บทที่ 357

“เงินแพ้พนัน? แพ้ไปเท่าไหร่?” หยวนชิงหลิงถามด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้นางต้องระงับอารมณ์ นางโกรธเสียจนในอกแทบจะระเบิดออกมาแล้ว

“สามร้อยตำลึง”

“สองร้อยตำลึง”

“หนึ่งร้อยห้าสิบตำลึง”

ทุกคนพูดกันทีละคน

“เยอะขนาดนั้นที่ไหนกัน?” อวี่เหวินห่าวพูดอย่างโกรธเคือง “พวกเขาฉวยโอกาสตอนที่ข้าเมา ใช้ลูกเล่นสกปรกโกงข้า”

ซูยี่ที่ยืนอยู่ข้างหยวนชิงหลิงกระซิบเบา ๆ “จริงพ่ะย่ะค่ะ พวกเขาโกง ท่านอ๋องมองออกจึงโกรธขึ้นมา”

หยวนชิงหลิงยิ้มแย้มและกล่าวว่า “ซูยี่ จดเอาไว้ให้หมด ให้พวกเขาเข้าวังหลวงไปรับเงิน ตอนนี้จวนอ๋องของเราเงินไม่พอ แต่ยังดีที่ข้ามีเงินรางวัลที่ได้รับอยู่ที่ฝ่าบาทอีกก้อนหนึ่ง เรียกพวกเขาทั้งหมดเข้าวังไปทวงถาม”

“เข้าวังไปทวงหรือ?” ทุกคนมองหน้ากันเอง

“ใช่แล้ว จำไว้ พรุ่งนี้ตอนเช้าเข้าไปเอา” หยวนชิงหลิงกล่าว

หนึ่งในชายหนุ่มรูปงามในชุดครามพูดขึ้นว่า “พระชายา ท่านจะเบี้ยวเงินหรือ”

หยวนชิงหลิงยิ้มกว้าง “เบี้ยวเงิน? นี่ไม่ใช่การเบี้ยวเงินสักหน่อย แต่ว่าในเมื่อพวกเจ้าคิดว่าการวิธีการชำระเงินแบบนี้มีปัญหา งั้นก็เปลี่ยนวิธี ซูยี่ ไปที่จวนจิ้งเป่าเพื่อเรียกคนมา เอาตัวทุกคนที่รวมตัวเล่นพนันกันในคืนนี้ก