LOGINShare
บทที่ 37
Last Updated:
2024-11-22 16:20:15
Related chapters
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 38
“ซื้ออาหารมาไว้ทำมื้อเย็นน่ะ”“มาเจ้าขาช่วย” ขันอาสาดีเหลือเกินนะเธอเนี่ย เขาคิด แต่ก็ยอมให้เธอถือเข้าบ้านโดยดี“แล้วทำไมพี่เชนทร์มาช้าล่ะคะ” เธอถามอย่างกับเป็นแฟนเขา เขาคิด“อยู่เช็นงานหลายอย่างน่ะก็เลยมาช้า คิดถึงล่ะสิ” เขาลองแกล้งแหย่“อุ้ย! ใครคิดถึง บ้าเหรอคะ” เธอปฏิเสธทันควันพร้อมกับตาเลิ่กลั่ก นั่นสินะ ทำไมเธอต้องรอและต้องดีใจด้วยนะเนี่ย บ้าจริง คิดแล้วก็รีบเดินเข้าครัวเพื่อเอาอาหารที่เขาซื้อไปเก็บ จังหวะเดียวกันนั้นคเชนทร์ก็มองไปรอบๆ บ้าน ดูว่าเธอจะทำตามที่เขาบอกเอาไว้ก่อนไปทำงานหรือเปล่าใช่เขาเห็นอะไรผิดปกติ นั่นคือถังไม้ม๊อฟยังไม่เก็บ เห็นแล้วเขาก็ต้องถอนใจ แต่เอาน่าไม่เป็นไรหรอก แรกๆ ก็จะลืมแบบนี้แหละ ดีแล้วที่เธอยังยอมทำ“ก็ยังดีกว่าอยู่เฉยแหละน่า” เขาเอ่ยลอยๆ ก่อนจะถอดเสื้อสูทออกแล้ววางพาดเอาไว้บนโซฟา ขณะที่เธออกมาพอดี“เห็นอะไรเปลี่ยนแปลงไหมคะ” ออกมาปุ๊บ
Last Updated : 2024-11-23แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 39
“จัดอาหารอย่างอื่นเข้าตู้เย็นให้พี่ก็ได้” เขาหันมาบอกพร้อมกับเหลือบมองเธอนิดหน่อยเท่านั้น ซึ่งเธอก็รีบทำทันที เพราะคนมันอยากช่วยนี่นะ ก็ต้องให้ช่วย คุณหนูเจ้าขาเอ๋ยอยากเรียนรู้ไปเสียหมด เขาคิดอย่างเอ็นดู และเผลอยิ้มกับตัวเองอยู่หลายครั้งทว่าอยู่ๆ ต้องรีบหุบยิ้ม เพราะความรู้สึกกลัวมันกลับมาย้ำเตือนตัวเองอีกแล้ว ถึงความไม่เหมาะสมที่จะคิดเกินเลย เธอมีเจ้าของแล้วและเขาไม่คู่ควรที่จะคิดเสียด้วยซ้ำ คิดแล้วก็หงุดหงิดตัวเอง จนเผลอแสดงอารมณ์ออกมาในยามที่ล้างผักจันทรภาสังเกตเห็นแล้วรู้สึกแปลกๆ เธอรับรู้ได้ว่าเขามีบุคลิกที่แปลกไป คล้ายอารมณ์ไม่ดี เธอควรจะพูดหรือจะถามหรือเปล่านะ หรือเขาหงุดหงิดที่เธอทำอะไรไม่เป็น ทำให้เขาต้องลำบากหรือเปล่า“เจ้าเก็บของใส่ตู้เย็น แล้วก็ตู้เก็บของเสร็จแล้วค่ะ” เธอบอกด้วยน้ำเสียงประหม่าขึ้น“ออกไปรอข้างนอกเถอะไป” เขาเอ่ยเสียงเรียบขึ้น และไม่ได้หันมามองเธอ ฟังเท่านี้ก็รู้สึกแปลกๆ ทำให้ไม่อยากจะถามอะไรต่อ จึงก้มหน้าแล้วเอี้ยวตัวหันกลับกำลังจะออกไปจากครั
Last Updated : 2024-11-24แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 40
“เอ่อ เบิกพ่อเลี้ยงก่อนน่ะ” เขาตอบและยิ้มขัดเขิน“หึๆ แหม เบื่อคนถ่อมตัว” เธอรู้แหละที่ผ่านมาเขาพูดไม่จริง คนบ้านอะไรขับรถเบนซ์ แต่บอกเป็นพนักงาน ไหนจะบอกเงินเดือนหมด เขาก็บ่นไปงั้นแหละน่า เธอคิดยิ้ม“ลูกรักพ่อ ขอตอนไหนก็ได้เมื่อนั้นแหละ”“จริงเหรอคะ ขี้โม้จัง” เธอแซวและยิ้ม ก่อนจะมองเขาเตรียมอาหาร“ให้เจ้าขา ช่วยอะไรไหมคะ ไม่ชอบยืนมองเลย”“หึๆ ยืนมองอย่างเดียวก็พอแล้ว พี่ทำแปบเดียวก็เสร็จ”“แต่ว่า” “นะครับ เครื่องมันค่อนข้างจะยุ่งยากน่ะ ไว้จะสอนวันหน้า” เขาเอ่ยน้ำเสียงนุ่มอ่อนโยน จนเธอไม่อยากจะทู่ซี้ และยืนดูเขาทำอาหารอย่างช่ำชอง เตรียมเครื่องเคียงเครื่องปรุงเอง ผักปลาหมึกกุ้งเอง เธอเห็นแล้วยังต้องย้อมแพ้“ทำไมพี่เชนทร์ทำอาหารเป็นคะ” เธออดถามไม่ได้“ฝึกทำกับเชฟที่โรงแรมน่ะ” พูดจบเขาก็เหลือบมองเธอเล็กน้อย&ldq
Last Updated : 2024-11-25แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 41
ขณะเดียวกัน จันทรภาก็ออกมาเดินเล่นหน้าบ้าน เธอไม่แคร์แล้วว่าใครจะมองอย่างไร มีอิสระเพราะไม่มีใครรู้จักเธอเท่าไหร่ คเชนทร์ไม่ได้แนะนำอะไร ทว่าเวลานี้สิ่งที่คเชนทร์พูดนั้น มันทำให้เธออยากรู้เรื่องชีวิตของเขา ที่ปิดบังเอาไว้ บอกว่าตัวเองไม่ใช่คนดี และหากได้ฟังแล้วตุลยเทพอาจจะกลายเป็นคนดีไปเลยก็ได้ ไม่จริงหรอก เธอไม่เชื่อ คนเดียวที่จะถามได้ในเวลานี้คือเกตุวดี เพราะทำงานในรีสอร์ตเมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว จันทรภาจึงเดินเล่นไปเรื่อยๆ เพื่อมองหาเกตุวดี คิดว่าต้องอยู่ที่ไหนสักจุดของรีสอร์ต เนื่องจากเกตุวดีไม่ชอบนั่งออฟฟิศ ชอบออกมาคุมคนงาน ให้ทำนั่นทำนี่เสมอ แต่แล้วเจอเกตุวดียืนดูคนงานตัดหน้าที่หน้ารีสอร์ตโน่นแน่ะ จันทรภาจึงรีบเดินเข้าไปหา“อ้าว เจ้าขา วันนี้เราเพิ่งได้เจอกัน”“สวัสดีค่ะพี่เกตุ”“ทำไมมาเดินเล่นไกลจัง”“เอ่อคือ ระหว่างรอพี่เชนทร์ทำกับข้าวค่ะ”“หืม เจ้าเชนทร์กลับมาแล้วเหรอ มาเร็วจัง มีการทำกับข้าวด้วย” เกตุวดี
Last Updated : 2024-11-26แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 42
ขณะเดียวกัน จันทรภาก็เดินกลับมายังบ้านของคเชนทร์ และไม่ได้เข้าไปหาเขาในครัวแต่อย่างใด หากแต่ยืนอยู่ตรงระเบียงอีกครั้ง เพื่อมองวิวลำธารอย่างเหม่อลอย ครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกตุวดีเล่าให้ฟัง ทำไมชีวิตของเขาถึงได้ผ่านอะไรมาอย่างมากมายขนาดนี้ ไม่แปลกถ้าจะกลัวกับชีวิตปัจจุบันที่อยู่สูงขึ้นไป “กลัวเจ็บเหรอพี่เชนทร์” เธอเอ่ยพาลนึกถึงตัวเองนี่แหละ ถามว่าสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นเธอเจ็บหรือเปล่า ตอบได้เลยว่าตอนนั้นเจ็บมาก เจ็บที่ถูกหักหลัง แต่เมื่อมาคิดดีๆ นั่นมันคนชั่ว เธอไม่ควรให้ค่า ไม่ให้ใจ และหักใจได้อย่างรวดเร็วเพียงเพราะว่าได้เจอคนดีๆ อย่างคเชนทร์ที่ให้ลืม พร้อมกับทำให้เธอเห็นและสัมผัสได้กับความรู้สึกบางอย่าง ที่มันได้เกิดขึ้นชนิดที่บังคับไม่ได้ แม้แต่กับแฟนเก่าอย่างตุลยเทพก็ยังไม่เคยเกิดขึ้นด้วยซ้ำ เธอคิด ทว่าอยู่ๆ กลับได้กลิ่นหอมๆ ของขี้เมาลอยออกมาจากในครัว จากที่ก่อนหน้านี้บอกว่าไม่หิว แต่ตอนนี้อยากจะหิวแล้วล่ะ “โอ๊ยยยย หอมจัง หอมอะไรเบอร์นี้” เธอเพ้อพร้อมกับสูดดมกลิ่น “หิวข้าวอ่
Last Updated : 2024-11-27แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 43
“แล้วนี่ดูซิ แดงหมดเลย” เขาคว้ามือเธอและแขนเธอไปสำหรับ เรียกได้ว่าแขนขาวๆ เริ่มมีรอยผืนแดง และลำคอก็เต็มไปหมด เท่านั้นยังไม่พอ เธอยังเกาอีก“หยุดๆๆ หยุดเกา มานี่” พูดจบเขาก็พยุงให้เธอลุก แล้วหยิบกุญแจรถ พร้อมกับโทรศัพท์มือแล้วพาออกจากบ้านทันที“พี่เชนทร์”“เจ้า” เขาหันขวับกลับไปหาเธอ พร้อมกับเอามือลูบที่ลำคอ เรียกได้ว่ามันเป็นผื่นขึ้นมาทันที“รู้สึกคอบวมไหม กลืนน้ำลายได้หรือเปล่า”“เอ่อ นิดหน่อยค่ะ”“เรานี่มัน... นี่ไม่ได้เรียกว่าแพ้นิดหน่อยเลย น่าตีมากรู้ไหม” เขาว่า จากนั้นก็พาเธอออกจากบ้าน ตรงไปที่รถแล้วเปิดให้เธอขึ้นไปนั่งทันทีส่วนเขาก็รีบวิ่งไปประจำที่นั่งคนขับ สตาร์ทและขับออกไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งปกติขับรถในเส้นทางของรีสอร์ตเขาจะขับช้า แต่ตอนนี้รอไม่ไหวอีกแล้ว เกตุวดีที่ยังไม่ได้เข้าบ้าน เห็นอย่างนั้นก็ตกใจพลางขมวดคิ้ว เพราะท่าทางคเชนทร์รีบร้อนมาก และด้วยความเห็นห่วง เกตุวดีจึงได้โ
Last Updated : 2024-11-28แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 44
“จริงเหรอคะ แพ้อะไร”“แพ้คนแบบว่า” เขากำลังจะพูด เธอก็ลุ้นสิทีนี้ ลุ้นทำไมก่อนล่ะเธอคิด“แบบว่า” เธอย้ำคำแบบอ้อนๆ คิดว่าเป็นตัวเองล่ะสิท่า เขาคิดและยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเอามือลูบหน้าเธอซะอย่างนั้น“อื้อ! อีพี่... ทำไมต้องแก้เขินแล้วเอามือลูบหน้าเค้า”“ใคร ใครเขิน หืม”“ก็พี่เชนทร์นั่นแหละเขิน เจ้ามองตาก็รู้ แพ้คนน่ารักใช่ไหม ยิ่งแพ้กุ้งยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่”“ไม่ได้น่ารัก มีแต่จะไล่ เหนื่อย ขี้เกียจดูแลแล้ว”“หึๆ ทนเอาหน่อยนะคะเดี๋ยวก็ชิน”“เรานี่นะ ขนาดไม่สบายก็ยังเหมือนคนปกติ ไม่ต้องแกล้งอดทนขนาดนั้นก็ได้ อ่อนแอก็บอกอ่อนแอ”เขายิ้มด้วยความเอ็นดู ทว่าพอเขาพูดจบ เธอก็หุบยิ้มและปรับสีหน้าหม่น “ไม่อยากอ่อนแอ เพราะพ่อกับแม่ก็ไม่ได้อยู่ใกล้ ไม่มีใครมาเห็นหรือว่าช่วย...”“ก็พี่ไง อ่อนแอให้พี่เห็นก็พอ” เขาตอบทันควัน พร้อมกับเสียงทุ้มนุ่มพาลทำให้เธอมองหน้า จากที่อยากจะกวน
Last Updated : 2024-11-29แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 45
“ฝันไปเถอะครับ” คเชนทร์เค้นเสียงด้วยความลืมตัว จนพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ถึงกับหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ“หึๆ งั้นก็รีบทำคะแนน จะมัวกลัวอะไรนักหนา ระดับนี้แล้ว อย่าให้เสียชื่อพ่อที่ฝึกวิชาให้จนหมดเปลือก”“หึๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน มันก็แค่ช่วงเวลานี้”“เอาเถอะ ไม่กวนละ ดูแลกันให้ดีๆ ละกันนะ” พ่อเลี้ยงแสนลักษณ์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำลง เหมือนมีอะไรบางอย่างเก็บเอาไว้ในใจแต่ไม่ยอมเอ่ยออกมา คำว่า ดูแลกันให้ดีๆ ทำให้คเชนทร์ระแวงราวกับจะมีอะไรเกิดขึ้น“งั้นแค่นี้นะครับ ผมหาอะไรให้เธอกินก่อน ที่ทำไว้กินไม่ได้แล้ว”“รับบทพ่อบ้านใจกล้านะเรา”“แซวจริงๆ เลย แค่นี้ครับ”“อืม” สิ้นคำ ต่างฝ่ายก็ต่างวางสายจากกันพ่อเลี้ยงได้แต่ถอนใจนึกห่วงใจของทั้งคู่ อีกใจก็นึกเอ็นดู คเชนทร์ไม่เคยดูแลใครแบบนี้มาก่อนเลย จนมาเป็นจันทรภา แต่ทำไปก็กลัวไป มันจะมีอะไรให้กลัวนอกจากหัวใจตัวเอง“ผ่านมาหมดแล้ว ไม่มีอะไรให้แกต้องกลัวหรอกเชนทร์ เชื่อพ
Last Updated : 2024-11-30
Latest chapter
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 115
“หายแล้วค่ะ หายเหมือนพ่อเชนทร์เลย ไปกินข้าวต่อนะคะจะได้ไปโรงเรียน”“ครับ/ค่ะ” สองแฝดรับคำแบบประสานเสียง ก่อนจะวิ่งกลับเข้าไปในห้องอาหาร สองพ่อก็มองตามและยิ้ม ก่อนจะหันมามองหน้ากันแล้วปรับสีหน้าให้เรียบ“พี่รักเอาคำว่าพ่องมาจากไหน” แสนลักษณ์หันมาดุคเชนทร์ซะงั้น“หืม ก็พูดเอง เด็กพูดไม่ชัด”“พูดไม่ชัด แต่ชัดมาก แกสอนหลานไม่ดีใช่ไหม”“ป่าว ใครจะสอนหลานพูดหยาบ”“แต่สอนให้หลานกวนตีน”“ป่าว สอนเมื่อไหร่ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วยเลย”“โตขึ้นมาได้นิสัยแกนี่ฉันจะเบิ้ดกะโหลกให้”“ไม่เกี่ยวกะเค้าเลย”“เอ้าๆๆ มาแล้ว เป็นงานเป็นการ สองพ่อลูกเถียงอะไรกันเนี่ย” เกตุวดีแทรกขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาหา และนั่งลงข้างๆ คเชนทร์เรียกว่าข้างๆ จนชิดๆ และเบียดโดนขา“โอ๊ย! ป้า! นั่นสะโพกหรือกะละมังเนี่ย กระแทกขาแรงมาก”“ว๊าย! อีเชนทร์”“เ
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 114
“ขู่อะไรแบบนี้ แม่เจ้าไม่น่ากลัว แต่พ่อเจ้าน่ะดุ”“ดุไม่สู้พ่อแสนของพี่หรอก”“นี่จะเอาพ่อมาสู้กันเหรอคะ”“หึๆ สักตั้งหนึ่งน่า”“ระหว่างตามหานายตุลย์กับสมุนมาเข้าคุก เจ้าก็เคลียร์กับพ่อตาพี่ละกัน”“ไม่ง่ายเลยค่ะ กลัวพ่อจ้ะ...”“พูดเองว่าไม่ให้พี่กลัว ตัวเองกลัวซะงั้น”“กลัวพ่อไม่ชอบพี่เชนทร์”“ยังไม่เคยเผชิญหน้ากันจะรู้เหรอ อย่าเพิ่งกลัว พี่จะไม่กลัว นอนซะคนเก่งของพี่” สิ้นคำเขาก็กอดเธอเอาไว้และจูบเบาๆ ที่เรือนผม จากนั้นก็ไม่ได้เอ่ยอะไรกันอีก นอกเสียจากฟังเสียงหัวใจที่เต้นแรง ต่างคนต่างบอกไม่ให้กลัว ทว่าเริ่มกลัวแล้วสิน่าพอรุ่งเช้าคเชนทร์ลุกจากที่นอนตั้งแต่เช้าตรู่ ใส่แต่เพียงกางเกงดังเดิม มือหนึ่งคีบบุหรี่พ่นออกมา ส่วนมืออีกข้างถือโทรศัพท์มีการพูดคุยแบบเครียดๆ และพยายามไม่ให้เสียงดัง เพราะเปิดหน้าต่างระเบียงตรงห้องนอน“เรื่องเมื่อคืนเรียบร้อยทุกอย่างครับคุณเชนทร์&rdqu
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 113
“ซี๊ดดดด อ่า เจ้าจ๋า พี่จะแตกแล้ว”“เจ้าก็... โอ้ว พี่เชนทร์ แรงๆ อื้อ!” เธอร้องครางออกคล้ายกับใกล้จะถึงจุดหมาย จนเขาเร่งเร้าจังหวะกระแทกสะโพกอย่างหนักหน่วง และจูบแนบแน่นที่ปากอิ่ม“อื้อ” เขาครางในลำคอเมื่อถึงจุดที่เสียวซ่านที่สุด“โอ้ว เมียจ๋า ผัวจะไม่ไหวแล้ว”“เมียก็ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อ๊ะ อืม” สิ้นคำของเธอเท่านั้นแหละ ร่างกายก็กระตุกเกร็งและยกสะโพกขึ้นพร้อมกับกอดเขาเอาไว้ ปลดปล่อยความปรารถให้พรั่งพรูออกมา เขาจึงไม่รั้งรอรีบเร่งระรัวอีกเพียงไม่กี่ครั้งก็คว้าเส้นชัยตามไปติดๆ“อื้อ อ่า อ่า เมียจ๋า เมียพี่... เสียวที่สุดเลย” เขาบอกด้วยน้ำเสียงที่หอบกระเส่า ขณะที่แท่งกายกดจมเข้าไป และพ่นน้ำรักใส่ในร่างกายของเธอจนเอ่อล้นเป็นหนึ่งเดียวกัน ทว่ามันยังดีดดิ้นอยู่ภายในราวกับพ่นพิษไม่หมด อารมณ์สุขสมล่องลอยอยู่บนสวรรค์ชั้นเจ็ด แต่เมื่อร่างกายยังไม่เข้าที เขาก็ประทับจูบแนบแน่นดูดดื่มพร้อมกับร่างกายที่ค่อยๆ กลับสู่สภาวะปกติ แล้วจึงได้ถอนจูบออก“ดอกฟ้าของไอ้เชนทร์”
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 112
“มันทำให้หัวใจชุ่มฉ่ำต่างหากล่ะ”“จะเอาอะไรคะ” เธอถามอย่างขัดเขิน เขาจึงยื่นหน้าเข้าไปกระซิบ“เป่ามนต์ให้พี่หนึ่งทีแล้วจะนอน” คำพูดดูเหมือนไม่มีอะไร หากเธอไม่คิดมาก ทว่าเธอโน้มหน้าลงไปเป่าที่ต้นแขนให้“โอมเพี้ยง!” ปากก็เป่าไป สายตาก็ตวัดขึ้นมองเขาและยิ้ม แต่วินาที่เขาจะคลั่งก็ตรงที่แม่คุณค่อยๆ ย่อตัวลงช้าๆ กดจูบที่แผงอกเล็กน้อยกระทั่งเข่าชิดติดพื้น เขาก็ได้ยิ้มและหลับตา เมื่อมือนุ่มดึงกางเกงเขาลงช้าๆ จมูกโด่งก็ไต่ลงมาตามหน้าท้องจนถึงขอบบ็อกเซอร์ และชั่วอึดใจมันถูกมือน้อยดึงลงไปพร้อมกับกางเกงเสียเลย แต่เธอไม่ได้สนใจสิ่งที่มันดีดผึ่งผงาดออกมาล่อสายตาหรอก เธอก้มลงไปเป่าตรงบาดแผลที่ปิดด้วยผ้าก็อตเอาไว้“โอมเพี้ยง!” เธอเอ่ยอีกครั้งก่อนจะยิ้มมุมปาก“เป่าแผลให้เค้าเฉยๆ แล้วจะถอดกางเกงเขาทำไม” เขาถามเสียงนุ่ม ว่ากลับก้มหน้าลงมองเธอราวกับจะกลืนกิน เธอก็สบตาคมกริบก่อนจะเอามือลูบไล้น่องของเขา ขึ้นมาจนถึงกลางลำตัว ใบหน้าเสมอแท่งไอศรี
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 111
“เรียกคุณอาขาแล้วจะแตก เซ็กซี่จัง” สิ้นคำเขาก็จูบปิดปากนิ่มเอาไว้แล้วกระแทกสะโพกแรงๆ ระรัวจนเมียเด็กทานทนไม่ไหว ได้แต่ครางในลำคอพลางแอ่นกายเหยียดเกร็งลำตัว พลางกอดเขาเอาไว้แน่น“อืม” มีแต่เพียงเสียงอื้ออึงที่เปล่งออกมาเพราะถูกปิดปาก พร้อมกับความปรารถนาถูกเปล่งออกมาจนกระทั่งเม็ดสวาทกระตุกตอด“ซี๊ดดดด อาจะแตกแล้วเมียจ๋า” สิ้นคำเขาก็กดสะโพกแนบแน่น กับกลีบนุ่มและปล่อยลาวาอุ่นๆ ทะลักเข้าสู่กายเธอ หลอมรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ขณะที่ท่อนเนื้อยังคงเคลื่อนไหวอยู่ภายใน เพื่อปล่อยทุกอย่างให้ออกมาจนสุด ตามด้วยเสียงหายใจหอบทว่ายังคงบดขยี้จูบอย่างดูดดื่มสิ้นสุดอารมณ์ปรารถนาเหลือไว้แต่เพียงเสียงหายใจหอบ ทว่าร่างกายยังคงสอดประสานไม่ยอมขยับออก จวบจนกระทั่งอารมณ์ล่องลอยและปลดปล่อยจนหมด แล้วร่างกายกลับมาเป็นปกติถึงได้ถอนจูบออก ทว่าทั้งสองดูเหนื่อยหอบราวกับวิ่งทางไกลมาก“เมียจ๋า อายังเสียวอยู่เลย” เขากระซิบเสียงหวานออดอ้อน“อื้อ ให้วีกลับมาเป็นปกติก่อนนะคะ
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 110
“อย่าพูดอ้อมค้อม บอกว่าต้องการซิ” เขากระซิบเสียงนุ่มและยิ้ม เธอก็ได้แต่เม้มปากขัดเขินก่อนจะพยักหน้า“ต้องการค่ะ ต้องการผัวแก่ตลอดแหละ”“รู้ไหมว่า... ไอ้คนที่มันตายน่ะมันเรียกอาว่าไอ้แก่ แล้วเมียเรียกแบบนี้”“จะทำอะไรวีเหรอคะ”“จะทำให้ตายคาอกเลย เดี๋ยวเจอฤทธิ์คนแก่” สิ้นคำเขาก็กดจูบที่ปากนุ่มอีกครั้งอย่างเร่าร้อน ก่อนจะพรมจูบซับพวงแก้ม ซอกคอ และลากไล้เรียวลิ้นอุ่นลงมาตามเนินอก ก่อนจะอ้าปากครอบครองเม็ดถัน และโลมเลียอย่างรวดเร็ว ทำเอาร่างน้อยสั่นสะท้านเสียวซ่านและบิดเกร็ง ได้แต่หายใจหอบพร่า ทั้งเนินอกและหน้าท้องขยับไหว มือน้อยๆ ก็กดศีรษะเขาเบาๆ พลางแอ่นโค้งแผ่นหลังขณะเดียวกันมือหนาก็เอื้อมลงไปสัมผัสกลีบอวบนุ่มผ่านกางเกงชั้นในสีขาวบางจิ๋ว ซึ่งเวลานี้เปียกแฉะไปด้วยน้ำกุหลาบหวาน และกลีบนุ่มนั้นเริ่มบวมเบ่งเพราะความปรารถนา“ซี๊ด อืม” เธอครางอย่างสุดจะกลั้น เมื่อเขาบดขยี้ปลายนิ้วกับเกสรน้อย และเพียงชั่
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 109
แสนลักษณ์มองตามสองคน ที่เดินจากไปและยังคงยิ้มอยู่ เคยจินตนาการเอาไว้ ว่าสักวันการเดินกลับบ้านในแต่ละครั้งของคเชนทร์ จะมีใครสักคนได้เดินไปด้วย แต่ละวันที่ผ่านไปคเชนทร์เดินคนเดียวเสมอ ทว่าวันนี้เห็นเขาจูงมือไปกับผู้หญิงที่เขารัก มันช่างเป็นภาพที่สมบูรณ์แบบ แต่ยัง อุปสรรคยังไม่หมดตราบใดที่ยังขึ้นชื่อว่าเด็ดดอกฟ้ามาไว้ริมถนนอยู่“เข้าบ้านเถอะค่ะ อาแสนจะได้ไปอาบน้ำ วีจะไปดูเด็กๆ ด้วย”“จ้ะ” แสนลักษณ์ตอบก่อนจะจูงมือมนัสวีเข้าบ้าน จากนั้นก็ปิดบ้านให้เรียบร้อย เพื่อแสนลักษณ์อาบน้ำก่อน ขณะที่มนัสวีเข้าไปดูสองแฝดในอีกห้องที่อยู่ติดกันทว่ามีพี่เลี้ยงมานอนเป็นเพื่อน“คุณวี กลับมาเมื่อไหร่คะ”“เมื่อกี้นี้เอง เดี๋ยววีดูเด็กๆ ต่อ กลับบ้านพักเถอะค่ะ”“ค่ะ” ว่าแล้วพี่เลี้ยงก็งัวเงียตื่น แล้วเก็บของกลับบ้านพัก ดีหน่อยที่มันไม่ได้ดึกดื่นอะไรมากนัก บ้านพักคนงานก็อยู่ไม่ไกลจึงไม่ได้ห่วง เพราะอยู่ในบริเวณรีสอร์ตนี่แหละ ส่วนมนัสวีก็เพ่งมองลูกน้องฝาแฝดที่หลับปุ๋ยคนละเตียง ยังดีที่เด็กๆ เลี้ยงง่ายไม่งอแง ม
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 108
จากนั้นจึงได้กลับบ้าน เจ้านายทั้งหมดนั่งรถตู้ไปด้วยกัน แสนลักษณ์มนัสวีนั่งคู่หน้า คเชนทร์กับจันทรภานั่งข้างหลังมืดๆ พลางจับมือกันเอาไว้ แล้วก้มหน้าลงมองที่มือของเธอซึ่งจับประสานกันชนิดที่ไม่อยากปล่อย“กลับบ้านกัน เขต” แสนลักษณ์เอ่ยขึ้นเสียงเรียบ“ครับ” เขตแดนรับคำ จากนั้นจึงได้ออกจากลานจอดรถหน้าโรงพยาบาลเพื่อพาทั้งหมดกลับบ้าน คเชนทร์ได้แต่ถอนใจและมองหน้าคนรัก ก่อนจะยกมือขึ้นพรมจูบเบาๆ พลางเอามือเสยให้เธออย่างอ่อนโยน อีกทั้งสำรวจไปตามใบหน้า“พี่ปล่อยให้คุณหนูเป็นแบบนี้ไปได้ เจ็บไหม หืม” คเชนทร์กระซิบถามเสียงหม่น“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เจ็บแล้ว” เธอตอบเบาๆ“เข้มแข้งนะเนี่ย แต่หัวใจพี่น่ะ” เขากระซิบพลางเอาหน้าผากแนบกับเธอเอาไว้ เรียกว่าไม่อยากให้ใครได้ยิน แต่พ่อเลี้ยงนั่งฟังอยู่ด้านหน้าน่ะได้ยินอยู่แล้ว ยิ่งรถเงียบด้วย“หัวใจอยู่ตรงนี้แล้ว” เธอกระซิบตอบกลับพลางประคองใบหน้าเขาเอาไว้“อะแฮ่ม!” เสียงกระแอมกวนๆ ดังขึ้น ทำเอาคเชนทร์ถึงกับเหลือบมองด้วยความหมั่นไส้ งอนอ
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 107
“ไม่เป็นไร มันมีหน่วยกล้าตายแทนมาเป็นกำแพง เพื่อมาแลกให้มันรอดไปได้ แต่ฉันไม่ให้ใครมาเป็นหน่วยกล้าตาย ฉันไม่ให้แลก” แสนลักษณ์ตอบเสียงเรียบ“แล้วมีใครได้รับบาดเจ็บไหม” แสนลักษณ์เอ่ยถามขึ้นอีก เท่านั้นแหละคเชนทร์ก็มองหน้าแสนลักษณ์ทันที“ก็เค้าไง! กระสุนเฉี่ยวยังไม่พอ ยังโดนมีดบินอีก” คเชนทร์บ่นพลางตวัดหางตาใส่แสนลักษณ์อย่างงอนเง้า“เอ่อ ป๋าตั้งใจเล็งไปหน่อย นิดเดียวน่าไกลหัวใจมาก” แสนลักษณ์เอ่ยแซว เพราะรู้ว่าคเชนทร์ทนได้ไม่เป็นไรมากหรอก“แต่เสียบขา” คเชนทร์ขึ้นเสียงใส่“เล่มเล็กๆ” แสนลักษณ์ตอบและยิ้ม“เล็กแต่ยาวนะพ่อนะ” คเชนทร์ยังเถียงอยู่“ช่วยด้วย พี่ตุลย์ช่วยด้วย” ขณะที่สองพ่อลูกกำลังเถียงกันอยู่นั้น เสียงของน้ำอิงก็ดังขึ้น จันทรภาจึงเดินเข้าไปก่อน และทุกคนก็ได้ตามเข้าไป เห็นแต่ท่าทางอ่อนเพลียศีรษะมีเลือดไหลนอง และมองมาที่จันทรภา“อีเจ้า” น้ำอิงเรียกจิกด้วยน้ำเสียงอ่อนเพลีย จะตายอยู่แล้วแต่เรียกเพื่อนได้จิกมาก จันทรภาไ
