บทที่ 185 ถึงเวลาขึ้นรับรางวัลนักแสดงนำหญิงได้แล้ว

ศาสตราจารย์โม่พูดต่อ

"เท่าที่ผมเห็น คุณไม่จำเป็นต้องออกไปหาลูกค้าด้วยตัวเองแล้ว"

"ผู้ผลิตเสื้อผ้าในครั้งนี้สามารถมอบให้เป็นความรับผิดชอบของโรงงานในเครือบริษัทตี้เซิ่งได้ทั้งหมด รวมถึงคำสั่งซื้อในภายหลังก็สามารถมอบให้ตี้เซิ่งจัดการได้เช่นกัน"

เมื่อได้ยินดังนั้น แววตาของหลีเกอก็เป็นประกาย

ถ้าเป็นแบบนี้ ยอดขายของตี้เซิ่งก็จะเพิ่มขึ้นไปอีก!

เธอรู้สึกยินดีอย่างมาก

และรู้สึกขอบคุณอย่างมากเช่นกัน

"ขอบคุณมากค่ะ อาจารย์โม่!"

"เด็กคนนี้ ไม่ต้องเกรงใจกันขนาดนั้นหรอก"

"พูดตามตรง ผมเสียดายพรสวรรค์! ต้นกล้าที่ดีอย่างคุณไม่ควรปล่อยให้เสียเปล่าไปดื้อ ๆ เลยสักนิด"

คำพูดของศาสตราจารย์โม่ล้วนบ่งบอกว่ายอมรับความสามารถของหลีเกอแค่ไหน

แต่หลีเกอกลับรู้สึกเขินอายเล็กน้อย

"อาจารย์โม่ คุณชมฉันเกินไปแล้วค่ะ"

"ฮ่าฮ่าฮ่า แม่หนูคนนี้ ทำอะไรก็ถูกใจผมจริง ๆ!"

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดนี้

ก็ได้กลิ่นอายบางอย่างที่แปลกประหลาด

ได้ยินมาว่าในช่วงสองปีที่ผ่านมา ศาสตราจารย์โม่กำลังมองหาศิษย์เอกเพื่อสืบทอดอุดมการณ์ นักออกแบบทั่วทั้งวงการต่างก็หลั่งไหลกันมาฝากเนื้อฝากตัว รวมถึงมหาวิทยาลัยปินเฉิงที่มีนักศึกษามากมายเ