LOGINShare
บทที่ 133
Last Updated:
2021-08-05 19:00:00Related chapters
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 134
รอจนหมอหลวงวินิจฉัยเสร็จออกไป จิ้งโฮ่วจึงลากหมอหลวงและซูยี่ไปดื่มชาที่ห้องโถงใหญ่ จิ้งโฮ่วลองถามซูยี่ “อาการบาดเจ็บของท่านอ๋องหายดีแล้วเหรอ?” “ท่านโฮ่วช่างใส่ใจเสีนจริง ท่านอ๋องดีขึ้นมากแล้ว” ซูยี่อยู่ข้างนอกยังคงทำตัวดี “แล้ว…” จิ้งโฮ่วยิ้ม ๆ “พระชายาดูแลท่านอ๋องด้วยตัวเองเลยหรือไม่? ลูกสาวของข้าคนนี้ นิสัยเสียมากเมื่ออยู่ในจวน ข้ากลัวว่านางจะทำให้ท่านอ๋องโกรธเอาได้?” “ท่านอ๋องไม่เคยโกรธพระชายา” ซูยี่ลืมตาและพูดเรื่องไร้สาระ ปกติถังหยางจะเป็นคนสารภาพโดยบอกว่าถ้าจิ้งโฮ่วรู้ว่าพระชายาและท่านอ๋องมีความสัมพันธ์ที่มั่นคง โดยสัญชาตญาณเขาจะ ไม่ทำให้พระชายาลำบาก “จริงเหรอ?” จิ้งโฮ่วไม่ค่อยเชื่อนัก แต่พวกบ่าวบอกว่าพระชายาประคองท่านอ๋องเข้าไปในบ้าน นี่คือสิ่งที่เขาเห็นด้วยตาตัวเอง เป็นไปได้ไหมว่าหยวนชิงหลิงชนะใจอ๋องฉู่แล้วจริง ๆ? หลังจากหมอหลวงช่วยแล้ว เขาก็ลูบ ๆ เคราแล้วถอนหายใจ “ความรู้สึกระหว่างท่านอ๋องกับพระชายาดีมากจริง ๆ สองสามวันมานี้ที่ข้าคอยรักษาท่านอ๋อง ก็มีพระชายคอยดูแลอยู่ข้าง ๆ ตลอด” เป็นธรรมดา ที่เขาจะไม่รู้ว่าหยวนชิงหลิงมาที่นี่ก็แค่เพื่อแอบเรียนรู้วิชา แพทย์แผนจีนเ
Last Updated : 2021-08-05ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 135
ท่าทางของนางอ่อนโยนมากขึ้น “จะรบกวนท่านอ๋องเกินไปไหม ถ้าไม่รบกวนมากเกินไป โปรดขอให้พระชายาจัดเตรียมให้ด้วย” หยวนชิงหลิงพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องจัดเตรียม ตรงไปที่ตำหนักเสี่ยวเยว่เลย เขาจะอยู่ข้างใน” เมื่อหลวนได้ยินเช่นนั้นก็แสร้งทำเป็นแปลกใจว่า “ท่านอ๋องกับพระชายาไม่ใช่อยู่ตำหนักเดียวกันหรือ? เป็นสามีภรรยาและยังไม่ได้แต่งงานกับนางสนม ทำไมถึงแยกกันอยู่?” สำหรับคำยั่วยุเช่นนี้ หยวนชิงหลิงทำเป็นไม่ได้ยิน แต่นางข้าหลวงสี่พูดอยู่ข้าง ๆ “อาการบาดเจ็บของท่านอ๋องยังไม่หายดี กลัวจะรบกวนการบรรทมของพระชายา พระองค์จึงย้ายไปที่ตำหนักเสี่ยวเย่ว” หลวนมองไปที่นางข้าหลวงสี่ “เจ้าเป็นใคร ทำไมไม่เคยเห็นเจ้า?” “นางข้าหลวงสี่ ที่คอยรับใช้ไท่ซ่างหวง ไท่ซ่างหวงกลัวว่าจะไม่มีคนดูแลข้าตอนข้าอยู่ในจวน จึงให้นางออกไปรับใช้ข้า” หยวนชิงกล่าวอย่างเบา ๆ เมื่อคุณนายรองได้ยินถ้อยคำนั้น นางก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วและทำความเคารพนางข้าหลวงสี่ “ที่แท้เป็นนางข้าหลวงสี่ข้างกายของไท่ซ่างหวงนี่เอง ข้าชื่นชมท่านมาช้านาน ข้าช่างไร้มารยาท” “คุณนายรองไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนั้น ข้าเป็นแค่บ่าวรับใช้นาย” นายของนางคือพระช
Last Updated : 2021-08-05ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 136
อวี่เหวินห่าวให้ซูยี่ประคองเดินเข้าไปอย่างช้า ๆ แต่งกายด้วยชุดเสื้อผ้าไหมสีขาว คาดเข็มขัดหยกสีทองรอบเอว ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาถูกแสงแดดสาดส่องประหนึ่งว่าเขาตกลงมาจากฟากฟ้า... ท่านอ๋องบาดเจ็บ เพราะการกระทำของเขาช้าเกินไป ดูเหมือนจะหมดแรงที่จะก้าว เขามาถึงด้วยความยากลำบาก ใบหน้าของเขาสบายขึ้น คิ้วดูอ่อนโยน มุมริมฝีปากสั่น ๆ มองไปที่หยวนชิงหลิง “ร่างกายของท่านอ๋องดีขึ้นแล้ว?” คุณนายรองทักทายอย่างรวดเร็วหลวนยืนขึ้น ดูประหลาดใจเล็กน้อยอวี่เหวินห่าวมองผ่านหยวนชิงหลิงไปที่ใบหน้าของคุณนายรอง และพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณนายรองเป็นห่วง ข้าดีขึ้นมากแล้ว” หลังจากพูดจบ เขาก็เดินช้า ๆ ไปข้าง ๆ หยวนชิงหลิง และถามด้วยน้ำเสียงโกรธว่า “ยังโกรธอยู่หรอ? วันนี้ไม่ได้ไปดูข้า อย่าโกรธเลย ตกลงไหม?” หยวนชิงหลิงมองที่เขา ผู้ชายคนนี้ต้องการอะไร? จงใจทำท่าทางอบอุ่น ถึงจะเป็นการคิดแทนเธอก็เถอะ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นอย่างนั้น เธอค่อย ๆ พูดว่า “ข้าไม่ได้โกรธ” เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกอย่างแรง “ไม่ได้โกรธก็ดี แล้วเจ้าบอกว่าวันนี้จะออกไปเป็นเพื่อนข้า ยังจะไปไหม?” เธอพูดเหรอ?“ข้ามีแขกอยู่” อวี่เหวินห่
Last Updated : 2021-08-05ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 137
“เจ้าดื่มเหล้าเมาในวัง เกิดอะไรขึ้นในพระตำหนักเฉียนคุน เจ้าจำไม่ได้เลยหรือ?” อวี่เหวินห่าวมองดูหน้าที่ซีดเซียวของนาง ก็รู้สึกปลื้มปิติและรู้สึกสะใจในคราเดียวกันหยวนชิงหลิงจำได้ว่า เธอโกรธและเสียใจมากในตอนนั้น กระโดดขึ้นบนโต๊ะแหกปากตะโกน แน่นอนว่า เธอก็มีสติเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เธอใช้เป็นภาษาอังกฤษในการด่า แต่ พระเจ้า... เธอกล้ามากที่ไร้มารยาทในพระตำหนักเฉียนคุน “ฟังกู้ซีพูด เจ้าทำให้ไท่ซ่างหวงตกใจมากจนต้องหลบไปอยู่บนเตียงหลัวฮั่น ไม่แม้แต่จะส่งเสียง!” อวี่เหวินห่าวช่วยเสริมความจำของนาง หยวนชิงหลิงเอามือปิดหน้า เทพเจ้าสายฟ้า ได้โปรดผ่าเธอเถอะ! ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอเอามือออก เห็นใบหน้ายิ้มสะใจของอวี่เหวินห่าวส่ายไปมาต่อหน้าต่อตา ก็อดไม่ได้ที่จะทุบตี “ทั้งหมดเป็นเพราะท่าน” อวี่เหวินห่าวสบายใจมาก “เจ้าจะมาพูดแบบนี้ไม่ได้อีกต่อไป เพราะเราสองคนเสมอกันแล้ว” เสมอกันกับผีนะสิ! หยวนชิงหลิงรู้สึกคันปากมากด้วยความโกรธ แต่เมื่อคิดลึก ๆ ในตอนแรกสถานการณ์ของเขาก็ไม่ได้ดีอะไรมากนัก จึงทำให้เธอเกลียดเขาไม่ลงจริง ๆ “ไม่ได้ ข้าต้องเข้าวังไปขออภัยโทษ” หยวนชิงหลิงยืนขึ้นหมุนเป็นวงกลม “เปลี
Last Updated : 2021-08-05ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 138
อวี่เหวินห่าวแยกเขี้ยวยิงฟัน ลูบ ๆ หน้าอกของตัวเอง และสาบานกับตัวเองว่า หลังจากที่เรื่องสงบลง เขาจะลากหยวนชิงหลิงเข้าไปในห้องมืด และปล่อยให้สุนัขบ้ากัดนางสักร้อยตัว สำหรับการแก้แค้นในวันนี้ หยวนชิงหลิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทั้งตัวสดชื่นขึ้นมาเยอะเลย รู้สึกสบายใจไร้กังวล อย่างไรก็ตาม เมื่อมองดูเขามีใบหน้าที่เคร่งขรึม เธอจึงรู้สึกว่าเมื่อกี้กัดเขาแรงเกินไป และพูดอย่างจริงใจและตรงไปตรงมา “ขอโทษ ข้าไม่ควรกัดท่าน”อวี่เหวินห่าวมองดูดวงตาที่ใสซื่อและจริงใจของนาง พยายามดึงใจตัวเอง ห้ามใจอ่อน ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ขอโทษอย่างจริงใจ นางแค่ทำเป็นเสแสร้ง “คือ ข้าก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ข้าขอโทษจริง ๆ ที่กลายเป็นคนบ้า” หยวนชิงหลิงยังคงขอโทษ เขาทำหน้าหงุดหงิดมาก “ข้ารู้ว่าท่านทำเพื่อข้าจริง ๆ ทั้งยังช่วยข้าแสดงละครตอนที่จวนอีก และยังจำได้ว่าตอนที่ข้าดื่มจนเมาบอกว่าอยากกลับบ้าน จริง ๆ แล้วท่านก็เป็นคนดี แต่ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มักจะหาเรื่องท่านเสมอ” อวี่เหวินห่าวพูดด้วยใบหน้าเย็นชา “ช่างเถอะ ข้าขี้เกียจคิดเล็กคิดน้อยกับเจ้าแล้ว”หยวนชิงหลิงกล่าวอย่างซึ้งใจ “ข้ารู้ว่าท่านอ๋องเป็นคน
Last Updated : 2021-08-05ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 139
จักรพรรดิหมิงหยวนกล่าวต่อ “ถือว่าเจ้าทำผิดเป็นครั้งแรก และก็โชคดีที่ตอนนี้ไท่ซ่างหวงไม่มีปัญหาอะไร ข้าจะลงโทษเจ้า โดยเจ้าต้องทำความสะอาดพระตำหนักเฉียนคุนและหอหนังสือหลวง เจ้าทำความสะอาดเสร็จจึงจะสามารถกินข้าวได้ เจ้าห้า เจ้าก็ต้องได้รับโทษเหมือนกัน” อวี่เหวินห่าวเบิกตากว้าง เกี่ยวอะไรกับเขา? “ทำไม มีข้อโต้แย้งอะไรไหม?” จักรพรรดิหมิงหยวนทำเสียงโกรธ “ลูกเต็มใจ!” อวี่เหวินห่าวกล่าวอย่างรวดเร็ว จักรพรรดิหมิงหยวนทำเสียงฮึ “ดูเจ้าสองคนไร้ความสามารถ ข้าไม่สบอารมณ์ ดูเหมือนจะสบายเกินไป หากอาการบาดเจ็บของเจ้าดีขึ้น เจ้าจะถูกส่งตัวไปยังจวนจิงจ้าวในวันรุ่งขึ้น เจ้าจะมีเรื่องให้ยุ่งวุ่นวายทั้งวัน แบบที่เจ้าจะคาดไม่ถึง” หลังจากจักรพรรดิหมิงหยวนพูดจบ เขาก็ลุกขึ้นพูดกับไท่ซ่างหวง “เสด็จพ่อท่านพักผ่อนเสีย อย่าไปสนใจเจ้าพวกนี้เลย อย่าใจอ่อนและสงสารคนแบบนี้เกินไป หากมองย้อนกลับไป ข้าไม่รู้ว่าตอนนั้นข้าเป็นอะไร ถึงได้โปรดปรานเจ้านัก ลูกขอตัว” “ไปเถอะ!” ไท่ซ่างหวงยักคิ้วและก็มีความสุขเล็กน้อย จักรพรรดิหมิงหยวนนำมู่หรูกงกงกลับไปอย่างอารมณ์ดุเดือด ทันทีที่เขาออกจากประตู ริมฝีปากของจักรพรรดิห
Last Updated : 2021-08-05ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 140
อวี่เหวินห่าวกวาดพื้นอย่างเต็มที่ กวาดพื้นดูเหมือนจะง่าย แต่กลับกลายเป็นว่าในนั้นต้องใช้ความรู้มากมาย เช่นการกวาดใบไม้ที่ร่วงที่ดีที่สุดคือกวาดรวมให้เป็นกอง ถ้าเป็นกองใหญ่ ๆ แล้ว จะไม่ถูกลมพัดง่าย ๆ ถ้ามีหลาย ๆ กอง พอลมแรงหน่อยก็จะปลิวว่อนไปทั่ว กวาดไปกวาดมา อันที่จริงก็ไม่ได้ยากเกินไป อารมณ์ของเขาก็ผ่อนคลายมากขึ้น “ท่านอ๋อง เมื่อถึงศาลาหน่วนตรงนั้นต้องระวังหน่อย บนต้นไม้มีรังตัวต่อ รอที่จะเผาในตอนกลางคืน อย่าตกใจไป มันจะยิ่งแย่” ฉางกงกงเตือน “รังตัวต่อ?” ดวงตาของอวี่เหวินห่าวหรี่ลง และตำแหน่งหน้าอกที่ถูกกัดยังคงเจ็บ ควรจะให้หยวนชิงหลิงมากวาด “ใช่ ตัวต่อเหล่านี้ร้ายกาจมาก จนไม่กล้าเผาในเวลากลางวัน ไท่ซ่างหวงไม่ยอมที่จะปิดประตูและหน้าต่าง ตอนกลางคืนจึงจะเผาได้” ฉางกงกงบอก “อืม ข้ารู้แล้ว” อวี่เหวินห่าวพูด ฉางกงกงก็ไม่สนใจเขา จึงเข้าไปรับใช้ไท่ซ่างหวงในห้อง อวี่เหวินห่าวคิดแผนอยู่ในใจ พูดกับถังหยาง “เจ้าไปเชิญพระชายามา แล้วบอกว่าข้ายินดีที่จะเปลี่ยนที่กับนาง” ถังหยางกล่าวว่า “ท่านอ๋อง มีคนเข้าออกห้องหนังสือหลวงเป็นจำนวนมาก ท่านไปทำความสะอาดเกรงว่าจะไม่เหมาะสม?” อวี่เ
Last Updated : 2021-08-05ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 141
หยวนชิงหลิงได้ยินเสียงและวิ่งออกไป แต่กลับเห็นถังหยางประคองอวี่เหวินห่าวเดินมา หัวและหน้าของเขาบวมอย่างรุนแรง เปลือกตาซ้ายถูกต่อย บวมจนตาปิด “ท่านโดนตัวต่อต่อยหรือ?” หยวนชิงหลิงมองดูใบหน้าที่บวมปูดของเขา กลั้นรอยยิ้มไว้และแสร้งทำเป็นสีหน้าสนใจ ฉางกงกงได้ยินการเคลื่อนไหวและเดินออกมาจากห้องโถง เมื่อเห็นอวี่เหวินห่าวสภาพเช่นนี้ เขาส่ายหัวและพูดว่า “ท่านอ๋อง บ่าวเตือนท่านแล้ว อย่าทำอะไรรังตัวต่อ ทำไมท่านถึงยังถูกต่อยอีก?” “ใครจะรู้ว่ามีรังตัวต่อ?” ปากของอวี่เหวินห่าวปวดจนเบี้ยวเลย ริมฝีปากของเขาดูเหมือนจะถูกต่อยด้วยความเจ็บปวดที่ร้อนแรง “ข้าบอกพระองค์แล้วไม่ใช่หรือ?” ฉางกงกงเดินผ่านไป “โอ้ เหล็กในมันร้ายแรงมาก ต้องส่งต่อหมอหลวง” หยวนชิงหลิงมองดูอย่างเย็นชา ความกังวลบนใบหน้าลดลง เขารู้ตั้งนานแล้วว่ามีตัวต่ออยู่ และจงใจให้ถังหยางไปตามเธอเพื่อเปลี่ยนที่กับเธอ จากนั้นตัวต่อก็เหมือนจะต่อยเธอ ผู้ชายคนนี้แย่จริง ๆ เลวมาก หยวนชิงหลิงกล่าวอย่างเบา ๆ “ไปหาหมอหลวงก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่ยังไงท่านอ๋องก็ต้องรีบไปที่หอหนังสือหลวงให้เร็วที่สุด เรื่องทำความสะอาดจะเสียเวลาไม่ได้” “เจ้า ผู้หญิง
Last Updated : 2021-08-05
Latest chapter
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1015
ซูยี่อยู่ในห้องของสุนัขป่าเช่นกัน เมื่อเห็นอวี่เหวินห่าวและหยวนชิงหลิงเข้ามา เขาพูดอย่างกังวล "องค์รัชทายาท พระชายา นายน้อยสุนัขป่าไม่กินอะไรเลย หาหมอหลวงดีไหมพ่ะย่ะค่ะ?"อวี่เหวินห่าวหัวเราะ "เขารักษาอาการป่วยของสุนัขป่าไม่ได้ จะพาเขาไปทำไม?"เขาดูสุนัขป่าน้อยสามตัวนอนอยู่บนเตียงเล็ก ร่างเล็ก ๆ ของพวกมันเบียดเสียดกัน ดูเซื่องซึม บางทีอาจเป็นเพราะพวกมันไม่ได้กินอะไรจึงดูอ่อนแอและซูบผอมเป็นพิเศษ อวี่เหวินห่าวพูดด้วยความประหลาดใจว่า "ผอมลงมากขนาดนี้เลยรึ? สุนัขป่าคงหิวมากแน่ ๆ""สุนัขป่าที่โตเต็มวัย เวลาหิวนั้นกินอาหารหนึ่งมื้อสามารถอยู่ได้นานถึงครึ่งเดือน ตอนนี้พวกมันยังเด็กและต้องกินเนื้อ" ซูยี่เลี้ยงสุนัขป่า และได้ศึกษาการเลี้ยงมามากมายอวี่เหวินห่าวหยิบหนึ่งในนั้นขึ้นมา เห็นสุนัขป่าหิมะตัวน้อยนอนนิ่งอยู่ในมือของเขาเหมือนก้อนสำลีเบาหวิวไม่มีน้ำหนัก "ตัวนี้ของใครกัน?""ของเสี่ยวลั่วหมี่" หยวนชิงหลิงกล่าว "ตัวเล็กที่สุดคือของเสี่ยวลั่วหมี่ ท่านดูสิแยกออกได้เลยเห็นไหม ของ เปาจื่อปากจะแหลมมาก ของทังหยวนก็หน้ากลมกว่า มันแปลกที่จะบอกว่าสุนัขป่าพวกนี้ ทั้งลักษณะนิสัยหรือรูปร่างหน้าตา พว
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1014
อวี่เหวินห่าวไม่ได้อธิบายอะไรแทนจิ้งถิง เขาแค่พูดว่า "เขาจะอยู่ในจวนสักพัก ดังนั้นเจ้าควรเปิดตาของเจ้าดูสิว่าเขาจริงใจหรือเสเเสร้ง เจ้าฉลาดมากขนาดนี้ ย่อมต้องดูออกอยู่แล้ว”หยวนชิงหลิงได้ยินถึงความไม่พอใจในน้ำเสียงของเขา ดูเหมือนว่าเขาใส่ใจมิตรภาพนี้จริง ๆหยวนชิงหลิงลองคิดดูแล้ว หลังจากใช้เวลาร่วมกับจวิ้นจู่มาสองสามวัน จวิ้นจู่ก็เป็นคนตรงไปตรงมาและเปิดเผย ดังนั้นนางคงไม่หาสามีที่มีจิตใจล้ำลึกซับซ้อนหรอกนางจึงขอโทษเขา "ข้าคิดมากไป ในอนาคตข้าจะไม่พูดอะไรแบบนี้อีก"อวี่เหวินห่าวเอื้อมมือไปเชยคางนาง และมองหน้านาง "เหล่าหยวน ข้าเองก็เห็นว่านิสัยของเจ้าช่างเถรตรงจริง ๆ แม้ว่าบางครั้งเจ้าจะดุร้าย เผด็จการ และไม่มีเหตุผล แต่ถ้าเจ้าทำอะไรผิด เจ้าจะต้องขอโทษอย่างแน่นอน เกรงว่าแม้จะเป็นคนรับใช้ก็ยังกล่าวคำขอโทษได้ เจ้านี่นิสัยดี ใช้ได้จริง ๆ"“ข้าเป็นคนไร้เหตุผลตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” หยวนชิงหลิงหัวเราะ “ท่านจะชมข้าก็ชมสิ ทำไมต้องดุกันก่อน”อวี่เหวินห่าวหัวเราะ "รางวัลและบทลงโทษต้องแยกให้ออกจากกันอย่างชัดเจน หากเจ้าทำสิ่งที่ถูกต้อง เจ้าควรได้รับคำชมเชย หากเจ้าทำอะไรผิด ก็ต้องบอกกล่าวตักเตือ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1013
เขากลับมาที่จวนอย่างไม่สบอารมณ์ หยวนชิงหลิงเห็นว่าเขาขมวดคิ้ว นางรู้ว่าเป็นเพราะเรื่องลงนามพันธมิตรอีกเป็นแน่ ดังนั้นนางจึงปลอบเขาอวี่เหวินห่าวพูดด้วยความโกรธ "เสด็จพ่อจงใจทำให้ข้าลำบาก จูกั๋วกงเห็นด้วยหรือไม่นั้นเป็นเรื่องสำคัญขนาดนั้นเลยรึอย่างไร?"หยวนชิงหลิงหัวเราะ "ท่านอยู่ในเกมและกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเกินไป จึงไม่เข้าใจความหมายของเสด็จพ่อ เสด็จพ่อต้องการให้ท่านเอาแรงสนับสนุนจากจูกั๋วกงมาให้ได้ ไม่ใช่แค่แรงสนับสนุนเรื่องนี้เท่านั้น แต่มันจะเป็นแรงสนับสนุนงานในอนาคตทั้งหมดของท่าน เพราะตอนนี้เขาเป็นคนที่สามารถปราบปรามตี้เว่ยหมิงอย่างออกหน้าได้ นั้นก็คือตัวเขาที่เป็นพ่อตา”อวี่เหวินห่าวตกตะลึงไปครู่หนึ่ง "เจ้าหมายความว่า เสด็จพ่อก็มองตี้เว่ยหมิงออกด้วยหรือ?"หยวนชิงหลิงยืนพิงเขา "เสด็จพ่อย่อมต้องรู้มากกว่าท่านอยู่แล้ว เหมือนที่ท่านเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ว่าพระองค์ลำเอียงเข้าข้างพี่ใหญ่เสมอ จริง ๆ แล้วพระองค์ทรงรู้อยู่แก่ใจ พระองค์แค่ให้โอกาสพี่ใหญ่เสมอ แต่เมื่อเจอโอกาสที่เหมาะสม ก็ควรจัดการไม่ใช่หรอกหรือ? ความคิดของพระองค์ชัดเจนอยู่แล้ว ดังนั้นจงทำตามที่พระองค์ต้องการเถอะ จัดก
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1012
พระชายาจี้พูดจบก็กลับไปนั่งลงบนเก้าอี้เก้าอี้ที่นางนั่งนั้นใหญ่มาก แต่นางผอมมากเนื่องจากป่วยมาเป็นเวลานาน เก้าอี้นั้นยังมีพื้นที่เหลืออีกมาก ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นนั่งบนเก้าอี้กว้างตัวใหญ่ประจัญหน้ากับพวกขุนนางกว่าสิบคนที่อยู่ตรงนั้นแม่ทัพซุยไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อไป ความโกรธบนใบหน้าของเขาก็ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวคนที่เหลือก็เงียบและก้มหน้าเช่นกันพระชายาจี้รออยู่สักพัก ก่อนที่จะกล่าวอย่างใจเย็นว่า "องค์รัชทายาทคือผู้กำหนดชะตา ถ้าเจ้าปฏิบัติตามให้ดี เจ้าจะมีชีวิตอยู่อย่างมั่งคั่งและมั่งคั่งในภายภาคหน้า วันนี้ข้าพูดได้เพียงเท่านี้ ทุกคนไปเถอะ รักษาตัวด้วย"หลังจากพูดจบ นางก็ยืนขึ้น และเดินออกไปโดยเอามือไพล่หลัง แผ่นหลังบาง ๆ ของนางตั้งตรงดูยิ่งใหญ่ราวกับว่าสามารถแบกท้องฟ้าได้ครึ่งหนึ่งแรงสนับสนุนของอวี่เหวินห่าวสูงขึ้นเรื่อย ๆอย่างไรก็ตาม มีคน ๆ หนึ่งที่มีความคิดเห็นเป็นปฏิปักษ์อยู่เสมอ ถึงกับตำหนิเขาตรง ๆ ต่อหน้าท้องพระโรงทำให้บรรยากาศของวันนั้นแย่เป็นอย่างยิ่ง แม้แต่จักรพรรดิหมิงหยวนก็ยังกริ้วจนหน้าดำจูกั๋วกงคนนี้คือ จูหรูเพ่ย เป็นพ่อตาของตี้เว่ยหมิงเมื่อก่อน
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1011
มีแม่ทัพแซ่ซุยอยู่ที่นี่ ซึ่งเคยอยู่กับตี้เว่ยหมิงมาก่อน และตี้เว่ยหมิงได้ติดต่อเขาแล้ว เมื่อได้ยินสิ่งที่พระชายาจี้พูด เขาพูดอย่างเฉยเมยว่า "ข้อเสนอขององค์รัชทายาทที่จะจัดตั้งพันธมิตรกับต้าโจว ไม่ต่างอะไรไปกว่าการกระทำของคนขี้ขลาด คิดว่าด้วยการสนับสนุนของต้าโจว เป่ยถังของเราจะสามารถดำรงอยู่ได้อย่างสงบสุขรึ และเช่นกันด้วยวิธีนี้ เป่ยถังของเราจะต้องมองสีหน้าท่าทีของต้าโจวในทุก ๆ เรื่องงั้นหรือ? นี่คิดว่ามันคงไม่เหมาะกระมั่ง”พระชายาจี้มองเขา น้ำเสียงของนางเย็นชาเล็กน้อย “แม่ทัพซุย แม้ว่าข้าจะเป็นผู้หญิง แต่ข้าก็รู้ด้วยว่าสิ่งที่องค์รัชทายาทเสนอเป็นพันธมิตร มิใช่การยอมจำนน ทำไมเจ้าต้องสังเกตสีหน้าท่าทางต้าโจวทุกอย่างด้วย?”แม่ทัพซุยพูดอย่างแข็งกร้าว "พระชายาคงไม่เข้าใจสินะ? เมื่อพันธมิตรถูกจัดตั้งขึ้น ก็จะมีข้อจำกัดซึ่งกันและกัน ข้อจำกัดทางทหารไม่ใช่เรื่องที่ดี"พระชายาจี้ถึงกับขำ แววตาของนางดูเย็นชาขึ้นมา "จริงหรือ? แล้วทำไมข้าถึงได้ยินว่าสนธิสัญญานี้หมายถึงการไม่รุกรานกัน? หรือว่าแม่ทัพซุยมีความคิดที่จะรุกรานแคว้นอื่น"แม่ทัพซุยตกตะลึง "นี่...ข้าย่อมไม่มีอยู่แล้ว"“ในเมื่อไม่มี เจ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1010
หยวนชิงหลิงไม่สบายใจ อย่างไรก็ตาม เสี่ยวลั่วหมี่ยังมีไข้อยู่นางยิ้มและพูดว่า "เสด็จย่า พวกเขาอาจจะงอแง เกรงว่าจะทำให้พระองค์ทรงเหนื่อยได้เพคะ"ไทเฮาทรงมีสีพระพักตร์นิ่งเฉย และตรัสอย่างไม่พอใจว่า “เกรงว่าคนแก่อย่างข้าจะอ่อนล้า หรือไม่วางใจให้ข้าดูแลพวกเขากัน? กลัวว่าพวกเขาอยู่กับข้าแล้วจะดูแลไม่ดี ไม่มีนมให้กินอย่างนั้นรึ” หยวนชิงหลิงยิ้มและพูดว่า "ดูพระองค์พูดสิเพคะ พระองค์จะปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างเลวร้ายได้อย่างไร? พระองค์ออกจะรักเหมือนเป็นหัวแก้วหัวแหวน... "“บุ้ย ๆ ๆ หัวแก้วหัวแหวนอะไรกัน ไม่ใช่ลูกสาวสักหน่อย แต่เป็นทองคำต่างหาก ทองคำของข้า” ไทเฮาทรงตรัสแปลก ๆ ขณะอุ้มเสี่ยวลั่วหมี่ไว้นางเงยหน้าขึ้นและมองไปที่หยวนชิงหลิงและพูดอย่างเย็นชาว่า "อย่าพูดไร้สาระ แค่อยู่ในวังสักสองสามวัน ไว้หายดีแล้วค่อยให้เจ้ามารับไป หากยังกังวลใจ ให้ไปหาไท่ซ่างหวงให้รับรองให้เจ้าเถอะ”หยวนชิงหลิงได้ยินว่านางถึงกับยกไท่ซ่างหวงออกมาแบบนี้ นางจะกล้าปฏิเสธได้อย่างไร นางจึงจำใจต้องส่งลูกที่เพิ่งครบเดือนให้ห่างอกนางเท่านั้นอย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงเรื่องการจัดตั้งโรงเรียนแพทย์ ทุกวันนี้นางก็แทบไม่มีเวลา
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1009
ในเมื่อเสด็จพ่อเห็นด้วย จะให้เขามาหารือกับเหล่าขุนนางเพื่อเรียกแรงสนับสนุน แล้วทำไมเขาต้องไปหาเสียงเห็นชอบด้วยจักรพรรดิหมิงหยวนมองเขาอย่างแฝงความนัย เขายังเด็กเกินไปจริง ๆ "ไปซะ"อวี่เหวินห่าวออกไปคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และทันใดนั้นก็ตระหนักได้ว่า มันยังเป็นความเคลื่อนไหวอันเฉียบแหลมของเสด็จพ่อ ที่ไม่ได้แสดงจุดยืนของพระองค์ออกมา และเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของเหล่าขุนนางอย่างเงียบ ๆ หากพระองค์แสดงจุดยืนออกมา หลายคนจะเอียนเอียงคล้อยตามพระองค์ทันที ถ้าพระองค์ไม่พูดอะไร พระองค์ก็จะรู้ความคิดทุกคนจริง ๆ ว่าใครอยู่ข้างตี้เว่ยหมิงอย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขาจากไป จักรพรรดิหมิงหยวนก็คิดว่าเรื่องนี้มีข้อดีมากมาย แต่ก็มีข้อเสียเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยเช่นกัน เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้นักประวัติศาสตร์ในอนาคตเขียนส่งเดชให้เขาเป็นแพะรับบาป การแสร้งทำเป็นบีบบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่น่าทำได้น่าจะเป็นการดีกว่าเขากำลังกินหมานโถ่วและกังวลใจเกี่ยวกับเสี่ยวลั่วหมี่วันนี้เสี่ยวลั่วหมี่มีไข้ อันที่จริงไม่ใช่แค่เสี่ยวลั่วหมี่ แต่เด็กทั้งสามคนมีอาการไอเล็กน้อยเพียงแต่ร่างกายของเสี่ยวลั่วหมี่นั้นไม่ค่อยแข็งแรง เขาจึงมี
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1008
หลังจากเลิกว่าราชกิจแล้ว อวี่เหวินห่าวก็ไม่ย่อมไม่พอใจ ดังนั้นเขาจึงไปหอตำราหลวงหาจักรพรรดิหมิงหยวนจักรพรรดิหมิงหยวนมักจะกินอาหารเช้าหลังจากเลิกว่าราชกิจในยามเช้า มีโจ๊กและหมานโถ่วอยู่ในห้องทำงานของจักรพรรดิ หลังจากกินโจ๊กชามหนึ่ง ก็พูดอย่างเรียบเฉยว่า"เป็นเพราะความสัมพันธ์ระหว่าเจ้ากับแม่ทัพเฉินแห่งต้าโจว? ถึงเป็นเหตุผลให้เจ้าวิ่งเต้นขนาดนี้?”อวี่เหวินห่าวไม่ได้กินอาหารเช้าเช่นกัน และตอนนี้เขาหิวมาก เมื่อเห็นว่าเขาหยุดกินโจ๊กแล้ว เขาคิดว่าเขาไม่เอาหมานโถ่วแล้ว จึงเอื้อมมือไปหยิบหมานโถ่ว “ไม่ใช่พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อม..."จักรพรรดิหมิงหยวนหยิบตะเกียบขึ้นมาและชี้ไปที่เขา "วางลงซะ!"อวี่เหวินห่าวถึงกับอ้าปากค้าง เมื่อเห็นสายตาพ่อตัวเองเป็นประกายเช่นนั้น เขาแอบบ่นว่าขี้งกและวางหมานโถ่วกลับที่เดิมจักรพรรดิหมิงหยวนหยิบหมานโถ่วขึ้นมาเช็ด จากนั้นค่อย ๆ ปอกลอกเปลือกนอกออกและกินมัน โดยทิ้งอวี่เหวินห่าวที่อยู่ข้าง ๆอวี่เหวินห่าวพูดอย่างเศร้าใจ "กระหม่อมก็หิวเหมือนกัน เมื่อเช้านี้ตื่นมา แม่นมบอกว่าเสี่ยวลั่วหมี่ตัวร้อนเล็กน้อย กระหม่อมจึงรีบไปดูก่อน ไม่ได้สนใจที่จะกินอาหารเช้า"เมื่อได้ยินว
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1007
เขาพูดเสียงดังในท้องพระโรง "เป่ยโม่และเสียนเป่ยเป็นดั่งหมาป่าทะเยอทะยาน พวกเขาจับตามองเป่ยถังมานานแล้ว แต่เป็นเพราะทหารม้าที่แข็งแกร่งของเป่ยถั งและเหล่ายอดนักรบจึงขับไล่พวกเขากลับไปได้เป็นการชั่วคราว แต่ไม่มีอะไรมารับประกันได้ว่าพวกเขาจะไม่กลับมารุกรานอีกตอนนี้ต้าโจวได้พัฒนาอาวุธและรถออกศึกได้ หากทั้งสองแคว้นเป็นพันธมิตรกัน ต้าโจวสามารถช่วยเป่ยถังปรับปรุงอาวุธและยุทโทปกรณ์ ซึ่งสามารถเสริมสร้างการป้องกันทางทหารของเป่ยถังได้ และร่วมกับการพัฒนาเศรษฐกิจ นี่เป็นประโยชน์ระยะยาวสำหรับเป่ยถัง รัชทายาททรงมีพระวินิจฉัยที่ลึกซึ้ง นั่นเป็นผลดีต่อราษฏร และเขายังคิดถึงระยะยาวสำหรับเป่ยถัง ส่วนแม่ทัพตี้เว่ยหมิงที่เจตนาพูดจาให้คนอื่นตกใจนั้นก็มีส่วนต้องรับผิดชอบด้วย ว่าไปแล้วเป่ยถังไม่ได้ไปรุกรานโม่เป่ยกับเสียนเป่ย หากพวกเขาไปรุกรานต้าโจว มีหรือจะปล่อยเป่ยถังไว้? หรือถึงตอนนั้นต้องยกแคว้นให้เพื่อสงบศึกกัน? "ในตอนนั้นเป่ยถังพ่ายแพ้ให้กับเป่ยโม่ ถูกทหารสามหมื่นนายล้อมไว้ ในท้ายที่สุด แม่ทัพตี้เว่ยหมิงถูกส่งไปเจรจาสงบศึก ยกเมืองที่เป่ยโม่ต้องการถึงจะยอมถอยทัพนี่เป็นความอัปยศอดสูของเป่ยถังเสมอ และม
