บทที่ 147 แอบฟัง

คราวนี้เจิ้งหลิ่ววางสัญญาวางไว้ตรงหน้าหลีเกอ “นี่ครับ คุณอ่านดูสิ!”

ไม่น่าเชื่อเลยว่าเถิงอี้จะแสดงความจริงใจขนาดนี้

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ เราคงต้องตกลงเรื่องความร่วมมือนี้ไว้ก่อน แต่การเซ็นสัญญาจริง ๆ เราจะต้องรอการประชุมครั้งถัดไปร่วมกับพวกเขาอีกครั้ง”

“ครับ คุณหลี”

หลังจากตกลงเรื่องนี้แล้ว อารมณ์ของหลีเกอก็ดีขึ้นทันที รู้สึกมีพลังมากขึ้น แม้กระทั่งตอนอ่านเอกสารก็ยังตั้งใจมากกว่าเก่า

เธอจดจ่ออยู่กับงานจนไม่ทันสังเกตว่ามีใครเดินเข้ามาในห้องทำงานอย่างเงียบ ๆ

เจี่ยงอีอีเห็นหลีเกอที่อยู่ตรงหน้า รู้สึกเหลือเชื่อมาก ไม่คิดเลยว่าหลีเกอจะทุ่มเทให้กับงานขนาดนี้

เธอเดินไปที่โต๊ะทำงานแล้วเคาะโต๊ะ หลีเกอยังไม่เงยหน้าขึ้นมา แต่พูดก่อนแล้วว่า “อืม เจิ้งหลิ่ว ช่วยชงกาแฟให้ฉันด้วยสิคะ”

เจี่ยงอีอี “...”

หลีเกอพูดจบ เห็นว่าไม่มีเสียงตอบ จึงเงยหน้าขึ้นมา เห็นเป็นเจี่ยงอีอีเธอก็ตกใจ “อีอี ทำไมถึงเป็นเธอไปได้?”

เจี่ยงอีอีถอนหายใจ “ไม่งั้นเธอคิดว่าเป็นใครล่ะ?”

หลีเกอรีบลุกขึ้นทันทีแล้วจับมือเธอ “เธอมาหาฉันทำไมไม่บอกล่วงหน้า ฉันนึกว่าเป็นเจิ้งหลิ่ว”

เจี่ยงอีอีผายมือแล้วพูดว่า “ฉันโทรหาแล้ว แต่ไม่มี