Share
บทที่ 9
“คุณนั่นแหละที่ต้องฟังผม!” เฮ็คเตอร์ส่งเสียงคำรามลั่นเหมือนจอมซาตานที่ไม่ยอมแม้แต่จะให้โอกาสวิญญาณของเธอหลุดรอดไปได้อีกครั้ง
“ตอนนั้นผมมันเป็นแค่ไอ้งี่เง่าที่คิดว่ารักแท้มีจริง ก็คิดดูว่าผู้หญิงฐานะสูงส่งคนนั้นเคยลดตัวมาเกลือกกลั้วอยู่ด้วยกันตั้งหลายเดือน แล้วสุดท้ายเธอก็คงได้คำตอบว่ารักแท้มันไม่มีความหมาย มันเทียบไม่ได้กับคนที่มีฐานะทัดเทียมกัน...คุณไม่ต้องพูดอะไรหรอกลีแอน!”
มือหนาหนักข้างหนึ่งจับคางเรียวของหญิงสาวที่กำลังจะอ้าปากพูดแล้วบีบกรามเล็กไว้แน่น เรียวปากของณชนกสั่นระริกขณะน้ำตาหยดไหลเป็นทาง ทำยังไงเธอถึงจะได้มีโอกาสอธิบายให้เขาเข้าใจสักครั้ง เธอยังจำเหตุการณ์คืนนั้นได้แต่...มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หญิงสาวนึกไม่ถึงด้วยซ้ำว่ามันจะเป็นชนวนเหตุให้ต้องสูญเสียผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด เฮ็คเตอร์ก้มหน้าลงไปจนเกือบชิดใบหน้าหวาน เสียงขบกรามดังชัดเจนในหูของหญิงสาวก่อนที่เขาจะเปล่งเสียงลอดไรฟันออกมา
“ผมจะไม่ฟังคำแก้ตัวของผู้หญิงใจโลเลอย่างคุณ ถึงแม้ว่าผมจะเคยเป็นผู้ชายคนแรกของคุณก็ตามทีเถอะ... ผมแค่อยากให้บทเรียนผู้หญิงร่านรักอย่างคุณ ให้รู้ว่าการที่ต้องอยู่กับการลวงหลอกและเจ็บปวดมันเป็นยังไง...และคุณต้องตอบรับข้อเสนอของผมเดี๋ยวนี้!”
“ไม่! โอ๊ย!” ณชนกไม่มีโอกาสได้ร้องอุทรใด ๆ เพราะชายหนุ่มฉุดกระชากร่างเล็กเข้าไปในห้องของเขา เหวี่ยงร่างบางลงบนเตียงแล้วตามด้วยแผ่นกระดาษพร้อมปากกาโยนใส่หน้าหญิงสาว
“เซ็นสัญญาเดี๋ยวนี้!” ณชนกก้มลงดูกระดาษแผ่นเดียวที่เขาโยนให้ หญิงสาวเม้มปากแน่นและตอบกลับไปอย่างเผ็ดร้อน
“ไม่!”
“คุณต้องเซ็น!” เฮ็คเตอร์ปราดเข้าไปฉวยข้อมือของณชนกเอาไว้แล้วยัดปากกาใส่มือของเธออย่างไร้ปราณี
“คุณต้องเซ็น!”
“ไม่...เฮ็คเตอร์...ฮือ...อย่าบังคับฉัน” หญิงสาวร้องออกมาเสียงดังแต่เขาไม่ได้ยี่หระต้อความทุกข์ระทมนั้นแม้แต่น้อย มือของเธอที่ถูกยัดเยียดปากกาเอาไว้ถูกบีบบังคับให้จรดลายเส้นลงในกระดาษแผ่นเดียวก่อนที่เขาจะกระชากมันกลับไป
“นี่เป็นสัญญาที่คุณยอมรับแล้วว่า...คุณต้องเป็นโสเภณีของผมคนเดียว!”
“คุณบ้าไปแล้ว เฮ็คเตอร์!...ฉันจะไม่ทำตามสัญญาบ้า ๆ ของคุณ”
“คิดว่าจะอวดเก่งกับผมได้รึยังไง...ลีแอน!” ร่างสูงเหวี่ยงกระดาษแผ่นนั้นไว้บนโต๊ะแล้วกระชากร่างบางที่กำลังจะวิ่งออกไปทางประตูห้องกลับลงไปบนที่นอนก่อนจะกดร่างของเขาลงบนร่างเล็ก
“คุณต้องฟัง!...เพราะนี่เป็นสิ่งที่คุณต้องทำนับตั้งแต่บัดนี้” ณชนกนิ่งอึ้ง ข้อมือทั้งสองถูกตรึงไว้ข้างลำตัว เขาบีบเอาไว้แน่นจนเธอเจ็บร้าวไปถึงใบหน้า เฮ็คเตอร์อยู่ใกล้เธอ เหมือนครั้งหนึ่งที่เธอเคยอยู่ใกล้ชิดกับเขา ทว่าตอนนี้นัยน์ตาคู่นั้นมีแต่ความขุ่นข้น ลมหายใจผ่าวร้อนของเขาที่ราดรดบนใบหน้าแสนหวานกำลังกร่อนกัดความหวาดกลัวที่แล่นขึ้นมาจับขั้วหัวใจ ณชนกมองไม่เห็นแม้เพียงเศษเสี้ยวของความรักที่เคยฉาบอยู่ในดวงตาสีฟ้าประกายมรกตคู่นั้น ตอนนี้มันอาบไปด้วยความเคียดแค้นชิงชังที่เธอไม่รู้เลยว่ามันก่อร่างในวิญญาณของเขาตั้งแต่ตอนไหน
“ลีแอน...คุณตอบรับสัญญาที่จะเป็นโสเภณีของผมแล้ว คุณแค่ทำเหมือนครั้งหนึ่งที่คุณ...กับผม...เคยอยู่ด้วยกัน”
ณชนกเบือนหน้าหลบเมื่อเขาก้มหน้าลงมาใกล้ เสียงลมหายใจของเขาเหมือนพายุร้ายที่กำลังโหมซัด ร่างกายของเขาที่บดเบียดร่างงามอยู่เบื้องบนเหมือนคลื่นคลั่งที่กำลังทำลายเลือดเนื้อของเธอ มันมีแต่ความเจ็บปวดและเฮ็คเตอร์เหยียดริมฝีปากออก หญิงสาวหลับตาลงและกำมือแน่น ท่าทีของเธอทำให้เขาเริ่มเดือดดาล ชายหนุ่มขบกรามดังและเค้นเสียงลอดไรฟัน
“ลืมตาขึ้นมาลีแอน...มองผมแล้วฟังสิ่งที่ผมจะพูด”
“ไม่!”
“คุณปฏิเสธผมไม่ได้”
“อื๊อ!” หญิงสาวจำต้องเอียงหน้ากลับมามองเขาด้วยการบีบบังคับจากมือแกร่งราวคีมเหล็กที่บีบปลายคางของเธอแล้วจับใบหน้างามให้หันมาเผชิญกับเขา
“เวลาที่ผมต้องการ ผมจะให้คนไปรับคุณมาที่นี่ มันง่ายจะตาย...แค่ทำอะไร ๆ ...ที่...เราเคยทำกัน...แค่นั้นคุณก็จะได้รางวัลเป็นเงินครั้งละสองแสนบาท”
“คุณทำไปเพื่ออะไร...คุณจะได้อะไรขึ้นมากับการที่คุณเอาเงินมากมายขนาดนั้นมาทำแบบนี้...กับฉัน”
Related chapters
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 10
“ได้ความสะใจ!” คำตอบนั้นทำให้ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง หญิงสาวแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่าเฮ็คเตอร์จะตอบเธอได้อย่างไม่ยี่หระแม้แต่น้อย หญิงสาวเผลอสะอื้นไห้ออกมพร้อมด้วยน้ำตาที่จริง ๆ แล้วเธอไม่อยากให้เขาเห็นด้วยซ้ำ“เฮ็คเตอร์...คุณไม่เหมือนเดิมเลย...ทำไม”“ผมบอกคุณไปแล้วไง เราแลกกัน ความเจ็บปวดของผมกับผู้หญิงต่ำช้าคนหนึ่งที่หลอกให้ผมทั้งรักทั้งคลั่ง...แค่ครั้งละสองแสน หรือว่าจะเป็นร้อยล้านพันล้าน ผมไม่แคร์ถ้าจะใช้มันเพื่อความพอใจของตัวเอง ในเมื่อตัวคุณมันมีค่าแค่เศษเงินของผมเท่านั้น!”“เศษเงิน...” คำพูดเบาหวิวลอดออกมาจากริมฝีปากแห้งผากพร้อมเสียงสะอื้นไห้ ณชนกเหมือนถูกฉุดขึ้นมาจากความตายตอนที่ได้เห็นหน้าเขาครั้งแรก แต่แล้วเธอกลับถูกเขาเหวี่ยงลงไปในเหวลึก ให้เธอตายทั้งเป็นอยู่ในนั้น มันทรมานราวกับได้ขึ้นสวรรค์ก่อนพลัดหล่นลงไปในนรกขุมสุดท้าย“เฮ็คเตอร์...คุณจะไม่ฟังฉัน...สักนิดเลยหรือคะ” เขาส่ายหน้า แววตาคู่นั้นอาบความชิงชังอย่างเหลือแสน เขาก้มลงมาใกล้อีก ริมฝีปากของเขาอยู่เกือบชิดกลีบปากแห้งผากของหญิงสาว ณชนกไม่ได้แตกต่างไปจากเมื่อก่อน เธองดงามอย่างที่ผู้ชายคนไหนก็ไม่อาจห้ามใจ ใบหน้าแสนหวานของ
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 11
เฮ็คเตอร์ยักไหล่ “ผมไม่ทำอะไร...ถ้าคุณไม่บิดพลิ้วสัญญาที่ให้ไว้กับผม”“แต่คุณเป็นคนบังคับฉัน” เขาเอียงหน้า เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังลึกอยู่ในลำคอก่อนจะพูดออกมาราวกับไม่สนใจทุกอย่างในโลก“พรุ่งนี้ผมจะให้คนไปรับคุณที่เนอร์สเซอรี่...ส่งลูกสาวแล้วคุณต้องมาหาผม ถ้าผิดสัญญาอย่าหาว่าผมไม่เตือน!” ณชนกไม่ยอมโต้ตอบกลับไปอีก เธอหันหลังให้แล้วรีบก้าวออกไปหยุดยืนที่ระเบียงบ้าน หญิงสาวแทบไม่อยากหันกลับไปมองข้างหลังราวกับอยากลืมเลือนทุกอย่างที่เกิดขึ้นวันนี้ หากก็ทำใจได้ยากเหลือเกิน ทั้งที่เธอรักและคิดถึงเขานับจากวันที่เขาหายไปจากชีวิตของเธอเป็นเวลากว่าห้าปี เธอไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับใครเลย วาดหวังไว้ว่าสักวันเธอจะได้เจอเฮ็คเตอร์อีกครั้ง แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับสลายกลายเป็นอากาศธาตุ เธอรู้สึกเคว้งคว้างราวกับถูกเหวี่ยงออกไปนอกอวกาศอย่างไรอย่างนั้น“คลีโอ...ยังไม่นอนอีกเหรอคะลูก?” ณชนกต้องประหลาดใจเมื่อกลับถึงบ้านตอนดึกแล้วแต่ยังเห็นแม่หนูน้อยในชุดนอนลายการ์ตูนนั่งอยู่บนพื้นภายในห้องนอนที่เปิดไฟสว่างจ้า เธอรีบวางกระเป๋าสะพายบนโต๊ะเครื่องแป้งแล้วปรี่เข้าไปกอดลูกน้อย“คุณแม่...ทำไมคุณแม่...กลับดึกคะ”“ช่วงนี
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 12
“สวัสดีครับคุณลีแอน...ผมมารับคุณไปพบคุณเฮ็คเตอร์ครับ” ณชนกเย็นเยียบไปทั้งตัวเมื่อชายผู้นั้นกล่าวทักทาย ใบหน้าคมสันนั้นเหมือนเดิมไม่แตกต่าง นั่นคือเรียบเฉยและพร้อมทำตามคำสั่งของเจ้านายอย่างเคร่งครัด หญิงสาวลังเลและในที่สุดจึงตอบกลับไปว่า“ถ้าฉันไม่ไปล่ะ”“ผมคิดว่าคงไม่ได้ครับ”“ถ้าฉันไม่ไปพบเขา...จะเกิดอะไรขึ้น...อย่างนั้นเหรอ” เสียงนั้นสั่นเล็กน้อย ณชนกแข็งใจที่จะปฏิเสธ แต่แล้วเธอกลับได้รับคำตอบที่ไม่ใช่คำพูดจากชายผู้นั้น หากแต่เป็นสายตาที่มองจ้องไปยังสถานรับเลี้ยงเด็กเล็ก“คุณเฮ็คเตอร์แค่บอกว่า ถ้าคุณไม่ไปกับผมตอนนี้...วันนี้คุณอาจไม่ได้กลับมาที่นี่อีก” ณชนกขบกรามแน่น ความรวดร้าวจากหัวใจแล่นไหลเข้าไปในสายเลือด นี่เขากำลังขู่บังคับและคุกคามเธอกับลูก ถึงจะอยากดื้อรั้นหากแต่ท่าทีของเฮ็คเตอร์เมื่อวานนี้ก็ทำให้หญิงสาวหวั่นกลัวเกินกว่าจะดึงดัน“เชิญครับคุณลีแอน” ชายผู้นั้นกล่าวเพราะเขาเดาออกจากแววตาของหญิงสาวที่สุดท้ายเธอก็ไม่มีทางปฏิเสธ ในท้ายที่สุดหญิงสาวก็ต้องจำนนต่ออิทธิพลของผู้ที่ออกคำสั่งแก่ชายตรงหน้าด้วยการเดินตามไปที่รถเก๋งคันหรูซึ่งจอดรออยู่และพาเธอไปยังสถานที่ที่พาเธอไปเมื่อวานนี
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 13
เวลาไม่ถึงห้านาทีที่หญิงสาวเปลี่ยนจากชุดพนักงานสาวเสิร์ฟเป็นชุดชั้นในลูกไม้สีชมพูหวาน เธอตัดสินใจแค่ชั่วครู่ก่อนจะออกจากห้องน้ำและเดินตามเข้าไปในห้องของเขา มันเป็นห้องนอนอและตอนนี้ร่างสูงใหญ่ก็รอเธออยู่ก่อนแล้วบนเตียงกว้าง เขาอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนโดยยันข้อศอกไว้บนเตียงหนา ห้องนั้นกว้างขวางหากก็แคบลงถนัดตาเมื่อณชนกก้าวเข้าไป เธอรู้สึกอึดอัดและหายใจไม่คล่องที่ต้องอยู่ในสภาพเกือบเปลือยต่อหน้าเขา หญิงสาวแทบไม่กล้าสบนัยน์ตาเป็นประกายกล้าคู่นั้น เฮ็คเตอร์ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้เห็นเรือนร่างที่เขาก็เคยเห็นเธอหมดทุกตารางนิ้ว ความทรงจำบางอย่างผุดพรายขึ้นมาเพียงชั่วปัจจุบันขณะ ณชนกไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิม ร่างเล็กบอบบางที่ยืนตรงหน้ายังงดงามหมดจดทุกสัดส่วน ผิวขาวอมชมพูและเนื้อนุ่มเรียบเนียนราวพอร์ชเลน หน้าอกอวบอิ่มใต้บราเซียไหวกระเพื่อมขึ้นลงยังคงดึงดูดสายตา หน้าท้องแบนราบแทบไม่เห็นร่องรอยตำหนิใด ๆ แม้จะผ่านการมีลูกมาแล้ว เรียวขางามทั้งสองเบียดชิดติดกัน เธอเหมือนเมื่อก่อนซึ่งในเวลานั้นเขาเคยมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยความรักและชื่นชม ทว่าเมื่อเขาหลับตาลงภาพอันพร่าพรายของชายอีกคนกลับแจ่มชัดขึ้นมาเพียง
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 14
“ลีแอน...ตอบสนองผมสิ...” ชายหนุ่มครางอยู่กับริมฝีปากอิ่มสวยที่สั่นระริกไม่แพ้กัน เขาฉกลิ้นกลับเข้าไปแต่ณชนกก็ยังคงแสร้งทำเหมือนเดิม นิ่งเฉยทั้ง ๆ ที่กำลังร้อนรุ่มเหมือนถูกสุมด้วยกองไฟ เขาไม่ได้จูบหนักหน่วงแต่ยังเลื่อนไล้ฝ่ามือสากหนาไปตามผิวเนียนขาวบนแผ่นหลังเปลือยเปล่า ปากหนาที่ประกบกลีบปากนุ่มจ้วงลึกเรียวลิ้นเข้าสู่ความชุ่มฉ่ำแม้จะรู้สึกถึงความหวานล้ำที่เขารอคอยทว่ามันเหมือนโตรกธารท่ามกลางทะเลทรายที่แล้งไร้ชีวาอย่างน่าใจหาย“ลีแอน...จูบผม...นี่เป็นคำสั่ง” เขาเค้นเสียงเข้มกระซิบข้างริมฝีปากของหญิงสาว“คุณจูบฉันอยู่นี่คะ”“คุณต้องตอบสนองผม” ณชนกเม้มริมฝีปากเข้าหากัน เฮ็คเตอร์ยิ่งงุ่นง่านเมื่อหญิงสาวแสดงท่าทีเหมือนตุ๊กตาไร้ชีวิต เขาผลักร่างแน่งน้อยลงไปนอนบนเตียงและทาบทับตัวเธอไว้ด้วยร่างใหญ่โตของเขา ไหล่บางถูกมือหนากดไว้ ดวงหน้างามกำลังเผชิญกับจอมมารร้ายในคราบเทพบุตรผู้หล่อเหลา“ลีแอน...ผมรู้ว่าคุณกลัว...ทำไมต้องกลัว...ในเมื่อครั้งหนึ่งเราก็เคยทำแบบนี้”“ครั้งหนึ่งอย่างนั้นเหรอคะ” ณชนกเผลอน้ำตาไหล หยดน้ำตาของเธอทำให้ชั่ววูบในใจของเฮ็คเตอร์ถูกสั่นสะเทือนรุนแรง“ถ้าคุณยังจำได้...แล้วทำไมค
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 15
“ลีแอน...บอกสิว่าคุณรอคอยเวลานี้...บอกผมสิ...ว่าคุณรอคอย”“ไม่...เฮ็คเตอร์...ไม่...” ณชนกหอบหายใจอย่างสั่นสะท้าน เสียงกระซิบของเขาราวกับเสียงของซาตานที่กำลังจะกระชากวิญญาณของเธอลงสู่เหวลึก แล้วเขาก็บีบบังคับให้เธอรับความเจ็บปวดอีกครั้งด้วยการแทรกความแข็งแกร่งลงไปในร่องหลืบฉ่ำอย่างไร้ปราณี“ฮึก!”บทที่ 8เสียงครางลึกของณชนกพร้อมร่างที่กดเกร็งทำให้เขาเกิดความตระหนกขึ้นมาในชั่ววูบ เขารับรู้ถึงการบีบรัดที่ไม่คิดว่ามันจะรุนแรงมากขนาดนี้ ผู้หญิงที่จากกันนานถึงห้าปีและก่อนหน้านี้เธอก็เคยมีสามีมาก่อนไม่น่าจะยังรัดรึงจนเขาเองแทบจะทนไม่ไหว มันเร็วเกินไปสำหรับเขาหากจะสิ้นสุดทุกอย่าง แม้เป็นเรื่องน่าตกใจที่ณชนกแทบไม่ต่างจากสาวบริสุทธิ์ แต่คนที่ทรมานกลายเป็นเขาไม่ใช่เธอ“พอแล้ว...เฮ็คเตอร์...พอแล้ว” ณชนกพยายามดันไหล่กว้างและขยับสะโพกเพื่อให้เขาออกห่างแต่เขากลับยิ่งกอดรัดและฝังตัวเองลงไปมากเท่าที่จะมากได้ ความอ่อนนุ่มแต่ทรงพลังของหญิงสาวที่ยิ่งรัดรึงทำให้เขาหยุดตัวเองลงได้ยากลำบาก ถึงจะเต็มไปด้วยความสงสัยแต่เขาก็ยังทำตามความตั้งใจนั่นคือยัดเยียดความกระหายใคร่ลงบนเรือนกายที่รองรับอยู่เบื้องล่าง สำหร
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 16
ร่างเปลือยต่างบดเบียดและเร่งเร้าเข้าหากัน เฮ็คเตอร์ขย่มโยกกายใหญ่โตบนร่างสาวครั้งแล้วครั้งเล่า ความแข็งแกร่งเร้นลึกล้วงเข้าสู่ความหวานฉ่ำ กายทั้งสองต่างสอดประสานเป็นจังหวะกระทั่งทุกอย่างสิ้นสุดลง ณ ดินแดนอันไกลโพ้น เสียงครางลึกของเฮ็คเตอร์ดังอยู่ข้างหูของหญิงสาวหลังจากที่เธอรับรู้ถึงความร้อนผ่าวจากตัวเขาถ่ายเทเข้าไปในกายเธอจนหมดทุกหยดหยาด ร่างใหญ่ยังทาบทับอยู่บนเรือนร่างเล็ก แต่แล้วชั่วขณะที่หญิงสาวยังล่องลอยอยู่ในความสุขที่อาบด้วยความฝันอันน่าโหยหาเฮ็คเตอร์ก็ผละจากหญิงสาว เขาเลื่อนกายกำยำออกจากร่างเล็ก ณชนกฟื้นคืนจากฝันในวินาทีนั้นก่อนจะรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างร่อนลงบนหน้าอกอวบอิ่มที่ไหวกระเพื่อมด้วยแรงหอบ หญิงสาวลืมตาก็เห็นร่างสูงที่ยังเปล่าเปลือยยืนอยู่ข้างเตียง เธอเลื่อนมือไปมาบนหน้าอกและพบว่ามีกระดาษแผ่นเล็กวางอยู่ เธอหยิบมันขึ้นมาดู“สองแสนบาทสำหรับค่าเหนื่อยวันนี้...ถ้าไม่พอใจผมจะเพิ่มให้อีกเท่าตัว!” เสียงห้าวจากคำพูดห้วน ๆ ของเฮ็คเตอร์ทำให้ความฝันของหญิงสาวพลัดหล่นกระจัดกระจาย ณชนกขยับตัวลุกขึ้นนั่งและจ้องมองกระดาษแผ่นนั้นที่ตีค่าความฝันแค่เศษเงินที่เขาใช้หยามหยันเธอได้อย่างเจ็
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 17
“วันนี้แจนอยากไปเที่ยวที่บีช เบย์ คลับ น่ะค่ะ...คุณพาแจนไปหน่อยสิคะ” เสียงออดอ้อนของจันทริกาดังมาตามสาย เธอเป็นลูกสาวนักธุรกิจใหญ่ที่ตามติดเขามาตลอดตั้งแต่เจอกันที่สหรัฐ เฮ็คเตอร์นึกอะไรได้บางอย่างก่อนจะตอบกลับไป“ได้สิ...เดี๋ยวผมจะให้คนไปรับ”“คุณน่ารักที่สุดเลยค่ะ...แจนอยากเจอคุณจัง อยากจูบคุณที่สุดเลย” ชายหนุ่มไม่โต้ตอบกลับไปอีกแต่วางหูโทรศัพท์ลงอย่างใจเย็น นัยน์ตาคมจ้องมองไปยังนอกหน้าต่างขณะรถเก๋งคันหรูที่เขาให้คนสนิทพาณชนกกลับไปส่งโรวงแรมแล่นออกไปแล้ว รอยยิ้มเหยียดจุดขึ้นบนมุมปากหนาได้รูปณชนกมาถึงโรงแรมตอนเกือบเที่ยง เธอรีบเข้าไปหาพรเทพที่ห้องทำงานของเขาซึ่งก็เห็นว่าผู้จัดการหนุ่มหัวใจสาวกำลังนั่งจัดเอกสารอยู่ที่โต๊ะของเขา“พอลลี่...เอ้อ...ฉันขอโทษนะคะที่มาสาย”ณชนกรีบเข้าไปบอกกล่าวกับผู้จัดการห้องอาหารซึ่งเป็นเจ้านายของเธอโดยตรง เธอหวั่นใจและเป็นกังวลตั้งแต่ออกมาจากบ้านพักของเฮ็คเตอร์ว่าอาจจะถูกติเตียนเรื่องการทำงานที่ล่าช้ามาเป็นวันที่สองแล้ว ทว่าทุกอย่างกลับตรงข้าม พรเทพเงยหน้าจากเอกสารในมือแล้วยิ้มให้“อ้าว...แนนนี่...นี่เธอมาแล้วเหรอจ๊ะ...ไปทำงานเถอะจ้ะ ฉันไม่ได้ว่าอะไรเธอหร
Latest chapter
