บทที่ 51

"เจ้าวางใจได้ ในตอนนี้ยังไม่มีผู้ใดสามารถเล่นงานข้าได้หรอก"

กระทั่งรุ่งเช้าวันถัดมา คำพูดของลู่เหิงจือก็ยังคงดังก้องวนอยู่ในหัวของซูชิงลั่ว

น้ำเสียงของเขาขณะพูดนั้นแผ่วเบา แต่แฝงไว้ด้วยความมั่นใจว่าเขาสามารถควบคุมทุกอย่างได้ จนทำให้ซูชิงลั่วลืมถามคำถามที่นางอยากรู้ไปเลย นั่นคือทำไมเขาถึงยอมช่วยนางครั้งแล้วครั้งเล่า?

แล้วนางจะช่วยอะไรเขาได้?

ตอนที่ไปคารวะหญิงชรา นางจึงจำเป็นต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่วัดเซิ่งอันอย่างละเอียด

แต่เรื่องที่ถูกวางยาปลุกกำหนัดยังคงบอกไม่ได้ นางจึงอ้างว่า โชคดีที่มีหน้าต่างบานหนึ่งยังไม่ถูกปิดสนิท นางจึงรอดมาได้

หญิงชราฟังแล้วใจหายใจคว่ำ รู้สึกสงสารจนไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้ "ไม่คิดเลยว่านางหลิ่วจะใจคอโหดร้ายได้ถึงเพียงนี้"

ครู่หนึ่งอารมณ์ของนางจึงได้สงบลง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเบาๆ และเริ่มกังวลเรื่องการแต่งงานของซูชิงลั่วอีกครั้ง

หลังจากเรื่องวุ่นวายเมื่อวาน ต่อให้ซูชิงลั่วจะบริสุทธิ์ แต่เนื่องจากนางเป็นคนเกิดเรื่อง ในเวลาอันสั้นคงไม่มีใครมาสอบถามเรื่องการแต่งงานของซูชิงลั่วอีกแน่

แต่ซูชิงลั่วกลับรู้สึกโล่งใจ เพราะถึงอย่างไรนางก็ไม่รีบร้อนที่จะแต