แชร์

บทที่ 0113

หานซีเยว่หันมายิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไร หันมาคล้องแขนของพวกนางไว้ “ไปเถอะ เราไปชมดอกไม้กัน อุทยานหลวงสวยงามถึงเพียงนี้ ถ้าไม่ชมให้ทั่ว มิเท่ากับเสียทีที่พระสนมเฉินกุ้ยเฟยกุ้ยเฟยอุตส่าห์เชื้อเชิญหรอกหรือ”

หรงเหวินเมี่ยวกับเหออวี่เหยาแม้จะไม่เข้าใจ ว่าเหตุใดเมื่อครู่นี้พี่หานยังดูมีความกังวลใจอยู่ แต่พอมาคุยกับเสิ่นเป่าซวงแล้ว จู่ๆ คล้ายกับสบายใจขึ้นมาก

รอจนพวกนางเดินจากไปแล้ว ทางเดินด้านหลังกลับมีนายบ่าวสองคนปรากฏตัวขึ้น ก็คือพระสนมหนิงเฟยกับสาวใช้

“พระสนม ดูเหมือนว่าคุณหนูหานจะปรับความเข้าใจกับคุณหนูรองแห่งตระกูลเสิ่นแล้วนะเจ้าคะ” สาวใช้กล่าว

พระสนมหนิงเฟยยิ้มรางๆ ในมือถือของเล่นชิ้นหนึ่ง พลางกล่าวเสียงเบา “อย่างน้อยก็ทำให้พระสนมเฉินกุ้ยเฟยกุ้ยเฟยหมดห่วง”

หลังงานสังสรรค์เทศกาลฤดูใบไม้ผลิผ่านพ้นไป พระสนมเฉินกุ้ยเฟยกุ้ยเฟยจึงเชิญองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงรองมายังตำหนักของตน

วันนี้ลู่ซิงหว่านตื่นแต่เช้าตรู่ ท่านแม่อุตส่าห์เป็นแม่สื่อด้วยตนเอง นางย่อมต้องมีส่วนร่วมบ้าง

“ในวันงานสังสรรค์เทศกาลฤดูใบไม้ผลิ พวกเจ้าได้อะไรบ้างหรือไม่?” พระสนมเฉินกุ้ยเฟยกุ้ยเฟยเอ่ยปากถามสองพี่น้อง

“ข้าไม่ได้สังเก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status