공유

บทที่ 163

“ไซล่า พาสแตนไปคฤหาสน์ดูหลังข้าง ๆ หน่อยสิลูก” เจเรมี่กล่าว

“ค่ะ…”

นี่ช่างเหมาะเจาะ เพราะเธออยากจะดึงไฟฟ์ แบตตันออกมาเพื่อหาข้ออ้างที่จะคุยกับเขาอยู่พอดี

สแตนลีย์ลุกขึ้นอย่างเอื่อยเฉื่อยและก้มหัวให้เขาอย่างสุภาพ “คุณพ่อ ขอตัวนะครับ”

เจเรมี่โบกมือให้พวกเขาไป “เอาเลย เอาเลย”

ไซล่าควงแขนของเขาอย่างเสน่หา และเดินออกจากบ้านไป ด้านนอกประตู ไซล่าเดินนำเขาไปที่รถมาเซราติของเธอ

เมื่อปิดประตูรถ ไซล่าก็บีบสันจมูกของเธออย่างเหลืออด ท่าทีของเธอดูเคร่งขรึมเล็กน้อย “ทำไมนายบอกกับพ่อว่าจะอยู่ที่ประเทศนี้ตลอดเล่า? ดูสิว่าการที่นายพูดแบบนั้นไป มันทำให้เกิดเรื่องที่พวกเรายากจะควบคุมได้แล้วนะ”

สแตนลีย์เฉยเมย “ฉันไม่ได้คิดถึงขนาดนั้นนิ”

ไซล่ายกมือขึ้นด้วยการยอมแพ้ “ช่างมันเถอะ...ฉันผิดเองแหละที่ไม่ได้เตี๊ยมกับนายให้ดี ๆ เอง” เมื่อไม่สามารถเก็บข้อสงสัยไว้ได้ เธอจึงมองและเอ่ยถามเขา “นายจงใจทำแบบนี้ใช่ไหม?”

“จงใจงั้นเหรอ? ไม่ทราบว่ามันมีประโยชน์อะไรกับฉันงั้นเหรอ?” เขาถามกลับด้วยท่าทีเฉยเมย

“ก็อย่างแบบ นายอยากอยู่กับฉันไง” ไซล่ากล่าว

สแตนลีย์ยิ้มอย่างมีเลศนัย ดวงตาของเขาค่อย ๆ มืดมน ความฉลาดมากเกิ
잠긴 챕터
앱에서 이 책을 계속 읽으세요.

관련 챕터

최신 챕터

DMCA.com Protection Status