Share

บทที่ 166

“ถ้างั้น อาหารที่ฉันทำในวันก่อนก็หวานด้วยน่ะสิ?” ไซล่าอุทานด้วยความไม่อยากเชื่อ

ถ้านั่นคือเรื่องจริง นั่นจะหมายความว่าทุกอย่างที่เธอเป็นคนทำนั่นรับประทานไม่ได้เลย

“ใช่” สแตนลีย์ตอบกลับเบา ๆ อาหารค่ำอันแสนหวานนั้นสร้างความประทับใจให้กับเขามาก

“มันกินไม่ได้เลยใช่ไหม? ฉันขอโทษ”

“อร่อยนะ” สแตนลีย์ตอบอย่างปกติ

“มันจะอร่อยได้ไง? ฉันใช้น้ำตาลแทนเกลือนะ!”

แม้ว่าไซล่าจะไม่ได้รับประทานอาหารที่มีแค่รสหวานเหล่านั้น เธอก็นึกภาพออกว่ารสชาติมันน่าขยะแขยงแค่ไหน

“ฉันชอบของหวาน ๆ” เขากล่าว

ไซล่ารู้สึกอบอุ่นอยู่ภายใน ในขณะเดียวกันสแตนลีย์ดูเฉยเมยที่ภายนอก เขาค่อนข้างเป็นคนที่อบอุ่นอยู่ภายใน เขารู้วิธีที่จะทำให้คนอื่นสบายใจและห่วงใยพวกเขามาก

“เอาละ ไม่ต้องมาปากหวานเลย พูดมาตรง ๆ เถอะ นายโยนอาหารทั้งหมดนั่นทิ้งไปในวันนั้นใช่ไหม?”

“เปล่าซะหน่อย” เขาตอบ

ไซล่าอึ้ง “นาย...นายกินมันจนหมดเลยงั้นเหรอ?” เธอถาม

“ใช่”

ไซล่ารีบชูนิ้วโป้งให้กับเขา “แจ๋ว”

สแตนลีย์เปลี่ยนเรื่องในขณะที่ใช้คางชี้ไปยังน้ำมะนาวของเธอ “ลองดูสิว่าหวานพอรึยัง”

เธอจิบเล็กน้อย ความหวานเหมาะเจาะ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของมะนาวผสมกับรสหวานอ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status