เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 37
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-22 16:20:15
บทที่เกี่ยวข้อง
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 38
“ซื้ออาหารมาไว้ทำมื้อเย็นน่ะ”“มาเจ้าขาช่วย” ขันอาสาดีเหลือเกินนะเธอเนี่ย เขาคิด แต่ก็ยอมให้เธอถือเข้าบ้านโดยดี“แล้วทำไมพี่เชนทร์มาช้าล่ะคะ” เธอถามอย่างกับเป็นแฟนเขา เขาคิด“อยู่เช็นงานหลายอย่างน่ะก็เลยมาช้า คิดถึงล่ะสิ” เขาลองแกล้งแหย่“อุ้ย! ใครคิดถึง บ้าเหรอคะ” เธอปฏิเสธทันควันพร้อมกับตาเลิ่กลั่ก นั่นสินะ ทำไมเธอต้องรอและต้องดีใจด้วยนะเนี่ย บ้าจริง คิดแล้วก็รีบเดินเข้าครัวเพื่อเอาอาหารที่เขาซื้อไปเก็บ จังหวะเดียวกันนั้นคเชนทร์ก็มองไปรอบๆ บ้าน ดูว่าเธอจะทำตามที่เขาบอกเอาไว้ก่อนไปทำงานหรือเปล่าใช่เขาเห็นอะไรผิดปกติ นั่นคือถังไม้ม๊อฟยังไม่เก็บ เห็นแล้วเขาก็ต้องถอนใจ แต่เอาน่าไม่เป็นไรหรอก แรกๆ ก็จะลืมแบบนี้แหละ ดีแล้วที่เธอยังยอมทำ“ก็ยังดีกว่าอยู่เฉยแหละน่า” เขาเอ่ยลอยๆ ก่อนจะถอดเสื้อสูทออกแล้ววางพาดเอาไว้บนโซฟา ขณะที่เธออกมาพอดี“เห็นอะไรเปลี่ยนแปลงไหมคะ” ออกมาปุ๊บ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 39
“จัดอาหารอย่างอื่นเข้าตู้เย็นให้พี่ก็ได้” เขาหันมาบอกพร้อมกับเหลือบมองเธอนิดหน่อยเท่านั้น ซึ่งเธอก็รีบทำทันที เพราะคนมันอยากช่วยนี่นะ ก็ต้องให้ช่วย คุณหนูเจ้าขาเอ๋ยอยากเรียนรู้ไปเสียหมด เขาคิดอย่างเอ็นดู และเผลอยิ้มกับตัวเองอยู่หลายครั้งทว่าอยู่ๆ ต้องรีบหุบยิ้ม เพราะความรู้สึกกลัวมันกลับมาย้ำเตือนตัวเองอีกแล้ว ถึงความไม่เหมาะสมที่จะคิดเกินเลย เธอมีเจ้าของแล้วและเขาไม่คู่ควรที่จะคิดเสียด้วยซ้ำ คิดแล้วก็หงุดหงิดตัวเอง จนเผลอแสดงอารมณ์ออกมาในยามที่ล้างผักจันทรภาสังเกตเห็นแล้วรู้สึกแปลกๆ เธอรับรู้ได้ว่าเขามีบุคลิกที่แปลกไป คล้ายอารมณ์ไม่ดี เธอควรจะพูดหรือจะถามหรือเปล่านะ หรือเขาหงุดหงิดที่เธอทำอะไรไม่เป็น ทำให้เขาต้องลำบากหรือเปล่า“เจ้าเก็บของใส่ตู้เย็น แล้วก็ตู้เก็บของเสร็จแล้วค่ะ” เธอบอกด้วยน้ำเสียงประหม่าขึ้น“ออกไปรอข้างนอกเถอะไป” เขาเอ่ยเสียงเรียบขึ้น และไม่ได้หันมามองเธอ ฟังเท่านี้ก็รู้สึกแปลกๆ ทำให้ไม่อยากจะถามอะไรต่อ จึงก้มหน้าแล้วเอี้ยวตัวหันกลับกำลังจะออกไปจากครั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-24แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 40
“เอ่อ เบิกพ่อเลี้ยงก่อนน่ะ” เขาตอบและยิ้มขัดเขิน“หึๆ แหม เบื่อคนถ่อมตัว” เธอรู้แหละที่ผ่านมาเขาพูดไม่จริง คนบ้านอะไรขับรถเบนซ์ แต่บอกเป็นพนักงาน ไหนจะบอกเงินเดือนหมด เขาก็บ่นไปงั้นแหละน่า เธอคิดยิ้ม“ลูกรักพ่อ ขอตอนไหนก็ได้เมื่อนั้นแหละ”“จริงเหรอคะ ขี้โม้จัง” เธอแซวและยิ้ม ก่อนจะมองเขาเตรียมอาหาร“ให้เจ้าขา ช่วยอะไรไหมคะ ไม่ชอบยืนมองเลย”“หึๆ ยืนมองอย่างเดียวก็พอแล้ว พี่ทำแปบเดียวก็เสร็จ”“แต่ว่า” “นะครับ เครื่องมันค่อนข้างจะยุ่งยากน่ะ ไว้จะสอนวันหน้า” เขาเอ่ยน้ำเสียงนุ่มอ่อนโยน จนเธอไม่อยากจะทู่ซี้ และยืนดูเขาทำอาหารอย่างช่ำชอง เตรียมเครื่องเคียงเครื่องปรุงเอง ผักปลาหมึกกุ้งเอง เธอเห็นแล้วยังต้องย้อมแพ้“ทำไมพี่เชนทร์ทำอาหารเป็นคะ” เธออดถามไม่ได้“ฝึกทำกับเชฟที่โรงแรมน่ะ” พูดจบเขาก็เหลือบมองเธอเล็กน้อย&ldq
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 41
ขณะเดียวกัน จันทรภาก็ออกมาเดินเล่นหน้าบ้าน เธอไม่แคร์แล้วว่าใครจะมองอย่างไร มีอิสระเพราะไม่มีใครรู้จักเธอเท่าไหร่ คเชนทร์ไม่ได้แนะนำอะไร ทว่าเวลานี้สิ่งที่คเชนทร์พูดนั้น มันทำให้เธออยากรู้เรื่องชีวิตของเขา ที่ปิดบังเอาไว้ บอกว่าตัวเองไม่ใช่คนดี และหากได้ฟังแล้วตุลยเทพอาจจะกลายเป็นคนดีไปเลยก็ได้ ไม่จริงหรอก เธอไม่เชื่อ คนเดียวที่จะถามได้ในเวลานี้คือเกตุวดี เพราะทำงานในรีสอร์ตเมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว จันทรภาจึงเดินเล่นไปเรื่อยๆ เพื่อมองหาเกตุวดี คิดว่าต้องอยู่ที่ไหนสักจุดของรีสอร์ต เนื่องจากเกตุวดีไม่ชอบนั่งออฟฟิศ ชอบออกมาคุมคนงาน ให้ทำนั่นทำนี่เสมอ แต่แล้วเจอเกตุวดียืนดูคนงานตัดหน้าที่หน้ารีสอร์ตโน่นแน่ะ จันทรภาจึงรีบเดินเข้าไปหา“อ้าว เจ้าขา วันนี้เราเพิ่งได้เจอกัน”“สวัสดีค่ะพี่เกตุ”“ทำไมมาเดินเล่นไกลจัง”“เอ่อคือ ระหว่างรอพี่เชนทร์ทำกับข้าวค่ะ”“หืม เจ้าเชนทร์กลับมาแล้วเหรอ มาเร็วจัง มีการทำกับข้าวด้วย” เกตุวดี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 42
ขณะเดียวกัน จันทรภาก็เดินกลับมายังบ้านของคเชนทร์ และไม่ได้เข้าไปหาเขาในครัวแต่อย่างใด หากแต่ยืนอยู่ตรงระเบียงอีกครั้ง เพื่อมองวิวลำธารอย่างเหม่อลอย ครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกตุวดีเล่าให้ฟัง ทำไมชีวิตของเขาถึงได้ผ่านอะไรมาอย่างมากมายขนาดนี้ ไม่แปลกถ้าจะกลัวกับชีวิตปัจจุบันที่อยู่สูงขึ้นไป “กลัวเจ็บเหรอพี่เชนทร์” เธอเอ่ยพาลนึกถึงตัวเองนี่แหละ ถามว่าสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นเธอเจ็บหรือเปล่า ตอบได้เลยว่าตอนนั้นเจ็บมาก เจ็บที่ถูกหักหลัง แต่เมื่อมาคิดดีๆ นั่นมันคนชั่ว เธอไม่ควรให้ค่า ไม่ให้ใจ และหักใจได้อย่างรวดเร็วเพียงเพราะว่าได้เจอคนดีๆ อย่างคเชนทร์ที่ให้ลืม พร้อมกับทำให้เธอเห็นและสัมผัสได้กับความรู้สึกบางอย่าง ที่มันได้เกิดขึ้นชนิดที่บังคับไม่ได้ แม้แต่กับแฟนเก่าอย่างตุลยเทพก็ยังไม่เคยเกิดขึ้นด้วยซ้ำ เธอคิด ทว่าอยู่ๆ กลับได้กลิ่นหอมๆ ของขี้เมาลอยออกมาจากในครัว จากที่ก่อนหน้านี้บอกว่าไม่หิว แต่ตอนนี้อยากจะหิวแล้วล่ะ “โอ๊ยยยย หอมจัง หอมอะไรเบอร์นี้” เธอเพ้อพร้อมกับสูดดมกลิ่น “หิวข้าวอ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 43
“แล้วนี่ดูซิ แดงหมดเลย” เขาคว้ามือเธอและแขนเธอไปสำหรับ เรียกได้ว่าแขนขาวๆ เริ่มมีรอยผืนแดง และลำคอก็เต็มไปหมด เท่านั้นยังไม่พอ เธอยังเกาอีก“หยุดๆๆ หยุดเกา มานี่” พูดจบเขาก็พยุงให้เธอลุก แล้วหยิบกุญแจรถ พร้อมกับโทรศัพท์มือแล้วพาออกจากบ้านทันที“พี่เชนทร์”“เจ้า” เขาหันขวับกลับไปหาเธอ พร้อมกับเอามือลูบที่ลำคอ เรียกได้ว่ามันเป็นผื่นขึ้นมาทันที“รู้สึกคอบวมไหม กลืนน้ำลายได้หรือเปล่า”“เอ่อ นิดหน่อยค่ะ”“เรานี่มัน... นี่ไม่ได้เรียกว่าแพ้นิดหน่อยเลย น่าตีมากรู้ไหม” เขาว่า จากนั้นก็พาเธอออกจากบ้าน ตรงไปที่รถแล้วเปิดให้เธอขึ้นไปนั่งทันทีส่วนเขาก็รีบวิ่งไปประจำที่นั่งคนขับ สตาร์ทและขับออกไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งปกติขับรถในเส้นทางของรีสอร์ตเขาจะขับช้า แต่ตอนนี้รอไม่ไหวอีกแล้ว เกตุวดีที่ยังไม่ได้เข้าบ้าน เห็นอย่างนั้นก็ตกใจพลางขมวดคิ้ว เพราะท่าทางคเชนทร์รีบร้อนมาก และด้วยความเห็นห่วง เกตุวดีจึงได้โ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 44
“จริงเหรอคะ แพ้อะไร”“แพ้คนแบบว่า” เขากำลังจะพูด เธอก็ลุ้นสิทีนี้ ลุ้นทำไมก่อนล่ะเธอคิด“แบบว่า” เธอย้ำคำแบบอ้อนๆ คิดว่าเป็นตัวเองล่ะสิท่า เขาคิดและยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเอามือลูบหน้าเธอซะอย่างนั้น“อื้อ! อีพี่... ทำไมต้องแก้เขินแล้วเอามือลูบหน้าเค้า”“ใคร ใครเขิน หืม”“ก็พี่เชนทร์นั่นแหละเขิน เจ้ามองตาก็รู้ แพ้คนน่ารักใช่ไหม ยิ่งแพ้กุ้งยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่”“ไม่ได้น่ารัก มีแต่จะไล่ เหนื่อย ขี้เกียจดูแลแล้ว”“หึๆ ทนเอาหน่อยนะคะเดี๋ยวก็ชิน”“เรานี่นะ ขนาดไม่สบายก็ยังเหมือนคนปกติ ไม่ต้องแกล้งอดทนขนาดนั้นก็ได้ อ่อนแอก็บอกอ่อนแอ”เขายิ้มด้วยความเอ็นดู ทว่าพอเขาพูดจบ เธอก็หุบยิ้มและปรับสีหน้าหม่น “ไม่อยากอ่อนแอ เพราะพ่อกับแม่ก็ไม่ได้อยู่ใกล้ ไม่มีใครมาเห็นหรือว่าช่วย...”“ก็พี่ไง อ่อนแอให้พี่เห็นก็พอ” เขาตอบทันควัน พร้อมกับเสียงทุ้มนุ่มพาลทำให้เธอมองหน้า จากที่อยากจะกวน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 45
“ฝันไปเถอะครับ” คเชนทร์เค้นเสียงด้วยความลืมตัว จนพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ถึงกับหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ“หึๆ งั้นก็รีบทำคะแนน จะมัวกลัวอะไรนักหนา ระดับนี้แล้ว อย่าให้เสียชื่อพ่อที่ฝึกวิชาให้จนหมดเปลือก”“หึๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน มันก็แค่ช่วงเวลานี้”“เอาเถอะ ไม่กวนละ ดูแลกันให้ดีๆ ละกันนะ” พ่อเลี้ยงแสนลักษณ์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำลง เหมือนมีอะไรบางอย่างเก็บเอาไว้ในใจแต่ไม่ยอมเอ่ยออกมา คำว่า ดูแลกันให้ดีๆ ทำให้คเชนทร์ระแวงราวกับจะมีอะไรเกิดขึ้น“งั้นแค่นี้นะครับ ผมหาอะไรให้เธอกินก่อน ที่ทำไว้กินไม่ได้แล้ว”“รับบทพ่อบ้านใจกล้านะเรา”“แซวจริงๆ เลย แค่นี้ครับ”“อืม” สิ้นคำ ต่างฝ่ายก็ต่างวางสายจากกันพ่อเลี้ยงได้แต่ถอนใจนึกห่วงใจของทั้งคู่ อีกใจก็นึกเอ็นดู คเชนทร์ไม่เคยดูแลใครแบบนี้มาก่อนเลย จนมาเป็นจันทรภา แต่ทำไปก็กลัวไป มันจะมีอะไรให้กลัวนอกจากหัวใจตัวเอง“ผ่านมาหมดแล้ว ไม่มีอะไรให้แกต้องกลัวหรอกเชนทร์ เชื่อพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-30
บทล่าสุด
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 106
“ไม่คิดว่าจะมา” แสนลักษณ์เอ่ยเบาๆ“หัวใจของวี หัวใจไม่อยู่วีก็ไม่เป็นอันทำอะไร” “มาซะทีนะไอ้เชนทร์ พ่อมึงสำคัญมาก มึงก็ตัวสำคัญเลย” เสียงตุลยเทพดังขึ้นและด้วยความไว คเชนทร์ก็ดันทุกคนหลบ ขณะที่ตุลยเทพเดินมาหาช้าๆ ลูกน้องที่เหลือก็ตามมา“สาวๆ ไม่ต้องออกแล้ว หลบอยู่นี่” คเชนทร์บอกพร้อมกับสำรวจใบหน้าจันทรภา“เจ้าไหวค่ะ”“พี่มาแล้ว เจ้าไม่ต้องอีกแล้ว ส่วนพ่อน่ะพอแล้ว...” สิ้นคำคเชนทร์ก็มองหน้าแสนลักษณ์ด้วยดวงตาแดงก่ำ พลางสำรวจไปทั้งใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำเต็มไปหมด ของจันทรภานั้นมีเพียงน้อยนิด เขาจึงใช้มือประคองใบหน้าทั้งสองคนเอาไว้“ดูแลมานาน ผมไม่เคยให้ใครถึงตัวพ่อมาก่อนเลย ไม่เคยให้ใครแตะเนื้อต้องตัว แล้วดูซิ” ไปพลางก็เอามือแตะไปพลางอยู่ๆ ก็น้ำตาคลอ“เมียแกก็ครอบครัวเรา ทำไมจะแลกไม่ได้”“ผมไม่ให้แลก ไม่ให้ใครเจ็บอีก” คเชนทร์เอ่ยเสียงเหี้ยม พลางมองออกที่ตุลยเทพ“มันใช่ไหม ที่กล้าทำให้พ่อกับ
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 105
“โอเคค่ะ หัวใจจะวาย” เธอว่าก่อนจะมองไปที่ประตูเป็นระยะทว่าช่วงเวลาเดียวกันนั้น รถเก๋งสีดำหลายคัน แล่นเข้ามาจอดบริเวณใกล้ๆ กับโกดัง พร้อมกับปิดไฟมาแต่ไกลๆ เพื่อไม่ให้เห็นและได้ยินเสียงรถ เมื่อจอดสนิทก็ต้องเดินไปอีกร้อยเมตร ดีหน่อยที่มีหญ้าขึ้นรก ทำให้อำพรางได้“นี่มันด้านข้างของโกดัง คุณวีอยู่ใกล้ผม พี่เกตุคุมหนุ่มๆ อ้อมด้านหน้า ผมจะอ้อมไปด้านหลัง” “โอเค” เกตุวดีรับคำ“เก็บเสียงด้วยนะครับ ทุกคนระวังให้พี่เกตุด้วยเผื่อป้าเค้าสายตาไม่ดี”“ไอ้เชนทร์ จะมากวนประสาทอะไรตอนนี้”“อย่าเพิ่งบ่นไปได้แล้ว” คเชนทร์แซวและก็แยกย้าย แน่นอนว่าเขาให้ทุกคนใช้อุปกรณ์สำหรับเก็บเสียง และทำให้เงียบที่สุด จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ย่องมาทางด้านหลัง ตามด้วยมนัสวี“ไอ้พวกหางแถว เป็นขยะสังคม เด็ดไปให้หมดแผ่นดินน่าจะสูงขึ้นนะ” คเชนทร์เอ่ยเสียงเหี้ยมแต่เบา“ได้ครับนาย” ลูกน้องคนหนึ่งรับคำ ภายในโกดังมืดแทบจะไม่มีไฟ อาศัยแสงจากดวงจันทร์เท่านั้นนำทาง
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 104
“เฮียเป็นพี่จะกลัวอะไรกับพ่อเลี้ยงล่ะครับ” คเชนทร์แซว“มันด่าเก่ง ไอ้นี่ปากร้ายจะตายขี้เกียจเถียงกับมัน” ที่แท้ก็กลัวปากพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์นี่ ก็แหงละเวลาอยู่ด้วยกันฟาดฟันกันตลอด“ว่าแต่ ไม่ให้อั้วะช่วยใช่ไหมเชนทร์”“ไม่ต้องครับ ผมจัดการเองได้เรื่องนี้จิ๊บๆ เด็กๆ ทางนี้มีเยอะ”“เฮ้อ! ไม่ช่วยก็ไม่ช่วย ขอให้ปลอดภัยก็แล้วกันทั้งแฟนลื้อแล้วก็ไอ้แสน เป็นอะไรขึ้นมาไม่รู้จะทะเลาะกับใครแล้วเนี่ย”“หึๆ ครับเฮียต้น”“อั้วะจะส่งเด็กไปเก็บกวาดให้ไม่ต้องห่วง”“ขอบคุณครับเฮีย แค่นี้ก่อนนะครับผมจะส่งข่าว”“อืม อั้วะจะรอ ดูแลตัวเองก็แล้วกันอย่าเป็นอะไร ไอ้แสนเองมันก็รักลื้อที่สุด” ยิ่งได้ยินอย่างนี้ ก็ยิ่งทำให้คเชนทร์หวาดหวั่นเหลือเกิน ต่างคนต่างไม่อยากให้ใครเจ็บ แต่แสนลักษณ์ก็เสียสละตัวเอง เพื่อเข้าไปอยู่ใกล้จันทรภาเกินไป“ครับเฮีย” สิ้นคำคเชนทร์ก็วางสายก่อน พลางสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วรีบเข้าไปเปลี่ยนเสื
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 103
ช่วงเวลาเดียวกันนั้น หลังจากที่คเชนทร์วางสายจากนายตุลยเทพแล้วนั้น เขาก็ยืนนิ่งมองหน้าทุกคนที่รอฟังอย่างใจจดใจจ่อ“ใครก็ได้ไปเรียกคุณวีมาที” คเชนทร์สั่งเสียงเรียบ ลูกน้องคนหนึ่งจึงพยักหน้าและกำลังจะไปขึ้นเรียกบนชั้นสองแต่มนัสวีก็ลงมาพอดี“คุณวีครับ คุณเชนทร์เชิญที่ห้องนั่งเล่น”“อาแสนกลับมาแล้วเหรอคะ”“ยังครับ เชิญครับ” ลูกน้องผายมือเชิญ จากนั้นมนัสวีจึงได้เดินตาม เห็นคเชนทร์ยืนนิ่ง ทว่าหางตาของเขาเห็นแล้วว่าเธอมาจากทางขวามือ เขาจึงหันไปมองด้วยสีหน้าหม่น ก่อนจะเดินไปหาเธอช้าๆ พร้อมกับประคองให้เธอเดินมาใกล้ๆ“คุณเชนทร์ มีอะไรคะ” มนัสวีถามเสียงเครียด“พ่อเลี้ยงอยู่กับเจ้าขา” สิ้นคำของคเชนทร์เท่านั้นแหละ มนัสวีก็อึ้งไปและมองหน้าทุกคน เธอต้องตกใจมากน้อยแค่ไหนล่ะ ในเมื่อรู้ว่าสามีเก่ง แต่ก็กลัวอันตรายที่จะเกิดขึ้น“อา... อาแสนถูก...” เธออึกอักพูดไม่ออก“ครับ พ่อเลี้ยงตั้งใจให้เป็นแบบนั้น ถ้าพ่อไม่ตั้งใจใครเลยจะเอาตัวพ่อไปได้ เพราะอยากรู้
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 102
“ไง ไอ้ขี้ข้า มีคนอยากคุยด้วยแน่ะ คิดว่าคงจะอยากได้ยินใช่ไหม” สิ้นคำตุลยเทพก็ให้น้ำอิงเอาโทรศัพท์ไปให้แสนลักษณ์คุย ด้วยการแนบหูกับหัวไหล่เพื่อหนีบโทรศัพท์ จากนั้นเธอก็ถอยออกมาให้ห่าง เพราะกลัวโดนเท้ายาวๆ ของแสนลักษณ์เช่นกัน“เชนทร์” แสนลักษณ์เรียกด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มขึ้น ต่างกับตอนคุยกับ ตลุยเทพโดยสิ้นเชิง เท่านั้นแหละคเชนทร์ตกใจยิ่งกว่าจันทรภาถูกพาตัวไปเสียอีก“พ่อ! พ่อ! อยู่นั่นได้ไง มันเอาตัวพ่อไปได้ยังไง” คำพูดของคเชนทร์ทำให้ทุกคนที่ฟังอยู่ตกใจเช่นกัน“อย่าทำเป็นกระต่ายตูมน่า”“ได้ไง ไอ้สี่คนนั้นปล่อยให้พ่อพาตัวไปได้ยังไง ไอ้ไก่อ่อนนั่นทำอะไรพ่อ”“ฉัน... จะไปสู้ใครได้ เอาปืนมาจี้ก็กลัวตายแล้ว ก็เลยต้องยอมเนี่ย” น้ำเสียงของแสนลักษณ์นุ่มหู แต่กวนประสาทจริงๆ เชียว“พ่ออย่ามาพูดแบบนี้นะ ตรงที่พ่ออยู่คือที่ไหนผมจะรีบไป”“ฟังนะ ฉันปลอดภัย เจ้าขาปลอดภัย ถ้าไม่อยากให้เราสองคนตายก็เตรียมเงินมาแลกก็แล้วกัน บอกเมียพ่อด้วยให้เตรียมพร้อม”
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 101
“ก็... มันปากพล่อยแล้วฉันว่าลุง ไอ้แก่ ก็เลยเอ่อ สั่งสอนนิดหน่อยให้รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่” แสนลักษณ์ตอบเสียงเรียบ และยิ้มมุมปากนิดๆ ลูกน้องคนหนึ่งจึงวิ่งเข้าไปดู และสัมผัสไปตามเนื้อตัวเพื่อดูว่าสลบหรือไม่“ลูกพี่... ไม่หายใจครับนาย ลูกพี่ตายแล้ว” ลูกน้องเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจ“แกเป็นใครเนี่ย” ตุลยเทพถามด้วยความตกใจกลัว พลางมองไปที่ลูกน้อง“เป็นพ่อมึงไง” แสนลักษณ์ตอบเสียงเข้ม เท่านั้นตุลยเทพก็บันดาลโทสะด้วยการต่อยแสนลักษณ์ไปสองทีผัวะ! ผัวะ! แสนลักษณ์หน้าสะบัดก่อนจะหันกลับมาพร้อมกับแววตานิ่ง“อาแสน” จันทรภาเรียก เมื่อเห็นเลือดไหลออกจากปากแสนลักษณ์ ทว่าเขากลับส่ายหน้าให้เธอ แต่ในวินาทีเดียวกันตุลยเทพก็กระชากคอเสื้อแสนลักษณ์แรงๆ“ฉันถามว่าแกเป็นใคร” ตุลยเทพถามอย่างเดือดดาล“เป็นพ่อ... พ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ รู้จักหรือยังไอ้หนู” แสนลักษณ์กล่าวและยิ้ม“มันคือพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ นาย เขาเป็น... เจ้าพ่อ” ลูกน้องคนหนึ่งแทรกขึ้น เมื่อจำได้แล้วและต้องตกใ
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 100
“ฉันไม่จำเป็นต้องรู้ว่าแกเป็นใคร เพราะถ้าไอ้เชนทร์มันรู้ว่าแกอยู่ที่นี่มันจะวิ่งแจ้นมาทันที” “หึๆ รู้จักกันสักนิดน่า ว่าแต่นายตุลาเป็นยังไง ฟื้นหรือยัง หืม” แสนลักษณ์ถามเสียงเรียบและยิ้มนิด ให้ตายสิ รู้เรื่องพ่ออีก“แสดงว่าพวกแกรวมหัวกับนังนั่น” สิ้นคำตุลยเทพก็หันไปมองจันทรภาก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆ เธอ“ใครหนุนหลังเธอ รวมหัวกันกี่คนว่ามา ใครที่มันกล้าเปิดทางให้ขึ้นคอนโดขนาดนั้นถ้าไม่ใช่ระดับบิ๊ก ต้องมีตัวใหญ่ มันเป็นใคร” ตุลยเทพถามพลางเอื้อมมือจิกผมจันทรภา แสนลักษณ์เห็นก็ได้แต่กัดฟัน สบตาจันทรภาซึ่งเธอก็สบตากลับและไม่ตอบ“แกมันอ่อนหัดจริงๆ ด้วยไอ้พี่ตุลย์ ไม่รู้จักคนที่ตัวเองลักพาตัวมา นับประสาอะไรจะรู้จักตัวพ่อของที่นี่”“ฉันถามว่าใคร”“ก็ลองไปจับกลุ่มนั่งคิดกันอีกสักรอบ เผื่อจะคิดออกว่าฉันชื่ออะไร ทำไมเจ้าเชนทร์ถึงได้วางหัวใจเอาไว้ที่นี่ วางชีวิตเอาไว้ตรงนี้” แสนลักษณ์บอกเสียงเรียบ“ก็ดีเหมือนกัน ให้เวลาพักผ่อนมองหน้ากันไปก่อนนะ แกตัวใ
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 99
ใช้เวลาประมาณสิบนาที แสนลักษณ์ก็เดินกลับออกมา สายตาก็เหลือบมองไปที่ต้นทางนิดหน่อย ก่อนจะเดินมาที่รถทว่ากลับยืนหันหลังให้รถ พร้อมกับล้วงเอาบุหรี่ออกมาจุดสูบเสียก่อน ราวกับว่ากำลังเครียดหรือรออะไรบางอย่าง ลูกน้องทั้งหมดก็อารักขาเจ้านายเป็นอย่างดี ไม่ถามสักนิดว่าพ่อเป็นอะไรหากพ่อไม่เป็นคนเอ่ยออกมาเองแสนลักษณ์ก็พ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างสบายใจ พลางหลับตา ทว่าจังหวะเดียวกันนั้นเขาเอี้ยวตัวหันกลับไปจะขึ้นรถ ก็ต้องชะงักและหนุ่มๆ ก็มีอาการเช่นเดียวกัน ตกใจเล็กน้อยแต่ก็ต้องนิ่งเข้าไว้ จะไม่ให้ชะงักได้อย่างไรในเมื่อเอาปืนเล็งมาขนาดนี้แถมยังมากันหลายคนอีก แต่แสนลักษณ์ยืนนิ่ง มือข้างหนึ่งแนบบุหรี่เข้าปาก อีกข้างยกขึ้นเพื่อให้รู้ว่าไม่สู้ ขณะที่สายตาไม่ได้มองชายหนุ่มที่เอาปืนจ่อเลย“สูบบุหรี่แปบ” แสนลักษณ์เอ่ยอย่างยียวน“ให้ไว อย่าลีลา” ชายแปลกหน้าสวมโม่งกล่าว“เอ่อ รีบสูบรีบเสร็จมันจะฟินอะไรวะ” แสนลักษณ์ตอบกลับ เท่านั้นแหละชายหนุ่มที่คิดว่าน่าจะเป็นลูกพี่ ก็เดินเข้ามาใกล้ๆ เล็งปลายกระบอกปืนแทบจะจ่อหน้าผาก ลูกๆ ของแสนลักษณ์ทำได้แค่กัดฟั
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 98
“ผมไม่ให้ แต่ผมจะทำให้จำชื่อผมและพ่อเลี้ยงเอาไว้ให้แม่น”“มันนัดอีกเมื่อไหร่” เกตุวดีถามด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้นเมื่อปรับอารมณ์ได้แล้ว“ก็คงจะพรุ่งนี้ครับ รอรับสาย”“พี่จะไม่ยอมอยู่เฉย แกต้องให้พี่ไปด้วย พี่เป็นสาเหตุให้เจ้าขาถูกพาตัวไป พี่ไม่ดูแล”“ไม่หรอกครับ พี่ไม่ใช่คนรับใช้ซะหน่อย จะให้ตามติดกันตลอดเวลาก็ไม่ใช่ เลิกรู้สึกผิดนะครับ ทำใจให้สบายรอฟังสัญญาณจากผม”“โอเค” แม้ปากจะพูดว่าโอเค แต่ภายในใจยังรู้สึกผิดที่ทำให้จันทรภาถูกพาตัวไป เพราะไม่เฝ้าระวัง ทว่าอย่างที่คเชนทร์บอก จะตามติดตลอดเวลาราวกับนักโทษก็ไม่ใช่“เซ็นงานกองนี้ให้เสร็จนะ ผมมาบอกเท่านี้ แล้วเดี๋ยวออกไปเจอกันที่บ้านพ่อ อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จผมจะไปรอที่นั่น หารือกันอีกทีรอพ่อมา”“จ้ะ” เกตวดีรับคำน้ำเสียงหวั่นๆ ความรู้สึกแย่มันยังคงมีอยู่ คำพูดของคเชนทร์ไม่สามารถปลอบใจได้ ถ้าออกไปดูจันทรภาสักนิดก็คงจะไม่เป็นแบบนี้“ไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้น อย่าให้ฉันเจอนะ ท
