LOGINShare
ตอนที่9
Last Updated:
2025-02-08 11:19:28"เสี่ยวถาน ข้าจะไม่อ่อนแออีกแล้ว ข้าจะไม่ยอมให้คนผู้นั้นมาทำร้ายข้าได้อีก"
อวี๋เฟิ่งที่บอกกับบ่าวรับใช้ของตน และบอกกับตัวเอง พยายามยิ้มออกมาอย่างเข้มแข็ง มือบอบบางกระชับมือเล็กของเสี่ยวถานเอาไว้มั่น
นางต้องเข้มแข็งต้องไม่อ่อนแออีก เพื่อปกป้องคนที่นางรัก ตอนนี้นางไม่ใช่เด็กสาวผู้โง่งม ใสซื่อเช่นใดอดีตอีกแล้ว
"เจ้าค่ะคุณหนู คุณหนูของบ่าวเก่งที่สุด"
สตรีสองนางต่างส่งยิ้มให้แก่กัน
เสี่ยวถานบอกกับตัวเองเสมอว่านางจะยืนหยัดอยู่เคียงข้างคุณหนูของนางไม่ทอดทิ้งให้อีกฝ่ายต้องทุกข์ใจเพียงลำพัง
"แล้วเจ้า มีอันใดหรือไม่"
อวี๋เฟิ่งที่เอ่ยถามบ่าวคนสนิท
"อ้อ เกือบลืมไปเจ้าค่ะ บ่าวจะมาเรียนคุณหนูว่าคุณชายอู๋มาขอพบ ตอนนี้กำลังรอคุณหนูอยู่ที่ศาลาท่าน้ำเจ้าค่ะ"
เสี่ยวถานที่รีบเอ่ยบอกคุณหนูคนงามของนาง
คุณชายอู๋ ที่เสี่ยวถานกล่าวถึง คือ คุณชายอู๋ฟงอี้ บุตรชายคนรองของนายท่านอู๋ คหบดีผู้ร่ำรวยของเมืองหลวงแห่งนี้ บุรุษผู้ที่อดีตคือนักเลงโต อันธพาลขาใหญ่ คุณชายเจ้าสำราญ บุรุษหนุ่มรูปงาม มีบิดาร่ำรวยมหาศาล จึงไม่เคยเห็นหัวใคร แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นบุรุษหนุ่มผู้สง่าผ่าเผย เป็นหนึ่งในบุรุษที่เหล่าสตรีงามปรารถนาที่จะเคียงข้าง ตั้งแต่ได้เจอและรู้จักกับโฉมสะคราญ คุณหนูหานคนงาม จึงเปลี่ยนแปลงตนเอง กลายเป็นคนดีเพื่อให้เหมาะสมคู่ควรกับอีกฝ่าย ตามเกี้ยวโฉมงามมานานมากเหลือเกินจนกลายมาเป็นสหายสนิท แต่กลับไม่ได้หัวใจของหญิงสาวเสียที แต่ได้เพียงแค่นี้เขาก็รู้สึกดีใจมากแล้ว
"พี่อี้"
อู๋ฟงอี้ ที่หันไปตามเสียงหวานที่เอ่ยเรียก สตรีผู้เป็นนางในดวงใจยิ้มกว้างส่งมาแต่ไกล แต่ทว่าใบหน้างามกลับซีดเซียวยิ่งนัก
"เฟิ่งเอ๋อ มีอะไรหรือไม่ ไม่สบายตรงที่ใดหรือเปล่า"
บุรุษหนุ่มที่เอ่ยถามร่างบางตรงหน้าอย่างห่วงใยโดยไม่ปิดบังความรู้สึก จนโฉมงามได้แต่มองอีกฝ่ายอย่างรู้สึกผิด นางรู้ว่าอีกฝ่ายคิดเช่นไรกับนาง บุรุษผู้นี้เป็นสหายที่ดีที่สุดของนาง เขาดีกับนางมาก มากจนนางละอายใจที่ปล่อยให้บุรุษดีดีเช่นเขาต้องมาเสียเวลาอยู่กับนาง แม้จะพยายามขีดเส้นความสัมพันธ์เอาไว้อย่างชัดเจน แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมถอดใจโดยง่าย สตรีมีราคีเช่นนางจะคู่ควรกับบุรุษดีดีเช่นนี้ได้อย่างไร และอีกอย่าง นางรู้ดีว่าหัวใจไม่รักดีดวงนี้มันได้มอบให้บุรุษใจร้ายผู้นั้นไปเสียแล้ว
"เฟิ่งเอ๋อหากมีสิ่งใดไม่สบายใจก็สามารถบอกกับพี่ได้ พี่ยินดีจะช่วยเหลือเจ้าทุกเรื่อง"
ร่างสูงที่เห็นว่าสตรีที่หยุดยืนอยู่ตรงหน้าเงียบไปราวกับครุ่นคิดบางอย่าง เอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน ขอเพียงแค่นางเอ่ยเขายินดีที่จะทำให้นางสมปรารถนา
"ข้าสบายดีเจ้าค่ะ ว่าแต่พี่อี้มาหาข้ามีสิ่งใดหรือไม่เจ้าคะ"
อวี๋เฟิ่งที่เอ่ยถามอีกฝ่าย ที่รีบกระวีกระวาดเดินนำร่างบางเข้าไปนั่งในศาลา คลี่ม้วนกระดาษที่เขาถือมาลงบนโต๊ะให้นางดู
"ดูนี่เฟิ่งเอ๋อ พี่นำแบบร่างโรงน้ำชาของเรามาให้เจ้าดู ชอบหรือไม่"
คุณชายรูปงามที่หันมายิ้มกว้างเอ่ยถามร่างบางที่กำลังก้มลงมองแบบร่างโรงน้ำชาที่เขาออกแบบเองกับมือ ท่าทางดูราวกับเด็กชายตัวน้อยอยากอวดของเล่น จนโฉมสะคราญหัวเราะร่ากับท่าทางนั้น
แต่ภาพบนแผ่นกระดาษทำให้ดวงตากลมโตไหวระริก ส่งยิ้มหวานให้บุรุษตรงหน้าจนตาหยี นางใฝ่ฝันมาตลอดว่าอยากจะเปิดโรงน้ำชาเป็นของตัวเอง แต่ไม่มีโอกาส และจะเป็นการเสื่อมเสียต่อท่านแม่และนายท่านผู้เฒ่าตระกูลเซียวหากนางจะทำการค้าขาย เป็นแม่ค้า เพราะไม่มีคุณหนูตระกูลใหญ่จวนใดทำกัน ความฝันเล็กๆของนางจึงถูกพับเก็บลงก้นหีบ แต่เมื่อไม่นานมานี้บุรุษผู้นี้ก็มาจุดประกายความฝันในตัวนางขึ้นอีกครั้งโดยมีเขาเป็นผู้ออกหน้า เราทั้งสองตกลงเป็นหุ้นส่วนกัน โรงน้ำชาของนางกำลังจะเป็นรูปเป็นร่างอีกไม่นานนี้แล้ว
ร่างสูงที่พิงศีรษะกับพนักเก้าอี้ สองขาเรียวเหยียดตรงอยู่บนโต๊ะกว้างอย่างเกียจคร้าน นัยน์ตาสีรัตติกาลหลับพริ้ม ในมือมีจอกสุราที่ภายในมีสุราชั้นดีหายากที่ใช้เวลาบ่มเพาะอย่างพิถีพิถันส่งกลิ่นหอมละมุน ฟังคำรายงานจากคนสนิท
"คุณหนูหานอวี๋เฟิ่งนางมักจะชอบเก็บตัวอยู่แต่ในเรือนขอรับ และจะออกมาจากจวนบ้างก็เพื่อทำทานให้ผู้ยากไร้เท่านั้น นางไม่มีสหายที่สนิท..."
"ข้าไม่ได้อยากรู้เรื่องยิบย่อยพวกนั้น ข้าอยากรู้เพียงว่ามีบุรุษใดมายุ่มย่ามกับน้องสาวคนงามของข้าหรือไม่"
เสียงทุ้มที่เอ่ยขัดขึ้น หรี่ตาขึ้นมองหน้าคนสนิท
จงไห่ที่ลอบกลืนน้ำลายลงคอ เห็นทีว่าหากเขารายงานสิ่งที่ได้รู้ได้เห็นมา ผู้ที่ต้องแบกรับโทสะของผู้เป็นนายคงไม่พ้นคุณหนูหานอวี๋เฟิ่ง แต่หากเขาไม่รายงาน หากผู้เป็นนายได้รู้ได้เห็นด้วยตนเอง นางคงต้องรับโทสะนั้นถึงสองเท่ารวมทั้งตัวเขาเองด้วยที่ต้องรับแรงโทสะนั้น
เรื่องราวของคุณชายอู๋ผู้นั้นจึงถูกถ่ายทอดสู่ผู้เป็นนาย
"และดูเหมือนว่าคุณหนูหานอวี๋เฟิ่ง จะชื่นชมในตัวคุณชายอู๋มากขอรับ"
คิ้วหนาขมวดมุ่น นัยน์ตาคมบ่งบอกถึงอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นของเจ้าของ ก่อนมุมปากหยักลึกจะกระตุกยิ้ม นัยน์ตาสีรัตติกาลวาววับ
"ข้าคงต้องไปเยือนจวนตระกูลเซียวเสียหน่อย ดูเหมือนว่าน้องสาวสุดที่รักจะหลงลืมพี่ชายผู้นี้เสียแล้วกระมัง"
น้ำเสียงที่เอ่ยขึ้นนั้นราบเรียบ สุราในมือถูกยกขึ้นจรดริมฝีปากหยัก ก่อนจะปริแตกแหลกละเอียดคามือหนา
Related chapters
เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนที่10
ในที่สุดวันที่หานอวี๋เฟิ่งหวาดกลัวก็มาถึง เมื่อบุรุษผู้นั้นกำลังจะกลับมาเยือนจวนแห่งนี้อีกครั้ง จวนที่เป็นของเขา และนางอยู่ที่นี่ในฐานะน้องสาวต่างสายเลือดจวนแม่ทัพวันนี้ดูวุ่นวายเป็นอย่างมาก บ่าวไพร่ทุกคนต่างกระวีกระวาดจัดเตรียมการต้อนรับนายตัวจริงกลับเรือนอย่างขะมักเขม้น หลังจากที่อีกฝ่ายจากจวนแห่งนี้ไปถึงสามปี แต่การกลับมาของเขาในครั้งนี้ เขากลับมาพร้อมกับชัยชนะที่คนทั้งแคว้นต่างยกย่องสรรเสริญ ทุกคนในเรือนต่างมารอต้อนรับแม่ทัพหนุ่มกลับจวน แม้ว่าอีกฝ่ายจะกลับมาเมืองหลวงได้หลายวันแล้ว แต่เลือกที่จะพำนักอยู่ที่จวนพระราชทานนอกเมือง และวันนี้เป็นวันแรกที่อีกฝ่ายกลับมายังจวนแห่งนี้นายท่านผู้เฒ่าเซียว เซียวหยางเล่ย อดีตแม่ทัพผู้เกรียงไกร แม้ใบหน้าเคร่งขรึมจะดูดุดัน แต่ทว่าดวงตานั้นกลับกระจ่างไปด้วยความยินดีอย่างปิดไม่มิดสตรีงดงามเรือนร่างระหงที่ยืนอยู่ข้างกาย ผู้ที่ตอนนี้มีอำนาจเหนือสตรีทุกนางในจวนแห่งนี้ ใบหน้างดงามอ่อนหวานแลดูสง่างามในชุดเรียบหรู เจียงซือหนี่ มารดาของนางในวัยสามสิบห้าหนาว ที่เลือกกลับมาใช้สกุลเดิมของตน ยังคงงดงามราวสตรีวัยยี่สิบกลางๆ ใบหน้าขาวผ่องนั้นแม้จะดูราบเรียบ แ
Last Updated : 2025-02-08เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนที่11
"คุณหนูเป็นเช่นไรบ้างเจ้าคะ"เสี่ยวถานที่กระซิบถามคุณหนูของนางอย่างห่วงใยในความรู้สึกของผู้เป็นนาย คุณหนูของนางคิดเช่นไรกับท่านแม่ทัพเหตุใดนางจะไม่รู้ ได้แต่หวังว่าสักวันท่านแม่ทัพจะวางความแค้นลง คุณหนูของนางจะได้มีความสุขเสียที"ข้าไม่เป็นไร เรากลับเรือนกันเถอะ"อวี๋เฟิ่งที่เอ่ยตอบบ่าวคนสนิท เดินนำอีกฝ่ายกลับเรือนของตน นางยังต้องเตรียมตัวเตรียมใจที่จะต้องร่วมในงานเลี้ยงฉลองการกลับมาของอีกฝ่ายในค่ำวันนี้ จวนแม่ทัพในค่ำคืนนี้จะมีการจัดงานเลี้ยงเล็กๆเป็นการภายใน เชิญเฉพาะญาติสนิทมิตรสหายที่มีสัมพันธ์อันดีกับจวนตระกูลเซียวเท่านั้น กายบางที่เหยียบย่ำไปตามโถงทางเดินยังคงสั่นสะท้าน เพียงเท่านี้นางก็แทบจะทรุดกายลงอย่างไร้เรี่ยวแรง มันพึ่งจะได้เริ่มต้นเท่านั้น นางกลับทั้งหวาดกลัวทั้งหวาดหวั่น นางจะทำเช่นไรต่อไปดี แม้จะไม่ได้มองใบหน้านั้น แต่นางก็สัมผัสได้ถึงสายตาอันตรายที่อีกฝ่ายส่งมา นางจะยอมให้เรื่องราวมันลงเอยเช่นดังอดีตอีกครั้งอย่างนั้นหรือแล้วท้องฟ้าด้านนอกก็เริ่มมืดสลัวลง เป็นสัญญาณว่างานเลี้ยงได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว เสียงดนตรีที่บรรเลงดังเล็ดลอดออกมาจากบริเวณโถงจัดเลี้ยง อวี๋เฟิ่งอยู่ในอ
Last Updated : 2025-02-08เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนที่12
โดยมิทันได้ตั้งตัว ร่างสูงของบุรุษใบหน้าหล่อเหลาคุ้นตาที่ปรากฏตัวขึ้นกลับโถมกายหนาเข้าหานาง ริมฝีปากหยักลึกทาบทับลงมาปิดกั้นเสียงร้องของนางอย่างรวดเร็ว มอบจุมพิตที่เร่าร้อนหิวกระหายสูบเอาเรี่ยวแรงไปจากร่างเล็ก ที่พยายามดิ้นรนขัดขืน ฝืนร่างกายต่อต้าน แต่ร่างสูงใหญ่กลับดันร่างบอบบางของนางจนแผ่นหลังขาวนวลชิดติดผนัง สองมือฟอนเฟ้นไปทั่วเรือนร่างเย้ายวน ก่อนจะรวบเอามือเล็กที่ทุบตีแผ่นอกกำยำเอาไว้โดยมือใหญ่เพียงข้างเดียว อีกมือจับกระชับท้ายทอยเล็กไม่ให้ขยับหนีเรียวลิ้นร้อนที่ดุนดันเรียวปากอุ่นเพื่อกวาดต้อนความหอมหวานด้านใน"อื้ออออ"แม่ทัพหนุ่มที่บดขยี้เรียวปากเล็กด้วยความโหยหา ยอมรับอย่างไม่อายเลยว่าเขาคิดถึงนาง ยิ่งได้เห็นยิ่งอยากแนบชิดให้สมกับที่ต้องห่างหาย ยิ่งเมื่อร่างเย้ายวนในอาภรณ์ตัวบางปรากฏสู่สายตา อาภรณ์สีขาวบางเบาเมื่อมองผ่านแสงจากเปลวไฟที่ไหววูบยิ่งทำให้เห็นเรือนร่างอวบอิ่มเย้ายวน จนความอดทนทั้งหมดขาดสะบั้นลงร่างบางที่เกร็งไปทั้งร่าง สั่นสะท้านไปทั้งกาย สัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวที่คละเคล้าไปด้วยกลิ่นสุราชั้นดีรสชาติหวานล้ำที่สัมผัสกับเรียวลิ้นเล็กกำจายอยู่ในโพรงปากอ่อนนุ่ม ทำใ
Last Updated : 2025-02-09เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนที่13
ดวงตาสีรัตติกาลที่จ้องมองดวงตาฉ่ำวาวของแม่ลูกกวางน้อยของเขาที่ตอนนี้พยศขึ้นเสียแล้ว"เห็นทีเจ้าคงอยากให้มารดาของเจ้ารับรู้ถึงความสัมพันธ์ของเราแล้วกระมัง"ร่างสูงที่เอ่ยขึ้นอย่างเย้ยหยัน จ้องมองร่างเล็กที่ตอนนี้ถึงขนาดกล้าที่จะจ้องตอบเขา"ท่านจะทำอะไรก็เชิญ ข้าจะไม่ยอมให้ท่านเอาเรื่องต่ำช้านั่นมาข่มขู่ข้าอีกแล้ว"ร่างบางที่เอ่ยขึ้นด้วยริมฝีปากสั่นระริก จนร่างสูงต้องหรี่ตามอง ลูกกวางน้อยของเขาเวลาพยศก็น่ามองไม่น้อยเหมือนกัน เป็นแบบนี้ก็น่าตื่นเต้นอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียวแม้จะรู้สึกหวาดกลัว แต่หากไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้อีก อะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิด นางจะไม่ยินยอมให้บุรุษผู้นี้ใช้เรื่องอัปยศในครั้งนั้นมาข่มขู่นางอีกต่อไป หากเขาคิดที่จะเปิดเผยมันออกมา ก็จงทำไปเถิด ดีเสียอีกทุกอย่างจะได้จบสิ้นลงเสียที อย่างไรเสียนางก็ไม่สามารถกลับไปแก้ไขอดีตได้ มารดาของนางเป็นคนเก่งเป็นสตรีที่เข้มแข็ง เรื่องทุกอย่างจะต้องผ่านไปด้วยดีร่างบางที่สั่นเทากอดกายที่เกือบจะเปลือยเปล่าของตนเอาไว้แน่น เพื่อยืนยันคำพูดของนาง นัยน์ตากลมโตแดงก่ำไหวระริกแม่ทัพหนุ่มที่มองเรือนร่างเย้ายวนตรงหน้า แม้จะอยากตอกตรึงนางด้วยกา
Last Updated : 2025-02-10เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนที่14
ร่างบอบบางของสตรีที่เร่งสวมใส่ชุดที่หยิบติดมือมาอย่างเร่งรีบ กายบางที่ทรุดกายที่สั่นเทาพิงต้นกุยฮวาตรงโถงทางเดินอย่างหมดแรง ปล่อยน้ำตาแห่งความอดสูให้ร่วงหล่นลงหยดแล้วหยดเล่า เหตุใดนางถึงต้องมาแบกรับผลกรรมที่ตนเองมิได้ก่อกัน มือบางที่ยกขึ้นปิดกั้นเสียงสะอื้นที่ดังราวกับจะขาดใจ เหตุใดบุรุษผู้นี้ถึงได้ใจร้ายนัก เหตุใดจึงยังยึดติดอยู่กับอดีตที่ทำให้ตนเองเจ็บปวด จนกลายเป็นคนไร้หัวใจได้ถึงขนาดนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่มีความรู้สึกดีๆให้นางบ้างเลยหรือ หรือเป็นเพราะในใจของบุรุษผู้นั้นยังคงมีมารดาของนางอยู่กันแน่"ท่านทำแบบนี้ทำไม เหตุใดจึงทำร้ายข้าเช่นนี้ ข้าไปทำสิ่งใดให้ท่านกัน"นางยังจำคำถามที่เอ่ยถามบุรุษผู้นั้นด้วยน้ำตานองหน้า ในครั้งที่คนผู้นั้นบีบบังคับให้นางไปพบหลังจากที่ผ่านเรื่องราวโหดร้ายนั้นไปเพียงไม่นาน แต่เมื่อนางไม่ยอมไปพบเขา เขากลับเอาเรื่องในวันนั้นขึ้นมาข่มขู่นางจนนางไม่อาจที่จะหลีกเลี่ยงได้ นางหวาดกลัวไปหมด กลัวทุกคนจะรู้ โดยเฉพาะมารดาของนาง จึงต้องยอมทำตามที่บุรุษผู้นั้นต้องการ"เจ้าไม่ได้ทำ แต่บิดามารดาของเจ้าเป็นคนทำ ถ้าจะโทษก็โทษที่เจ้าเกิดมายืนยันความระยำของสองคนนั้นแล
Last Updated : 2025-02-10เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนที่15
เรือนกายกำยำที่ทาบทับ ผิวเนื้อร้อนผ่าวที่สัมผัส ทำให้ร่างบางสั่นสะท้านหวามไหว กายบางสะบัดร้อนสะบัดหนาวราวกับจะจับไข้ เรียวปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อที่ถูกบดคลึงดูดดึงจนบ่วมเจ่อ เผยอขึ้นครวญครางเสียงหวานปนสะอื้น เมื่อยอดทรวงสีเรื่อถูกอุ้งปากร้อนขบเม้มดูดดื่มราวทารกน้อยดูดนมจากเต้าทรวงมารดา แผ่นหลังนวลเนียนแอ่นโค้งขึ้นอย่างเสียวซ่านป้อนความอิ่มตึงจรดปากหนาอย่างลืมอาย เรียวปากร้อนผ่าวที่ไล้เลียขบเม้มเนินเนื้อขาวนวลเต่งตึงจูบซับปัดป่ายสูดดมความหอมหวานอย่างหลงใหล กลิ่นหอมอ่อนที่เพียงแตะจมูกก็ชวนให้ตกอยู่ในห้วงอารมณ์วาบหวามมึนเมาให้ลุ่มหลง ซุกไซ้จมูกโด่งดอมดมเนื้อนวลระเรื่อยจากทรวงงาม จูบพรมมาตามลาดไหล่ขาวนวล ซุกไซ้ขบเม้มลำคอขาวหอมละมุน ไล้เล็มขบกัดจรดปลายคางมน ประทับจุมพิตแก้มนวลที่แดงก่ำเพราะพิษรักวาบหวาม บดจูบครอบครองลงบนริมฝีปากอวบอิ่ม บดคลึงกลีบปากนุ่มแสนหวาน ส่งปลายลิ้นร้อนไล้เลียกลีบปากสีชมพูระเรื่อฉ่ำน้ำ สอดแทรกปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดรัดรึงลิ้นเล็กจนร่างบางสิ้นไร้เรี่ยวแรงนอนทอดกายอ่อนระทวย มือหนาบีบขย้ำทรวงอกตูมเต่ง บีบเคล้นหนักเบาอย่างหลงใหล ลูบไล้ฝ่ามือหนาไปตามเนื้อนวลขาวผ่องนุ่มนิ่มล
Last Updated : 2025-02-10เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนที่16
อวี๋เฟิ่งที่ยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกจากแก้มนวลหลังจากที่ร้องไห้จนพอใจ สะบัดศีรษะเพียงเล็กน้อยขับไล่ความคิดฟุ้งซ่านของตัวเอง เรื่องราวและภาพความเร่าร้อนของเขาและนางยังฝังลึกอยู่ในความทรงจำ เป็นเช่นนี้แล้วนางจะลืมเลือนบุรุษผู้นี้ได้อย่างไร จะตัดเขาออกไปจากชีวิตได้เช่นไรกัน อวี๋เฟิ่งก้มลงมองดูสภาพที่แทบจะดูไม่ได้ของนาง นางคงไม่อาจที่จะกลับเข้าไปในงานเลี้ยงในสภาพแบบนี้ได้ ร่างบางที่ทอดถอนลมหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน มองดูกลีบดอกไม้งามที่ร่วงหล่นลงจากต้นกลีบแล้วกลีบเล่าอย่างเหม่อลอย นางต้องชดใช้ให้อีกฝ่ายด้วยชีวิตหรืออย่างไร เขาถึงจะยอมให้อภัยในสิ่งที่มารดาได้ทำเอาไว้ในอดีต"คุณหนู"เสียงของเสี่ยวถานที่เอ่ยเรียก ทำให้ใบหน้างามที่ยังเปรอะเปื้อนคราบน้ำตาหันไปมองตามเสียงเรียก น้ำตาที่พึ่งจะแห้งเหือดไหลลงมาอีกครั้ง ริมฝีปากอวบอิ่มที่สั่นขึ้นจนยากที่จะระงับ กายบางสะอื้นไห้จนไหวสะท้านพุ่งเข้ามาโอบกอดบ่าวคนสนิทอย่างต้องการที่พึ่ง"คุณหนูเกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ"เสี่ยวถานที่เร่งรีบตามคุณหนูของนางออกมา แต่เมื่อมาถึงกลับไม่เห็นคุณหนูคนงามอยู่ในห้อง จึงเร่งออกตามหา แต่กลับพบร่างบางนั่งเหม่อลอยอยู่หลังต้นไม้ข้างทา
Last Updated : 2025-02-10เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนที่17
ร่างระหงเพรียวบางที่นั่งลงอย่างเหนื่อยล้า สองมือเล็กยกขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผากมนที่ผุดซึม ส่งยิ้มหวานให้บ่าวคนสนิทที่รินน้ำชาส่งให้อย่างรู้ใจ หลังจากที่ช่วยกันตกแต่งโรงน้ำชาในขั้นตอนสุดท้ายจนทุกอย่างเรียบร้อยออกมางดงามสมใจนาง"เหนื่อยไหมเจ้าคะคุณหนู"เสี่ยวถานที่เอ่ยถามคนงามที่ใบหน้านั้นแดงเรื่อชวนมอง"เหนื่อย แต่ก็สนุกมาก" อวี๋เฟิ่งที่เอ่ยบอกอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มกว้าง ประกายตาดูมีความสุข"คุณหนูเจ้าคะ ดูนั่นเจ้าค่ะ"เสี่ยวถาน ที่เอ่ยเรียกคุณหนูของนางชี้ชวนให้อีกฝ่ายหันไปมองบนถนนอีกฝั่ง"นั่นคุณหนูเจินเจินนี่เจ้าคะ"ภาพของเด็กสาวที่พึ่งจะผ่านพ้นวันปักปิ่นมาไม่นาน กำลังเดินเคียงข้างมากับบุรุษหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาที่นางรู้จักเป็นอย่างดี ร่างสูงนั้นดูสง่างามน่าเกรงขาม ใบหน้าของคนทั้งคู่แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม ตาคมสวยเบิกกว้างอย่างตกใจ ใบหน้างามนั้นซีดเผือด มองภาพความสนิทสนมของคนทั้งคู่หานอวี๋เจิน น้องสาวของนางกับบุรุษผู้นั้น เขาจะทำอย่างที่ข่มขู่นางจริงๆ น่ะหรือ ร่างบางที่ลุกพรวดขึ้น เพื่อจะตามคนทั้งคู่ไป ถูกรั้งเอาไว้ด้วยมือเล็กของคนสนิท"ใจเย็นๆ เจ้าค่ะคุณหนู"เสี่ยวถานที่อยากจะตบปากตัว
Last Updated : 2025-02-10
Latest chapter
เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนพิเศษ2
ร่างบางของเสี่ยวถานยืนบิดกายไปมาอยู่หน้าเรือนหอของผู้เป็นนาย ใบหน้างามนั้นแดงก่ำ แม้ว่านางจะล่วงเลยวัยที่จะออกเรือนมานานมากแล้ว แต่ก็ยังมิเคยใกล้ชิดบุรุษใดมาก่อน เรื่องความสนิทสนมแบบชู้สาวยิ่งไม่ต้องกล่าวถึง นางยังอ่อนด้อยในเรื่องเช่นนี้มากนักแม้ว่าคุณหนูจะอยากให้นางออกเรือนมีครอบครัวเป็นของตนเอง แต่นางยังไม่พบบุรุษที่ถูกตาต้องใจเลย หากนางจะต้องมีสามี ก็ขอเลือกบุรุษที่นางรัก หาไม่แล้วนางขออยู่รับใช้คุณหนูของนางไปเช่นนี้ตลอดชีวิตเสียยังดีกว่า แม้จะมีแวบหนึ่งที่ใบหน้าของบุรุษผู้แสนเย็นชาผู้นั้นจะแวบผ่านมาในความรู้สึก แต่นางจะไปหวังสิ่งใดกับคนไร้หัวใจเช่นนั้นกัน เขาคงไม่มีวันสนใจสตรีเช่นนางหรอกกระมัง ศีรษะเล็กที่สะบัดความคิดไร้สาระนั้นพลางทอดถอนใจ นางอยู่คนเดียวเช่นนี้ก็ดีแล้ว เสียงครางหวานที่ดังลอดออกมาจากด้านในทำให้ร่างบางหลุดจากความคิดของตัวเองใบหน้างามพลันร้อนผ่าว รีบถอยห่างจากหน้าเรือนเสี่ยวถานที่เดินบิดกายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เพื่อกลับเรือนพักของตน คืนนี้คุณหนูคงไม่มีเรี่ยวแรงลุกขึ้นมาเรียกใช้นางแล้วกระมัง เพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตา จึงทำให้ไม่ทันระวังเดินชนร่างสูงของใครคนหนึ่งเข้าอย่างจ
เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนพิเศษ1
ร่างบอบบางในชุดแดงมงคลงดงามล้ำค่า กำลังนั่งมองตัวเองอยู่ด้านหน้ากระจกด้วยความรู้สึกหลากหลาย ใบหน้าอิ่มเอิบแต่งแต้มไปด้วยความสุขที่ฉายชัดอยู่ในดวงตางดงาม อวี๋เฟิ่งนางไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่นางจะได้สวมชุดมงคลและได้เข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับผู้เป็นสามีอย่างสมเกียรติ แม้ความจริงนางจะมิได้คิดถึงเรื่องนี้แล้วก็ตาม ในวันที่รถม้าเดินทางเข้าสู่ความพลุกพล่านของเมืองหลวง มุ่งหน้าสู่จวนแม่ทัพ หัวใจของนางนั้นเต้นแรงมาก แม้จะสังเกตว่าสองข้างทางนั้นถูกประดับไปด้วยผ้าแดงมงคลตลอดทางจนถึงประตูจวน แต่กลับถูกความตื่นเต้นที่ได้พบหน้าทุกคนกลบความสงสัยนั้น การต้อนรับที่แสนอบอุ่น อ้อมกอดของผู้เป็นมารดาทำให้นางไม่ได้ให้ความสนใจสิ่งรอบกาย จนเมื่อได้โอบกอดมารดาจนพอใจจึงได้เอ่ยถามในสิ่งที่สงสัย ว่าในจวนจะมีงานมงคลของผู้ใดกัน มิใช่ว่าน้องสาวของนาง อวี๋เจินได้แต่งให้กับคุณชายอู๋ฟงอี้ไปเมื่อปีก่อนตามที่ผู้เป็นสามีได้บอกเล่าหรอกหรือ"ลองถามท่านแม่ทัพดูดีหรือไม่"เจียงซือหนี่ที่เอ่ยกับบุตรสาวด้วยรอยยิ้มละมุน โน้มกายลงโอบอุ้มหลายชายตัวน้อยที่หน้าตาช่างน่ารักน่าชังเอาไว้ในอ้อมแขน ปล่อยให้บิดามารดาของเด็กน้อ
เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนที่42 จบบริบูรณ์
"ซี๊ดด โอ๊ย!เจ็บ"เสียงโอดครวญไม่จริงจังนักของแม่ทัพหนุ่มเรียกรอยยิ้มจากเสี่ยวถานและจงไห่ที่กำลังจัดเตรียมข้าวของเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางกลับจวนในวันพรุ่งนี้เมื่อผู้เป็นนายเข้าใจและคืนดีกัน ก็สร้างความยินดีและปลาบปลื้มให้กับเสี่ยวถานและจงไห่บ่าวผู้ซื่อสัตย์ทั้งสองยิ่งนัก ต่อไปผู้เป็นนายจะได้มีความสุขที่แท้จริงเสียที หลังจากที่ต้องเจ็บช้ำกันมาอย่างแสนสาหัส บ่าวคนสนิททั้งสองที่รู้ใจผู้เป็นนายเป็นอย่างดีเร่งเก็บข้าวของก่อนจะอุ้มคุณชายน้อยพาออกไปเล่นด้านนอกเปิดโอกาสให้ผู้เป็นนายได้มีเวลาร่วมกันแม่ทัพหนุ่มที่ออดอ้อนภรรยาตัวน้อยผู้ที่กำลังทำแผลให้เขา ใบหน้างามนั้นแดงก่ำอย่างเขินอายอวี๋เฟิ่งที่หมั่นไส้บุรุษไร้ยางอายตรงหน้ายิ่งนัก มือเล็กจึงหยิกลงตรงหน้าท้องแกร่งเต็มแรง"โอ๊ย น้องหญิงหยิกพี่ทำไม พี่เจ็บจริงๆ นะ"ร่างสูงที่แสร้งโอดครวญมองโฉมงามด้วยสายตาละห้อย"ข้าไม่เชื่อท่านหรอก"อวี๋เฟิ่งที่ส่งค้อนให้อีกฝ่าย ใบหน้างามนั้นร้อนผ่าวไปหมด เขามันไร้ยางอายที่สุด"เหตุใดถึงไม่เชื่อเล่า พี่ไปทำสิ่งใดให้เจ้าไม่เชื่อกัน"แม่ทัพหนุ่มที่จ้องมองใบหน้างามด้วยสายตากรุ้มกริ่มอย่างรอคำตอบ"ก็ท่าน...ท่าน ท
เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนที่41
ร่างหนาที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นสัมผัสได้ถึงความนุ่มนิ่มในอ้อมแขน ดวงตาสีรัตติกาลที่ก้มลงมองร่างหอมกรุ่นด้วยหัวใจที่เต้นระทึก เมื่อเห็นว่าร่างบอบบางที่เขาคิดว่ากำลังฝันว่าได้โอบกอดนางอยู่นั้น ตอนนี้นางกลับหลับตาพริ้มแนบอกกว้างของเขา แม่ทัพเซียวไป๋ซานที่ไม่แม้แต่จะกล้าขยับตัว กลัวเหลือเกินว่าเมื่อนางรู้สึกตัวตื่นแล้วจะรีบผละออกจากอ้อมแขนของเขา แต่หัวใจที่เต้นแรงนั้นกลับไม่รักดี มันเต้นกระหน่ำจนเปลือกตาที่มีขนตางอนประดับอยู่นั้นขยับยุกยิก และลืมขึ้นมาในที่สุด ดวงตาหรี่ปรือฉ่ำหวานที่จ้องมองสบกับดวงตาสีรัตติกาลของเขาอยู่นั้นช่างงดงามยิ่งนัก จนใบหน้าหล่อเหลาโน้มต่ำลงมาประทับริมฝีปากหนาบนเรียวปากอวบอิ่มแผ่วเบา ก่อนจะผละออก เขาไม่ได้ฝันไปและนางก็ยังไม่ผลักไสเขาอีกด้วย ในอกแกร่งยิ่งเต้นกระหน่ำ นางอภัยให้เขาแล้วใช่หรือไม่ ใบหน้าหล่อเหลาพลันยกยิ้มกว้างและสตรีตรงหน้าก็ยิ้มตอบเขาเช่นกัน ขอบคุณ ขอบคุณสวรรค์อ้อมแขนแกร่งที่โอบกระชับร่างบางแนบอก กดจุมพิตลงบนเส้นผมอ่อนนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่า "ขอบคุณ เฟิ่งเอ๋อที่ให้โอกาสพี่"ฝ่ามือหนาที่เชยคางมนขึ้นรับจุมพิตที่เขาบรรจงมอบให้นางอย่างหวานล้ำ จุมพิตที่แสนยาว
เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนที่40
ตอนนี้บ้านหลังน้อยก็มีผู้อาศัยเพิ่มมาอีกหนึ่งคน แม่ทัพเซียวไป๋ซานที่ขอพักอยู่ที่นี่จนกว่าแผลของเขาจะหายดี และขอใช้เวลาอยู่กับบุตรชายที่พึ่งได้พบหน้ากันอีกสักหน่อย เมื่อนางไม่ยินยอมที่จะกลับเมืองหลวงด้วยกัน แต่นางก็ไม่ใจดำพอที่จะกีดกันบิดากับบุตร เขาได้รับความเมตตาจากร่างบางเพราะมีบุตรชายที่ติดเขามากจนนางเอ่ยอนุญาต และตอบแทนที่เขาได้ช่วยชีวิตบุตรชายเอาไว้ นางยอมถอยให้เขาเพราะสงสารผู้เป็นบุตรชายที่ดูจะดีใจมากเมื่อมีบิดาดังเช่นเด็กคนอื่น นางยอมให้เขาเป็นบิดาของบุตร แต่นางยังไม่ยอมรับว่าเขาเป็นสามีของนาง ยังทำราวกับว่าเขานั้นเป็นคนอื่น แม่ทัพใหญ่เช่นเขากลับถูกไล่ให้มาซุกหัวนอนอยู่ในโรงเก็บฟืนที่มีเพียงแคร่ไม้ไผ่และผ้าห่มหนึ่งผืนหมอนหนึ่งใบจากเจ้าของบ้าน แต่แค่นี้ก็ถือว่านางเมตตาเขามากแล้วหลายวันมานี้แม่ทัพเซียวไป๋ซานผู้ทระนงองอาจ กลับทำตัวดีว่านอนสอนง่ายมาตลอด ตามงอนง้อขอนางคืนดี แต่นางก็ใจแข็งเหลือเกิน แม้จะสารภาพผิดและบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นให้นางฟัง บอกถึงความในใจที่อยากจะบอกนางตลอด บอกรักนางแทบจะสามเวลา รวมถึงเรื่องราวของเขาในอดีตและสิ่งที่มารดาของเขากระทำ และเขากับมารดานาง
เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนที่39
"เสี่ยวถาน เสี่ยวถานอยู่ไหน"ร่างบางที่เอ่ยเรียกบ่าวรับใช้คนสนิทด้วยเสียงแหบเครือ ทำราวกับว่าบุรุษตรงหน้าไม่มีตัวตน นางไม่แม้แต่จะเอ่ยทักทายอีกฝ่ายแม้เพียงครึ่งคำ นางไม่อยากจะคิดอะไรหรือว่าคุยกับใครทั้งนั้น แม้หัวใจของนางตอนนี้จะเต้นกระหน่ำเพียงใดก็ตาม"คุณหนู คุณหนูฟื้นแล้ว บ่าวอยู่นี่เจ้าค่ะ"เสี่ยวถานที่รีบวิ่งเข้ามาหาคุณหนูของนางด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อเห็นว่าคุณหนูของนางรู้สึกตัวแล้วหลังจากที่สลบไสลไม่ได้สติไปถึงสองวันเต็มๆ ก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะเลือนหายไป เมื่อสัมผัสได้ถึงความตึงเครียดภายในห้อง"ข้าหิวน้ำ"อวี๋เฟิ่งที่เอ่ยบอกบ่าวคนสนิท เสี่ยวถานที่หันไปมองใบหน้าหม่นเศร้าของท่านแม่ทัพก็พอจะเข้าใจสถานการณ์ เดินตัวลีบไปรินน้ำมาให้ผู้เป็นนาย ที่รับน้ำมาดื่มอย่างกระหาย หลังจากนั้นก็ล้มตัวลงนอนหันหลังให้ทุกคน"ออกไปได้แล้ว ข้าอยากพักผ่อน"ร่างบางที่เอ่ยขึ้นอย่างเหนื่อยล้าหลับตาลงทันที โดยไม่สนใจที่จะพูดคุยกับใครทั้งนั้น หลังจากนั้นนางก็เผลอหลับไปจริงๆ อย่างอ่อนเพลีย รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่รู้สึกถึงไออุ่นที่ซุกอยู่ตรงทรวงอกอิ่ม ริมฝีปากที่ตอนนี้กลับมาชุ่มชื่นอีกครั้งพลันยกยิ้มขึ้
เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนที่38
เกิดการต่อสู้ขึ้นตรงหน้าร้านขายยานั้น พร้อมกับเสียงกรีดร้องของชาวเมืองที่ต่างวิ่งหนีกันชุลมุน เสี่ยวถานที่ถือห่อวิ่งออกมาจากร้านขายยาด้วยกายที่สั่นเทา มองหาร่างเล็กของคุณชายน้อยด้วยน้ำตาเอ่อคลอ หัวใจบีบรัดจนสั่นไปทั้งร่างเมื่อเห็นร่างเล็กนั่งร้องไห้จ้าอยู่ท่ามกลางการต่อสู้ ร่างบางที่รีบพุ่งกายเข้าไปหาผู้เป็นนายกลับถูกดึงรั้งเขาไว้ด้วยมือของใครคนหนึ่ง"ปล่อยข้า ข้าจะไปช่วยคุณชาย ปล่อยข้าสิ"ทางด้านฉินอ๋องที่มีแม้จะเก่งกาจเพียงใด น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ และคนที่เขากำลังเผชิญหน้าคือแม่ทัพผู้เก่งกล้าแห่งแคว้น และคนของเขาก็กำลังจะเพลี่ยงพลั้ง สายตาที่คล้ายดังสุนัขจนตรอกกลับเหลือบไปเห็นร่างเล็กที่นั่งคุดคู้สั่นเทาด้วยความหวาดกลัวของเด็กน้อยจึงรีบพุ่งตัวเข้าไปหาร่างเล็ก เพื่อจับเจ้าหนูน้อยผู้นั้นเป็นตัวประกัน แต่ยังช้ากว่าผู้เป็นแม่ทัพที่พุ่งเข้ามาหาร่างเล็กนั้นเช่นกัน ด้วยความที่เป็นห่วงเด็กน้อยผู้นั้น จึงพุ่งเข้าหาร่างเล็กเอากายหนานั้นบังร่างเจ้าตัวน้อยจึงทำให้พลาดพลั้งโดนคมกระบี่ของบุรุษอีกคนที่พุ่งตัวเข้ามาเกิดเป็นบาดแผลฉกรรจ์ ก่อนจะพลิกกายฟาดกระบี่ในมือตัดแขนของบุรุษผู้นั้นจนเลือดสาดกระเซ็น พร
เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนที่37
เมืองตงหนิงเหล่าชายฉกรรจ์ชุดดำนับสิบคนที่เข้ามาภายในโรงเตี๊ยมแห่งนี้ ที่พากันขึ้นไปบนชั้นสองที่มีความเป็นส่วนตัว สร้างความแตกตื่นให้กับชาวบ้านไม่น้อย เพราะกลิ่นอายของคนเหล่านี้ช่างดูกดดันเสียเหลือเกิน คาดว่าคงมิใช่ชาวบ้านธรรมดาเป็นแน่ โดยเฉพาะบุรุษในอาภรณ์สีน้ำเงินเข้มที่คาดว่าคงจะเป็นนายของกลุ่มคนเหล่านี้ ที่ดูองอาจเหนือบุรุษ ถึงแม้ใบหน้าหล่อเหลานั้นจะมีไรหนวดเขียวครึ้ม แต่กลับส่งให้ใบหน้านั้นยิ่งดูคมเข้มในสายตาคนมอง บรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ต่างหลบตาอย่างเอียงอาย"ท่านแม่ทัพขอรับ"จงไห่ ที่เอ่ยเรียกผู้เป็นนายก่อนจะรายงานถึงความคืบหน้า"ตอนนี้คนของเราได้กระจายกำลังออกไปทุกจุดแล้วขอรับ โดยเฉพาะโรงหมอและร้านขายยา และได้ทำการปิดประตูทางเข้าออกในเมืองทุกจุด ตามคำสั่งแล้วขอรับ""ดีมาก ให้คนของเราจับตาบุรุษต้องสงสัยทุกคน ข้าแน่ใจว่าฉินอ๋องยังกบดานอยู่ในเมืองนี้แน่นอน"แม่ทัพเซียวไปซาน ที่ตามจับตัวฉินอ๋อง ผู้ที่คิดการกบฏต่อบัลลังก์ สามารถทลายกองกำลังของฉินอ๋องได้สำเร็จ แต่ฉินอ๋องนั้นหนีรอดไปได้ และหลบหนีเข้ามากบดานอยู่ในเมืองแห่งนี้ นั่นจึงเป็นสาเหตุให้เขานำกำลังมาที่นี่ คาดว่าอีกไม่นานฉินอ๋องคง
เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน ตอนที่36
เปรี้ยง!!!กรี๊ดดดเฮือกกแม่ทัพเซียวไป๋ซานที่ผวาตื่นขึ้นมาในตอนย่ำรุ่ง หันมองรอบกายที่ยังคงเงียบสงัด มองผ่านช่องหน้าต่างที่มีสายฟ้าแลบแปลบปราบ พร้อมกับสายฝนที่โปรยปรายลงมาก่อนจะทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ มือหนายกขึ้นลูบใบหน้าที่มีหนวดเคราขึ้นเขียวครึ้ม เหงื่อผุดซึมขึ้นจนเปียกชื้น เขาคงจะฝันอีกแล้วสินะ เพียงแค่หลับตาลงเขาก็มักจะฝันเห็นนางอยู่เสมอ ไม่รู้ว่าป่านนี้นางจะเป็นเช่นไรบ้าง"พี่คิดถึงเจ้าเหลือเกิน เฟิ่งเอ๋อ"กรี๊ดดด!อุแว้ อุแว้เสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นตามด้วยเสียงร้องไห้จ้าของทารกน้อยท่ามกลางสายฝนพรำในตอนรุ่งสาง สายฝนที่ตกอย่างไม่ลืมหูลืมตาในตอนแรกพลันขาดเม็ดลง พระอาทิตย์สาดแสงเกิดเป็นภาพความงดงามของเช้าวันใหม่ ฟ้าหลังฝนที่แสนงดงาม "เป็นคุณชายน้อยเจ้าค่ะ คุณหนู"เสี่ยวถานที่เอ่ยบอกผู้เป็นนายด้วยความยินดี ส่งเจ้าก้อนแป้งตัวอวบอ้วนเข้าสู่อ้อมอกของผู้เป็นมารดา ที่น้ำตาแห่งความยินดีเอ่อคลอดวงตาคู่งาม"เจ้าก้อนแป้งน้อยของแม่"หานอวี๋เฟิ่งที่จ้องมองใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มอย่างรักใคร่หลงใหล รู้สึกตื้นตันใจจนไม่อาจบรรยายออกมาได้ มีเพียงความรักและหวงแหนเจ้าก้อนกลมๆ ตัวน้อยในอ้อมแขน เกิดความร
