แชร์

แฟนเก่า

ผู้เขียน: MoonlightNstar
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-25 15:45:18

เมื่อเจอคำถามของทิมเข้าไป จิรัสยาก็ถึงกับได้สติ ใบหน้าหล่อเหลาที่ยังคงซุกซอกอยู่กับสองเต้าขาวอวบของเธอนั้นกำลังผลัดกันเชยชมสลับข้างไปมาราวกับว่ามันน่าลุ่มหลง

นาทีนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน ร่างงามจึงดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที ทิมเงยหน้าขาวๆของเขาขึ้นมองสบตาเธออีกครั้งก่อนจะโน้มกลับเข้ามาใกล้ๆหมายจะจูบลงไปที่กลีบปากบางนั้นอีกหากแต่ว่าถูกเธอห้ามเอาไว้เสียก่อน

"ฉันหายหนาวแล้วค่ะ คุณรีบรับโทรศัพท์สิคะเผื่อพนักงานโทรมา" ทิมยิ้มก่อนจะหันมามองริมฝีแสนหวานนั้นตาละห้อย แล้วจึงตัดใจผละลุกขึ้นจากเตียงไปรับโทรศัพท์ที่ยังคงส่งเสียงร้องรออยู่

จิรัสยาพอเห็นว่าทิมลุกขึ้นไปแล้วเธอจึงรีบก้มลงมาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง ที่เวลานี้หลุดรุ่ยและถูกถลกขึ้นไปจนเกือบจะถึงคอ พอได้ก้มลงมองไปยังหน้าอกของตัวเองก็ได้แต่อ้าปากค้าง เมื่อเวลานี้สองเต้าขาวอวบปรากฎริ้วรอยสีแดงเป็นจ้ำๆอยู่หลายจุด จิรัสยาทำเสียงจิปากด้วยความไม่พอใจก่อนจะหันไปมองยังตัวต้นเหตุที่ก็เผอิญว่าหันกลับมองมาที่เธอพอดี

ทิมยิ้มราวกับรู้ว่าตนกำลังถูกเธอตำหนิ บ้าจริง มือเล็กรีบดึงเสื้อลงอย่างทันควันเมื่อเห็นว่าเขากำลังมองมันอยู่ เกือบไปแล้วนะจิรัสยา นี่เธอเกือบเสียตัวให้กับผู้ชายเจ้าชู้ที่เธอบอกว่าเกลียดนักหนาไปแล้ว ริมฝีบางถูกกัดเข้าด้วยฟันคมๆ มือน้อยๆจิกลงไปบนผ้าห่มอย่างเจ็บใจที่เกือบพลาดท่าเสียทีให้เขาไป หากใครรู้เธอคงไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไหวที่ไหนเป็นแน่

เจ็ดนาฬิกาสี่สิบห้านาที จิรัสยาและทิมกำลังจะพากันออกมานั่งรอที่ล็อบบี้หลังจากได้รับโทรศัพท์จากพนักงานว่าตอนนี้เคเบิลคาร์จะสามารถกลับมาให้บริการได้อีกครั้งในเวลาแปดนาฬิกาสามสิบนาทีและขอโทษเป็นอย่างมากสำหรับการแก้ไขที่ล่าช้าของเครื่องทำความร้อน เนื่องจากว่าที่นี่ตั้งอยู่บนเทือกเขาสูงและเส้นทางที่สามารถเดินทางขึ้นมาได้นั้นถูกพายุหิมะพัดถล่มจึงเกิดความล่าช้าขึ้นและจะขอมอบบัตรส่วนลดให้ถึงห้าสิบเปอร์เซ็นสำหรับการมาเข้าพักในครั้งหน้า

แต่ในขณะที่เปิดประตูออกมานั้น ประตูของห้องฝั่งตรงข้ามที่อยู่เยื้องๆกันก็ถูกเปิดออกมาเช่นกัน ด้วยความที่มัวแต่ตรวจดูความเรียบร้อยของเสื้อผ้าตัวเองเธอจึงไม่ทันได้สังเกตุว่าคนที่ออกมาจากห้องนั้นคือใคร

"จี"

เมื่อถูกเรียกชื่อ จิรัสยาจึงรีบเงยหน้าขึ้นมองทันที แล้วสิ่งที่ทำให้เธอต้องตกใจอีกครั้งคือก็คือคู่ชายหญิงตรงหน้าซึ่งก็คือแฟนเก่าของเธอและแฟนใหม่ของเขานั่นเอง

"พี่ปาล์ม"

ชื่อของปัทมะถูกเรียกออกมาเบาๆอย่างลืมตัว ด้านข้างเขาคือแอร์โฮสเตสรุ่นน้องคนเดียวกันกับที่เธอเจออยู่ด้วยกันกับแฟนเก่าเธอเมื่อเดือนที่แล้ว

"นี่เมื่อคืนจีค้างที่นี่หรอ" สีหน้าชายหนุ่มตรงหน้าแสดงออกมาถึงความไม่พอใจ แถมสายตายังคงจ้องมองมาที่ทิมราวกับว่าต้องการจะเอาเรื่อง

"คงเป็นเพราะเหตุผลนี้สินะที่จู่ๆจีก็เลิกติดต่อกับพี่ไปเฉยๆแถมยังคอยหลบหน้าหลบตาไม่ยอมให้พี่เจอ จริงๆก็เพราะจีมีคนอื่นแบบนี้ใช่มั้ย" จิรัสยาไม่ตอบหากแต่เลือกที่จะเดินผ่านหน้าของทั้งคู่ไป แต่แล้วแขนเรียวนั้นกลับถูกปัทมะคว้าเอาไว้

"ปล่อยจีนะพี่ปาล์ม แล้วช่วยกรุณาอย่ามายุ่งกับจีอีก ระหว่างจีกับพี่เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว" จิรัสยาพยายามสลัดข้อมือของเธอให้หลุดออกจากการเกาะกุมแต่ก็ยังไม่เป็นผล จนทิมยืนทนดูไม่ไหวจึงต้องเข้ามาช่วย

"ปล่อย" น้ำเสียงเด็ดขาดนั้นทำเอาปัทมะหันมามองอย่างไม่ลดละเช่นกัน ทิมเดินเข้าไปผลักอกปัทมะเข้าจังๆอย่างไม่กลัวเกรง รูปร่างทั้งสองคนนั้นสูงพอๆกัน แถมหุ่นดูแล้วก็ยังพอๆกันอีกด้วย

"จีเป็นแฟนผมคุณถอยออกไปดีกว่า นี่ผมยังไม่ได้คิดบัญชีกับคุณเลยนะที่กล้าพาแฟนผมมาค้างที่นี่แบบนี้"

"หึ แต่ที่ผมพึ่งได้ยินไป จีบอกว่าระหว่างจีกับคุณไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วนะครับหรือว่าหูคุณกำลังมีปัญหาถึงไม่ได้ยิน"

"นั่นก็คงเป็นเพราะว่าคุณไงที่บังอาจมายุ่งกับจีแบบนี้" ปัทมะเดินเข้าไปผลักอกทิมทันทีและก็ถูกทิมผลักคืนราวกับว่ากำลังจะมีเรื่องกัน จิรัสยาพอเห็นว่าท่าทางจะไม่ค่อยดีจึงรีบเข้าไปขวางเอาไว้

"พี่ปาล์มหยุด เลิกโทษคนอื่น หลักฐานคาตาขนาดนี้พี่ยังคิดจะโยนความผิดมาให้จีอีกหรอคะ" จิรัสยาปรายตาไปมองทางแอร์สาวรุ่นน้องที่เวลานี้ก็มองเธอกลับอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน

"หลักฐานบ้าอะไรจี พี่กับเนยไม่ได้เป็นอะไรกัน"

"พี่ปาล์ม!!พูดแบบนี้กับเนยได้ยังไงคะ" เนติยาเมื่อเห็นว่าฝ่ายชายที่เป็นคู่ควงของตนเองพูดมาแบบนี้ก็ปรี๊ดแตก

"พี่พูดเรื่องจริงเนย พี่บอกเนยตั้งแต่แรกแล้วว่าระหว่างพี่กับเนยเราแค่ขำๆสนุกๆกัน ผู้หญิงคนเดียวที่พี่รักคือจีและพี่จะไม่ยอมเสียจีไปเด็ดขาด"

"กรี๊ดดด พี่ปาล์มพี่ทำแบบนี้กับเนยได้ยังไง"

"หยุด ฉันบอกให้หยุด" จิรัสยาทนฟังและทนดูต่อไม่ไหวเมื่อเห็นว่าปัทมะกำลังถูกฝ่ายหญิงจิกทึ้งอย่างบ้าคลั่ง

"อยากจะทะเลาะกันนักก็เชิญตามสบาย แต่ช่วยหลบทางให้ด้วย ไปค่ะคุณทิม" คนตัวเล็กหันกลับไปคว้าข้อมือทิมและหมายว่าจะเดินผ่านทั้งคู่ไปแต่ก็ถูปัทมะดึงข้อมือไว้อีกครั้ง

"พี่ไม่ให้จีไป จีต้องเคลียร์กับพี่ที่นี่เดี๋ยวนี้"

"จีไม่มีอะไรจะเคลียร์ เรื่องของเรามันจบไปตั้งแต่เมื่อคืนวันเกิดพี่แล้วจีแลกไฟล์ทบินกลับพี่ฝ้ายเพื่อที่จะเอาเค้กไปเซอร์ไพร์สให้พี่วันเกิด แต่ก็ไม่คิดเลยนะคะว่าคนที่ถูกเซอร์ไพร์สจะกลับเป็นจีเสียเอง"

"จีหมายความว่าว่ายังไง"

"พี่ก็ลองถามคู่ขาของพี่ดูเอาเองสิคะว่าสิ่งที่จีพูดนั้นหมายความว่ายังไง เพราะน้องเขาคงจะรู้ดีในเมื่อคืนนั้นเขาคือคนที่อยู่กับพี่ปาล์มไม่ใชหรอคะ" ว่าแล้วจิรัสยาก็สะบัดข้อมือออกจนหลุด ในขณะที่ปัทมะกำลังเบลอจนเกิดอาการมึนงง เธอจึงรีบจูงเเขนทิมออกมาจากตรงนั้นและตรงเข้าไปขึ้นเคเบิลคาร์ที่จอดรออยู่ทันที

บทที่เกี่ยวข้อง

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   ทีละนิด

    พอขึ้นมาถึงจิรัสยาก็เอาแต่นั่งเงียบ เธอเลือกที่จะมองออกไปยังนอกหน้าต่างแทนที่จะหันกลับมาพูดคุยกับเขา "ผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้"ไร้การตอบโต้และปฏิกิริยาใดๆ ทิมสังเกตุเห็นว่าที่ไหล่มีการขยับน้อยๆ เธอคงจะกำลังร้องไห้อยู่จึงได้ค่อยๆดึงให้คนตัวเล็กหันกลับมาซบลงบนหน้าอก และมันก็เป็นไปจริงดั่งที่เขาคาด ใบหน้างามถูกอาบไปด้วยน้ำตาจนชุ่ม เขาถือวิสาสะค่อยๆประครองใบหน้าเธอขึ้นแล้วค่อยใช้นิ้วเกลี่ยซับมัน"รักเขามากหรอ" จิรัสยาส่ายหน้าก่อนจะมองขึ้นสบตาเขา"ยังรักเขาอยู่หรอ" และเธอก็ส่ายหน้าอีก"ถ้าอย่างงั้นคุณร้องไห้ทำไมกันหึ บอกผมซิ" ใบหน้าหล่อขยับเข้าไปใกล้ๆก่อนจะประกบชิดริมฝีปากเธอเอาไว้แล้วค่อยๆขบเม้มเบาๆ จิรัสยายังคงอยู่เฉย ปล่อยให้ทิมพูดพร่ำอยู่คนเดียวอย่างนั้น เธอเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุใดจึงไม่ผลักไสเขาออก เนิ่นนาน จนตัวเธอเองเริ่มที่จะหายใจไม่ทันเมื่อทิมเริ่มเปลี่ยนมาจูบเธอแบบหนักหน่วงขึ้น"กะว่าจะจูบให้ปากฉันช้ำไปเลยหรือไงคะ" จิรัสยาถามคนที่มัวแต่จูบเอาๆ เธอค้อนสับประเหลือกให้ไปหนึ่งทีเมื่อดูท่าทีว่าทิมยังจะไม่ยอมหยุดจูบนั้นลงง่ายๆจริงๆ จนทิมเองก็ขำ เคเบิ้ลคาร์ยัง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25
  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   หนีให้ไกล

    จิรัสยายังคงตั้งหน้าตั้งตาเลือกกระเป๋าต่อไปโดยไม่หันไปมอง เสียงของหญิงสาวที่มากับทิมยังคงพูดเจื้อยแจ้วดังเข้ามาในหูเป็นระยะๆ ทั้งๆที่สมองสั่งว่าอย่าไปสนใจ ระหว่างเธอกับเขาไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน แต่หางตาก็ยังมิวายแอบไปชำเลืองมอง เขายืนอยู่ตรงนั้น ในมือยังคงตั้งหน้าตั้งตากดโทรศัพท์และไม่ได้สนใจหรือรับรู้ว่ามีเธอยืนอยู่ตรงนี้เลย ทั้งๆที่เมื่อคืนก่อนเธอกับเขายังติดอยู่บนเทือกเขาด้วยกัน แถมตอนเมื่อเช้าเขายังส่งข้อความสวัสดีตอนเช้ามาหาเธออยู่เลย แต่ตอนนี้ทั้งๆที่ยืนห่างกันแค่นี้ ทิมกับไม่เคยรับรู้ว่ามีเธออยู่นี่สินะ ผู้ชายเจ้าชู้ ในเมื่อเธอก็รู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าเขาเป็นคนยังไงแต่แล้วก็ยังจะอยากเอาตัวเองเข้าไปยุ่ง จิรัสยาแค่นหัวเราะออกมาเบาๆเพราะสมน้ำหน้าตัวเอง แต่ช่างเถอะ อย่างน้อยเมื่อคืนก่อนเธอกับเขาก็ไม่ได้เลยเถิดจนถึงขั้นมีอะไรกัน ถึงแม้ว่ามันจะ 'เกือบ' ก็เถอะศรีษะทุยสวยสะบัดเบาๆเพื่อขับไล่ความคิดที่กำลังตีกันจนสับสนวุ่นวายทิ้งแล้วจึงคิดว่าหันกลับมาโฟกัสที่กระเป๋าใบข้างหน้าต่อไปจะดีกว่า ต่อจากนี้ไปเธอจะอยู่ให้ห่างไกลจากเขาและไม่มีทางยุ่งเกี่ยวด้วยอีกเด็ดขาด"ห่างกันวันเดียว คุ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25
  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   คำท้าทาย

    จิรัสยายังคงนั่งเฉยแถมตอนนี้ใจดวงน้อยทำเหมือนราวกับว่ามันกำลังเต้นรัว เธออยากหายตัวออกไปจากตรงนี้เสียเหลือเกิน ไม่อยากจะเห็นไม่อยากรับรู้ ทั้งปัญหาจากคนเก่าแถมตอนนี้เธอก็ 'เกือบ' จะเผลอตัวไปยุ่งกับคนใหม่ปัทมะที่ตอนแรกมัวแต่สนใจเธอ พอได้เงยหน้าขึ้นไปมองว่าโต๊ะที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่คือใคร ใบหน้าคมเข้มก็ยิ้มกริ่มออกมาทันที"พี่บอกจีแล้วใช่มั้ย ว่าไม่มีใครรักจีได้เท่าพี่อีกแล้ว"จิรัสยาพอได้สติก็รีบดึงมือตัวเองกลับมา หากแต่ว่าปัทมะก็ยังคงจับเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย"ปล่อยจีค่ะพี่ปาล์ม" ริมฝีปากบางค่อยๆเค้นเสียงออกมาราวกับว่าต้องการพูดให้เบาที่สุด เธอไม่อยากพูดเสียงดังไปมากกว่านี้เพราะเกรงว่ามันจะไปกระทบกับโสตประสาทของคนที่เธอไม่ต้องการอยากให้ได้ยินเข้า"จี พี่รักจีนะ ได้โปรดให้โอกาสพี่อีกครั้งเถอะนะครับ พี่รักจีนะ พี่ขาดจีไม่ได้จริงๆ พี่อยากให้พี่ทำอะไรพี่ยอมจีหมดทุกอย่าง ขอแค่ได้จีกลับคืนมาล" แม้ว่าจิรัสยาจะพยายามพูดเปล่งเสียงออกมาให้เบาที่สุดแล้วหากแต่ปัทมะกลับพูดจาฉาดฉานราวกับว่าต้องการให้มันดังกระทบไปเข้าหูของคนที่นั่งอยู่ด้านหลังของจิรัสยา ซึ่งแน่นอนว่านั่นคือ ทิม"จีจะขอพูดเป็นครั้งสุดท้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25
  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   อย่าท้าผม

    จิรัสยายังคงนอนนิ่งและหลับตาลง ภายในสมองต่างกำลังประมวลผลว่าสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ระหว่างเธอกับทิมตอนนี้คืออะไร เหตุใดเพียงแค่ผู้หญิงธรรมดาแบบเธอจึงต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับไฮโซร้อยล้านพันล้านอย่างเขาด้วย ซึ่งเธอไม่อยาก เขากำลังจะทำให้ชีวิตของเธอวุ่นวาย ด้วยอำนาจเงินเธอไม่มีทางรู้เลยว่าเขาสามารถทำสิ่งใดได้บ้าง ขนาดเบอร์โทรของเธอจู่ๆเขาก็ยังไปสรรหามา แต่เรื่องนี้ก็ยังคงพอเข้าใจได้ว่าเขาอาจจะไปถามมาจากภาคินหรือชนัญญาไวน์หมดขวดแล้ว นี่เธอดื่มเข้าไปเยอะขนาดนี้เลยเชียวหรือ จิรัสยาค่อยๆลุกขึ้นยืน ตอนนี้เธอแน่ใจว่าใช่ เธอกำลังเมา เรียวขางามค่อยๆก้าวออกมาจากอ่างอาบน้ำอย่างช้าแล้วจึงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่วางพับอยู่บนชั้นซึ่งห่างออกไปไม่ไกลนัก ก่อนจะค่อยๆเดินออกมาบิดลูกบิดประตู แล้วจึงก้าวเข้าไปภายในห้อง"นี่คุณ!"จิรัสยาร้องขึ้นมาเต็มเสียง มันเป็นไปได้อย่างไรกัน ที่เวลานี้บนเตียงนอนของเธอมีทิมนั่งไขว่ห้างรออยู่ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยพร้อมด้วยสายตาที่มองมาอย่างไม่สามารถคาดเดาได้ออก"คุณเข้ามาได้อย่างไง ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะคุณทิม"ปมผ้าขนหนูถูกกระชับขึ้นมาจนแน่นก่อนที่ขาเรียวสวยจะค่อยๆขยับถอยหลัง"ไม่ค

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25
  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   คำตอบของคำถาม

    จิรัสยาพอได้ฟังคำถามจากทิมก็ถึงกับตาโตด้วยความตกใจ มีอย่างที่ไหนกันที่จู่ๆคนที่ไม่ได้เป็นอะไรกันจะมาถามอะไรกันแบบนี้ ว่าทิมบ้าแล้วตัวเธอเองก็คงจะบ้ายิ่งกว่า ทั้งๆที่ตั้งปณิธานเอาไว้อย่างหนักแน่น ทั้งๆที่คอยปฏิญาณตนว่าชีวิตนี้จะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายเจ้าชู้ แต่ทำไปทำมาทำไมเธอกลับกำลังจะยิ่งถลำลึกเข้าไปทุกที"จี ผมอยากได้คุณ"สายตาของทิมสื่อความปรารถนาของเขาออกมาอย่างเด่นชัด เสียงแหบพร่ากระเส่าของเขาทำเอาเธอรู้สึกร้อนๆหนาวๆขึ้นมาตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้าอย่างไม่รู้ตัว จนในที่สุดเขาก็ขยับใกล้เข้ามา ปมผ้าขนหนูค่อยๆถูกเขากระตุกออกอีกครั้งหลังจากที่เธอพึ่งใส่มันไปเมื่อสักครู่ จนกระทั่งเผยให้เห็นสองเต้าอวบอิ่มแสนงดงามที่ต่างก็ปรากฎอยู่ด้านหน้า ลิ้นอุ่นแฉะถูกเลียอยู่ที่ริมฝีปากหนา ทิมมองมันด้วยสายตาหื่นกระหายก่อนจะก้มลงไปครอบครองมันด้วยริมฝีปากร้อนและมือแกร่งทันที ข้างหนึ่งบีบ ข้างหนึ่งลูบเลียเค้นคลึงจนจิรัสยาต้องเเอ่นหลังขึ้นด้วยความเสียวซ่าน"อ๊ะ คุณทิม ยะ..อย่าค่ะ"ฟังเสียที่ไหน คำร้องคัดค้านของเธอมันคงจะเบาเกินไป ทิมยังคงเดินหน้าต่อไปอย่างคล่องแคล่วชำนาญ จากด้านบนค่อยๆเคลื่อนลงสู่ด้านล่า

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25
  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   โลกแห่งความจริง

    จิรัสยาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เตรียมตัวลงไปหาเพื่อนๆตามเวลานัดหมายข้างล่าง เที่ยวบินกลับของเธอวันนี้คือเวลาบ่ายสองโมงสิบห้านาที ระหว่างรอนั้นพอนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ไม่กี่ชั่วโมงใบหน้าขาวนวลก็เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อด้วยความอายขึ้นมาอีกจนได้เมื่อเวลาตีห้ากว่าๆเธอถูกทิมปลุกขึ้นมาเพื่อบอกว่าเขาต้องกลับออกไปแล้ว เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมีใครมาเห็นและเอาเธอไปต่อว่าได้ว่าเธอนั้นทำผิดกฏการปฏิบัติงาน โดยกฏของการทำงานมีอยู่ว่าห้ามไม่ให้พนักงานพาบุคคลภายนอกเข้ามาพักด้วยระหว่างที่ยังรอสแตนบายเพื่อปฏิบัติหน้าที่โดยเด็ดขาด หากฝ่าฝืนจะถูกตักเตือนและถูกพิจารณาชั่วโมงการทำงานก่อนจะไปทิมดึงเธอเข้ามาหอมและกอดแถมยังขอ 'มอนิ่งคิส' ก่อนไปหนึ่งที ซึ่งมันยาวนานและเนิ่นนานมากกว่าทิมจะยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระอีกครั้ง จิรัสยาคิดในใจว่าตกลงเมื่อคืนที่ผ่านมาเธอและทิมมีอะไรเกินเลยกันไปแล้วจริงๆอย่างนั้นหรือ แต่ทำไมเธอถึงยังรู้สึกว่าร่างกายของเธอยังรู้สึกปกติสุขดีราวกับว่าไม่เคยมีการผ่านเรื่องราวใดๆมาก่อน ด้วยความสงสัยลังเลคงจะแสดงออกมาบนใบหน้าเธอ จึงได้ลองเปิดผ้าห่มดูแล้วทิมก็พูดขึ้นมาว่า"ทุกอย่างของคุณยังอย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25
  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   ไม่คาดคิด

    หลังเสร็จจากเที่ยวบินไฟล์ทนี้จิรัสยาก็รีบมุ่งหน้ากลับบ้านทันทีโดยไม่ได้คิดสนใจใครอีก ในหัวของเธอตอนนี้มันกำลังตื้อไปหมด เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนเครื่องบินทำเอาจิรัสยารู้สึกว้าวุ่นและกระวนกระวายใจกับมันอย่างบอกไม่ถูกสายตาของผู้หญิงคนนั้นตอนที่มองมายังเธอราวกับว่ากำลังมีเรื่องเคียดแค้นอยู่ภายในใจ ก็คงจะใช่ อาจเพราะเจ้าตัวดันบังเอิญเดินกลับเข้ามาเห็นตอนที่เธอล้มเซลงไปนั่งอยู่ที่บนตักของว่าที่คู่หมั้นตัวเองสินะ มิหนำซ้ำก่อนออกจากเครื่องเจ้าหล่อนยังมองเหยียดและจิกสายตามองมาที่เธออย่างที่ดูก็รู้แล้วว่าไม่มีทางเป็นมิตรไม่มีคำถามและไม่มีการอธิบาย จิรัสยาปล่อยผ่านให้มันทิ้งไว้อยู่อย่างนั้น หวังว่าวันหนึ่งก็คงจะเลือนรางจางหายไปเอง แม้ว่าจะพยายามปลอบใจตัวเองแล้ว แต่ภายในใจก็ยังคงมิวายว้าวุ่นอยู่อย่างนั้น จึงได้แต่พยายามเตือนตัวเองอีกครั้งว่าช่างมันเถอะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว ทางที่ดีนับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปเธอจะต้องไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกเป็นอันขาด ผู้ชายที่ชื่อ ทิม เศวตตระกูล เธอจะขอหลีกหนีจากเขานับตั้งแต่วันนี้ไป ดีแค่ไหนแล้วที่มันยังไม่ทันได้เกิดเรื่องราวเกินเลยขึ้นระหว่างเขากับเธอศรีษะทุย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25
  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   งามใหม่

    หลังจากที่เปิดสงครามขนาดย่อมๆไปกับหญิงสาวผู้ที่เธอไม่ได้รู้จักและไม่อยากที่จะรู้จัก แต่อยากเลือกที่จะโทรมาหาเรื่องเธอก่อน จิรัสยาก็ขอจัดให้แบบพอหอมปากหอมคอ อย่าคิดว่าจะโทรมาหาเรื่องเธอก่อนแบบนี้แล้วเธอจะยอม เพราะเรื่องนี้ถ้าจะโทษก็ควรจะไปโทษตัวฝ่ายชายมากกว่าที่ไม่รู้จักพอเอง ก็ในเมื่อทั้งๆที่ตัวเองมีเจ้าของอยู่แล้วแท้ๆ แต่กลับมายุ่งวุ่นวายกับเธอไม่หยุดจนเป็นสาเหตุให้เธอต้องถูกไล่ออกจากงานมาสดๆร้อนๆพอพูดถึงตัวต้นเหตุแล้วจิรัสยาก็อดที่จะเกิดความรู้สึกแปลกๆไม่ได้ เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไร รู้เพียงแค่ว่าภายในใจกำลังรู้สึกปั่นป่วนกระวนกระวายจนอยากจะทึ้งหน้าใครเข้าสักคน ดูเอาเถอะ ก่อเรื่องสร้างความวุ่นวายให้ชีวิตเธอมาขนาดนี้แต่เขากลับเงียบหายไป นี่เขาจะรับรู้บ้างหรือเปล่าว่ากำลังสร้างปัญหาให้กับชีวิตเธอขนาดไหน ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาสองสามที พอเดินเข้าไปส่องดูที่ช่องตาแมวก็เห็นว่าชนัญญายืนอยู่"พี่ฝ้ายมีอะไร""จี แกถูกให้ออกจากงานจริงๆหรอ เห็นหนูนาโทรมาบอกเมื่อกี้ นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น" ชนัญญาเขย่าแขนจิรัสยาหน้าตาตื่นด้วยความเป็นห่วงรุ่นน้องคนสนิท"ก็ตามที่เจ้รู้มานั่นแหละ ส่วนส

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25

บทล่าสุด

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   อีกด้านของคนร้อยเล่ห์

    หลังจากที่ไปเรียนรู้งานไปทั้งหมดแล้ว พิศมัยก็พาจิรัสยาเดินมายังที่ๆหนึ่งซึ่งอยู่ชั้นบนสุดของโรงแรม ภายในเป็นห้องขนาดกระทัดรัด ด้านหน้าเป็นกระจกใสสามารถมองเห็นวิวทะเลได้ แถมยังมีระเบียงที่ถูกเปิดเอาไว้เพื่อรับลมเย็นๆภายในห้องถูกจัดตกแต่งไว้อย่างสวยหรู ของประดับตกแต่งทุกชิ้นล้วนแล้วแต่ดูมีราคา ไม่รู้ว่ามันมีไว้สำหรับให้บริการแขกระดับวีไอพีหรือเปล่าแต่ที่รู้ๆราคาห้องพักแต่ละห้องของที่นี่ก็หกหลักด้วยกันทั้งนั้นพอเดินเข้ามาในห้อง พิศมัยจึงบอกให้เธอไปเตรียมตัวแล้วเดี๋ยวเธอต้องถูกทดสอบว่าสิ่งที่ไปเรียนรู้มานั้นเธอสามารถทำมันได้ดีแค่ไหน จิรัสยาเดินตรงเข้าไปยังอุปกรณ์ต่างๆ จัดการปูผ้าลงบนเตียง เตรียมสิ่งของจำพวกครีมและน้ำมันต่างๆมาเตรียมไว้ เธอทำตามแบบอย่างที่ไปเรียนรู้มาทุกอย่าง ถึงแม้ว่าความจริงแล้วจะยังรู้สึกงงงวยว่าการที่เธอทำงานเป็นพนักงานต้อนรับที่หน้าล็อบบี้นั้นจำเป็นต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยจริงๆหรือ"จีเตรียมตัวไปก่อนนะ เดี๋ยวเราจะเริ่มทดสอบกันเลย" พิศมัยหันมาบอกและเดินออกจากห้องไปทิ้งความสงสัยให้อยู่กับเธออย่างนั้นระหว่างที่กำลังเตรียมของไป ใจก็คิดเลยเถิดไปถึงใครบางคน คนที่เธอไม่ได้อ

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   หน้าที่พิเศษ

    หลังจากต่อปากต่อคำกับทิมเสร็จแล้วจิรัสยาก็กลับมาทำงานตามปกติโดยที่เธอเห็นว่าปัทมะยังคงอยู่ที่นั่นและมีหญิงสาวคนอื่นแนบไว้ข้างกายไม่ห่าง ยิ่งพอได้มาเห็นปัทมะทำอะไรแบบนี้ จิรัสยากลับยิ่งรู้สึกว่าดีแล้วที่เลิกกับผู้ชายแบบนั้นมาได้ อย่างน้อยก็เสียแค่ใจแต่ไม่ได้เสียตัวพอปัดเรื่องของปัทมะทิ้งไปก็ยังมีเรื่องของทิมอีก ที่เธอพึ่งจะได้รับรู้มาว่าเขาคือผู้บริหารใหญ่ของที่นี่ ไปๆมาๆจากว่าที่เธอตั้งใจอยากหนีจากเขามา ดันกลายมาเป็นว่าเธอวิ่งเข้ามาหาเขาอย่างเต็มๆ มิหนำซ้ำกลับกลายเป็นว่าตอนนี้เธอเป็นพนักงานที่เขาสามารถสั่งการอะไรก็ได้อีกต่างหาก"ปกติคุณทิมไม่ค่อยได้เข้ามาที่นี่หรอกจี เห็นเข้ามาทีเดือนหรือสองเดือนครั้งได้ พอมาก็จะพักผ่อนอยู่ที่พลูวิลล่าของเขาน่ะ จีถามทำไมหรอจ๊ะ" "อ๋อเปล่าหรอกค่ะพี่เอม พอดีจีพึ่งรู้มาว่านอกจากคุณภาคินแล้วก็ยังมีคุณทิมอีกคนที่เป็นเจ้าของที่นี่ด้วย จีจะได้รู้เอาไว้นะค่ะว่าตัวเองกำลังทำงานให้ใคร เจ้านายชื่ออะไรบ้าง อย่างน้อยก็จะได้ปฏิบัติตัวถูก" พอเหมือนจะถูกสงสัย จิรัสบาก็รีบทำเป็นตอบออกไปด้วยสีหน้ายิ้มๆ ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไร เพื่อปกปิดความสงสัยของเพื่อนร่วมงานไว้"อ๋

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   อยากเป็นมากกว่านั้น

    เมื่อประตูห้องถูกเปิดออก ภาพที่เห็นคือจิรัสยากำลังถูกปัทมะจับล็อกข้อมือเอาไว้บนเตียง สันกรามแกร่งถูกขบเข้าหากันจนเป็นสันนูนด้วยความโกรธ ดวงตาคมมองจ้องมาอย่างเอาเรื่องพร้อมกับก้าวเดินเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าคนทั้งสอง"เฮ้ย!มึงอีกแล้วหรอ นี่มึงมาที่นี่ได้ยังไงวะ" ปัทมะถามเสียงแข็งกร้าวด้วยความโมโหที่ถูกขัดจังหวะ"ขอโทษที่ต้องมาขัดจังหวะ แต่คงต้องขอตัวพนักงานของผมกลับไปทำงานต่อ ผมจ้างเธอมาด้วยเงินเดือนที่สูงกว่าพนักงานปกติถึงสองเท่า ดังนั้นเธอก็ควรที่จะทำงานให้กับผมอย่างคุ้มค่า และนี่ก็หมดเวลาพักแล้ว""นี่มึงหมายความว่ายังไงที่บอกว่าจีเป็นพนักงานของมึง จะบอกว่ามึงเป็นเจ้าของที่นี่งั้นสิ""ใช่ ผมเป็นเจ้าของที่นี่ และตอนนี้ผมต้องการตัวพนักงานของผมคืน ส่วนคุณถ้าอยากจะพักที่นี่ต่อหรือว่าต้องการค่าห้องคืนสามารถแจ้งได้ที่หน้าล็อบบี้เลย""มึงอย่ามาตลกกูไม่เชื่อ"พอปัทมะทำท่าว่าจะตรงเข้ามาหา ที่ด้านหน้าประตูก็มีการ์ดของทางโรงแรมสองคนที่ยืนรออยู่เดินตรงสวนเข้ามาเช่นกันจนปัทมะต้องหยุดอยู่กับที่จิรัสยาจ้องมองหน้าเขาราวกับแทบไม่อยากจะเชื่อสายตา เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน ทิมอยู่ที่นี่ ตอนนี้ และเวลานี

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   ภายในสายตา

    พอถึงเวลาพักจิรัสยาก็รีบเก็บข้าวของแล้วกะว่าจะแอบรีบแอบหลบไปพักสมองที่ไหนสักแห่งเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเจอหน้าคนที่ไม่อยากเห็น นี่อุตส่าห์ว่าหนีมาไกลขนาดนี้แล้ว ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรทำให้เธอถึงยังต้องกลับมาพบเจอกับคนที่ไม่อยากพบเจออีกขาเรียวงามรีบก้าวเดินอย่างฉับไว ค่อยๆลัดเลาะไปตามแนวหมู่ละแมกไม้ที่ถูกตกแต่งเอาไว้เป็นเพื่อใช้เป็นฉากม่านบังกั้นสายตาระหว่างโซนโรงแรมกับโซนสระว่ายน้ำจนในที่สุดเธอก็เดินมาโผล่ยังอีกส่วนหนึ่งของทางด้านหลังของโรงแรม และถึงแม้ว่าเธอจะพึ่งเริ่มทำงานที่นี่ แต่เธอก็พอจะรู้ๆอยู่บ้างว่าควรจะเข้าออกซอกไหนซอยไหน"รีบเดินมาขนาดนี้นี่ตั้งใจจะหลบหน้าพี่ใช่มั้ย"จู่ๆเสียงที่ไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้น จิรัสยาถอนหายใจหนึ่งทีแล้วจึงหันกลับไปมอง"พี่ปาล์ม ตามมาถูกได้ยังไงคะ""พี่มองดูจีอยู่ เห็นพอถึงเวลาพักแล้วจีรีบเดินมาทางนี้พี่ก็เลยรีบเดินตามมา"จิรัสยามองหน้าปัทมะด้วยความเต็มตาอีกครั้ง ผู้ชายคนนี้เคยเป็นคนที่เธอหลงมอบหัวใจให้ คิดว่าเขาจะคือคนที่แตกต่าง แต่เปล่าเลย เขากลับทรยศหักหลังความรักและหัวใจเธออย่างไม่มีชิ้นดี"พี่ปาล์มมีธุระอะไรจะคุยกับจีคะ""พี่คิดถึงจี"ปัทมะแทบจะพูด

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   งามใหม่

    หลังจากที่เปิดสงครามขนาดย่อมๆไปกับหญิงสาวผู้ที่เธอไม่ได้รู้จักและไม่อยากที่จะรู้จัก แต่อยากเลือกที่จะโทรมาหาเรื่องเธอก่อน จิรัสยาก็ขอจัดให้แบบพอหอมปากหอมคอ อย่าคิดว่าจะโทรมาหาเรื่องเธอก่อนแบบนี้แล้วเธอจะยอม เพราะเรื่องนี้ถ้าจะโทษก็ควรจะไปโทษตัวฝ่ายชายมากกว่าที่ไม่รู้จักพอเอง ก็ในเมื่อทั้งๆที่ตัวเองมีเจ้าของอยู่แล้วแท้ๆ แต่กลับมายุ่งวุ่นวายกับเธอไม่หยุดจนเป็นสาเหตุให้เธอต้องถูกไล่ออกจากงานมาสดๆร้อนๆพอพูดถึงตัวต้นเหตุแล้วจิรัสยาก็อดที่จะเกิดความรู้สึกแปลกๆไม่ได้ เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไร รู้เพียงแค่ว่าภายในใจกำลังรู้สึกปั่นป่วนกระวนกระวายจนอยากจะทึ้งหน้าใครเข้าสักคน ดูเอาเถอะ ก่อเรื่องสร้างความวุ่นวายให้ชีวิตเธอมาขนาดนี้แต่เขากลับเงียบหายไป นี่เขาจะรับรู้บ้างหรือเปล่าว่ากำลังสร้างปัญหาให้กับชีวิตเธอขนาดไหน ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาสองสามที พอเดินเข้าไปส่องดูที่ช่องตาแมวก็เห็นว่าชนัญญายืนอยู่"พี่ฝ้ายมีอะไร""จี แกถูกให้ออกจากงานจริงๆหรอ เห็นหนูนาโทรมาบอกเมื่อกี้ นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น" ชนัญญาเขย่าแขนจิรัสยาหน้าตาตื่นด้วยความเป็นห่วงรุ่นน้องคนสนิท"ก็ตามที่เจ้รู้มานั่นแหละ ส่วนส

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   ไม่คาดคิด

    หลังเสร็จจากเที่ยวบินไฟล์ทนี้จิรัสยาก็รีบมุ่งหน้ากลับบ้านทันทีโดยไม่ได้คิดสนใจใครอีก ในหัวของเธอตอนนี้มันกำลังตื้อไปหมด เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนเครื่องบินทำเอาจิรัสยารู้สึกว้าวุ่นและกระวนกระวายใจกับมันอย่างบอกไม่ถูกสายตาของผู้หญิงคนนั้นตอนที่มองมายังเธอราวกับว่ากำลังมีเรื่องเคียดแค้นอยู่ภายในใจ ก็คงจะใช่ อาจเพราะเจ้าตัวดันบังเอิญเดินกลับเข้ามาเห็นตอนที่เธอล้มเซลงไปนั่งอยู่ที่บนตักของว่าที่คู่หมั้นตัวเองสินะ มิหนำซ้ำก่อนออกจากเครื่องเจ้าหล่อนยังมองเหยียดและจิกสายตามองมาที่เธออย่างที่ดูก็รู้แล้วว่าไม่มีทางเป็นมิตรไม่มีคำถามและไม่มีการอธิบาย จิรัสยาปล่อยผ่านให้มันทิ้งไว้อยู่อย่างนั้น หวังว่าวันหนึ่งก็คงจะเลือนรางจางหายไปเอง แม้ว่าจะพยายามปลอบใจตัวเองแล้ว แต่ภายในใจก็ยังคงมิวายว้าวุ่นอยู่อย่างนั้น จึงได้แต่พยายามเตือนตัวเองอีกครั้งว่าช่างมันเถอะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว ทางที่ดีนับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปเธอจะต้องไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกเป็นอันขาด ผู้ชายที่ชื่อ ทิม เศวตตระกูล เธอจะขอหลีกหนีจากเขานับตั้งแต่วันนี้ไป ดีแค่ไหนแล้วที่มันยังไม่ทันได้เกิดเรื่องราวเกินเลยขึ้นระหว่างเขากับเธอศรีษะทุย

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   โลกแห่งความจริง

    จิรัสยาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เตรียมตัวลงไปหาเพื่อนๆตามเวลานัดหมายข้างล่าง เที่ยวบินกลับของเธอวันนี้คือเวลาบ่ายสองโมงสิบห้านาที ระหว่างรอนั้นพอนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ไม่กี่ชั่วโมงใบหน้าขาวนวลก็เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อด้วยความอายขึ้นมาอีกจนได้เมื่อเวลาตีห้ากว่าๆเธอถูกทิมปลุกขึ้นมาเพื่อบอกว่าเขาต้องกลับออกไปแล้ว เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมีใครมาเห็นและเอาเธอไปต่อว่าได้ว่าเธอนั้นทำผิดกฏการปฏิบัติงาน โดยกฏของการทำงานมีอยู่ว่าห้ามไม่ให้พนักงานพาบุคคลภายนอกเข้ามาพักด้วยระหว่างที่ยังรอสแตนบายเพื่อปฏิบัติหน้าที่โดยเด็ดขาด หากฝ่าฝืนจะถูกตักเตือนและถูกพิจารณาชั่วโมงการทำงานก่อนจะไปทิมดึงเธอเข้ามาหอมและกอดแถมยังขอ 'มอนิ่งคิส' ก่อนไปหนึ่งที ซึ่งมันยาวนานและเนิ่นนานมากกว่าทิมจะยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระอีกครั้ง จิรัสยาคิดในใจว่าตกลงเมื่อคืนที่ผ่านมาเธอและทิมมีอะไรเกินเลยกันไปแล้วจริงๆอย่างนั้นหรือ แต่ทำไมเธอถึงยังรู้สึกว่าร่างกายของเธอยังรู้สึกปกติสุขดีราวกับว่าไม่เคยมีการผ่านเรื่องราวใดๆมาก่อน ด้วยความสงสัยลังเลคงจะแสดงออกมาบนใบหน้าเธอ จึงได้ลองเปิดผ้าห่มดูแล้วทิมก็พูดขึ้นมาว่า"ทุกอย่างของคุณยังอย

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   คำตอบของคำถาม

    จิรัสยาพอได้ฟังคำถามจากทิมก็ถึงกับตาโตด้วยความตกใจ มีอย่างที่ไหนกันที่จู่ๆคนที่ไม่ได้เป็นอะไรกันจะมาถามอะไรกันแบบนี้ ว่าทิมบ้าแล้วตัวเธอเองก็คงจะบ้ายิ่งกว่า ทั้งๆที่ตั้งปณิธานเอาไว้อย่างหนักแน่น ทั้งๆที่คอยปฏิญาณตนว่าชีวิตนี้จะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายเจ้าชู้ แต่ทำไปทำมาทำไมเธอกลับกำลังจะยิ่งถลำลึกเข้าไปทุกที"จี ผมอยากได้คุณ"สายตาของทิมสื่อความปรารถนาของเขาออกมาอย่างเด่นชัด เสียงแหบพร่ากระเส่าของเขาทำเอาเธอรู้สึกร้อนๆหนาวๆขึ้นมาตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้าอย่างไม่รู้ตัว จนในที่สุดเขาก็ขยับใกล้เข้ามา ปมผ้าขนหนูค่อยๆถูกเขากระตุกออกอีกครั้งหลังจากที่เธอพึ่งใส่มันไปเมื่อสักครู่ จนกระทั่งเผยให้เห็นสองเต้าอวบอิ่มแสนงดงามที่ต่างก็ปรากฎอยู่ด้านหน้า ลิ้นอุ่นแฉะถูกเลียอยู่ที่ริมฝีปากหนา ทิมมองมันด้วยสายตาหื่นกระหายก่อนจะก้มลงไปครอบครองมันด้วยริมฝีปากร้อนและมือแกร่งทันที ข้างหนึ่งบีบ ข้างหนึ่งลูบเลียเค้นคลึงจนจิรัสยาต้องเเอ่นหลังขึ้นด้วยความเสียวซ่าน"อ๊ะ คุณทิม ยะ..อย่าค่ะ"ฟังเสียที่ไหน คำร้องคัดค้านของเธอมันคงจะเบาเกินไป ทิมยังคงเดินหน้าต่อไปอย่างคล่องแคล่วชำนาญ จากด้านบนค่อยๆเคลื่อนลงสู่ด้านล่า

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   อย่าท้าผม

    จิรัสยายังคงนอนนิ่งและหลับตาลง ภายในสมองต่างกำลังประมวลผลว่าสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ระหว่างเธอกับทิมตอนนี้คืออะไร เหตุใดเพียงแค่ผู้หญิงธรรมดาแบบเธอจึงต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับไฮโซร้อยล้านพันล้านอย่างเขาด้วย ซึ่งเธอไม่อยาก เขากำลังจะทำให้ชีวิตของเธอวุ่นวาย ด้วยอำนาจเงินเธอไม่มีทางรู้เลยว่าเขาสามารถทำสิ่งใดได้บ้าง ขนาดเบอร์โทรของเธอจู่ๆเขาก็ยังไปสรรหามา แต่เรื่องนี้ก็ยังคงพอเข้าใจได้ว่าเขาอาจจะไปถามมาจากภาคินหรือชนัญญาไวน์หมดขวดแล้ว นี่เธอดื่มเข้าไปเยอะขนาดนี้เลยเชียวหรือ จิรัสยาค่อยๆลุกขึ้นยืน ตอนนี้เธอแน่ใจว่าใช่ เธอกำลังเมา เรียวขางามค่อยๆก้าวออกมาจากอ่างอาบน้ำอย่างช้าแล้วจึงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่วางพับอยู่บนชั้นซึ่งห่างออกไปไม่ไกลนัก ก่อนจะค่อยๆเดินออกมาบิดลูกบิดประตู แล้วจึงก้าวเข้าไปภายในห้อง"นี่คุณ!"จิรัสยาร้องขึ้นมาเต็มเสียง มันเป็นไปได้อย่างไรกัน ที่เวลานี้บนเตียงนอนของเธอมีทิมนั่งไขว่ห้างรออยู่ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยพร้อมด้วยสายตาที่มองมาอย่างไม่สามารถคาดเดาได้ออก"คุณเข้ามาได้อย่างไง ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะคุณทิม"ปมผ้าขนหนูถูกกระชับขึ้นมาจนแน่นก่อนที่ขาเรียวสวยจะค่อยๆขยับถอยหลัง"ไม่ค

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status