บทที่63 ผยอง

“ว่าที่ฮูหยินจาง ช่างงดงามยิ่งนัก”

จื่อเว่ยอมยิ้มด้วยความเขินอย นางเคยได้ยินคนกล่าวถึงฮูหยินจ้าว ว่างดงามสูงส่งทั้งยังเป็นสตรีเคียงสามีออกรบ เมื่อได้เห็นใกล้ ๆ ในวันนี้นับว่าไม่มีคำใดเกินจริงเลยแม้แต่น้อย

“ฮูหยินกล่าวชมเกินไปแล้วเจ้าค่ะ”

“หาได้มีสิงใดเกินจริง ถึงว่าท่านพี่หย่งสือมิชายตามองสตรีใดมาก่อนเลย หากพรุ่งนี้ท่านพี่หย่งสือกับคุณหนูฟาง และหลาน ๆ ทั้งสามว่าง ข้าอยากเชิญพวกท่านร่วมมื้อค่ำด้วย จะได้หรือไม่เจ้าคะ”

จ้าวฮูหยินอยากที่จะพบหน้าว่าที่สะใภ้แบบใกล้ชิดอีกครั้ง นางจึงตั้งใจเชิญชวนให้ทุกคนไปร่วมมื้อค่ำเป็นการส่วนตัว โดยไม่ต้องถูกคนหมู่มากจ้องมองเช่นคืนนี้

“ย่อมได้ขอรับ เป็นเกียรติยิ่งนักที่ท่านแม่ทัพใหญ่กับจ้าวฮูหยินเชื้อเชิญ”

“ยินดียิ่งนักเจ้าค่ะ เช่นนั้นข้ากับท่านพี่ต้องขอตัวกลับก่อน อ่อ...ข้าได้ให้หมิงเยี่ยติดตามส่งฮวาเอ๋อร์กลับจวนนะเจ้าคะ หวังว่าท่านพี่หย่งสือจะไม่ตำหนิเขา”

“ย่อมเป็นการดีมากขอรับ”

จางหย่งสือตอบรับคำของสองสามีภรรยา ก่อนจะเดินไปส่งทั้งคู่ขึ้นรถม้า ชายหนุ่มเดินกลับ