บทที่ 679

จิ้งโฮ่วดูออกว่านางคิดอย่างไรจึงถอนหายใจออกมา “อาสะใภ้รอง สมองท่านกลับไปแล้วหรือ? ในเมืองหลวงหายาก ท่านก็ไปหาที่ยากจนทุรกันดานเสียสิ? ขายลูกชายลูกสาวเยอะแยะ ให้สักสิบตำลึง อย่าว่าแต่ลูกชายเลย ลูกสะใภ้ก็ให้ท่านได้”

ฮูหยินรองเฒ่าได้สติกลับมา “ใช่แล้ว ๆ ได้เรื่องนี้ให้ข้าจัดการเอง”

ช่วงนี้ฮูหยินเฒ่าเริ่มกลับเข้ามาดูแลจัดการเรื่องในจวนแล้ว นางเองก็กังวลว่าอาจจะมีสถานการณ์พลิกกลับไปอีก ตอนนี้นางจัดการเรื่องนี้ เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชีวิตคนในจวน นางจึงเป็นคนสำคัญที่สุด

ทางด้านหยวนชิงหลิงหลังจากจิ้งโฮ่วไปแล้ว หยวนชิงผิงถามอย่างตื่นตระหนก “พี่ใหญ่ นั้นเรื่องจริงหรือ?”

หยวนชิงหลิงยิ้มและยกนิ้วจุ๊ปาก “แค่ขู่เขาให้ตกใจน่ะ”

หยวนชิงผิงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ และเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ “ทำไมถึงต้องขู่เขาล่ะ?”

หยวนชิงหลิงยิ้มและตอบกลับว่า “แบบนี้ เขาก็ไม่มีเวลามาก่อกวนข้าแล้ว”

เขาต้องต่อสู้เพื่อชีวิตของผู้คนจำนวนมากในจวน

นางจูงหยวนชิงผิงและเอ่ยว่า “พวกเราไปหาท่านย่า ไปคารวะท่านย่ากันเถอะ”

หยวนชิงผิงเองก็ยังอยากถามต่ออย่างละเอียด แต่ไปพบท่านย่าและค่อยคุยก็ยังไม่สาย อย่างไรเสียพี่ใหญ่ต้องอธิ