Share
บทที่ 571
Related chapter
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 572
เมื่อนางกลับมาถึงที่หน้าประตูใหญ่ของจวนด้วยความอ่อนล้า แค่เห็นเกี้ยวของท่านย่าทวดหยุดอยู่ที่หน้าประตู ความขุ่นเคืองในใจของนาง ยิ่งได้เห็นใบหน้าของท่านย่าทวดตอนนี้ นางมีความสุขมากเหลือเกิน นางร้องไห้คุกเข่าต่อหน้าฮูหยินอาวุโส และกล่าวว่า “ท่านย่าทวด ท่านกลับมาให้ความเป็นธรรมแล้ว ถ้าท่านมาช้ากว่านี้อีกสักเล็กน้อย เกรงว่าคงไม่ทันแล้ว” นี่เป็นระเบียงทางเข้า แม้ว่าจะไม่มีใครเข้ามาที่นี่ แต่ฮูหยินอาวุโสไม่ชอบที่นางลืมตัวเสียกริยาเช่นนี้เป็นอย่างมาก ทันใดนั้นใบหน้าอ่อนโยนของนางก็ดูเย็นชาขึ้น นางกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “ลุกขึ้น เข้าไปข้างในกับข้า”พูดจบก็มีหญิงรับใช้เฒ่ามาช่วยประคองและเดินตรงเข้าไปฉู่หมิงชุ่ยรู้ว่าตัวเองได้เผลอทำตัวเสียมารยาทไปแล้ว จึงลุกขึ้นแล้วเช็ดน้ำตา และเห็นท่านพ่อที่ถูกขับไล่ออกมายืนอยู่ข้างหลังด้วยท่าทางลนลานนางโศกเศร้า และพูดเสียงสะอื้นว่า “ท่านพ่อ”นายท่านฉู่พูดเสียงเบา “อย่าร้องไห้เลย เข้าไปเถอะ ท่านย่าทวดเจ้าต้องจัดการให้พวกเราได้แน่”มหาเสนาบดีฉู่รอจนฮูหยินอาวุโสมาถึงเมื่อเกี้ยวของฮูหยินอาวุโสมาถึงด้านนอก ก็มีคนเข้ามารายงานเป็นที่เรียบร้อยแล้วเขาลืมตาขึ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 573
วันนี้นางขัดใจพ่อสามี ต้องถือโอกาสตอนที่เหล่าไท่ไท่ยังอยู่ ใช้เรื่องนี้ให้เหล่าไท่ไท่ออกคำสั่งเสีย นางไม่ยอมให้ใครทำให้นางลำบากหรอก ทางที่ดีให้เหล่าไท่ไท่จัดการให้นางให้เสร็จในรวดเดียว เท่านี้ก็ฆ่านางข้าหลวงสี่ได้สำเร็จแล้วนางข้าหลวงสี่ไม่ตาย นางจะกลายเป็นหายนะในไม่ช้าก็เร็วแน่แววตาของฮูหยินอาวุโสสูงสุดมีความโหดร้ายปรากฏขึ้น ความใจดีมีเมตตาที่เพิ่งมาถึงจวนนั้นได้จางหายไปในทันที นางกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “เรื่องนี้ข้ารู้แล้ว คนปากเสีย ข้าจะไปสั่งสอนนางด้วยตัวเอง จะไม่ยอมให้เจ้าถูกพูดนินทาเหลวไหลเป็นแน่”มหาเสนาบดีฉู่ค่อย ๆ ถามออกมาอย่างช้า ๆ “ท่านแม่ ท่านจะไปสั่งสอนใครหรือ? นางข้าหลวงสี่อย่างนั้นรึ?”ฮูหยินอาวุโสสูงสุดที่ได้ยินเช่นนั้นก็หันกลับมามองเขา สีหน้าดูไม่ค่อยพอใจนัก “ทำไมรึ? ข้าสั่งสอนไม่ได้”มหาเสนาบดีฉู่ส่ายหน้าเพียงเล็กน้อย เหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่ และกล่าวว่า “ท่านมีสิทธิ์อะไร? ด้วยสังขารที่ใกล้จะลงโลงของท่านอย่างนั้นหรือ? ยังมีใครกล้าข้ามหัวข้าให้ท่านไปสั่งสอนนางด้วยงั้นรึ?”ฮูหยินอาวุโสแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองเลยแม้แต่น้อย และเอ่ยถามอย่างเคร่งขรึมว่า “เจ้าพูดว่าอะไ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 574
ทันทีที่คำนั้นดังออกมา ทุกอย่างในที่นี้ต่างเงียบสงัด แม้กระทั้งเสียงร้องไห้ขอวิงวอนต่างก็ล้วนเงียบหายไปในทันทีฮูหยินอาวุโสโกรธจนลุกขึ้นยืน และกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “เช่นนั้นแม้แต่แม่ของเจ้าก็จะไล่ไปด้วยใช่หรือไม่? วันนี้ถ้าเจ้าทำร้ายคนในห้องโถงนี้แม้แต่คนเดียว ข้าจะตายต่อหน้าเจ้า ให้เจ้าถูกตราหน้าว่าเป็นลูกอกตัญญู”มหาเสนาบดีฉู่มองนาง และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เดิมทีข้าคิดจะเรียกให้คนส่งท่านกลับอารามชีเยว่เหม่ย แต่ข้าอยากให้ท่านเห็นที่นี่ เห็นคนตระกูลฉู่ของข้าที่ถูกท่านตามใจจนเสียนิสัยไปหมดแล้ว ดูพวกคนที่อยู่ข้างล่างนั่น ยังมีคนที่มีประโยชน์อีกหรือไม่? ท่านตายแล้ว และข้าตายไปแล้ว คนพวกนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับเนื้อบนเขียง เมื่อถึงเวลานั้นแล้วท่านก็คงไม่ทันได้เห็น และข้าเองก็เช่นนั้น”ฮูหยินอาวุโสพูดอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “ดังนั้นข้าถึงได้แนะนำเจ้าอยู่เสมอ ในตอนที่เจ้ายังมีอำนาจ ให้เอากลุ่มคนในมือเลื่อนตำแหน่งขึ้นมาซะ ตราบใดที่ตระกูลฉู่ของข้าเติบโตได้ดังต้นไม้ใหญ่ แผ่กิ่งก้านไพศาล หยั่งรากลึกลงไปทอดยาวได้ไกลพันลี้ ยังจะมีใครกล้าทำอะไรพวกเราอีก? ตอนนี้เรื่องยังไม่เกิดขึ้น เจ้าก็จะลงมีดก
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 575
เขาปกป้องคนตระกูลฉู่มาโดยตลอด อย่างเช่นครั้งของฮุ่ยติ่งโฮว เขาก็ยังเหลือทางรอดชีวิตให้แก่เขาแต่ครั้งนั้นเอง เมื่อรู้ว่าพฤติกรรมของฮุ่ยติ่งโฮวเป็นอย่างไร เขาตกใจเป็นอย่างมากนี่คือพฤติกรรมของคนตระกูลฉู่หรือ?ใครมอบความกล้าให้พวกเขา? พวกเขาก้าวมาถึงจุดที่กระทำผิดอย่างเหิมเกริมเช่นนี้ได้อย่างไรประเด็นสำคัญที่สุดคือ ครั้งนั้นคนที่ฮุ่ยติ่งโฮวลักพาตัวคือพระชายาฉู่ หลังจากรู้ว่าคน ๆ นั้นคือพระชายาฉู่ แต่เขาไม่มีแม้แต่ความหวาดกลัวนั่นกล่าวได้ว่า พวกเขาไม่ได้เห็นฝ่าบาทอยู่ในสายตา ในใจของพวกเขาตระกูลฉู่สูงศักดิ์กว่าราชวงศ์แล้วเรื่องในห้องโถงชั้นในวันนี้ สิ่งที่พวกเขาพูดก็แสดงให้เห็นถึงจุดนี้ พวกเขาไม่สนใจการปรากฏตัวของอ๋องฉี และคำพูดขัดขืนดั่งการก่อกบฏเหล่านั้นพูดไม่ผิดจริง ๆตระกูลฉู่ไม่ได้ยโสโอหัง แต่ตระกูลฉู่อยากจะก่อกบฏแย่งชิงราชบังลังก์ในใจทุกคนล้วนมีความมั่นใจเช่นนี้ คิดว่าไม่ใช่ไม่สามารถชิงบังลังก์มาได้ แต่มันอยู่ที่ว่าพวกเขาอยากเอามันมาหรือไม่ต่างหากไท่ซ่างหวงทรงรับสั่งลงมา ตรัสว่าจะลงโทษคนที่ปล่อยข่าวลือออกไปอย่างหนัก ประหารคนในจวนของเขา แต่การเคลื่อนไหวของไท่ซ่างหวงก็คือ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 576
ฮูหยินอาวุโสฟื้นขึ้นหลังได้ยินพระบัญชานั้น ริมฝีปากนางสั่นอยู่สักพัก ดวงตาฝ้าฟางนั้นฉายแววหวาดกลัว “ทำไมถึงเป็นเช่นนี้? ตระกูลฉู่ตกต่ำถึงเพียงนี้ได้อย่างไรกัน?”“ท่านหญิง” หญิงรับใช้ที่อยู่ข้างกายนางมานานหลายปีอย่างถงโม่โม่ถอนหายใจ และกล่าวว่า “เกรงว่านายท่านเองก็ไม่ได้ทำผิด หลายปีมานี้ตระกูลฉู่ทำเกินไปมากจริง ๆ”“นี่คือสิ่งที่พวกเราสมควรได้รับ” ฮูหยินอาวุโสสุงสุดยังไม่ยอมรับความจริง นางกล่าวอย่างเจ็บปวดและสับสนว่า “พวกเราสกุลฉู่ ลูกสาวข้าแต่งงานเข้าวังเป็นถึงฮองเฮา หลานสาวข้าก็แต่งงานเข้าวังเป็นฮองเฮา ตอนนี้พวกเราตระกูลฉู่เป็นครอบครัวที่ทรงอำนาจอันดับหนึ่งของเป่ยถัง ไทเฮาสกุลซูยังไม่คู่ควรสวมรองเท้าให้พวกเราด้วยซ้ำ ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้ ไท่ซางหวงเพื่อผู้พิทักษ์แผ่นดินที่ตายไปแล้ว เพื่อนางบ่าวแพศยาผู้นั้น ถึงกับต้องสั่งประหารฮูหยินฉู่ของเรา? ข้าไม่เข้าใจ ข้ารับไม่ได้ เจ้า...เจ้ารีบมาประคองข้าออกไป ข้าจะเข้าวัง ข้าจะไปขอเข้าเฝ้าไท่ซ่างหวง”“ท่านหญิง ท่านไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้เลยนะเจ้าคะ เรื่องมาถึงจุดจบแล้ว ฮูหยินใหญ่ก็ได้ถูกประหารไปแล้ว พวกเรากลับอารามชีเยว่เหมยเถอะเจ้าค่ะ” ถงโม่โม่
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 577
หยวนชิงหลิงย่อตัวทำความเคารพ เป็นการทักทายมหาเสนาบดีฉู่ที่มาขอเข้าเยี่ยมมหาเสนาบดีฉู่เดินเข้าไปและปิดประตูนางข้าหลวงสี่ที่นั่งอยู่บนเตียงเห็นเส้นผมของเขาเป็นสีขาวโพล่นก็รู้สึกตกตะลึง และรู้สึกปวดใจเล็กน้อย “ท่าน...”เขารีบเข้าไปนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง นั่งมองนางเงียบ ๆเขายิ้มและยื่นมือออกไปลูบผมนาง เขากล่าวด้วยน้ำเสียงอบอุ่นอ่อนโยนว่า “เห็นเจ้านั่งอยู่ที่นี่ รู้สึกไม่เลวเลยจริง ๆ”นางข้าหลวงสี่พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า “ใช่แล้ว การมีชีวิตอยู่ไม่เลวจริง ๆ”“ข้ากับเจ้าล้วนแก่ชราแล้ว มีชีวิตได้อีกไม่นาน ไม่ควรเสียเวลา” เขาพูดและหยิบของชิ้นหนึ่งออกจากแขนเสื้อ และวางไว้ตรงหน้านางนางข้าหลวงสี่มองดูอย่างตั้งใจ นั่นก็คือกระเป๋าเงินปักลายที่ขึ้นราแล้วนางก็หัวเราะออกมา “ท่านยังเก็บไว้อีกหรือ?””ใช่แล้ว ด้ายรุ่ยไปบ้าง ล้างฆ่าเชื้อราแล้ว แต่ก็ล้างไม่ออก แต่สิ่งนี้ในตอนที่ข้ายังเยาว์วัยนั้นเป็นสิ่งที่มีค่า จึงต้องเก็บมันไว้ข้างกาย คิดดูแล้ว วันหลังข้าก็จะเอามันโลงไปเป็นของติดตัวไปโลกหน้าของข้า” เขาเขย่ามันเบา ๆ และเก็บกลับลงไปในแขนเสื้อนางข้าหลวงสี่ขมวดคิ้ว “เอาไปเป็นของติดตัวไปโลก
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 578
ทางด้านตระกูลฉู่เองที่ยังคงต้องมีเรื่องให้ตื่นตะลึงอยู่อย่างต่อเนื่องฮูหยินเฒ่ายอมไปที่อารามชีเยว่เหม่ย แต่ฮูหยินอาวุโสนั้นกลับไม่ยอมกลับไปนางเห็นตระกูลฉู่ถูกจัดการแบบนี้ ความโกรธก็พุ่งถึงขีดสุด นางโกรธมาก ที่จวนนี้นางทรงอำนาจมาตลอด นางไม่ยอมถูกยึดอำนาจง่ายดายเช่นนี้ด้วยเหตุนี้ นางจึงเรียกเหล่าผู้อาวุโสตระกูลฉู่มายังตระกูลฉู่ เพื่อตัดสินพิจารณามหาเสนาบดีฉู่พร้อมกันทุกคนในตระกูลฉู่ล้วนเคารพยกย่องฮูหยินอาวุโสสูงสุดตั้งแต่สมัยนางยังเยาว์วัยจนถึงวัยชรา นางสามารถจัดการเรื่องภายในครอบครัวได้ราวกับอยู่กำมือนาง ทุกครั้งที่คนในครอบครัวเกิดเรื่อง ล้วนเป็นนางที่ออกหน้าและจัดการให้เรียบร้อยจึงกล่าวได้ว่า ภายในเมืองหลวง แม้กระทั้งองค์หญิงใหญ่ก็ไม่อาจเทียบรัศมีนางได้นางเห็นแก่พวกพ้องของตนเองตราบใดที่เป็นคนตระกูลฉู่ ไม่สนว่านางจะเป็นสายหลักหรือสายรองหรือไม่ นางล้วนต้องปกป้องไม่สนว่าตระกูลฉู่เกิดเรื่องอะไรขึ้น นางล้วนแบกรับได้ทั้งสิ้นหลายปีก่อนหน้า นางมีหลานชายไม่ได้ความคนหนึ่ง ไปทุบตีคนข้างนอกจนตาย ผู้คนจะไปที่สำนักผู้ตรวจการเพื่อไปฟ้องร้องเขา นางออกหน้ามาหยุดยั้ง ไม่เพียงไม่ต้องจ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 579
เขามองกลุ่มคนเหล่านั้นอย่างเฉยเมย ก่อนที่เขาจะเข้ามาก็ได้ยินข้างในด่าประณามอย่างร้อนแรง แต่ตอนนี้เขานั่งลงที่นี่ กลับไม่มีใครอ้าปากพูดอะไรสักคำมหาเสนาบดีฉู่มองไปทางฮูหยินอาวุโสสูงสุด “ท่านแม่ทำได้ดีเลยทีเดียว ท่านเชิญทุกคนเข้ามาเช่นนี้ ประหยัดเวลาข้าสั่งคนไปป่าวประกาศให้รับรู้ พอดีข้าเองก็มีเรื่องอยากพูดต่อหน้าทุกคนเช่นกัน”ฮูหยินอาวุโสที่ยังโกรธอยู่ได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกเห็นท่าว่าจะไม่ดี จึงกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ไม่ต้องรีบร้อนไป ที่นี่มีคนอาวุโสกว่าเจ้ามากนัก เจ้าควรฟังที่พวกเขาพูดก่อน”มหาเสนาบดีฉู่กอดอกเอามือไว้ในแขนเสื้อของตัวเอง เขามองไปรอบ ๆ ด้วยสายตาเย็นชา และกล่าวว่า “ไม่จำเป็น ข้าพูดเพียงไม่กี่ประโยค วันนี้ทุกคนไม่แบ่งแยกความอาวุโส อย่างไรเสีย ที่นั่งอยู่จะบอกว่าแก่กว่าข้า คงไม่ผมขาวมากกว่าข้าสักเท่าไหร่ มองแค่ครู่เดียวก็รู้ว่าใครสบาย ใครทำงานหนัก นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ลูกหลานสกุลฉู่ทั้งหมดมีหน้าที่รับใช้ราชวงศ์ ต้องปฏิบัติตนเหมือนขุนนางข้าราชบริพานคนอื่น ๆ ต้องยอมรับการสอบประเมินผล หากสอบไม่ผ่านต้องถูกคัดออก ไม่มีการผ่อนผันใด ๆ ทั้งสิ้น”ทันทีที่พูดออกไป ทุกคน
Latest chapter
