นวายเอาก็แล้วกัน”พระชายาจี้สถบเหอะออกมาหนึ่งคำ “เจ้านี่มันใจแคบมาก มีรึข้าจะมองไม่ออก? เมื่ออ๋องเว่ยก่อความวุ่นวาย เจ้าห้าของเจ้าก็จะหายไปจากสายพระเนตรของพ่อ พระชายาฉู่ เจ้าไม่ได้คิดถึงพระชายาเว่ย เจ้าคิดถึงตัวเองเท่านั้น"หยวนชิงหลิงยักไหล่ "พระชายาไม่ต้องการให้พวกเราคิดถึงนางอยู่แล้ว นางเองก็คงคิดไว้นานแล้วเช่นกัน"“เหตุใดเจ้าจึงเห็นเช่นนั้น?” พระชายาจี้ตกใจ นางเห็นทะลุแผนการกลอุบายต่าง ๆ แต่นางไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าพระชายาเว่ยกำลังคิดอะไรอยู่ในอดีตนางไม่ได้ติดต่อกับพระชายาเว่ยมากนัก แต่ก็มีความประทับใจในตัวนาง ที่นางเป็นคนนุ่มนวลและอ่อนโยน"ข้าเดาเอา" หยวนชิงหลิงไม่อยากคุยกับนางมากนัก พระชายาจี้เป็นคนที่คาดเดาเก่ง ดังนั้นการพูดคุยกับนางไม่น่าจะจบลงอย่างง่ายดาย และ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 732
หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าความทะเยอทะยานนี้ไม่มีที่สิ้นสุดอย่างแท้จริงแต่ในขณะเดียวกัน นางก็ไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่นัก "เจ้าเมืองจิ้งเป่ยปราบกบฏชาวนา และสร้างขวัญกำลังใจให้กับประชาชน ทำไมถึงเป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่ได้?"ถ้าหากว่าการขับไล่ศัตรูที่รุกรานและปกป้องประเทศ ตำแหน่งอ๋องนับว่าเหมาะสมแล้วอวี่เหวินห่าวจึงอธิบายว่า "เนื่องจากพื้นที่รอบ ๆ จิ้งเป่ยไม่ต่างจากหอกข้างแคร่ของราชวงศ์มาโดยตลอด ประชาชนที่อยู่ในจิ้งเป่ยมีเกือบแปดแสนคน และธรรมเนียมประเพณีของผู้คนแถวนั้นก็กล้าหาญ จริงจัง เข้มงวดมาก อีกทั้งตอนสมัยราชวงศ์ก่อน จักรพรรดิเจี้ยได้สั่งให้กวาดโจรทั่วประเทศด้วยกองทัพอันแข็งแกร่ง กลุ่มโจรต่าง ๆ จึงหลบหนีไปทางเหนือของจิ้งเป่ย ซึ่งอยู่ติดกับทะเลทรายทางตอนเหนือ ดังนั้นทางกองทัพจึงไม่ง่ายที่จะโจมตีกวาดล้างมัน ทำให้พวกโจรระแวดระวังจากทางเขตทะเลยทรายมากขึ้น ดังนั้นจักรพรรดิเจี้ยจึงทำได้เพียงปล่อยกลุ่มโจร กลุ่มโจรพวกนั้นจึงได้หยั่งรากอยู่ทางจิ้งเป่ย ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นตัวต้นเหตุของหายนะ ทุก ๆ ปีกลุ่มโจรทางตอนเหนือจะไปยังที่ต่าง ๆ ของเป่ยถังทั้ง เผา ฆ่า และปล้น และหนีกลับไปที่จิ้งเป่ยหลังจากการปล
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 733
ตอนนี้ท้องของนางใหญ่ขึ้นเล็กน้อย จึงอาบน้ำไม่สะดวกสักเท่าไร และตอนอาบน้ำนางเองก็ไม่ชอบให้นางข้าหลวงสี่และหมานเอ๋อร์รับใช้อยู่ข้าง ๆ อาบคนเดียวบางครั้งก็ลำบากเหมือนกันในห้องอาบน้ำอบอุ่นมาก เพราะได้จุดเตาถ่านรอเอาไว้ก่อน ที่จวนจิ้งโฮ่วมีพระชายาฉู่ผู้แสนล้ำค่าอยู่ ดังนั้นไปทุกที่จึงต้องมีเตาถ่านจุดเอาไว้อยู่อวี่เหวินห่าวเห็นว่าในห้องอบอุ่นมากพอแล้ว จึงให้คนยกเตาออกไป และออกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกลับเข้ามาตอนนี้ตั้งครรภ์อยู่ หยวนชิงหลิงได้บอกไว้ก่อนว่าไม่อยากแช่น้ำ ดังนั้นด้วยความใส่ใจอย่างยิ่งของหมานเอ๋อร์นางจึงทำเก้าอี้ที่ใช้สำหรับอาบน้ำให้นั่งอาบ ด้านในวางกระบวยยาวสำหรับตักน้ำไว้อาบเอาไว้อวี่เหวินห่าวช่วยนางถอดเสื้อผ้า แม้ว่าเขาจะเกิดในราชวงศ์ แต่เขาก็เป็นทหารมาหลายปี ดังนั้นเขาจึงมีความหยาบกระด้าง ไม่ละเอียดอ่อนอยู่บ้าง อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาได้เรียนรู้ความละเอียดอ่อนพิถีพิถันมากขึ้น เรื่องเสื้อผ้าผู้หญิงก็ได้ศึกษาจนกระจ่างแจ้งเมื่อมองดูผิวนาวเนียนเหมือนหน่อไม้ของนาง อวี่เหวินห่าวก็แอบถอนหายใจ เจ้าตุ๊กตาสามตัวนี้มาไม่ถูกเวลาเลยจริง ๆเขาช่วยประคองหยวนชิงหลิงนั่งลงบนเก้าอี้ แล
Latest chapter
