เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 550
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-26 18:46:59
บทที่เกี่ยวข้อง
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 551
ตกเย็น เซียวอวี้และคณะได้เข้าพักในโรงเตี๊ยม โดยที่เฟิ่งจิ่วเหยียนเฝ้าอยู่บนหลังคาห้องขององค์หญิงน้อย สายลมราตรีพัดผ่านร่างกายของนางจนหนาวสะท้าน ที่เอวของนางห้อยขวดสุรา เพื่อใช้อุ่นร่างกายได้ทุกเมื่อ ในตำแหน่งที่นางมิอาจมองเห็นนั้น——เซียวอวี้สวมชุดคลุมผ้าสีดำ ยืนอยู่ในลานกว้างด้านหลัง พลางจ้องมองนางโดยไม่ไหวติง “ฝ่าบาท จดหมายลับจากรุ่ยอ๋องพ่ะย่ะค่ะ” เฉินจี๋เพิ่งจะเดินเข้ามา และได้เห็นฉากนี้พอดี เขามองไปที่ฮ่องเต้ ก่อนจะหันไปมองดูเงามืดที่อยู่บนหลังคาอีกครั้ง พลันเกิดความงุนงงชั่วขณะหนึ่ง ฝ่าบาทดูใส่พระทัยซูฮ่วนมากเกินไปหรือไม่? ทันใดนั้นก็จำได้ คำพูดของตงฟางซื่อเมื่อเมามายในราตรีนั้น ซูฮ่วนชอบบุรุษ... เฉินจี๋รีบสะบัดศีรษะแรง ๆ ไม่ เป็นไปไม่ได้ แม้ว่าซูฮ่วนจะมีรสนิยมชื่นชมบุรุษ ทว่าฝ่าบาทไม่ใช่! ฝ่าบาททรงโปรดปรานสตรีอย่างแท้จริง! พวกเขาจึงมิอาจบ่มเพาะความรู้สึกต่อกันได้! เซียวอวี้รับจดหมายลับนั้นมา โดยที่เขาไม่รู้เลยว่า เฉินจี๋ที่ดูซื่อ ๆ แท้จริงในหัวใจกำลังสับสนอลหม่านอย่างหนัก ในจดหมายลับจากรุ่ยอ๋อง ได้กล่าวถึง “พรรคเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 552
นัยน์ตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนแวววับด้วยความเด็ดขาด นางเอ่ยกับคนชุดคลุมสีขาวเหล่านั้น “กฎเกณฑ์ของยุทธภพ อย่าทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ไปสู้กันที่อื่น” อีกฝ่ายก็ปฏิบัติตามกฎเช่นกัน ผู้นำของคนชุดคลุมสีขาวพยักหน้า “ตกลง”…… เวลาใกล้รุ่งสาง ในป่าที่อยู่ห่างจากที่พักแรมประมาณสิบลี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนคุกเข่าลงข้างหนึ่ง และใช้กระบี่ในมืออีกข้างยันพื้น พร้อมหายใจหอบถี่ ลมพัดผ้าผูกผมของนาง ทำให้นางดูผอมเพรียว และเย็นชา ศพในชุดคลุมสีขาวสิบกว่าร่างนอนเกลื่อนไปทั่วทั้งบริเวณ ชุดคลุมสีขาวของพวกเขาอาบด้วยโลหิต และยังย้อมป่าไม้เขียวให้กลายเป็นสีแดงอีกด้วย ตอนนี้ เหลือเพียงผู้นำของคนชุดคลุมสีขาวเท่านั้น เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน ยืนหลังพิงต้นไม้ และใช้มือกุมบาดแผลเลือดออกที่เอว ขณะที่หน้ากากบนใบหน้าของเขาแตกหัก จนเผยให้เห็นใบหน้าแก่ชรา ซูฮ่วนที่อยู่ตรงหน้านั้น ไม่ต่างจากสัตว์ประหลาด! สัตว์ประหลาดที่ไม่มีผู้ใดโค่นล้มได้! เฟิ่งจิ่วเหยียนยืนขึ้นพร้อมกระบี่ในมือ ดวงตาเย็นชา ไร้ซึ่งระลอกคลื่น ทันใดนั้น นางก็ฟันกระบี่ลงไปที่คนชุดคลุมสีขาว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 553
ทางการได้รับรายงานลับว่า พบศพของชายชุดคลุมสีขาวสิบกว่าคนในป่า เดิมพรรคเทียนหลงต้องการสละส่วนน้อยรักษาส่วนมาก ทว่าคาดไม่ถึง การลอบสังหารที่โจ่งแจ้งเช่นนี้ กลับบุ่มบ่ามไปชนเข้ากับฮ่องเต้ จนทำให้ผลที่ออกมาไปในทางกลับกัน คนชุดคลุมสีขาวเหล่านั้นคือใคร และเกี่ยวข้องกับพรรคเทียนหลงหรือไม่ เซียวอวี้ต้องการตามสืบอย่างมุ่งมั่น สองวันต่อมา อาการขององค์หญิงน้อยดีขึ้น และทั้งคณะจึงออกเดินทางอีกครั้ง เฟิ่งจิ่วเหยียนคอยลอบคุ้มครองเขา ไม่เคยละเลย การเดินทางหลังจากนั้นราบรื่นมาก และใช้เวลาเพียงสามวัน พวกเขาก็มาถึงเมืองหลวง ส่งกันพันลี้ยังต้องแยกจากกัน เฟิ่งจิ่วเหยียนยังมีภาระหน้าที่ของตนเอง หลังจากเข้าเมืองแล้ว ก็ปรากฏตัวขึ้นและกล่าวคำอำลาต่อพวกเขา นางมอบสมุดเล่มเล็กที่เขียนเองในทุก ๆ วัน ให้แก่องค์หญิงน้อย “องค์หญิง การฝึกซ้อมวิชาหมัดมวยทุกวัน จะสามารถทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้นได้” องค์หญิงน้อยอาลัยอาวรณ์ไม่อยากจากนางไป “พี่ชายใหญ่ ท่านอยู่ที่เมืองหลวงอีกสักสองสามวันไม่ได้หรือ? ท่านรู้จักพระราชวังหรือไม่? ที่นั่นกว้างใหญ่นัก และมีทุกสิ่งอยู่ที่นั่น หาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 554
ดวงตาของนางอ่อนโยน ทว่าแฝงไว้ด้วยความผิดปกติทางจิต ณ ตำหนักหย่งเหอ เหล่าข้าหลวงรู้สึกยินดีปรีดา “ทันทีที่ฝ่าบาทเสด็จกลับวัง ก็เสด็จมาหาซินเฟยเป็นอันดับแรก!” ในเวลานี้ ภายในตำหนัก เหลียนซวงหวาดกลัวการเผชิญกับพระพักตร์ศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนัก นางได้มองดูเขานำเสื้อผ้าที่คุณหนูจิ่วเหยียนเคยสวมใส่ และเครื่องประดับที่เคยใช้ทั้งหมด โยนเข้าใส่ไปในหีบใบใหญ่ นี่แสดงให้เห็นว่าเขาต้องการจะตัดใจโดยสิ้นเชิง! ทว่าทำเช่นนี้ จะไม่เป็นการหลอกตนเองจริง ๆ หรือ? เขาควรจะปลดซินเฟยผู้นี้เสีย และไม่ย่างกรายมายังตำหนักหย่งเหออีกถึงจะถูก ความรักก็เหมือนกระดูกอักเสบเป็นหนอง ยากที่จะตัดให้ขาด เซียวอวี้กลับต้องการจะใช้กำลังตัดมันทิ้ง ทว่า ในระหว่างที่กำลังโยนทิ้ง เขาพลันได้พบสมุดเล่มหนึ่งอยู่ในช่องลับข้างโต๊ะ ด้านข้างนั้นมีปิ่นหงส์วางอยู่——เป็นสิ่งที่เขามอบให้ ครั้นเปิดสมุดเล่มนั้นออกดู ใบหน้าของเขาพลันแข็งทื่อ ทุกถ้อยคำในนั้นล้วนเป็นเรื่องของเขา ที่เขียนโดยเฟิ่งจิ่วเหยียน ครั้งหนึ่งเขาเคยขอให้นางไปอยู่กับเขาที่ห้องทรงพระอักษรเป็นเวลาหนึ่งชั่วยาม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 555
เฟิ่งจิ่วเหยียนมองเซียวอวี้ที่อยู่ตรงหน้า ด้วยดวงตาที่เจือด้วยความไม่คาดฝัน เขายังมีธุระใดอีก? มือของเซียวอวี้ที่ซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อกว้างนั้นสั่นเทาเล็กน้อย สวรรค์รู้ดี เขาจะต้องใช้เหตุผลมากขนาดไหน ถึงจะสามารถยับยั้งแรงกระตุ้นในใจนั้นได้ เขามิได้เพ้อฝันเกินตัว ขอเพียงนางมีเขาอยู่ในใจก็พอ แม้จะเป็นเพียงพื้นที่เล็ก ๆ ก็ยังดี เพียงแค่นางเต็มใจจะเปิดรอยแยกให้สักช่อง เขาก็สามารถฉีกเปิดมันออกจากกันได้ เขานึกเสียใจสุดพรรณนา ที่มิได้ค้นพบสมุดบันทึกของนางให้เร็วกว่านี้ ทว่าก็คิดว่าโชคดี ที่วันนี้ได้เห็น มันก็ยังไม่สายเกินไป ดีเหลือเกิน ที่นางยังมิได้จากไปไกล ดวงตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนสงบนิ่ง “ท่าน...” “มีคนต้องการจะฆ่าเรา” เซียวอวี้พูดโพล่งออกมาอย่างจริงจัง หว่างคิ้วของเฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดมุ่น เขามีวิทยายุทธสูงส่ง มีองครักษ์ระดับปรมาจารย์อยู่รอบกาย ถึงแม้จะมีนักฆ่า ก็ไม่จำเป็นจะต้องกังวลใจขนาดนี้ เซียวอวี้กล่าวเสริมอีกครั้ง “อีกฝ่ายเป็นคนในยุทธภพ รู้แค่ว่าเกี่ยวข้องกับพรรคเทียนหลง และไม่มีเบาะแสอื่นใดอีก เราหวังว่า...รองผู้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 556
เซียวอวี้ไม่ได้เรียกเฟิ่งจิ่วเหยียนเข้าวังโดยตรง ประการแรก ตอนนี้นางเป็นชาวยุทธภพแล้ว ไม่สะดวกสำหรับการเข้าออกพระราชวัง ประการที่สอง เขากลัวว่านางจะสืบเรื่องพรรคเทียนหลงในพระราชวัง และคำโกหกจะถูกเปิดโปง ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงมาที่บ้านพักหลังเล็กของนางเท่านั้น หลังจากที่ทั้งสองได้พบกัน เฟิ่งจิ่วเหยียนก็เอ่ยอย่างเป็นงานเป็นการ “...ดังนั้น คนชุดคลุมดำกับคนชุดคลุมสีขาวเหล่านั้น เป็นคนของพรรคเทียนหลังทั้งหมด จุดประสงค์ที่พุ่งเป้ามายังพันธมิตรอู่หลิน คือรวมยุทธภพให้เป็นหนึ่ง สำหรับการปลงพระชนม์ อาจจะต้องการแทรกแซงราชสำนัก “ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่า ท่านสามารถตรวจสอบ บรรดาอ๋องที่ท่านได้ลดตำแหน่งให้ไปปกครองยังเมืองต่าง ๆ ว่าในหมู่พวกเขานั้น มีผู้ใดติดต่อกับพรรคเทียนหลงบ้างพ่ะย่ะค่ะ” เซียวอวี้มองดูริมฝีปากที่เอ่ยเจื้อยแจ้วของนาง ด้วยจิตใจที่ตกอยู่ในภวังค์ ทว่า เขาก็ยังฟังคำพูดเหล่านี้ของนาง เป็นส่วนใหญ่เช่นกัน “เจ้าสงสัยว่า บรรดาพี่น้องของเราเหล่านั้นมีเจตนาแอบแฝง ดึงพรรคเทียนหลงมาเป็นพรรคพวก สังหารฮ่องเต้เพื่อยึดบัลลังก์น่ะรึ” เมื่อลองคิดเช่นนี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 557
เฟิ่งจิ่วเหยียนดื่มสุราไม่เก่ง และยังกลัวจะมีปัญหาหลังดื่ม เมื่อเห็นเซียวอวี้ยกสุราขึ้นดื่มจอกแล้วจอกเล่า นางจึงดื่มด้วยสักสองจอกอย่างไม่เต็มใจ “ครั้นเรายังเยาว์วัย ก็ปรารถนาจะกวัดแกว่งกระบี่ท่องไปสุดหล้า เป็นคนที่เอ้อระเหยและอิสระเสรีคนหนึ่ง “หลังจากที่เสด็จแม่สิ้นพระชนม์ ฮ่องเต้พระองค์ก่อนจึงส่งเราไปเล่าเรียนวิทยายุทธที่นอกวัง “ครั้นได้ออกจากวังแล้ว จึงได้รู้ว่าแผ่นดินกว้างใหญ่เพียงใด แม้ว่าจะมีสถานะสูงศักดิ์ ในพระราชวัง ก็ไม่ต่างจากกบก้นบ่อ “เรารู้ เจ้าซูฮ่วนออกเดินทางท่องยุทธภพตั้งแต่ยังอายุน้อย ย่อมจะต้องรู้สึกว่า เรากับเจ้าไม่เหมือนกันเลย “เจ้าถูกบังคับโดยสถานะของเรา จึงทำแบบขอไปทีกับเรา...” เฟิ่งจิ่วเหยียนกล่าวอย่างใจเย็น “ฝ่าบาท ท่านมิควรดื่มมากกว่านี้แล้วพ่ะย่ะค่ะ” “เรามีสตินัก” เขาจดจ้องมองนางอย่างลึกซึ้ง “ตั้งแต่เรานั่งบนบัลลังก์นี้ ก็ไม่มีสหายที่ดีเลย “ซูฮ่วน เจ้าเป็นคนแรก “ในการศึกที่เมืองเซวียน เราชื่นชมความสามารถที่สูงส่งของเจ้า “ยุทธภพ จักปราศจากผู้มีคุณธรรมเช่นเจ้าไม่ได้ “สุราจอกนี้ เราขอดื่มคารวะใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 558
ฝานจิ้นบาดเจ็บสาหัส เฉินจี๋รีบไปเชิญหมอทันที ครั้นหมอได้เห็นอาการบาดเจ็บของเขาแล้ว พลันมีสีหน้าลำบากใจ “บาดแผลภายนอกไม่ร้ายแรง ทว่า...” “ทว่าอะไร” เฟิ่งจิ่วเหยียนถามอย่างเยือกเย็น “ข้าก็มิอาจระบุได้ชัดเจน ทว่ามันคล้ายกับยาอู๋ตู๋สานนั้นยิ่งนัก” หว่างคิ้วของเซียวอวี้สะท้อนความเฉียบคม “ใช่ยาอู๋ตู๋สานซึ่งเป็นยาต้องห้ามในแดนเหนือหรือไม่” หมอพยักหน้างึก ๆ “ถูกต้อง ตำนานเล่าว่ายาอู๋ตู๋สานนั้นทำให้อยู่มิสู้ตาย และยังทำให้ผู้คนเคลิ้มดั่งเซียนหรือสิ้นหวังจนอยากตายอีกด้วย มันได้รับความนิยมในแดนเหนือระยะหนึ่งแล้ว ทว่ามันก็ทำให้แดนเหนือเต็มไปด้วยศพ แคว้นต่าง ๆ จึงระบุว่ามันเป็นยาต้องห้าม ครั้นเมื่อได้สัมผัสกับยาอู๋ตู๋สานนั้นแล้ว จักอยู่โดยขาดมันไม่ได้อีก ถึงแม้จะไม่ใช่ยาพิษ ก็น่ากลัวไม่ด้อยไปกว่ายาพิษเลย” เฟิ่งจิ่วเหยียนกำหมัดแน่น นางก็เคยได้ยินเรื่องของ ยาอู๋ตู๋สานเช่นกัน เมื่อพิษนี้กำเริบแล้ว จักทำให้คนเจ็บปวดรวดร้าวใจแทบอยากจะตายให้รู้แล้วรู้รอดไป สูญเสียสติ และทำเรื่องบ้า ๆ นางยังรู้อีกว่า พิษนี้ไม่มีทางรักษาได้ ได้แต่ต้องทานต่อไปเรื่อย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
บทล่าสุด
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 634
เพื่อรับมือกับหยางเหลียนซั่ว เซียวอวี้ได้เตรียมการป้องกันไว้แล้วเหล่าองครักษ์จึงตั้งค่ายกล พร้อมปล่อยตาข่ายลงมา เหมือนกับดักจับปลา ทำให้หยางเหลียนซั่วติดอยู่ในตาข่ายจากนั้นคนจำนวนหนึ่งก็รีบล้อมวงเข้ามา และย้ายตำแหน่งกัน ปากตาข่ายจึงรัดแน่นขึ้นอย่างสมบูรณ์ตามการเคลื่อนไหวของพวกเขาหยางเหลียนซั่วเหวี่ยงมือทั้งสองข้าง และดิ้นรนทว่า การพังทลายของเจดีย์เก้าชั้น เดิมก็ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส หลังจากนั้นยังต่อสู้กับคนจำนวนมาก โดยเฉพาะการโจมตีของซูฮ่วน บวกกับในเวลานี้เขาธาตุไฟเข้าแทรก พลังเจินชี่กลับรั่วไหลออกมา ตาข่ายนี้ ในยามปกติเขาสามารถทำลายได้อย่างง่ายดาย ทว่าตอนนี้กลับมีกำลังไม่เพียงพอพลังเจินชี่รั่วไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ร่างกายของเขาก็ได้รับความทรมานเช่นกัน“ยิงธนู!!” หนานซานอ๋องออกคำสั่งตามมาในขณะที่กำลังจะยิงสังหารราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่นี้ได้ แต่จู่ ๆ หมอกควันสีขาวก็กระจายฟุ้งขึ้นมาโดยรอบตรงกลางหมอกควันนั้น ก็คือหยางเหลียนซั่ว เฟิ่งจิ่วเหยียนหัวใจบีบแรงแย่แล้ว!มีคนช่วยหยางเหลียนซั่ว!หมอกควันหนาทึบ ทุกคนมองเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่ชัด ทั้งยังสำลักควันหนานซานอ๋
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 633
หยางเหลียนซั่วดูดซับพลังภายในของคนจำนวนมาก หาใช่จะควบคุมได้ง่ายเพียงนั้นแรงกระตุ้นจากคำพูดของเฟิ่งจิ่วเหยียน ทำให้พลังเจินชี่ภายในของเขาแปรปรวนเพื่อป้องกันมิให้พลังเจินชี่พลุ่งพล่าน จนทำให้ธาตุไฟเข้าแทรก เขาจึงมิอาจใช้เคล็ดวิชาดาราโรยหมื่นวิถีได้ ขณะเดียวกันก็ยังต้องใช้พลังภายในควบคุมตนเองให้นิ่งในเสี้ยววินาทีสั้น ๆ นี้ ก็ทำให้เฟิ่งจิ่วเหยียนและตงฟางซื่อมีโอกาสท่าทะลวงพิฆาต---กระบวนท่าโจมตีเป็นคู่ของพวกเขาเฟิ่งจิ่วเหยียนโยนกระบี่ให้ตงฟางซื่อ คนหลังเปลี่ยนมาโจมตีทางตรงก่อน ท่าเคลื่อนไหวกระบี่วกวนจนทำให้ลายตาหยางเหลียนซั่วถอยหลังไปหลายก้าว ทว่ากลับไม่สังเกตเห็นว่า เหนือศีรษะของเขา เฟิ่งจิ่วเหยียนราวกับนกอินทรีโฉบลงมากินเหยื่อ พร้อมกับพลังที่รวบรวมอยู่ในฝ่ามือตูม!ฝ่ามือของนางกระแทกลงมาบนศีรษะของหยางเหลียนซั่ว!ในเสี้ยววินาทีนั้น กะโหลกศีรษะของเขาสั่นไหวเมื่อเห็นเช่นนี้ เซียวอวี้ก็รีบซัดฝ่ามือจากด้านข้างเพิ่มไปอีกหนึ่งฝ่ามือสิบเอ็ดเทพชะตาก็รีบเข้ามาเสริมกำลัง และใช้กระบวนท่าโจมตีหยางเหลียนซั่วโดยพร้อมเพรียงกองกำลังมากกว่าสิบคนก็โจมตีมาในเวลาเดียวกัน หยางเหลียนซั่วขับ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 632
ภูเขาอวี้หลิงหยางเหลียนซั่วราวกับพญาวานร กระโดดออกมาท่ามกลางก้อนหินกระจัดกระจายเหล่าทหารเหมือนเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจตงฟางซื่อพุ่งมาด้านหน้าในทันที และขวางหยางเหลียนซั่วไว้ด้วยพละกำลังของตนเอง เพื่อไม่ให้คนวิ่งหนีไปได้ทันใดนั้น สิบสองเทพชะตาที่คุ้มกันขุนเขาก็ลงมือ ตั้งค่ายกลปิดล้อมหยางเหลียนซั่ว และเปิดฉากโจมตีเขาอย่างต่อเนื่องเฟิ่งจิ่วเหยียนพร้อมคณะรีบตามไป และมองเห็นฉากการประมือของพวกเขาการต่อสู้อันดุเดือดทำให้ก้อนหินภูเขาแตกกระจายเหล่าทหารใช้ลูกธนูยิงออกไป ทว่ายากจะเล็งไปยังหยางเหลียนซั่วได้อย่างแม่นยำเฟิ่งจิ่วเหยียนมิได้สวมหน้ากาก จึงเผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงในเวลานี้ หยางเหลียนซั่วจดจำเซียวอวี้ได้ และยิ่งจดจำ “เมิ่งสิงโจว” ได้อย่างชัดเจน---คนร้ายที่ลอบสังหารเจาเอ๋อร์ของเขา!หากมิใช่เมิ่งสิงโจว เจาเอ๋อร์ก็คงมิอยู่ในสภาพปางตาย! ดวงตาของหยางเหลียนซั่วใต้หน้ากากพลันแดงก่ำเขารีบพุ่งออกมาจากวงล้อมของสิบสองเทพชะตา และมุ่งตรงมายังเซียวอวี้กับเฟิ่งจิ่วเหยียนเฟิ่งจิ่วเหยียนชักกระบี่ยาวออกจากฝัก และเดินตรงไปด้านหน้าเซียวอวี้กับตงฟางซื่อสองคนก็โจมตีจากด้านข้างทั
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 631
ต้วนไหวซวี่ตายแล้วที่จริงชีวิตเขาใกล้จะมอดดับไปนานแล้วหลายปีที่ผ่านมา เขาฝืนทนอยู่ได้ ก็เพื่อรักษาข้อตกลงห้าปีนั้นตอนนี้ เมื่อเห็นว่าอาเหยียนของเขามีความสามารถปกป้องตนเองได้ ข้างกายยังมีสหายและคนรัก รู้ว่านางมิจำเป็นต้องการตนอีกต่อไป เขาก็ปลดปล่อยพลังอย่างหมดสิ้นชีวิตนี้ของเขาไม่เจ็บแค้น และไม่เสียใจเสียงร่ำไห้ของต้วนเจิ้งนั้น ทำลายความเงียบสงัดของรัตติกาลทั่วทั้งจวนอ๋องถูกปกคลุมด้วยความมัวหมองเซียวอวี้ยืนอยู่ที่ลานกว้าง พร้อมแหงนหน้าขึ้น และมองไปยังดวงจันทร์สีขาวนวลดวงนั้นเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกกังวลใจหากต้วนไหวซวี่ยังมีชีวิตอยู่ เขาจะสามารถแย่งชิงมาได้จริง ๆ หรือไม่?พวกเขาอยู่ด้วยกันเพียงเวลาสั้น ๆ ไม่กี่วัน รวมถึงเคยพูดคุยกันไม่กี่ประโยค เขาก็รู้แล้วว่า เหตุใดตอนแรกเฟิ่งจิ่วเหยียนถึงชอบต้วนไหวซวี่ถึงเพียงนั้นสุภาพบุรุษที่อ่อนโยนเช่นนี้ กระทั่งตายก็ยังนึกถึงคนอื่นเขามิอยากเห็นเฟิ่งจิ่วเหยียนร่ำไห้ให้กับต้วนไหวซวี่ จึงกลับเข้าห้องในทันที ทั้งรู้สึกว้าวุ่นในใจ เหมือนสิ่งของกระจัดกระจายมากมาย กำลังลอยละลิ่ว ทำให้คนคว้าไว้ไม่ได้ จิตใจจึงกระวนกระวาย......หนานซ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 630
“ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น!” เฟิ่งจิ่วเหยียนตกใจอย่างมากแม้นหมอจะบอกว่า เวลาของต้วนไหวซวี่เหลือไม่มากแล้ว แต่อย่างน้อยก็ยังเหลือเวลาอยู่อีกหลายวันนางยังไม่ทันได้เตรียมใจ——เขากำลังจะลาจากโลกนี้ไปแล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนรีบกลับไปที่จวนหนานซานอ๋องเมื่อเปิดประตูเข้าไป เห็นเพียงต้วนไหวซวี่นอนอยู่บนเตียง ลมหายใจเริ่มโรยรินขึ้นเรื่อย ๆ ความมีชีวิตชีวาบนใบหน้าหล่อเหลานั้นค่อย ๆ เลือนหายไปต้วนเจิ้งคุกเข่าอยู่ข้างเตียง กุมมือของเขาไว้แน่น“ท่านพี่ ท่านพี่! ท่านอย่าหลับนะ! กว่าเราจะช่วยท่านออกมาได้…ท่านพี่!”เฟิ่งจิ่วเหยียนเดินเข้าไปทีละก้าวอย่างแข็งทื่อ จ้องมองต้วนไหวซวี่แน่นิ่ง นัยน์ตาทอแววเวทนา“ไหวซวี่…”ผ้าปูเตียงเปื้อนไปด้วยเลือดสด ๆ ของเขา เขามองมาที่นาง ด้วยแววตาอ่อนโยน ราวกับว่าไม่อยากให้นางกังวลและกลัว“อาเหยียน ข้าไม่เป็นอะไร” เขาพยายามยิ้มออกมาเฟิ่งจิ่วเหยียนกำหมัดแน่นนางรู้ว่าร่างกายของเขาต้องแบกรับความเจ็บปวดมากแค่ไหนมากถึงขนาดที่ว่า ทุกครั้งที่หายใจ เหมือนถูกลงโทษประหารแล่เนื้อการมีชีวิตอยู่สำหรับเขา ไม่ได้สบายในวินาทีนี้ นางปล่อยวางแล้วดังนั้นนางจึงนั่งลงข้างเต
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 629
ตงฟางซื่อตอบกลับยิ้ม ๆ“ได้สิ ลำบากนิดหน่อยก็ไม่เป็นไร กลัวแต่หยางเหลียนซั่วจะหนีไปได้จริง ๆ”หนึ่งชั่วยามต่อมาเฟิ่งจิ่วเหยียนกลับมาถึงจวนหนานซานอ๋องได้ยินว่าอาการของต้วนไหวซวีแย่ลง นางจึงรีบเข้าไปในห้องของเขาข้างเตียง สีหน้าของต้วนเจิ้งค่อนข้างย่ำแย่“วันนี้ฮ่องเต้มาหาพี่ชายของข้า ทำให้พี่ชายของข้าอาเจียนเลือดออกมา”เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อยต้วนไหวซวี่อธิบายด้วยสีหน้าอ่อนแรง“อย่าไปฟังที่อาเจิ้งพูด ไม่เกี่ยวอะไรกับฮ่องเต้ ร่างกายของข้าไม่ดีเอง อาเหยียน พวกเจ้าเจอศพประมุขพรรคหรือไม่?”เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดอย่างใจเย็น“เพื่อป้องกันไม่ให้คนหนีออกไปได้ ตอนนี้เหล่าทหารทำได้เพียงเฝ้าไว้ยังไม่ขุด จึงยังไม่เจอศพ ไหวซวี่ เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลมาก มีคนอยู่มากมาย ไม่มีทางปล่อยให้เขาหนีไปได้หรอก”หัวคิ้วของต้วนไหวซวี่ขมวดเข้าหากัน“ข้ากลัวว่า ประมุขพรรคจะไม่ตายง่าย ๆ …อาเหยียน เจ้าต้องระวัง และป้องกันมากหลายเท่านะ“หากเขาหนีไปได้จริง ๆ เจ้าจงจำไว้ว่า…วิชาดาราโรยหมื่นวิถีควบคุมได้ยาก สิ่งที่กลัวที่สุดคือจิตใจว้าวุ่น ไม่เช่นนั้นอาจหมกมุ่นเหมือนถูกมนต์ดำ…แค่ก ๆ !”ต้วนไหวซวี่ร่
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 628
ดูเหมือนการมาเยือนของเซียวอวี้ จะอยู่ในความคาดหมายของต้วนไหวซวี่เขานั่งพิงหัวเตียง สีหน้าซีดขาวตามประสาคนป่วย จากนั้นก็ดุต้วนเจิ้งว่า “อาเจิ้ง อย่าเสียมารยาท เจ้าออกไปก่อน”ต้วนเจิ้งไม่กล้าปล่อยพี่ชายไว้กับฮ่องเต้ทรราชคนหลังอารมณ์ดุร้ายแค่ไหน เขาเคยได้ยินมาเซียวอวี้เดินตรงไปนั่งข้างโต๊ะ พูดอย่างเปิดเผยว่า“ให้เขาอยู่ด้วยก็ได้“สิ่งที่เรากำลังจะพูดกับเจ้าต่อจากนี้ ไม่ใช่เรื่องที่ให้คนฟังไม่ได้”ต้วนไหวซวี่พยักหน้าอย่างยากลำบาก“พ่ะย่ะค่ะ”เซียวอวี้นั่งอยู่ตรงนั้น ท่าทางน่าเกรงขาม“เรารู้ เจ้าเป็นคนรุ่นหลังของตระกูลต้วน“ตระกูลต้วนก่อกบฏจนถูกสังหารชั่วโคตร ที่พวกเจ้าสองพี่น้องโชคดีรอดมาได้ ก็นับว่าเป็นบุญคุณจากสวรรค์แล้ว“เฟิ่งจิ่วเหยียนเป็นฮองเฮาของเรา…”ต้วนเจิ้งรีบแก้คำพูดให้เขา “อดีตฮองเฮาต่างหาก พวกท่านหย่าร้างกันแล้ว ทั่วใต้หล้าต่างรู้กันหมด”เซียวอวี้ปรายตามองเขาอย่างเย็นชา คร้านจะโต้แย้งอะไรกลับไป“เห็นแก่ความรู้สึกของนาง เราจะละเว้นโทษให้พวกเจ้าสองพี่น้อง ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปพวกเจ้าหลุดพ้นจากการเป็นผู้กระทำต่ำช้า กลับมาเป็นผู้บริสุทธิ์อีกครั้ง”ต้วนเจิ้งค่อนข้า
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 627
เฟิ่งจิ่วเหยียนคาดเดา“หนานซานอ๋องคิดว่า คนร้ายถูกส่งเข้ามาในเจดีย์เก้าชั้น เพื่อนำมาหล่อเลี้ยงโลหิตหงส์ ซึ่งจริง ๆ แล้วไม่ใช่อย่างนั้น“ตอนนั้นปฐมจักรพรรดิต้องใช้คนมีชีวิตมาบูชายัญ เพื่อสยบความดุร้ายของศิลาหยก“ด้วยเหตุนี้ จึงนำอาภรณ์ของเชื้อพระวงศ์มาใส่ให้คนร้ายเหล่านี้ แลกกับความสงบสุขของราชวงศ์”ส่วนเหตุใดต้องเลือกคนร้ายเหล่านั้น ประการแรก ปฐมจักรพรรดิยังพอมีจิตสำนึก คิดว่าคนเหล่านี้กระทำผิดอย่างไร้ขอบเขต ไม่ว่าตายแบบไหนยังนับว่าเบาเกินไปสำหรับพวกเขาประการที่สอง เจดีย์เก้าชั้นจองจำผู้กระทำผิดชั่วร้ายไว้ ตัดความคิดของคนที่ต้องการตามหาสมบัติ ทำให้พวกเขาหวาดกลัวจนหลีกห่างเซียวอวี้พยักหน้า เห็นด้วยกับการคาดเดาของนาง“ปฐมจักรพรรดิไม่ได้บอกความจริงกับหนานซานอ๋อง จนหนานซานอ๋องสืบสายเลือดมาถึงปัจจุบัน ก็ยังคิดว่าสิ่งที่พวกเขาเฝ้าปกปักษ์คือโลหิตหงส์”เฟิ่งจิ่วเหยียนกล่าวน้ำเสียงเรียบนิ่ง“นี่เป็นเรื่องปกติของมนุษย์“มีฐานะเป็นถึงฮ่องเต้ คงไม่อยากให้มนุษย์โลกคิดว่า เขาจะกลัวศิลาหยก”พูดมาถึงตรงนี้ นางก็ต้องเอ่ยถึงอีกเรื่อง“ไหวซวี่บอกว่า หยางเหลียนซั่วผู้นั้นคือคนรุ่นหลังของแคว
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 626
เฟิ่งจิ่วเหยียนลุกขึ้นยืน โค้งคำนับท่านอ๋องทั้งสองคนสองคนนั้นกลับหันไปคารวะเซียวอวี้ใบหน้าของอ๋องผู้เฒ่าออบโอ้มอารี เอ่ยอย่างหยอกล้อ“แม่นางเฟิ่ง โลหิตหงส์ขาดแล้ว ช่างเป็นเรื่องที่น่าเสียใจ หากเจ้าอภิเษกกับฝ่าบาทอีกครั้งได้…”หัวคิ้วของเฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดเล็กน้อยเซียวอวี้รู้ดี ในตอนนี้เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่มีความคิดพิจารณาเรื่องเหล่านี้อยู่ดี ๆ ก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา ก็มีแต่จะทำให้นางหงุดหงิดเขาเป็นฝ่ายตัดบทของอ๋องผู้เฒ่า“พูดเรื่องสำคัญได้แล้ว”เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้ตัวว่าสถานะของตัวเองไม่เหมาะสม จึงจะขอตัวออกมาเซียวอวี้กลับคว้าแขนของนางไว้ “เจ้าไม่ต้องไป”“เพคะ”หนานซานอ๋องกล่าวอย่างนอบน้อม“ฝ่าบาท ที่กระหม่อมกับท่านพ่อมา เพราะอยากขอคำชี้แนะเรื่องขุมทรัพย์กับศิลาหยก เจดีย์เก้าชั้นถูกทำลายแล้ว ต่างถูกฝังไว้ใต้ดินทั้งหมด จำเป็นต้องขุดมาหรือไม่”เซียวอวี้ถามอย่างเรียบนิ่ง“เรื่องศิลาหยก พวกเจ้ารู้มากแค่ไหน?”หนานซานอ๋องหันไปมองอ๋องผู้เฒ่าเขาสงสัยมาตลอด ของศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ เหตุใดปฐมจักรพรรดิต้องครอบงำมันไว้ในเจดีย์เก้าชั้น?คำบอกเล่าของตงฟางซื่อก่อนหน้านี้ ทำให้เขาพะว้า
