แชร์

บทที่ 0110

ขณะที่พระสนมเฉินกุ้ยเฟยมาถึง มีคุณหนูผู้หนึ่งตาไวเห็นนางเข้า จึงรีบเอ่ยปาก “พระสนมเฉินกุ้ยเฟยมาแล้ว”

คุณหนูอื่น ๆ เพิ่งเห็นว่าพระสนมเฉินกุ้ยเฟยมาถึง จึงรีบหันมาคุกเข่าคำนับ

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” พระสนมเฉินกุ้ยเฟยแม้จะร้อนรุ่มในใจ แต่ก็ยังฝืนเก็บงำความรู้สึกไว้ พร้อมถามเสียงเบา

โดยไม่รอให้เสิ่นเป่าซวงซึ่งคุกเข่าอยู่ได้เอ่ยปากก่อน หญิงสาวในชุดสีชมพูด้านข้างรีบชิงเอ่ยขึ้น “เรียนพระสนม พวกเราเดินมาถึงตรงนี้ ก็เห็นเสิ่นเป่าซวงกำลังยื้อยุดอยู่กับรัชทายาท ตอแยเขาอยู่เพคะ ช่างทำให้สตรีอย่างพวกเราขายหน้าจริง ๆ”

[นี่เป็นใครกัน?]

ไม่เพียงแต่ลู่หว่านซิงเท่านั้น แม้แต่พระสนมเฉินกุ้ยเฟยก็ไม่รู้ว่าหญิงสาวผู้นี้เป็นใคร แต่กลับรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ที่เห็นนางไม่รู้กาลเทศะ จึงไม่ได้กล่าวตอบ

หญิงสาวผู้นั้นยังคงหันหน้ามามองพระสนมเฉินกุ้ยเฟยด้วยความแปลกใจ

จิ่นอวี้เห็นนางทำเช่นนี้ จึงได้กล่าวตวาด “บังอาจนัก จะกล่าวตอบพระสนม ไม่รายงานชื่อเสียงเรียงนามของตนยังพอว่า ยังกล้าจองมองพระสนมซึ่งหน้าอีก”

หญิงผู้นั้นได้ยินดังนี้ จึงรีบคุกเข่าขอขมาทันที “หม่อมฉันเป็นบุตรสาวจางวางกรมขุนนางมีนามว่าหลินอิน เป็นควา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status