เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 177 ท้าทายโดยตรง
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-07-28 18:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 178 ปรารถนาแรงกล้าที่จะเอาชนะ
แต่เหยียนเจี่ยนกลับมองไม่เห็นถึงความผิดปกติ ตั้งแต่วินาทีที่ศาสตราจารย์โม่เลือกหลีเกอแทนเธอ ความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์และศิษย์ในใจของเธอก็เปลี่ยนไปแล้วดังนั้นเหยียนเจี่ยนจึงเม้มปากพูดอย่างไม่เกรงใจ “อาจารย์ นี่เหรอคะตัวเลือกที่คุณเล็งไว้ ไม่เห็นเท่าไหร่เลย”สีหน้าของศาสตราจารย์โม่เคร่งขรึมลงหลีเกอที่อยู่ข้าง ๆ เมื่อเห็นเช่นนั้นก็ตัดสินใจ“คุณเหยียน ฉันยินดีแข่งกับคุณค่ะ”เหยียนเจี่ยนพยักหน้า“ดีมากค่ะ กล้าหาญดี แต่ขอบอกไว้ก่อนนะคะว่าฉันจะไม่ออมมือให้คุณ คุณควรเตรียมใจไว้ให้ดีว่าต้องแพ้แน่”เหยียนเจี่ยนมั่นใจในความสามารถของตัวเองมากหลีเกอตอบอย่างไม่รีบร้อน “รอดูผลงานกันก่อนเถอะค่ะ แต่ว่า… คุณเหยียนคะ สี่คำที่ว่าเคารพครูศรัทธาในวิชา คุณควรพึงระลึกไว้ให้ดี”สีหน้าของเหยียนเจี่ยนเปลี่ยนไป“คุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งสอนฉัน”หลีเกอตอบอย่างไม่โอ้อวด “ไม่กล้าค่ะ แค่เตือนด้วยความหวังดี”เหยียนเจี่ยนมองไปที่ศาสตราจารย์โม่ คำพูดของหลีเกอเมื่อครู่ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ“อาจารย์คะ ฉัน...”ศาสตราจารย์โม่โบกมืออย่างใจกว้าง “ไม่เป็นไร ตอนนี้พวกเราต่างก็แก่ ๆ กันแล้ว เวทีก็ควรจะส่งต่อให้กั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-28เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 179 ความใส่ใจของเขา
เมื่อกลับมาที่บริษัท หลีเกอได้มอบหมายโครงการที่ไม่เร่งด่วนให้เจิ้งหลิ่วรับไปจัดการแทนชั่วคราว ส่วนตัวเธอเองหาเอกสารที่เกี่ยวข้องกับงานแฟชั่นโชว์ครั้งนี้มาอ่านอย่างตั้งใจจนกระทั่งความมืดปกคลุมท้องฟ้าชั้นบนสุดของอาคารบริษัทตี้เซิ่งยังคงสว่างไสวฟู่ซิวเป่ยแบกเอกสารกองหนึ่งเดินมาที่ชั้นบนสุด มองผ่านหน้าต่าง เห็นหลีเกอที่กำลังจมอยู่กับโลกของตัวเอง ดวงตาของฟู่ซิวเป่ยอ่อนโยนราวกับสายน้ำเขาเคาะประตูแล้วผลักประตูเข้าไปทันทีที่เข้ามา เขาก็เห็นภาพร่างการออกแบบกระจัดกระจายอยู่บนพื้น ฟู่ซิวเป่ยก้มลงเก็บขึ้นมาทีละแผ่น ส่วนหลีเกอกัดปากกาอยู่ด้านข้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลเมื่อเห็นฟู่ซิวเป่ย ปราการความเข้มแข็งทั้งหมดก็พังทลายลง"ฉันจะทำยังไงดีคะ! พี่ซิวเป่ย ฉันไม่มีแรงบันดาลใจเลย วาดอะไรไม่ออกเลย!"ฟู่ซิวเป่ยเก็บแบบร่างการออกแบบทั้งหมดขึ้นมา จัดเรียงให้เป็นระเบียบ แล้วเดินไปหาเธอ "วาดไม่ออกก็พักก่อน อย่ากดดันตัวเองจนเกินไป"หลีเกอเม้มริมฝีปาก"แต่ว่าวันนี้ก็ผ่านไปตั้งวันหนึ่งแล้ว ฉันเหลือเวลาอีกแค่สองวันเท่านั้นเอง"ฟู่ซิวเป่ยยื่นมือไปลูบหัวเธอ แล้วแย่งดินสอในมือเธอไป ดึงมือเธอมาจับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-28เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 180 แรงบันดาลใจท่วมท้น
ฟู่ซิวเป่ยอดไม่ได้ที่จะยิ้ม "อืม งั้นไปดูเรื่องอื่นต่อไหม"หลีเกอเริ่มตื่นตาตื่นใจ "มีอะไรที่สนุกกว่านี้อีกเหรอคะ?"ฟู่ซิวเป่ยทำตัวลึกลับอีกแล้ว "เดี๋ยวก็รู้"จากนั้นฟู่ซิวเป่ยก็พาหลีเกอไปที่ถนนอีกสายหนึ่ง ซึ่งมีการแสดงงิ้วปักกิ่งหลีเกอตามฟู่ซิวเป่ยไปเยี่ยมชมร้านปักผ้า ดูผลงานการปักผ้าแบบคลาสสิกมากมาย สัมผัสบรรยากาศของวัฒนธรรมโบราณอย่างเต็มที่ในที่สุดทั้งคู่ก็เดินผ่านร้านเครื่องเคลือบดินเผาแห่งหนึ่ง ซึ่งมีเครื่องเคลือบดินเผาสีน้ำเงินและสีขาววางอยู่มากมาย หลีเกอตาสว่างขึ้นทันที พูดออกมาโดยไม่รู้ตัว"พี่ซิวเป่ย ฉันเข้าใจแล้วว่าคุณพาฉันมาที่นี่ทำไม"หลีเกอมองไปที่เครื่องเคลือบดินเผาสีน้ำเงินและสีขาวเหล่านี้ นึกถึงสิ่งต่าง ๆ ที่ทั้งคู่ได้ไปเยี่ยมชมในตอนกลางคืน เมื่อผนวกรวมกับข้อมูลเกี่ยวกับงานแฟชั่นโชว์ที่เธอได้อ่านในวันนี้ ภาพร่างที่ชัดเจนก็ปรากฏขึ้นในหัว"ปากกา ขอปากกาให้ฉันหน่อยสิคะ!"หลีเกอพูดด้วยความตื่นเต้นฟู่ซิวเป่ยรีบหยิบปากกาหมึกซึมจากกระเป๋าเสื้อส่งให้ แต่ไม่มีกระดาษวาดภาพในตอนนี้ ทำให้หลีเกอใจร้อนมาก"ทำยังไงดี ฉันได้แรงบันดาลใจแล้ว แต่ไม่มีอะไรให้วาดเลย!"เมื่อพู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-28เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 181 คุณสะกดรอยตามฉันเหรอ
คืนนั้นหลีเกอนอนหลับสนิทจนกระทั่งพระอาทิตย์ขึ้นสู่ขอบฟ้า เธอถึงตื่นขึ้นมาจากความฝัน"ก๊อก ๆ..." เสียงเคาะประตูดังมาจากด้านนอก!หลีเกอพลิกตัว ผ้าห่มที่อยู่บนตัวก็หลุดร่วงลงมา เธอหันมองไปรอบ ๆ พบว่าเมื่อคืนนี้เธอคงเผลอหลับในห้องทำงาน"เข้ามาเลยค่ะ"หลีเกอพูดหลังจากที่สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วเมื่อพูดจบ เจิ้งหลิ่วก็ถือถาดอาหารเช้าเดินเข้ามา เมื่อเห็นหลีเกอ เขาก็พูดอย่างเคารพว่า "คุณหลี อรุณสวัสดิ์ครับ!"หลีเกอตอบรับเบา ๆเธอมองเขาด้วยความสงสัย เจิ้งหลิ่วรีบอธิบายว่า "คุณฟู่สั่งให้ผมเตรียมอาหารเช้าไว้ให้คุณครับ ต้องบอกเลยว่าคุณฟู่เป็นคนเอาใจใส่จริง ๆ โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับคุณหลี เขาเอาใจใส่เป็นพิเศษ"หลีเกอหน้าแดงรู้สึกเขินอายเล็กน้อยเธอเดินไปที่โต๊ะทำงาน มีแผ่นกระดาษโน้ตวางอยู่บนโต๊ะ"มอร์นิ่งครับ คุณหนูหลี! ผมให้ผู้ช่วยเจิ้งส่งอาหารเช้ามาให้แล้ว อย่าลืมกินเยอะ ๆ นะ!" แถมยังวาดหน้ายิ้มไว้ท้ายประโยคหลีเกออดหัวเราะไม่ได้รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ค่อนข้างอ่อนหวานเหมือนสาววัยรุ่นเลยหลีเกอเลิกคิ้วขึ้น ดูเหมือนอารมณ์จะดีหลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว เธอก็จัดการรายละเอี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-29เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 182 เล่นมุกใหม่ ๆ บ้างไม่ได้หรือไง
เขาสารภาพว่าเขารู้สึกหึงหวงหรือแม้แต่อิจฉา"คุณชอบเขาเหรอ" ฮั่วจิ้นเฉิงจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ ถามคำถามที่เขาอยากถามมากที่สุด"นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ""งั้นเหรอ" ฮั่วจิ้นเฉิงกระชากข้อมือเธอและดึงเธอเข้ามาใกล้ ๆ กับรถ หลีเกอพยายามดิ้นรน "ฮั่วจิ้นเฉิง ปล่อยฉันนะ!""พูดมาสิว่าคุณไม่ได้ชอบฟู่ซิวเป่ย"หลีเกอโกรธ "โรคจิตหรือไง! ฉันจะชอบใครก็เรื่องของฉัน ฉันมีอิสระ!""พูดมา! หลีเกอ ผมอยากฟังคุณพูด"หลีเกอดิ้นรนไม่หยุด "ฉันชอบเขา ชอบเขามาก ชอบจนแทบจะคลั่งอยู่แล้ว พอใจหรือยัง?"ดวงตาแดงก่ำของฮั่วจิ้นเฉิงวูบวาบไปด้วยความเด็ดเดี่ยว ความรู้สึกเหมือนถูกแทงเข้าที่หน้าอก เจ็บแปลบระบมหลีเกออาศัยจังหวะนี้ดิ้นหลุดจากเขา ถอยหลังไปสองก้าว สายตาเต็มไปด้วยความระแวดระวัง "ฮั่วจิ้นเฉิง ฉันจะชอบใครก็ไม่เกี่ยวกับคุณ ถึงวันนี้ไม่มีฟู่ซิวเป่ย ก็จะมีจางซิ่วเป่ย หลี่ซิ่วเป่ย... หรือผู้ชายคนอื่น ๆแต่คนคนนั้นไม่มีทางเป็นคุณ เข้าใจไหม?"หลีเกอพูดไปน้ำตาคลอไปความรู้สึกอัดอั้นที่ฝืนข่มมานานพังทลายลงในทันทีฮั่วจิ้นเฉิงหัวเราะเยาะตัวเอง ชกหมัดใส่กระจกรถอย่างแรง กระจกแตกกระจายไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-29เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 183 แพ้ก็ไม่น่าอาย
"วันนี้ทุกคนมีสิทธิ์ลงคะแนนเสียง ถ้าคะแนนโหวตของคุณน้อยเกินไป คุณจะถูกคัดออกทันที"หลีเกอยิ้มเล็กน้อย เมื่อตัดสินใจที่จะแข่งกับเหยียนเจี่ยน เธอก็ย่อมต้องยอมรับกฎนี้โดยไม่มีข้อโต้แย้งอะไรอาจารย์โม่ชอบท่าทีสงบเสงี่ยมในการรับมือกับเรื่องต่าง ๆ ของเธอ ดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชมเหยียนเจี่ยนเห็นหลีเกอก็เชิดคางขึ้นอย่างหยิ่งยโส แล้วหยิบแบบร่างการออกแบบของตัวเองออกมา"ในเมื่อคุณหลีมาถึงแล้ว งั้นเชิญทุกท่านพิจารณาแบบร่างของฉันได้เลยค่ะ"เมื่อได้ยินคำพูดนี้ทุกคนก็มารวมตัวกัน เหยียนเจี่ยนทำท่ามั่นใจ กางกระดาษร่างแบบออกภาพร่างชุดแต่ละแบบปรากฏต่อสายตาทุกคนเมื่อมองไปยังแบบร่างตรงหน้า ดวงตาของทุกคนก็เต็มไปด้วยความชื่นชมต้องบอกว่าความสามารถในการออกแบบของเหยียนเจี่ยนนั้นแข็งแกร่งมากเทคนิคของเธอเต็มไปด้วยความชำนาญ ไม่ว่าจะเป็นการร่างเส้นหรือการเรียงลำดับรายละเอียดสีก็ล้วนอยู่ในระดับสูง"สมเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์โม่จริง ๆ ฝีมือแบบนี้ ฝึกฝนเป็นสิบปีก็ทำไม่ได้แน่ เหยียนเจี่ยน คุณทำให้เราทุกคนทึ่งจริง ๆ!""ชุดนี้มีสไตล์ที่ทันสมัย คล้ายกับสไตล์เกาหลีที่กำลังเป็นที่นิยมในปัจจุบันมาก ชุดนี้ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-29เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 184 อาจารย์โม่สายตาเฉียบแหลม
"นี่... นี่... นี่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากเครื่องลายครามสีน้ำเงินและสีขาวเหรอ?""ฉันเพิ่งเคยเห็นการผสมผสานสีของเครื่องลายครามเข้ากับเสื้อผ้าเป็นครั้งแรก เป็นอะไรที่โดดเด่นมาก!""นี่มันเป็นการผสมผสานความเป็นเอกลักษณ์ของจีนเข้าด้วยกันทั้งหมดเลย องค์ประกอบความเป็นจีนประกอบร่างเข้าด้วยกันเป็นครั้งแรกอย่างโดดเด่นได้ขนาดนี้เชียว ยอดเยี่ยมมาก!""ฉันก็ว่าทำไมฉันถึงมองแล้วละสายตาไม่ได้เลย คุณลองดูด้านล่างสิ ยังสอดแทรกองค์ประกอบของงิ้วไว้ด้วย... ทั้งหมดผสมผสานเข้าด้วยกันอย่างชาญฉลาด...""นี่... ไม่ใช่แค่เสื้อผ้าแล้ว! มันคือการถ่ายทอดวัฒนธรรมดั้งเดิมของบรรพบุรุษ ผลงานนี้เท่านั้นที่คู่ควรกับการนำเสนอสู่สายตาชาวโลกในโอกาสอย่างนี้""..."เหยียนเจี่ยนมองไปที่ผลงานการออกแบบของหลีเกอ นอกจากความทึ่งแล้ว เธอก็นึกคำอื่นไม่ออก!ประวัติศาสตร์ของจีนดำรงอยู่มายาวนาน วัฒนธรรมหยั่งรากลึกมาห้าพันปี แต่เธอกลับละเลยไปสนิทเพียงชั่วครู่ใบหน้าก็ซีดเผือด!ผลงานของเธอผสมผสานสไตล์เกาหลีซึ่งเป็นที่นิยมในต่างประเทศ ตั้งใจออกแบบเพื่อเอาใจชาวต่างชาติโดยเฉพาะ ถึงอย่างนั้นกลับให้ความรู้สึกเหมือนหลงใหลได้ปลื้มไปกับวั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-29เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 185 ถึงเวลาขึ้นรับรางวัลนักแสดงนำหญิงได้แล้ว
ศาสตราจารย์โม่พูดต่อ"เท่าที่ผมเห็น คุณไม่จำเป็นต้องออกไปหาลูกค้าด้วยตัวเองแล้ว""ผู้ผลิตเสื้อผ้าในครั้งนี้สามารถมอบให้เป็นความรับผิดชอบของโรงงานในเครือบริษัทตี้เซิ่งได้ทั้งหมด รวมถึงคำสั่งซื้อในภายหลังก็สามารถมอบให้ตี้เซิ่งจัดการได้เช่นกัน"เมื่อได้ยินดังนั้น แววตาของหลีเกอก็เป็นประกายถ้าเป็นแบบนี้ ยอดขายของตี้เซิ่งก็จะเพิ่มขึ้นไปอีก!เธอรู้สึกยินดีอย่างมากและรู้สึกขอบคุณอย่างมากเช่นกัน"ขอบคุณมากค่ะ อาจารย์โม่!""เด็กคนนี้ ไม่ต้องเกรงใจกันขนาดนั้นหรอก""พูดตามตรง ผมเสียดายพรสวรรค์! ต้นกล้าที่ดีอย่างคุณไม่ควรปล่อยให้เสียเปล่าไปดื้อ ๆ เลยสักนิด"คำพูดของศาสตราจารย์โม่ล้วนบ่งบอกว่ายอมรับความสามารถของหลีเกอแค่ไหนแต่หลีเกอกลับรู้สึกเขินอายเล็กน้อย"อาจารย์โม่ คุณชมฉันเกินไปแล้วค่ะ""ฮ่าฮ่าฮ่า แม่หนูคนนี้ ทำอะไรก็ถูกใจผมจริง ๆ!"เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดนี้ก็ได้กลิ่นอายบางอย่างที่แปลกประหลาดได้ยินมาว่าในช่วงสองปีที่ผ่านมา ศาสตราจารย์โม่กำลังมองหาศิษย์เอกเพื่อสืบทอดอุดมการณ์ นักออกแบบทั่วทั้งวงการต่างก็หลั่งไหลกันมาฝากเนื้อฝากตัว รวมถึงมหาวิทยาลัยปินเฉิงที่มีนักศึกษามากมายเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-30
บทล่าสุด
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 340 กุหลาบมีหนาม
เมื่อได้ยินเช่นนั้นร่างกายของผู้หญิงกลุ่มนี้ก็สั่นเทาอย่างไม่รู้ตัว เห็นได้ชัดว่าพวกเธอเคยลิ้มรสความโหดเหี้ยมของแส้มาก่อนในเวลานี้ เฉวียนเย๋ หัวหน้ากลุ่มก็เดินออกมาดวงตาไร้ความรู้สึกจ้องมองหลีเกอ "ไม่น่าเชื่อเลยว่าเธอจะเก่งขนาดนี้… ใช้เวลาแค่ไม่กี่นาทีก็หนีออกมาได้แล้ว"หลีเกอมองเขาอย่างเย็นชา น้ำเสียงไร้ความอบอุ่น"ปล่อยเราไป ไม่งั้นฉันจะถล่มที่นี่ให้ราบเป็นหน้ากลอง"ชายคนนั้นกลับหัวเราะราวกับได้ยินเรื่องตลก แล้วก็ตบมือ เดินเข้ามาหาหลีเกอต้องยอมรับว่าหลีเกอมีเครื่องหน้าที่สวยมาก แม้จะอยู่ในสภาพแวดล้อมสมบุกสมบันแบบนี้ แต่ก็ยังคงมีความสวยที่แตกต่างออกไป นางฟ้านางสวรรค์แบบนี้ ถ้าพาไปขายในตลาดมืดคงจะได้ราคาดีไม่น้อยแต่ก็เท่านั้นแหละ สวยก็ส่วนสวย แต่กลับเป็นกุหลาบมีหนาม"ปล่อยพวกเธอไปเหรอ ฝันไปเถอะ"พูดจบ เขาก็โบกมือให้บอดี้การ์ดสองสามคนเดินเข้าไปแต่ในเวลานี้ลูกน้องอีกคนก็รีบวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา "พี่เฉวียน ไม่ดีแล้ว บาร์ของเราถูกปิดล้อมแล้ว"สีหน้าของพี่เฉวียนเปลี่ยนไปทันที ตะโกนด้วยความโกรธ “ได้ยังไงวะ?!""คำสั่งของตระกูลหลี ตระกูลหลีมหาเศรษฐีครับ"พี่เฉวียนคว้าค
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 339 เอาชีวิตมาทิ้งหรือไง
"จะทำยังไงดี พรุ่งนี้เช้าพวกเราจะถูกส่งตัวออกไปแล้ว… จะไม่มีวันได้เจอครอบครัวอีกแล้วใช่ไหม?""ฮือฮือฮือ ฉันไม่อยากตาย ใครก็ได้ช่วยเราที""..."พูดจบก็มีเสียงสะอื้นดังระงมหลีเกอเห็นภาพตรงหน้าแล้วรู้สึกเจ็บปวดใจอย่างมาก ไม่เคยคิดมาก่อนว่าท่ามกลางสังคมที่เจริญแล้วเช่นนี้ จะยังมีเรื่องราวมืดดำแบบนี้ซุกซ่อนอยู่สายตาของเธอเหลือบมองไปตามเสียงสะอื้นแต่ในวินาทีถัดมา เธอกลับสบเข้ากับดวงตาคู่หนึ่งที่เย็นชาอย่างมาก ซึ่งขัดกับบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าหญิงสาวดังกล่าวดูอายุประมาณสิบเจ็ดหรือสิบแปดปี แต่กลับมีความเยือกเย็นและเฉลียวฉลาดเหมือนผู้ใหญ่ใบหน้าของเธอไร้อารมณ์ แต่ดวงตากลับจ้องมองหลีเกอราวกับต้องการจะมองให้ทะลุปรุโปร่งทั้งสองฝ่ายต่างเงียบ ไม่พูดอะไรผ่านไปครึ่งชั่วโมงหญิงสาวจึงเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงไม่แน่ใจนัก "คุณจะช่วยเราออกไปได้จริง ๆ เหรอ?"หลีเกอตอบอย่างมั่นใจ "เชื่อฉันสิ เราต้องออกไปได้แน่นอน"ประโยคนี้เปรียบเสมือนผู้ไถ่บาปที่ทำให้บรรดาหญิงสาวมีความหวัง แต่ในวินาทีถัดมา หญิงสาวก็เห็นว่าหลีเกอถูกมัดมือมัดเท้าอยู่ความหวังที่เพิ่งผุดขึ้นดับวูบลงไปหลีเกอลดสายตาลง
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 338 ธุรกิจมืด
ชายในห้องเดินออกมาหลังจากนั้น เมื่อเห็นหลีเกอก็ตาเป็นประกาย "โอ้โห นี่มันของดีจากไหนกัน..."บางคนจำหลีเกอได้ว่าเป็นคนที่เข้ามาพร้อมกับฉีอวิ๋นเทียน จึงกระซิบบอกชายคนนั้นว่า "พี่เฉวียน คนนี้เป็นแขกที่คุณชายฉีพามาครับ"เมื่อชายคนนั้นได้ยินชื่อฉีอวิ๋นเทียน สีหน้าก็เปลี่ยนไปแล้วก็เดินเข้ามาหาหลีเกอ "เมื่อกี้เธอเห็นอะไร ได้ยินอะไรบ้าง?"หลีเกอจ้องเขม็งมองเขา ไม่มีแววความกลัวในดวงตา "พวกคุณทำธุรกิจอย่างเปิดเผย แต่ที่ไหนได้ กลับมีธุรกิจมืดอีกอย่างหนึ่งซ่อนอยู่ ผู้หญิงในห้องนั้น พวกคุณลักพาตัวมาใช่ไหม?"ชายคนนั้นยิ้ม แววตาแฝงไปด้วยความโหดเหี้ยม "ดูเหมือนวันนี้เธอคงไม่อยากออกไปจากที่นี่แล้ว...แต่ก็ดี ของดีแบบเธอน่ะหายาก"พูดจบก็โบกมือให้ลูกน้องเดินเข้ามาหลีเกอหัวเราะเยาะ "อยากจับฉัน ก็ลองดูสิว่าพวกนายมีปัญญาหรือเปล่า"ทันทีที่พูดจบ ชายร่างกำยำหลายคนก็กรูเข้ามา หลีเกอมีสีหน้าเคร่งขรึม ลงมือสวนกลับอย่างรวดเร็วและแม่นยำ เตะตัดขาของคู่ต่อสู้ทุกการออกแรงไม่มีความลังเลเลย เตะจนคู่ต่อสู้ถอยหลังไปหลายก้าวชายที่ถูกเรียกว่าพี่เฉวียนรู้สึกสนใจขึ้นมาทันที "ดูเหมือนตั้งใจมาหาเรื่องสินะ"พูดจบ
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 337 ค้นพบห้องลับ
ฉีอวิ๋นเทียนพยักหน้ารัวเร็ว "แหงสิ นอกเหนือจากเรื่องนี้แล้ว เรื่องอื่นไม่สำคัญ""แต่ฉันสังหรณ์ใจว่าคุณน่าจะได้เจอกับเนื้อคู่ของคุณเร็ว ๆ นี้"เมื่อได้ยินแบบนั้น ฉีอวิ๋นเทียนก็ตกใจ "เทพธิดา ล้อกันเล่นหรือเปล่า?"หลีเกอขมวดคิ้ว "ทำไม ไม่เชื่อเหรอ?""ไม่ใช่ไม่เชื่อ แต่ในโลกนี้ นอกจากคุณแล้ว หายากมากที่จะมีใครทำให้หัวใจผมสั่นไหวอีก"ฉีอวิ๋นเทียนพูดจบก็ถอนหายใจ "แต่เมื่อเทียบกับตัวผมแล้ว ความสุขของเทพธิดาสำคัญกว่า..."เพราะอย่างนั้นเขาถึงได้ตัดสินใจลาออกจากตี้เซิ่งโดยไม่ลังเล เพื่อให้เธอมีความสุขส่วนความสุขของตัวเขาเองนั้นไม่สำคัญเลย"คืนนี้มีงานเลี้ยง คุณก็อยู่ร่วมด้วยสิ"หลีเกอเพิ่งจะปฏิเสธ ฉีอวิ๋นเทียนกลับทำหน้าตาอ้อนวอน "เทพธิดา มาเถอะนะ ไม่งั้นปู่ผมไม่ยอมปล่อยผมไปแน่ ๆ เลย..."หลีเกอหัวเราะคิกคัก เมื่อนึกว่าฉีอวิ๋นเทียนผู้ไม่เคยหวาดกลัวอะไรเลย กลับมีลาสบอสที่ทำให้เขากลัวหัวหดนับว่าเป็นเรื่องที่แปลกใหม่ดี ในที่สุดเธอก็ตอบตกลง "ได้"ฉีอวิ๋นเทียนดีใจมาก "ตกลงตามนั้นนะ ไว้เจอกันตอนเย็น"...ตกเย็นหลีเกอเปลี่ยนไปสวมชุดลำลองสบาย ๆ แล้วก็ออกจากบ้าน สถานที่ที่ฉีอวิ๋นเทียนจั
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 336 คนที่ทำให้ขายหน้า
เมื่อได้ยินคำพูดของคุณนายคนนั้น นิ้วของซ่งเซียงเซียงก็จิกเข้าไปในเนื้ออย่างเงียบ ๆ แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บปวดเอาซะเลยในเวลานี้ ซ่งฟู่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน เดินตรงมาหาซ่งเซียงเซียงได้ยินเสียงตบดัง ‘เผียะ’ ซ่งเซียงเซียงเอามือปิดหน้าตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา ปากก็พูดด้วยความน้อยใจ "พ่อ ตบฉันทำไมคะ!"ซ่งฟู่โกรธมากเมื่อครู่หลี่หานได้ส่งคนมาเตือนเขาแล้ว ว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะซ่งเซียงเซียงพยายามกลั่นแกล้งหลีเกอ"ซ่งเซียงเซียง แกนี่ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ ก่อนมาฉันเคยเตือนแกว่ายังไง? กล้าดียังไงถึงกล้าไปยุ่งกับคุณหนูหลี!"ซ่งเซียงเซียงปิดหน้าไม่น่าเชื่อว่าพ่อที่รักเธออย่างสุดหัวใจ กลับลงมือตบหน้าเธอต่อหน้าคนอื่นเพราะหลีเกอคนเดียวเธอหลุบตาลง ไม่พูดอะไร แต่ในใจกลับโทษทุกอย่างว่าเป็นความผิดของหลีเกอซ่งฟู่จ้องเธอด้วยสายตาโกรธเกรี้ยวสุดขีด แล้วพูดต่อว่า "ถ้าแกทำให้คุณหนูหลีขุ่นเคือง บริษัทเหม่ยห่าวอิเล็กทริคของเราต้องล่มสลายแน่ รู้ตัวไหมว่าแกทำอะไรลงไป!"ซ่งเซียงเซียงกัดริมฝีปากแน่น ไม่ยอมพูดอะไรซ่งฟู่เห็นว่าเธอยังไม่สำนึก จึงพูดตรง ๆ "อย่ามาทำให้ฉันขายหน้าอยู่ที่นี่ รีบกลับไปเดี๋ยวน
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 335 ฉายแสงเจิดจ้า
ในทันใดนั้นเอง หลีเกอก็เริ่มบอกเล่าเกี่ยวกับประสบการณ์การบริหารของตัวเองอย่างคล่องแคล่วคำพูดของเธอทั้งแฝงอารมณ์ขันและดึงดูดความสนใจ ไม่โอ้อวดมากเกินไปและไม่ถ่อมตัวจนน่ารำคาญ จับจุดได้อย่างเหมาะเจาะการอธิบายง่าย ๆ สิบนาที ทุกคนในที่นั้นกลับพร้อมใจกันตั้งใจฟัง จนกระทั่งจบลง ห้องประชุมก็เงียบไปหลายวินาที ก่อนที่จะปรบมือกันอย่างกึกก้อง"คุณหนูหลีเป็นอัจฉริยะทางธุรกิจจริง ๆ!""มีหลักแนวคิดที่ชัดเจน ผ่อนคลายและเข้มงวดในเวลาเดียวกัน ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอบริหารตี้เซิ่งให้เจริญรุ่งเรืองได้""คุณหนูหลีเป็นคนที่เราควรเรียนรู้เอาเป็นเยี่ยงอย่างจริง ๆ! ถึงเธอจะยังอายุน้อย แต่แนวคิดทางธุรกิจของเธอก็มมมีความเป็นปัจเจกสูงมาก""ถ้ามีโอกาสได้ร่วมงานกับคุณหนูหลี จะถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยล่ะสำหรับพวกเรา!""..."เมื่อได้ยินเสียงสรรเสริญรอบข้าง ซ่งเซียงเซียงก็อึ้งงันไปเดิมทีเธอต้องการหาทางโจมตีหลีเกอแบบไม่ทันตั้งตัว แต่ไม่คาดคิดว่าจะทำให้เธอโด่งดังในครั้งนี้เป็นไปไม่ได้!เป็นไปได้ยังไงเนี่ย?"เดี๋ยวก่อน..."ซ่งเซียงเซียงส่งเสียงเรียกหลีเกอที่กำลังจะลงจากเวทีไว้ตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรทั้งน
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 334 ได้รับเชิญให้ขึ้นเวที
เธอเดินหลังตรงไปที่หลังเวทีไม่นานนัก พิธีเปิดการประชุมสุดยอดทางธุรกิจก็เริ่มขึ้น พิธีกรยืนอยู่บนเวทีแล้วกล่าวเปิดงานอย่างคล่องแคล่วในไม่ช้า บรรยากาศของการประชุมสุดยอดทางธุรกิจก็ถึงจุดพีคของงาน"ผมเชื่อว่าทุกท่านที่อยู่ ณ ที่นี้ล้วนเป็นสุดยอดของสุดยอดในแวดวงธุรกิจของเรา ตามธรรมเนียมปฏิบัติเดิม เราจะสุ่มเลือกผู้โชคดีขึ้นมาแบ่งปันประสบการณ์การบริหารธุรกิจ"เมื่อพิธีกรพูดจบซ่งเซียงเซียงก็เดินออกมาจากหลังเวที หันไปมองหลีเกอด้วยสีหน้ามืดมนในใจก็คิดอะไรบางอย่างหลังจากนั้น เธอก็เดินไปหาคุณนายผู้ร่ำรวยกลุ่มนั้น แล้วก็แสดงสีหน้าเยาะเย้ย "เดี๋ยวรอดูได้เลย มีเรื่องสนุก ๆ เกิดขึ้นแน่"คุณนายผู้ร่ำรวยไม่เข้าใจว่าซ่งเซียงเซียงกำลังคิดจะทำอะไร จึงเตือนว่า "คุณหนูซ่ง อย่าหาเรื่องใส่ตัวดีกว่า"ซ่งเซียงเซียงเชิดหน้าขึ้นอย่างหยิ่งยโสโดยไม่พูดอะไรในใจคิดว่าต้องทำให้หลีเกออับอายขายหน้าให้ได้แต่ในเวลานี้ พิธีกรบนเวทีกลับหันไปมองหลีเกอที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน"วันนี้เรามีบุคคลสำคัญผู้ทรงอิทธิพลมากท่านหนึ่งมาร่วมงานของเรา นั่นก็คือประธานบริษัทตี้เซิ่ง คุณหนูหลีเกอ ทางเราขอเชิญคุณหนูหลีเกอขึ้นมาแ
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 333 ตีงูต้องตีที่หัว
หลีเกอจ้องเขม็งมองเธอ ซ่งเซียงเซียงรู้สึกผิดจึงหดคอลงตีงูต้องตีที่หัวหลีเกอรู้ว่าซ่งเซียงเซียงกังวลสิ่งใดมากที่สุดดังนั้น เธอจึงพูดด้วยเสียงแผ่วเบา"ถึงเวลาที่สมควรแก่การปฏิรูปบริษัทเหม่ยห่าวอิเล็กทริคแล้ว งานประชุมสุดยอดทางธุรกิจครั้งนี้ เธอถอนตัวไปเถอะ"เมื่อได้ยินแบบนั้นซ่งเซียงเซียงก็ร้อนรนขึ้นมาจริง ๆ"ไม่ได้"เธอโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว เหม่ยห่าวอิเล็กทริคเป็นความหวังเดียวของครอบครัว ถ้าเธอถอนตัวออกจากการประชุมทางธุรกิจครั้งนี้ บริษัทก็จะได้รับความเสียหายอย่างมหาศาล"หลีเกอ ฉันจะยอมทำตามที่เธอต้องการทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องนี้ ฉันให้ไม่ได้จริง ๆ"หลีเกอพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ตอนนี้ถ้าถอนตัวไปซะเราก็ยังพอจะประนีประนอมกันได้ แต่ถ้าไม่ยอม เมื่อถึงเวลาที่ต้องถูกบีบให้ถอนตัว คราวนี้เหม่ยห่าวอิเล็กทริคจะถึงคราวพินาศของจริง"ซ่งเซียงเซียงรู้สึกเข่าอ่อนความกลัวจากภายในจู่โจมทั่วทั้งร่าง ไม่คิดเลยว่าหลีเกอจะมีความคิดและกลยุทธ์ที่เฉียบคมแบบนี้ในเวลานี้เธอเสียใจจนแทบจะกลั้นใจตาย แต่ก็ยังพยายามต่อรอง "หลีเกอ เหม่ยห่าวอิเล็กทริคเป็นความหวังของครอบครัวเรา อย่าทำลายมันเลยนะ""ฉ
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 332 ต้องการอะไร
"คุณหนูหลี ผมทำธุรกิจส่งออก หวังว่าจะมีโอกาสได้ร่วมมือกับคุณในอนาคตนะครับ""บริษัทของเราส่วนใหญ่ดำเนินธุรกิจด้านโลจิสติกส์ ฉันหวังว่าคุณหลีจะให้คำแนะนำแก่ฉันในอนาคต""..."เมื่อเผชิญกับการต้อนรับอย่างอบอุ่นของผู้คน หลีเกอก็ยิ้มตอบอย่างสุภาพ ไม่วางตนโอ้อวดและไม่ดูถูกใคร จึงได้รับความชื่นชมจากผู้คนจำนวนมากแม้แต่นักธุรกิจหลายรายก็เสนอความร่วมมือกับหลีเกอโดยตรง หลีเกอก็ใช้โอกาสนี้กอบโกยคำสั่งซื้อจำนวนมากให้กับบริษัทตี้เซิ่งซ่งเซียงเซียงก็เฝ้าดูเหตุการณ์เหล่านี้อยู่ตลอดโลกทัศน์ของเธอพังทลายลงตั้งแต่หลีหานแนะนำตัวตนของหลีเกอเธอรู้สึกมึนงงไปหมดเมื่อนึกย้อนไปถึงช่วงสมัยเรียน เธอกับเพื่อน ๆ ทั้งดูถูก เหยียดหยาม และพูดจาไม่ดีใส่หลีเกอสารพัดคิดแล้วก็ให้รู้สึกเสียใจจนแทบขาดใจทั้ง ๆ ที่มีทรัพยากรที่ดีขนาดนี้อยู่ใกล้ตัว แต่เธอกลับทำลายมันไปเอง"เซียงเซียง มัวยืนอยู่ตรงนี้ทำไม?""พ่อไม่ได้กำชับให้ลูกไปทำความรู้จักกับคุณหนูหลีหรอกเหรอ เพื่อจะได้หาคำสั่งซื้อเพิ่ม แล้วทำอะไรอยู่?"ซ่งฟู่ดึงซ่งเซียงเซียงมาตำหนิเบา ๆซ่งเซียงเซียงยังไม่รู้สึกตัว ตอนนี้เธอจิกเล็บลงไปในเนื้อตัวเองอย่างแ
