บทที่ 9 : ฤทธิ์แม่ตัวแสบ

ร่างอรชรในชุดเสื้อยืดสีดำพอดีตัวกับกางเกงผ้าฝ้ายขาสั้นสีน้ำตาลอ่อนกำลังนั่งขัดสมาธิบนเก้าอี้หวายลักษณะคล้ายตัวเล็กภายในห้องสอนศิลปะ วันนี้ไม่ค่อยมีกิจกรรมอะไรมากมาย อาจเพราะเป็นวันธรรมดานักท่องเที่ยวจึงจะน้อยกว่า วันเสาร์-อาทิตย์ พรนลัทกำลังก้มหน้าก้มตาขีดๆเขียนๆ บนไอแพดเครื่องบางอย่างสบายอารมณ์

เนื่องจากหญิงสาวได้ออกแบบลายกระเป๋าผ้าสำหรับวางสินค้าขายในปางช้าง โดยมีตัวแบบแสนน่ารักอย่างเจ้าไข่ตุ๋น แถมยังได้คนงานผู้หญิงในปางช้างมาคอยช่วยเย็บปักลวดลายเล็กๆน้อยๆ อีกด้วย เป็นการเพิ่มรายได้ให้กับคนงาน โดยกระเป๋าผ้าลายน่ารักๆ ได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยว

รวมไปถึงแม่เลี้ยงสรณ์สิริที่นำกระเป๋าผ้าใบต้นแบบไปอวดให้กับบรรดาคุณหญิงคุณนายในมูลนิธิช่วยเด็กยากไร้ จนได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี มีแต่คนหลั่งไหลเข้ามาสั่งไม่ขาดสาย เธอจึงคิดว่ารายได้ทั้งหมดหักค่าแรงให้คนงานแล้วที่เหลือก็จะมอบเป็นทุนการศึกษาให้กับเด็กที่ขัดสนทุนทรัพย์ในมูลนิธิของแม่เลี้ยงอีกด้วย

พรนลัทค่อยๆ บิดตัวไปมาไล่ความเมื่อยขบของร่างกายที่นั่งทำงานมาเป็นเวลานาน ดวงตากลมโตเหลือบไปเห็นนาฬิกาบนฝาผนังบ่งบอกเวลาสี่โมงเย็น ซึ่งเธอได้นัดแนะกับคนงานหนุ่มว่าจะไปช่วยอาบน้ำล้างคอกให้กับเจ้าไข่ตุ๋น

ทว่าจังหวะที่เธอกำลังลุกขึ้นเก็บอุปกรณ์ลงในกระเป๋าผ้าใบใหญ่ก็สบเข้ากับร่างสูงใหญ่คุ้นตาที่เธอหลบหน้าหลบตามาเกือบสองวัน สืบเนื่องมาจากตั้งแต่ที่เขาแอบช่วงชิงจูบแรกของเธอไป หญิงสาวก็เอาแต่หลบลี้หนีหาย ยามมาทำงานก็อ้างให้ชงนมมารับมาส่ง ซึ่งหัสดินทร์ก็ไม่ได้ว่าแต่อย่างใดดูตามใจเธอเสียด้วยซ้ำ เพราะเขารู้ว่าเธอหลบหน้าด้วยสาเหตุอะไร

คนหนีหน้าพยายามจะลุกเดินหนี หากแต่ถูกมือหนาคว้าข้อมือเล็กไว้แน่น แล้วฉุดให้เธอนั่งลงบนโซฟาเดียวกันกับเขา ก่อนเสียงทุ้มนุ่มจะเอ่ยถาม

“จะรีบไปไหน นั่งคุยกันก่อน”

“คุยอะไรล่ะคะ ฉันจะไปหาชงนม”

พรนลัทอดหวั่นๆกับปฏิกิริยานิ่งๆของเขาไม่ได้ เธอคาดเดาอารมณ์ของเขาไม่ออก ไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหน และเธอก็ไม่รู้ว่าต้องตั้งรับอย่างไร ยิ่งเธอพยายามบิดตัวเบี่ยงหนีก็ถูกท่อนแขนแข็งแรงอีกข้างรั้งเอวคอดไว้เสียแนบแน่น

“น้ำผึ้ง คุณหลบหน้าผมทำไมฮึ”

“ใครหลบ ไม่ได้หลบคุณสักหน่อย”

ปากจิ้มลิ้มเอ่ยขมุบขมิบเบาๆ พลางเบือนหน้าไปมองทางอื่น เพราะเธอก็ไม่รู้จะพูดยังไง ว่าเธอเขินที่ถูกเขาจูบไปตอนนั้น พลันดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเขาโถมร่างหนาทาบทับกักร่างบางของเธอจมไปกับพนักโซฟา ใบหน้าคมคายห่างจากเธอไม่ถึงคืบ

“ไม่หลบ ก็หนีหน้า” เขาพูดชิดใบหน้าเล็กเบาๆ “หรือคุณยังเขินที่ผมจูบครั้งนั้นหรอ”ชายหนุ่มคลี่ยิ้มกริ่มอย่างกวนๆ ทำเอาคนได้ยินอยากจะกรี๊ดใส่หน้า

‘ใครจะหน้าด้านหน้าทนเหมือนคุณกันล่ะ’

หญิงสาวแอบเหน็บคนตรงหน้าในใจ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอดใส่เขาเบาๆ

“จะบ้าหรือไง! ปล่อยได้แล้ว ตัวหนักทับลงมาได้”

ฝ่ามือเรียวเล็กทั้งสองข้างดันแผงอกกว้างแน่นตึงไปด้วยมัดกล้ามเนื้อออกจากตัว ถึงแม้ต่อให้เธอออกแรงมากสักแค่ไหนเขาไม่มีท่าทีจะขยับตัวออกไปเลยสักนิด แถมยังโน้มเข้ามาใกล้จนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน

หัสดินทร์เห็นสีหน้าตื่นๆ แก้มที่แดงระเรื่อประกอบกับน้ำเสียงสั่นๆ ของคนตัวเล็ก แล้วมันอดแกล้งไม่ได้ มือหนาทั้งสองข้างเอื้อมไปประคองแก้มนุ่มไว้แน่น พลางกระซิบชิดกลีบปากอิ่ม

“งั้นผมจะทำให้คุณชินเอง”

“อื้อ!”

ยังไม่ทันที่พรนลัทจะได้ตั้งตัว เสียงทัดทานที่อยากจะเอ่ยก็กลายเป็นเสียงฮึดฮัดในลำคอแทน เขาบดขยี้กลีบปากอิ่มด้วยความมันเขี้ยว แต่พอเอาเข้าจริงๆ เจอความอ่อนนุ่มของริมฝีปากแดงระเรื่อและกลิ่นกายหอมจรุงใจจนติดจมูก คนคิดจะแกล้งก็หลงลืมตัวจนได้ จูบที่เดิมทีคิดจะแกล้งเล่นก็แปรเปลี่ยนเป็นจริงจัง ค่อยๆเริ่มทวีความหนักหน่วงเร่าร้อน ปลายลิ้นอุ่นค่อยๆเลาะเล็มและเปิดปากเล็กแทรกเข้าไปตักตวงความหวานในโพรงปากนุ่มอย่างเรียกร้องระคนเอาแต่ใจ

ขณะที่คนโดนจูบจากที่ไม่ทันตั้งตัวแถมอ่อนประสบการณ์ เมื่อถูกเขาชักจูงด้วยจุมพิตอันแสนหวานวาบหวามหัวใจ ก็ยอมตามใจคนเอาแต่ใจในที่สุด พรนลัทปล่อยตัวปล่อยใจไปกับจูบแสนหวานซาบซ่านหัวใจ กว่าคนจูบเอาๆ จะพอใจก็เล่นเอาเธอตัวอ่อนไร้เรี่ยวแรงทิ้งตัวไปกับพนักพิงโซฟากันเลยทีเดียว

หัสดินทร์อาศัยจังหวะของอารมณ์หวิวไหว ชายหนุ่มรั้งร่างละมุนให้ขึ้นมาเกยบนตักกว้าง แล้วกอดเธอไว้กับแผงอกกระด้าง พลางไต่ปากร้อนคลอเคลียขมับบางจวบจนถึงแก้มนวลสีระเรื่อ แล้วกระซิบบอกคนบนตักแผ่วๆ 

“ทำตัวให้ชินนะครับ เพราะผมชอบจูบ โดยเฉพาะกับคุณคนเดียว”

พรนลัทรีบดันร่างออกจากแผงอกกำยำ และเบือนหน้าแดงปลั่งราวกับลูกตำลึงสุก หลบสายตาคมกริบที่กำลังจ้องเหมือนจะกลืนกินเธอไปทั้งตัวอย่างสุดแสนจะอาย ปากจิ้มลิ้มยังบ่นอุบอิบไม่ลดละ

“ไม่ชงไม่ชิน ไม่ให้จูบทั้งนั้นแหละ ถอยไปเลยนะ คนเจ้าเล่ห์!”

หญิงสาวกระถดตัวลงจากตักกว้าง พร้อมกับสะบัดหน้าหนีรอยยิ้มทะเล้นของคนข้างๆ หัสดินทร์กำลังแอบขำคนขี้อายทำตัวไม่ถูก ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยเย้าแหย่ออกไป เสียงเรียกชื่อของเขาก็ดังมาแต่ไกล

“ช้างขา วู้ฮู้ อยู่ไหมเอ่ย อยู่ไหนคะ”

พรนลัทหันมาค้อนวงโตให้เขาหนึ่งที แล้วรีบลุกขึ้นจากโซฟาหวาย หากแต่คนตัวสูงก็ยังตามมายืนประกบตัวชิด แถมยังโอบไหล่มนไว้เสียแนบแน่น

“ปล่อยฉันสิ สาวในสต็อกของคุณเดินมาโน้นแล้ว”

“จะไปไหน อยู่ด้วยกันที่นี่ก่อน”

หัสดินทร์ยังแข็งขืนไม่ยอมให้คนตัวเล็กเดินไปไหน เนื่องจากเขาไม่อยากให้เธอเข้าใจผิด ชายหนุ่มจึงส่งสายตาดุแกมร้องขอ ทำให้หญิงสาวไม่สามารถขยับหรือปลีกตัวหนีไปไหนได้

ขณะเดียวกันสาวสวยร่างอวบอัดในชุดเดรสสายเดี่ยวสีชมพูอ่อน เนินเนื้ออวบอิ่มที่ล้นทะลัก ดูท่าสาวๆในแคตตาล็อกคงจะเน้น เนื้อ นม ไข่ น่าดู เจ้าหล่อนเดินเฉิดฉายฉีกยิ้มกว้างมาแต่ไกล ก่อนจะมาหยุดยืนทำหน้าฉงนให้กับหนุ่มสาวตรงหน้า

“อุ๊ปส์! ช้างไม่ได้อยู่คนเดียวหรอเนี่ย ว่าแต่สาวน้อยคนสวยนี่ใครหรอคะ”

ทว่ายังไม่ทันที่หัสดินทร์จะเอ่ยแนะนำให้กับสาวสวยลูกครึ่งตรงหน้าได้รับรู้ พรนลัทได้ทีจึงอยากจะแกล้งคนตัวสูง โทษฐานที่เขาแกล้งเธอ ก็อยากจะรู้ว่าหากสาวๆในคอลเล็กชั่นเข้าใจผิดจะเป็นอย่างไร เธอจึงฉวยจังหวะแทรกขึ้นมากลางคัน เล่นเอาชายหนุ่มเกือบหลุดขำแต่ต้องเก็กหน้านิ่งเอาไว้ก่อน

“แฟนค่ะ ใช่ไหมคะที่รัก”

คนสมอ้างเป็น ‘แฟน’ หันมาเงยหน้าฉีกยิ้มหวานหยด เรียกได้ว่าสะกดให้คนได้มองจมอยู่ในภวังค์แห่งความสวยงาม ก่อนเขาจะหลุดจากห้วงแห่งความคิด เมื่อเธอโน้มลำคอแกร่งลงมาใกล้แล้วจูบแก้มสากพลางทำเสียงจุ๊บ! ดังๆ ให้คนตรงหน้าได้ยิน

หัสดินทร์จึงเล่นตามน้ำสวมบทบาทโอบไหล่มนไว้แนบแน่น จนคนที่คิดจะแกล้งเขาตอนแรกได้แต่แข็งขืนบิดตัวออกจากการเกาะกุมของเขา พร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปฉีกยิ้ม พลางพูดลอดไรฟันเบาๆ

“ปล่อยเลยนะ ไอ้คนเจ้าชู้”

ไม่เพียงพูดเปล่าเธอยังกระทุ้งข้อศอกแหลมเล็กเข้าที่หน้าท้องแข็งแรงของเขาอย่างจังไม่ออมแรง ทำเอาคนไม่ทันตั้งตัวสะดุ้งสุดตัว แต่ยังปั้นหน้านิ่งคลี่ยิ้มกว้างน่ามองให้เธออย่างน่าหมั่นไส้ พรนลัทจึงหันไปคลี่ยิ้มบางๆให้กับสาวชุดเดรสตรงหน้า 

“งั้นเชิญคุณคุยกับแฟนฉันได้ตามสบายเลยนะคะ ฉันขอตัวก่อน”

ไม่วายหญิงสาวก็หันไปส่งสายตาคาดโทษคนตัวโตที่ยังส่งยิ้มกริ่มมาให้เธอ ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้หน้าหนาทนทานอยู่แบบนี้

‘ยังจะยิ้มอีก อีตาบ้ากามเอ้ย!’

หญิงสาวรีบพาใบหน้าแดงระเรื่อของตัวเองออกไปทันที หัสดินทร์ได้แต่คลี่ยิ้มบางๆ มองตามหลังบาง สิ่งที่เธอทำเมื่อกี้ถ้าเป็นเวลาปกติไม่มีทางที่จะคลี่ยิ้มหวานออดอ้อนแบบนี้เป็นอันขาด ดูท่าเขากำลังโดนฤทธิ์แม่สาวตัวแสบทำพิษแล้วอย่างแน่นอน พอดวงตาคมกริบสบเข้ากับร่างเพรียวบางตรงหน้าที่กำลังส่งสายตาล้อเลียน พร้อมกับคำแซวขำๆ

“ที่ไม่ค่อยมาเจอเพื่อนเจอฝูง เพราะมีสาวงามหน้าหวานซ่อนไว้นี่เอง ดูท่าจะแสบใช่เล่นนะ ถึงทำให้ช้างยิ้มตาเป็นประกายขนาดนี้ ว่างๆต้องไปอัพเดทให้เพื่อนๆรู้จักหน่อยแล้วนะ”

“ไว้จะแนะนำนะ ว่าแต่คุณมาที่นี่มีอะไรหรือเปล่าแนนนี่”

“พอดีจะชวนไปงานเปิดบาร์ของสามีแนนนี่น่ะค่ะ คืนพรุ่งนี้ที่โรงแรม…”

‘แนนนี่’ เป็นเพื่อนสาวเรียนรุ่นเดียวกันกับหัสดินทร์ตั้งแต่ชั้นมัธยมศึกษา หล่อนค่อนข้างสนิทกับเขาและพวกเพื่อนรักทั้งสามอย่าง ภูผา เหมันต์ และคิมหันต์ อีกทั้งเมื่อสองปีที่แล้วแนนนี่ได้แต่งงานไปกับนักธุรกิจหนุ่มเจ้าของโรงแรมชื่อดังในจังหวัดเชียงใหม่ และมีโครงการจะเปิดบาร์หรูรูฟท็อปบนชั้นดาดฟ้าของโรงแรม หล่อนและสามีซึ่งสนิทกับหัสดินทร์จึงได้มาชวนให้เขาไปร่วมงาน 

“ไว้ผมจะไปนะ”

“ชวนแม่สาวน้อยของคุณไปด้วยสิ ถือว่าพาไปเปิดตัวยังไงล่ะ นานๆทีเสือสุ่มเงียบจะมีพรานสาวพราวเสน่ห์คอยปราบพยศอยู่ข้างๆ”

“เธอน่ะแสบกว่าที่คุณเห็นอีกนะแนนนี่”

หัสดินทร์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ หากแต่ดวงตาสีนิลของเขากลับฉายแววเป็นประกายอ่อนเชื่อม บอกให้รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไรกับคนที่เอ่ยถึง

“แสบๆ แบบนี้ ถึงเหมาะกับคุณไง แล้วแนนนี่ไม่เคยเห็นช้างจะมองตามผู้หญิงคนไหน และอยู่ใกล้เธอไม่ห่างไปไหนเท่าคนนี้เลย ดูท่าปางช้างจะมีนายหญิงแล้วแน่นอน”

“เลิกล้อผมได้แล้ว ไว้ว่างๆ พาหลานสาวตัวเล็กของผมมาเที่ยวเล่นที่นี่บ้างสิ”

แนนนี่ยิ้มขำรู้ทันทีว่าเพื่อนจงใจเปลี่ยนเรื่อง หากเจ้าหล่อนก็ยอมปล่อยไป เปลี่ยนหัวข้อสนทนามาคุยเรื่องชีวิตรักหลังแต่งงานแล้วมีโซ่ทองคล้องใจอย่างลูกสาววัยขวบครึ่งอย่างมีความสุข

*****

ขณะเดียวกันทางด้านพรนลัทหลังจากพาตัวเองเดินออกมาจากห้อง ก็อดไม่ได้ที่จะหันหลังกลับไปค้อนลมค้อนอากาศให้กับคนตัวโตอยู่ด้านใน ก่อนจะพาอารมณ์คุกรุ่นของตัวเองไปหาคนงานหนุ่มที่นัดแนะกันไว้ที่ท้ายปางช้าง ช่วงยามเย็นแดดร่มลมตกแบบนี้ เสียงกวาดลานตามพื้นโรงเรือนเลี้ยงช้างดังเป็นระลอกๆ เคล้าคลอไปกับเสียงหยอกล้อพูดคุยกันอย่างสนุกสนานของคนงาน

ชงนมเหลือบเห็นร่างอรชรของเจ้านายสาวก็รีบวางสายยางสำหรับล้างคอกช้างลง แล้วพาใบหน้าคล้ำกร้านแดดเปื้อนรอยยิ้มกว้างเป็นมิตรส่งไปหาทันที

“โทษทีนะชงนม ฉันมาช่วยช้าเลย”

“ไม่เป็นไรครับคุณน้ำผึ้ง ผมยังไม่ทันได้อาบน้ำให้เจ้าไข่ตุ๋นเลย ดูเหมือนมันจะรู้งานนอนรอคุณน้ำผึ้ง ไม่ยอมให้ใครพาไปอาบน้ำเลย”

ชงนมพูดไปยิ้มไป พลางหันไปมองเจ้าช้างตัวน้อยที่นอนอยู่ในโรงเรือนไม่ยอมลุกไปไหน พรนลัทจึงรีบเดินไปทักทายพร้อมกับลูบหัวของมันอย่างเบามือ ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยและหยอกล้อเจ้าลูกช้างอยู่นั้น เสียงคนงานหนุ่มวัยฉกรรจ์ที่อยู่โรงเรือนอีกฝั่งตะโกนเอ่ยทัก

“โอ้โห่! ไอ้ชงนม มึงมีของดีทั้งขาวทั้งสวยมาช่วยทำงานด้วยหรอ งานดีแบบนี้ไม่แนะนำพวกกูให้รู้จักน้องดอกฟ้าคนงามบ้างวะ”

จบคำแซวบรรดาคนงานที่กำลังกวาดล้างคอกช้างก็พากันหัวเราะครื้น บางคนก็เป่าปากจ้องมองไปยังแม่ดอกฟ้าราวกับจะกลืนกิน จะไม่ให้พวกมันแซวกันได้ยังไงก็คุณคนสวยถึงจะไม่ได้แต่งตัวเลิศหรู อยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นออกจะเป็นชุดง่ายๆ สบายๆ เหมือนกับอยู่บ้านซะมากกว่า

ทว่าใบหน้าสวยหวานราวกับเทพธิดาองค์น้อยๆ ดวงตากลมโตเปล่งประกายวาววับ รูปร่างก็อรชรอ้อนแอ้นน่าทะนุถนอมไปทั้งเนื้อทั้งตัว จะไม่ให้พวกมันตะลึงได้อย่างไร อีกอย่างพรนลัทก็ไม่เคยมาท้ายปางช้าง เธอมักจะทำงานอยู่แถวโซนด้านหน้า เลยทำให้พวกคนงานหนุ่มวัยฉกรรจ์ไม่มีโอกาสได้พบเจอซะด้วยซ้ำ คนโดนทักจึงหันไปโต้กลับถึงพริกถึงขิง ชนิดที่ไม่ไว้หน้าพวกคนงานด้วยกันเอง

“ไม่เสือกสิวะไอ้จ๋อย ทำงานไปเถอะพวกมึง อย่าปากยื่นปากยาวมาแถวนี้”

“แม่ง! มาอย่างโหด เสือกทำเข้มอยู่ต่อหน้าสาว น้องคนสวยจ๊ะไอ้ชงนมมันแห้งๆ เนื้อหนังก็ไม่ค่อยมี มาอยู่กับพวกพี่รับรองได้ทั้งน้ำได้ทั้งเนื้อเน้นๆ”

ประโยคท้ายของคนงานหนุ่มวัยกลัดมันนามว่า ‘จ๋อย’ ก็จ้องมองสาวน้อยที่ยืนอยู่ข้างๆ ชงนมอย่างกรุ้มกริ่ม ทำเอาพรนลัทวางหน้าไม่ถูก เธออยากจะโยนไม้กวาดทางมะพร้าวในมือของชงนมเข้าไปกลางวงเสียจริงๆ

“สวย ขาว น่าขย้ำจริงๆ แม่คุณเอ๋ย!”

คนงานชายอีกคนก็เอ่ยเสริม พลางเป่าปากพากันหัวเราะอย่างสนุกสนาน คนงานหนุ่มคนสนิทจึงหันมาเอ่ยกับสาวสวยที่อยู่ข้างๆ

“ไปอาบน้ำให้เจ้าไข่ตุ๋นกันดีกว่าครับ อย่าไปสนใจที่พวกมันพูดกันเลย ไม่ค่อยมีพวกสาวๆสวยๆมาแถวนี้บ่อยน่ะครับ พวกมันก็เลยได้แต่เห่า จริงๆปอดแหกไม่กล้ากระโจนเข้ามาหรอกครับ สบายใจได้ ผมอยู่ทั้งคน”

“ขอบคุณนะชงนม”

“นี่ถ้าคุณช้างรู้ว่าพวกไอ้จ๋อยมันแทะโลมคุณน้ำผึ้ง มีหวังพวกมันได้จมตีนกินขี้ช้างแน่นอนครับ”

“เขาจะมาสนใจอะไรฉันล่ะ ตอนนี้มีสาวสวยคอยออดอ้อนออเซาะอยู่ข้างๆ ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องแบบนี้หรอก คนหื่นจอมเจ้าเล่ห์”

น้ำเสียงกระเง้ากระงอดของเจ้านายสาวคนงาม บ่งบอกได้ว่าก่อนมาที่นี่คงมีเรื่องกินแหนงแคลงใจกับเจ้านายหนุ่มมาแหงๆ คนงานหนุ่มอดที่จะแอบยิ้มให้กับความแอบหึงเล็กๆ โดยที่ไม่รู้ตัวจากคนตรงหน้า

“พาเจ้าไข่ตุ๋นออกมาดีกว่า จะได้เริ่มอาบน้ำมันสักที” พรนลัทต้องตัดบทแล้วชวนคนงานหนุ่มเริ่มงานตรงหน้า

ชงนมจึงเดินนำเข้าไปจูงเจ้าลูกช้างตัวน้อยออกมายืนนอกโรงเรือน และให้เจ้านายสาวคนสวยได้อาบน้ำให้กับเจ้าไข่ตุ๋น ส่วนตัวเขาก็ไปจัดการล้างคอกทำความสะอาดคอกช้าง พรนลัทเอาสายยางน้ำมาเปิดราดไปตามเนื้อตามตัวเจ้าช้างตัวน้อย

ขณะเดียวกันชาญชัย ควาญช้างหนุ่มก็พาพังบังอร ซึ่งเป็นแม่ของเจ้าไข่ตุ๋นไปอาบน้ำมาเสร็จเรียบร้อย ก็พาเข้ามายังโรงเรือนข้างๆ จากนั้นเขาก็นำพวกอ้อย ผลไม้ต่างๆ ที่เป็นอาหารให้กับแม่ช้างตัวโตได้กิน ก่อนจะได้ยินเสียงเรียกของคนงานโรงเรือนตรงข้ามกวักมือเรียกรัวๆ

“พี่ชัย พี่ ดูนั่นดิ งานดีขาวโอโม่ เด็กไอ้ชงนมมัน”

คนงานชื่อจ๋อยเอ่ยบอกลูกพี่ตรงหน้า ชาญชัยจึงหันไปตามที่พวกคนงานหนุ่มบุ้ยใบ้ ก็เห็นร่างบางของเจ้านายสาวกำลังช่วยชงนมอาบน้ำให้กับลูกช้าง และทำความสะอาดโรงเรือนอยู่ไม่ไกล 

“พวกมึงรู้ได้ไงว่าเด็กไอ้ชงนม” ชาญชัยหันไปเลิกคิ้วถามพวกบรรดาคนงานหนุ่มตรงหน้า

พวกมันนี่หารู้ไม่ว่ากำลังแทะโลมว่าที่นายหญิงของที่นี่  เพราะตั้งแต่เขาทำงานมาเกือบสิบปี ไม่เคยเห็นเจ้านายหนุ่มจะคอยตามติด ดูแลประคบประหงมผู้หญิงคนไหนเท่าพรนลัทมาก่อน ราศีนายหญิงของที่นี่คงไม่ใช่ใครที่ไหน แถมพวกมันทั้งสี่คนดูแล้วดวงชะตาน่าจะถึงฆาตเร็วๆนี้

“ก็ผมเห็นน้องเค้าเดินแจกยิ้มสยามตรงมาหาไอ้ชงนมทันที”

“แต่ที่กูรู้คนนี้ของคุณช้างนะ”

“ฮะ ของนาย!”

จ๋อยทำหน้าตกใจเบิกตาโตกับคำบอกเล่าของรุ่นพี่ควาญช้าง สมองน้อยๆของเขาค่อยๆประมวลผลดูจากลักษณะผิวพรรณดีไม่เหมือนกับคนงานทั่วๆไป และใครๆ ก็รู้ว่าชงนมเป็นสมุนลูกรักของใครถ้าไม่ใช่นายใหญ่ของที่นี่ ดูจากการกุลีกุจอคอยดูแลสาวสวยคนนี้ราวกับนายหญิงอย่างนั้น แค่นี้ก็ชัดแจ้งแดงแจ้แล้ว

ทว่าก็ต้องขวัญผวาอีกระลอก เมื่อได้ยินเสียงทุ้มห้าวทรงอำนาจ แต่ติดห้วนไปนิดโพล่งขึ้นมาไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำเอาบรรดาคนงานแตกหือ บ่งบอกให้รู้ว่าพวกมันกำลังเล่นกับของเจ้านาย

“ใช่ของกู พวกมึงมีปัญหาไหม?!”

“ใครจะกล้าล่ะคร้าบ”

คนงานนามว่าจ๋อยหันไปเห็นดวงตาแข็งกร้าวของผู้เป็นนายจ้องเขม็งมา ก็รีบยกมือไหว้ปลกๆ จึงรีบหันไปส่งสัญญาณบอกให้กับเพื่อนร่วมงานอีกสามชีวิต

“ไปสิวะ จะอยู่ให้นายกระทืบหรือไง”

นายจ๋อยตัวตั้งตัวตีเรื่องการแซวหยอกล้อก็รีบใส่เกียร์หมาวิ่งนำเพื่อนที่เหลือชนิดไม่เห็นฝุ่น อีกสามชีวิตก็ไม่รู้จะอยู่ทำไม ไม่งั้นได้กินบาทาเจ้านายแทนอาหารเย็นเป็นแน่ ก็รีบเก็บไม้กวาดทางมะพร้าวเสร็จ ก็พากันโกยหน้าตั้งไปกันคนละทิศละทาง ทำเอาชาญชัยได้เห็นก็หลุดหัวเราะจนตัวงอ

เจ้าของร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมลงมาสองถึงสามเม็ด พร้อมกับดึงชายเสื้อออกมาไว้นอกกางเกงยีนส์สีเข้มเนื้อดี เดินเข้าไปหาคนที่กำลังหยอกล้อเล่นอยู่กับเจ้าลูกช้างตัวน้อยวัยสองสัปดาห์ โดยไม่ทันได้สังเกตเห็นการมาถึงของเขา

“เจ้าช้างน้อย แกดูหล่อเหลาเชียวนะ อาบน้ำล้างคราบมอมแมมออกไปหมดแล้ว”

พรนลัทลูบหัวของเจ้าไข่ตุ๋น พลางคลี่ยิ้มเอ็นดูให้กับมัน ส่วนเจ้าช้างตัวน้อยก็ใช้งวงดูดน้ำในอ่างขึ้นมาพ่นใส่เจ้านายสาวตรงหน้าอย่างกับหยอกล้อ

ฟู่! ฟู่!

“พอได้แล้ว เล่นแบบนี้ฉันก็เปียกหมด”

เธอย่นจมูกใส่เจ้าช้างตัวน้อยตรงหน้า จนคนชื่อช้างได้แต่หลุดยิ้มให้กับภาพน่ารักสดใสตรงหน้า หัสดินทร์พาตัวเองไปยืนพิงต้นเสาของโรงเรือน ทอดสายตาไปกับร่างอรชรที่กำลังอาบน้ำเจ้าลูกช้างอย่างเพลิดเพลิน

“แกนี่มันน่ารักกว่าเจ้าของแกเป็นไหนๆ แหม…แค่พอมีคนมาพูดช้างคะ ช้างขา ก็อ่อนระทวย เชอะ! ไอ้คนเจ้าชู้”

“ด่าผมกับไอ้ไข่ตุ๋นมันไม่รู้เรื่องหรอกนะคุณ ถ้าอยากจะด่ากันมานี่มา”

คนกำลังอาบน้ำช้างเพลินๆ แถมยังได้หลอกด่าเจ้าของปางช้างก็สะดุ้งสุดตัว ก็ใครจะไปคิดว่าคนที่เธอกำลังแอบนินทาจะอยู่ตรงนี้ พรนลัทปั้นสีหน้าเรียบตึงหันไปมองอีกฝ่ายอย่างกวนๆ ก่อนจะสะบัดหน้าหนีทำทีไม่สนใจ

ทว่ายังไม่ทันทีเธอจะได้กลับไปหยอกล้อกับเจ้าช้างตัวน้อย ร่างบางก็ปลิวถลาเข้าไปชิดร่างสูงใหญ่ทันที สองมือน้อยรีบยกขึ้นดันแผงอกกว้างด้วยสีหน้าตื่นๆ

“อย่าทำอะไรบ้าๆนะ ฉันจะอาบน้ำให้ไข่ตุ๋น”

“ทำอะไรบ้าๆที่ไหน แบบนี้คนเป็นแฟนกันเขาทำต่างหาก”

“ใครเป็นแฟนคุณ อย่ามาขี้ตู่โมเมนะ”

“เอ้า! คุณไง เล่นประกาศต่อหน้าคนอื่นขนาดนั้น”

หัสดินทร์ยังเอ่ยหน้าตายแถมคลี่ยิ้มทะเล้นเจ้าเล่ห์ให้เธออีก มันน่าเอาเล็บตะกุยหน้าหล่อๆของเขาเสียจริง

“ฉันแค่ล้อเล่น”

“ได้ไงคุณ ผมเสียหายนะ แบบนี้ต้องรับผิดชอบรู้ไหม”

พอเห็นว่าเขากำลังก้มหน้าลงมาหมายจะแกล้งทาบทับปากหยักกับกลีบปากนุ่ม หญิงสาวจึงรวบรวมแรงอันน้อยนิดทั้งหมดทั้งผลักทั้งสะบัดตัวหนี พลางกรีดร้องออกมา

“อร้ายยย ไม่ปล่อยใช่ไหม นี่แนะ!”

พรนลัทเอื้อมมือไปวักน้ำที่อยู่ในอ่างสำหรับอาบน้ำลูกช้าง สาดเข้าไปเต็มหน้าเต็มตัวของเขา หัสดินทร์ไม่ทันระวังก็เปียกปอนตามๆกัน ชายหนุ่มลูบน้ำออกจากใบหน้า แล้วส่งสายตาคาดโทษให้อีกฝ่าย ก่อนจะก้าวยาวๆสองทีก็รวบร่างบางที่กำลังยืนหัวเราะเข้ามาใกล้ ทั้งคู่ล้มลุกคลุกคลานจนเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบโคลน

สองคนงานหนุ่มได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายจึงรีบวิ่งมาที่เกิดเหตุ ก็เห็นเจ้านายหนุ่มกอดรัดฟัดเหวี่ยงสาวน้อยคนสวย สภาพทั้งคู่สะบักสะบอม โดยมีเจ้าไข่ตุ๋นพ่นน้ำเล่นด้วยอยู่ไม่ไกล สงสัยมันจะเข้าใจว่าทั้งคู่เล่นกับมันเป็นแน่ ชงนมจึงรีบไปพาลูกช้างออกมา แล้วพากลับเข้าคอก

ขณะเดียวกันชาญชัยก็เข้าไปห้ามหนุ่มสาวตรงหน้า กว่าทั้งคู่จะยอมรามือกันก็เล่นเอาเขาเหงื่อตก หัสดินทร์พอเห็นแม่ตัวแสบจะหนี เขาก็รีบเข้าไปช้อนอุ้มเธอขึ้นมาทั้งตัวแล้วพาดขึ้นบ่าหนา ยิ่งเธอดิ้นแรงโวยวายแค่ไหน เขาก็ยิ่งกอดรัดมากเท่านั้น

“ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะคุณช้าง จะพาฉันไปไหน”

ชายหนุ่มไม่สนใจเสียงหวานกับกำปั้นน้อยๆที่ทุบอยู่ที่แผ่นหลังของเขา หัสดินทร์หันไปบอกลูกน้องคนสนิททั้งสองคน

“ฝากจัดการงานต่อที”

จากนั้นก็หันมาปราบพยศการแผลงฤทธิ์สุดแสบของแม่สาวน้อยที่อยู่บนบ่า ด้วยการเอ่ยขู่ออกไป

“ส่วนคุณก็ไปอาบน้ำ ตัวเปื้อนไปหมดแล้ว อย่าดิ้นอย่าดื้อ ถ้าไม่อยากให้ผมจูบโชว์คนงานทั้งปาง”

คนที่อยู่บนบ่าหยุดดิ้นทันควัน เธอไม่กล้าที่จะมีปากเสียงกับเขาอีกเลย จนยอมให้เขาอุ้มไปเงียบๆ ถ้าเธอเกิดแผลงฤทธิ์ขึ้นมา คนที่ขู่เธอก็ยิ่งทำจริงพูดจริงอยู่ด้วย ขืนต่อกรสร้างเรื่องมีหวังเธอได้อับอายแทรกแผ่นดินหนีแน่ สู้อยู่นิ่งๆเงียบๆ ค่อยหาทางแก้เผ็ดเขาก็ยังไม่สาย…