บทที่ 361

อวี่เหวินห่าวกระสับกระส่ายไปมาอย่างกังวล แต่ทำได้เพียงมองดูเขาผูกด้ายสีแดงอย่างช่วยไม่ได้ นิ้วของเขากดเบา ๆ ลงกับด้ายสีแดง

หลังจากที่นิ้วของหมอหลวงเฉาถูกกดลงไปสักพัก คิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากัน และมองไปที่หยวนชิงหลิงอย่างกะทันหัน

“มีอะไรงั้นหรือ?” อวี่เหวินห่าวถาม

หมอหลวงเฉาเสนอ "ขอท่านอ๋องได้โปรดถอดด้ายสีแดงเพื่อตรวจชีพจร!"

อวี่เหวินห่าวกลอกตาด้วยความโกรธและตะโกนใส่หูของเขา "เมื่อสักครู่ข้าเป็นคนขอให้ท่านตรวจชีพจรเอง"

หมอหลวงเฉากล่าวว่า "นี่คือกฎ"

หยวนชิงหลิงยื่นมือของนางออกและมองไปที่ หมองหลวงเฉา "ท่านบอกข้ามาตามตรงว่าเป็นโรคอะไร"

นางเพิ่งมองดูกล่องยาขณะที่กำลังอาบน้ำอยู่ สังเกตเห็นว่าในกล่องยาไม่มียาใหม่ ๆ มีแต่ยาฉีด และยาเม็ดแคลเซียมโฟลิก

ดังนั้นนางคิดว่าปัญหาของนางไม่ใช่เรื่องใหญ่

หมองหลวงเฉาหลับตา เปลี่ยนมือซ้ายไปทางขวา และเปลี่ยนมือขวาเพื่อดูมือซ้ายอีกครั้ง

อวี่เหวินห่าวมีความกังวลมาก ความรู้สึกตอนนี้คือ อยากจะโยนหมอหลวงเฉาออกไป และอยากไปเรียนวิชาแพทย์ เพื่อจะได้ตรวจอาการเสียเอง

สักครู่หมอหลวงเฉา ก็ลืมตาขึ้นและถามว่า "พระชายา ประจำเดือนไม่มานานแค่ไหน?"

หยวนชิงหลิงยิ้มพ