บทที่ 164

“จงใจงั้นเหรอ?”

สแตนลีย์สูบบุหรี่และค่อย ๆ พ่นควันออกมา จากนั้นก็หันมองเธออย่างสงบ มันลำบากจริง ๆ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่ฉลาดเกินไป

“นายหวังโอกาสที่จะขึ้นค่าตัว เพราะงั้นนายถึงจงใจไม่ปฏิเสธคุณพ่อของฉันใช่ไหม?” ไซล่าถาม

สแตนลีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เปล่า”

สมมติฐานนั่นมันอะไรกัน?

“งั้น นั่นก็หมายความว่านายแค่อยากอยู่กับฉัน ใช่ไหม?” ไซล่าไม่ยอมทิ้งคำถามก่อนหน้านี้ไปจากความคิด

สแตนลีย์ยังคงเงียบ หลังจากที่ดับบุหรี่ด้วยมือข้างหนึ่ง เขาก็โยนลงในถังขยะใกล้ ๆ การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็ว แม่นยำและน่าหลงใหลที่สุด

เมื่อจ้องไปที่ท่าทีทีสงบของเขา ไซล่าก็ค่อย ๆ คลายความสงสัยภายในใจ เธอคงคิดมากเกินไปแน่ เมื่อตัดสินจากตลอดเวลาที่อยู่ร่วมกันของพวกเขา มาจนถึงช่วงเวลานี้ ไซล่าก็รู้สึกว่าไฟฟ์ แบบตันไม่ใช่คนที่หิวเงิน มันเหมือนกับเขาคิดว่าเงินเป็นแค่ของไร้ค่า

พวกเขาไม่ได้สนิทกันมานาน แม้ว่าพวกเขาเคยนอนด้วยกันคืนหนึ่ง มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะตกหลุมรักเธออย่างรวดเร็วเช่นนี้ ดังนั้น การที่เขาอยากที่ให้ทั้งสองอยู่ด้วยกันก็คงเป็นไปไม่ได้เช่นกัน

ด้วยเหตุนี้ จิตใจของเธอเผลอนึกถึงภาพในคืนนั้น หน้าขอ