เมื่อเข้าไปด้านใน ไซล่าก็เดินนำสแตนลีย์ไปยังชั้นบนและผลักเปิดประตูของห้องนอนห้องแรก ซึ่งดูโอ่อ่าเทียบเท่ากับชั้นแรกหน้าต่างบานใหญ่ทอดยาวทั้งผนังของห้อง และมีสิ่งของชิ้นที่ตระการตาอีกมากมาย ตัวอย่างเช่น ระเบียงเปิดขนาดใหญ่ เตียงคิงไซส์ที่สะดวกสบาย ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่กินพื้นที่ผนังอีกฝั่ง โต๊ะทำงานระดับไฮเอนด์และอื่น ๆ อีกมากมายผ้าปูที่นอนและปอกหมอนเป็นสีน้ำเงินเข้ม ซึ่งความผสมผสานของสีทั้งสองทำให้ห้องให้ความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่และมีระดับมากขึ้น“เป็นไงบ้าง? นายชอบไหม? ฉันเลือกผ้าปูที่นอนให้กับนายเมื่อคืนนี้ ของใหม่หมดเลยนะ ถ้านายไม่ชอบสี นายเปลี่ยนออกก็ได้นะ มีอีกหลายชุดในตู้เสื้อผ้า ฉันย้ายคอมพิวเตอร์เข้ามาจากห้องข้าง ๆ สเปกดีที่สุดเลยด้วยนะ ถ้านายชอบเล่นเกม บอกเลยว่านายจะได้รับประสบการณ์ในการเล่นเกมครั้งใหม่เลยแหละ” ไซล่ากล่าว“อ่า ฉันชอบเล่น” สแตนลีย์กล่าวอย่างเบา ๆ เขาบอกได้เลยว่าเธอทุ่มเทความพยายามอย่างมากในการตกแต่งห้องนั้น“งั้นก็ดี สุขาเชื่อมกับห้องอาบน้ำเลยนะ” ไซล่าพูดเสริมพลางชี้ไปยังห้องอาบน้ำ“รับทราบ”ไซล่าทำท่าชี้นิ้วโป้งไปทางขวา “ห้องของฉันอยู่ข้าง ๆ นายนะ ถ้ามีอะไร
“หรือบางที เขาแค่พยายามจะใช้วิธีนี้เพื่อที่จะบอกฉันว่าเขาไม่สนใจฉัน แค่อยากให้ฉันทำตัวเชื่อง ๆ นั่งรอการหย่าก็ได้” ไซล่ายักไหล่และหันไปมองต้นสนในสนามที่มีหิมะปกคลุมอยู่ “ช่างเขาเถอะ นี่ก็ดีเหมือนกัน ฉันแค่ต้องรอเงียบ ๆ สามปีและจากนั้นก็หย่า”“ที่จริงแล้ว ตอนนั้นเธอก็ยังไม่หายดีใช่ไหมล่ะ? ถึงเธอเลือกผิดสัญญาล่วงหน้า อาจารย์ก็ทำอะไรกับเธอไม่ได้อยู่แล้ว เพราะงั้น ทำไมเธอถึงไม่ทำล่ะ?” สแตนลีย์ถามและจ้องมองไปในดวงตาเธอ ความสงสัยเติมเต็มสายตาเขา“มนุษย์ทั้งหลายควรจะรักษาสัญญาสิ ใช่ไหมล่ะ? อาจารย์เป็นผู้มีพระคุณของฉัน จะให้ฉันเป็นพวกไร้หัวใจไม่ได้หรอกนะ สำหรับฉันแล้ว อาจารย์ของฉันก็เหมือนพ่อแม่คนที่สองเลยนะ”ในตอนที่เอ่ยถึงอาจารย์ของเธอ สายตาของไซล่าเริ่มอ่อนโยนมากขึ้นและเสียงของเธอก็ละมุนมากขึ้น เธอเอ่ยความคิดที่อยู่ภายในที่สุดออกมาโดยไม่ลังเล “ที่จริงแล้ว ในตอนที่ยอมรับเงื่อนไขของอาจารย์ในตอนแรก ฉันคิดว่าฉันอาจพยายามใช้ชีวิตที่ดีกับเขาคนนั้นก็ได้ เพราะยังไง ฉันติดหนี้บุญคุณของปู่เขา แต่หน้าเขายังไม่ยอมให้ฉันเห็นเลย เพราะงั้นฉันถึงเริ่มเปลี่ยนใจ”เมื่อเห็นเธอเป็นเช่นนี้ สแตนลีย์รู้สึกราว
“เอาละ ฉันจะทำมื้อเที่ยง มีอะไรที่นายอยากกินไหม?” ไซล่าถาม“ฉันกินอะไรก็ได้” สแตนลีย์ตอบกลับ“ไม่ชอบกินอะไร?”พวกเขาจะอยู่ด้วยกันเป็นเวลาหนึ่งปี ดังนั้นเธอรู้สึกว่าจำเป็นจะต้องรับรู้ไว้“ไม่มี”ไซล่าหันหน้าเข้าไปในห้องครัวพลางพยักหน้า พ่อของเธอกำชับแม่บ้านให้เตรียมของในตู้เย็นของพวกเขาในเต็มตั้งแต่เมื่อวานนี้ ดังนั้น ทุกอย่างจึงจัดเตรียมไว้เสร็จสรรพ เธอหยิบวัตถุดิบที่เธอจะใช้ออกมาและเริ่มล้างทันใดนั้น อาหารสี่อย่างและซุปหนึ่งชนิดที่เป็นบรรทัดฐานของครัวเรือนก็ถูกจัดเตรียม ประกอบไปด้วย หมูตุ๋น ไข่กวนพริกหยวก มันฝรั่งหั่นฝอยพริกไทยร้อน กุ้งนึ่งและซุปเต้าหู้ปลาหมึกเธอวางอาหารบนโต๊ะอาหารทรงสี่เหลี่ยมอย่างระมัดระวังและตักข้าวไว้สองถ้วย อาหารที่ถูกจัดเตรียมไว้บนผ้าปูโต๊ะลายตารางหมากรุกสีเขียวสลับขาวอย่างพิถีพิถันดูน่าหลงใหลเป็นพิเศษ เครื่องเรือนบนโต๊ะอาหารราคาแพงยิ่งเพิ่มความอลังการให้ภาพนี้ยิ่งขึ้น อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นนำความอบอุ่นเข้ามายังคฤหาสน์หลังใหญ่แห่งนี้หลังจากที่วางถ้วยลง ไซล่าก็ไปยังทางเข้าของโถงห้องอาหารและมองไปที่ชายที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟา “ไฟฟ์ แบตตัน ทานข้า
หลังจากมื้อเที่ยง ไซล่า เควสก็พาสแตนลีย์ แบตตันไปยังโกลด์ฟิลด์ พลาซ่าด้วยรถสปอร์ตของเธอจากนั้น ทั้งคู่ก็ได้ซื้อหุ่นยนต์ทำความสะอาดที่พวกเขาต้องการหลังจากที่ซื้อแล้ว พวกเขาก็ขนของเข้าไปในรถมันทั้งสว่าง สดใสและไร้เมฆที่ด้านนอก วันที่ไม่มีหิมะตกเช่นนี้เป็นหนึ่งในวันดี ๆ ที่หายากในฤดูหนาวหลังจากที่ปิดท้ายรถที่ยัดของไว้เต็มแล้ว ไซล่าก็หันไปหาเขาและพูดว่า “ฉันจะไปซื้อน้ำยาล้างจานที่ซูเปอร์มาร์เก็ตหน่อย นายรอฉันอยู่ในรถก็ได้นะ”“ไปด้วย” เขาเดินไปยังทางเข้าของซูเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่ที่ชั้นแรกด้วยขาที่เรียวยาวอย่างสบาย ๆ และเข้าไปในลิฟต์ไซล่าไม่พูดอะไรนอกจากรีบตามเขาไปคู่รักหน้าตาดีมักจะดึงดูดสายตาเป็นพิเศษ“ถ้าฉันมีแฟนหนุ่มแบบนั้น ฉันไม่คิดว่าจะนอนหลับได้เพราะฉันจะจ้องหน้าเขาจนตาย”“ชายคนนี้ดูเหมือนไอดอลของฉันเลย จอช แบตตันน่ะ แต่ฉันคิดว่าเขายิ่งหล่อกว่าจอชเสียอีก พระเจ้าช่วย ผู้หญิงคนนี้โชคดีเกินไปแล้ว!”“พวกเขาดูเข้ากันมาก นี่ต้องเป็นคู่จิ้นในตำนานแน่!”ขาช็อปอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาขณะเดินผ่านทั้งสองทุกคนหันมามองพวกเขาอย่างไม่ตั้งใจไซล่าเงยหน้าขึ้นมองด้านข้างที่มีเสน่ห์ข
หลังจากที่เลือกส้มเรียบร้อย ไซล่าก็พาเขาไปยังพื้นที่สินค้าโภคภัณฑ์เพื่อดูว่ามีอะไรอีกที่พวกเขาต้องการใช้ในบ้าน“ดูเหมือนว่าฉันจะลืมเอาบางอย่างมาด้วย” สแตนลีย์พูดพลางทอดสายตาไปยังพื้นที่จำหน่ายชุดชั้นใน“ถ้าลืมเอาอะไรมาด้วย ก็ซื้อที่นี่ไปเลยก็ได้” ไซล่ากล่าวสแตนลีย์ก้มตัวลงพลางคล้องแขนกับด้ามจับของรถเข็นและจ้องมองเธอ “เธอคิดว่าของพวกนี้จะพอดีกับฉันไหม?”ไซล่าดูสับสน เธอไม่รู้ว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไร “หา?”เขายังคงเงียบและชี้ไปยังหมวดชุดชั้นในชายเมื่อตามทิศทางนิ้วของเขาไป ทันใดนั้น ไซล่าก็สังเกตเห็นทั้งหมวดที่เต็มไปด้วยชุดชั้นในชายไม่ไกลออกไปใบหน้าและลำคอของเธอเริ่มแดงขึ้นทันทีเห็นได้ชัดว่านี่เป็นคำถามที่มีเจตนาร้ายอย่างแน่นอน แต่ตอนที่ชายคนนี้เอ่ยถามด้วยใบหน้านิ่งสงบ เธอก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจแต่อย่างใดความทรงจำที่เธอได้ฝังเอาไว้ด้วยความยากลำบากมากก็กลับมาราวกับน้ำท่วมใหญ่พร้อมกับส่งกระแสไฟไปทั่วร่างกาย ซึ่งทำให้เธอรู้สึกชาและหัวใจก็เต้นเร็วขึ้นเดี๋ยวนะ...เธอคิดถึงเรื่องพวกนั้นทำไม?ไซล่ากระแอมแก้เขินและมองเขา “เรื่องคืนนั้น...เราตกลงกันว่าจะไม่พูดถึงอีกไม่ใช่เหรอ?”
เธอยื่นของให้กับเขา และเขาก็รับหน้าที่สแกนของแต่ละชิ้น ความร่วมมืออย่างรู้ใจเช่นนี้ช่างมีประสิทธิภาพมากไม่ว่าไซล่าขออะไรเขาก็ตาม เขาจะให้ความร่วมมืออย่างไม่ขัดขืนเมื่อเซบาสเตียนและดาราสาวในอินเทอร์เน็ตเข็นรถเข็นมายังพื้นที่ชำระเงิน พวกเขาก็บังเอิญเห็นฉากนี้เข้าเขาตาค้างโดยไม่ตั้งใจ เซบาสเตียนจงใจหลับตาและขยี้เล็กน้อยก่อนจะลืมตากว้างอีกครั้งและผู้หญิงคนนั้นคือพี่สะใภ้ของเขา ไซล่า เควส!มันอะไรกันนี่? คนที่ดูถูกการเข้าซูเปอร์มาร์เก็ตคนนี้มาที่นี่เพื่อช็อปปิ้งจริง ๆ!และจากที่มองดูหลาย ๆ อย่างแล้ว เขาเหมือนจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเขาเริ่มสงสัยมากขึ้นว่าไซล่าเล่นของแรงแขนงไหนกับสแตนลีย์กันแน่พวกเขาสนิทกันขนาดนี้แล้วงั้นเหรอ? สนิทกันมากจนไซล่าไปช็อปปิ้งกับเขาจริง ๆ ใช่ไหม?“นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว…” เซบาสเตียนอดไม่ได้ที่จะพึมพำกับตัวเองดาราสาวในโลกอินเทอร์เน็ตคนนั้นถามว่า “นายน้อยเบรนานด์ คุณพูดเรื่องอะไรเหรอคะ?”“เปล่า...ไม่มีอะไร” เซบาสเตียนส่ายหน้าเพราะไม่อยากอธิบายสิ่งใดกับเธอเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและหันกล้องไปยังสแตนลีย์และไซล่าเพื่อถ่ายวิดีโอสิบห้าวินาที จากน
“ไฟฟ์ แบตตัน อย่าบังคับให้ฉันต้องถอนเงินสดจากตู้เอทีเอ็มนะ” ไซล่ายืนกรานที่จะคืนเงินให้เขาเขายังคงเข็นรถเข็นต่อไปข้างหน้าโดยไม่ตอบกลับราวกับว่าเกราะกำบังรอบกายซึ่งพร้อมจะปิดกั้นทุกคนออกไปเมื่อมาถึงที่บ้าน ทั้งสองคนก็แกะทุกอย่างที่พวกเขาซื้อมา จากนั้นวางของต่าง ๆ ไว้ในที่ที่เหมาะสมหลังจากนั้น พวกเขาก็นั่งอยู่บนพรมสีขาวเหมือนหิมะ พลางหยิบหุ่นยนต์ทำความสะอาดออกจากกล่องและวางในแต่ละชั้นเมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่ก็กลับไปยังห้องนั่งเล่นและนั่งลงบนโซฟาสแตนลีย์หยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมเปิดห้องแชท ‘คลับของสุภาพบุรุษ’ และอ่านบันทึกการแชทด้วยสีหน้าเฉยเมยเมื่อเปิดเข้ามาข้างใน เขาเห็นว่าตัวเองถูกแท็กด้วยหลายสิบข้อความ เขายังดูสงบขณะที่ยังคงเลื่อนขึ้นต่อไปพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อยทันใดนั้นเอง เขาก็รู้ตัวในที่สุดว่าพวกเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไรและทำไมพวกเขาถึงตื่นเต้นนิ้วเรียวยาวของเขาพิมพ์อย่างรวดเร็วด้วยคำว่า “...มีอะไรจะพูดอีกไหม?”เฮนรี่ตอบกลับ “มาร์มอตกรีดร้อง.jpg”หลังจากนั้นไม่นาน แจ้งเตือนการโทรเสียงวีแชทของเขาก็เริ่มดังขึ้น คนที่โทรมาคือเซบาสเตียน เบรนานด์เมื่อนึกขึ้น
ขณะที่ค่อย ๆ ทำความสะอาดแผลของเธอด้วยสำลีก้อน สแตนลีย์ยังคงเป่าลมใส่แผล เขาอ่อนโยนเหมือนไม้ปัดฝุ่นโบราณความอบอุ่นที่พลุ่งพล่านกระจายไปทั่วหัวใจของเธอขณะที่เธอเงยหน้ามองสายตาที่มุ่งมั่นของเขา“เป็นไงบ้าง? เจ็บไหม?” เขาถาม“ไม่เจ็บ” ไซล่าส่ายหน้า“ครั้งหน้า อย่าใช้มือจับของพวกนั้นอีกนะ”“อืม”หลังจากนั้น เขาก็โยนสำลีก้อนทิ้งและพันผ้าพันแผลปิดแผลของเธออย่างพิถีพิถันการกระทำของเขารวดเร็วและอ่อนโยน“เสร็จแล้ว อย่าให้แผลเปียกในช่วงเวลานี้ล่ะ เข้าใจไหม?” เขาดูจริงจังกว่าที่เคยไซล่าพยักหน้าและยืนขึ้น “ฉันจะไปเก็บเศษแก้ว”“ฉันจะไปเอง” เขาลุกขึ้นและเดินเข้าไปในห้องน้ำไซล่ากลับไปนั่งลงบนโซฟาและเปิดเว็บเว่ยโบ๋อันดับของการค้นหายอดนิยมบนเว็บเว่ยโบ๋ดูน่าสนใจเหมือนเดิม เมื่อเข้ามาแล้ว การค้นหาทั้งหมดล้วนเกี่ยวกับเรื่องอื้อฉาวที่เกี่ยวข้องกับเอมิลี่ เควส ทอม ซัลลิแวน และซัลลิแวน กรุ๊ปข่าวยังคงเข้มข้นเหมือนเดิมเธออดสงสัยอีกครั้งไม่ได้ว่าใครคือคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องการครองตำแหน่งของผลการค้นหานี้ไว้ในอันดับสูงสุดของรายการเป็นเวลาหลายวันเมื่อสแตนลีย์ทำความสะอาดพื้นห้องน้ำเสร็จ เขา