ตอนที่ 6 เข้าบริษัทวันแรก

ฉันกับกิ๊กเดินกลับเข้ามาในห้องก็เจอกับพี่จ้านที่ยังคงนั่งดื่มอยู่ เขาสนใจแต่โทรศัพท์ในมือ ไม่รู้แซทหาใครนักหนา ไม่สนใจฉันเลย เอาจริง ๆ เมื่อกี้ที่ล้มก็เจ็บ ๆ อยู่เหมือนกัน ไม่เข้าใจตัวเองเลยทำไมซุ่มซ่ามขนาดนี้

ภาพพี่เหนือที่จูบนัวเนียกับผู้หญิงนั้น ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้สึกอะไรนะ ก็หวิว ๆ อยู่เหมือนกัน รู้สึกหวงเขาน่ะ ไม่รู้พอฉันออกไปแล้วเขากับหญิงสาวจะทำอะไรกันต่อไหม กลัว กังวลไปหมด แต่มันก็รู้สึกได้แค่ในใจ ฉันไม่สามารถแสดงอาการเหล่านั้นออกมาได้ เพราะฉันกับเขายังไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่สักวันเขาจะต้องเป็นของฉันให้ได้

"เมากันหรือยัง"เวลาล่วงเลยผ่านไปหลายชั่วโมง พี่จ้านก็เอ่ยถามฉันกับกิ๊ก

"อืม ก็มึน ๆ แล้ว"ฉันตอบแล้วสะบัดหัวเบา ๆ

"งั้นกลับกันเลยไหม"พอพี่จ้านพูดจบ ฉันก็หันไปขอความคิดเห็นเพื่อนสนิท

"กลับเลยก็ได้ กิ๊กก็ง่วงแล้ว"กิ๊กบอกกับพี่ชายฉัน จากนั้นทั้งหมดก็ออกมาจากผับ

"มึงขับรถไหวใช่ไหม"ฉันเอ่ยถามเพื่อนด้วยความแน่ใจอีกครั้ง

"อืม กูไม่ได้เมา กินไปนิดเดียวเอง"

"งั้นขับรถดี ๆ"พูดจบฉันก็เดินกลับไปที่รถตัวเองซึ่งมีพี่จ้านสตาร์ทรถรออยู่แล้ว

กลับถึงบ้านฉันก็อาบน้ำล้มตัวนอนด้วยความเพลียแต่กว่าจะหลับ ภาพพี่เหนือก็วนเวียนเข้ามาในหัวอยู่ตลอด จนเกือบเช้ากว่าจะได้นอน

วันต่อมา...

ระหว่างที่ฉันนั่งทานข้าวอยู่คนเดียวช่วงสาย ๆ เพราะทุกคนพากันทานข้าวเช้ากันไปหมดแล้ว ฉันทานข้าวไปเล่นโทรศัพท์ เกิดนึกขึ้นได้ว่าฉันได้ขอไลน์พี่เรไว้จึงทักไปหา

Ja:พี่เรทำอะไรอยู่คะ

Rhea:กำลังจะพาเด็ก ๆ ไปบ้านแม่จ๊ะ

Ja:อ๋อ

Rhea:ว่างไหม

Ja:ว่างค่ะ พี่มีอะไรหรือเปล่า

Rhea:มาเมาท์มอยกัน พี่เหนืออยู่ด้วยนะ

Ja:ไปค่ะ (ฉันตอบตกลงทันทีที่พี่เรบอกว่าพี่เหนืออยู่)

Rhea:โอเค แล้วเจอกัน

ฉันรีบทานข้าวแล้วขึ้นห้องนอนอาบน้ำแต่งตัวทันที ฉันเดินยิ้มกรุ่มกริ่มลงมาจากห้อง เดินออกมาจากบ้านไปที่จอดรถอย่างคนอารมณ์ดี ฉันขับรถแล้วเปิดเพลงฟังไปเบา ๆ พร้อมกับร้องตามไปอย่างมีความสุขที่จะได้เจอกับพี่เหนือ

รถยนต์คันหรูขับเข้ามาในรั้วตึก4ชั้นแล้วขับเข้าไปที่ลานจอดรถ ฉันดับเครื่องยนต์ก่อนที่จะหยิบลิปสติกขึ้นมาเติมที่ปาก จากนั้นก็ลงมาจากรถแล้วโทรหาพี่เร

(ฮาโหล ถึงแล้วเหรอ)ไม่นานพี่เรก็รับสาย

"ค่ะ จาร์อยู่หน้าตึก"ฉันตอบกลับไปที่ปลายสาย

(ขึ้นมาชั้น 4 เข้ามาที่ห้องนั่งเล่นนะ)

"โอเคค่ะ"พอสิ้นเสียงฉันก็กดวางสายแล้วเดินเข้าไปในตึกแล้วกดลิฟต์ขึ้นไปที่ชั้น4 แต่ก่อนที่จะถึง ประตูลิฟต์เปิดมาที่ชั้น 3 พร้อมกับร่างชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลา และรูปร่างที่สูงมาก เขาเห็นฉันก็ชะงักเสี้ยววินาทีก่อนจะก้าวขาเข้ามาข้างใน

"สวัสดีค่ะพี่เหนือ"ฉันเอ่ยทักทายแล้วยิ้มหวานให้ แต่ทว่าเขาหันมาผงกหัวเล็กน้อยแล้วเบือนหน้าไปทางอื่นมือสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกง

"เอ่อ...เมื่อคืนจาร์ต้องขะ..."

"เฮ้อ....เลิกวุ่นวายกับฉันสักที'ฉันยังพูดไม่จบประโยคพี่เหนือก็แทรกพูดน้ำเสียงแข็ง สรรพนามก็เปลี่ยนจากพี่ เป็น ฉัน

"จาร์ชอบพี่จริง ๆ นะคะ"ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันพูดขึ้นมาอย่างหน้าไม่อาย

"แต่ฉันไม่ได้ชอบเธอ"ชัดแจ๋วเลย พี่เหนือเค้นเสียงเข้มพูดใส่หน้าฉันอย่างชัดเจน ฉันยืนนิ่ง ตัวชา จ้องหน้าเขาที่ก็สบตากับฉันด้วยแววตาดุดัน ติ๊ด ประตูลิฟต์เปิดออก ทำให้สติฉันกลับคืนมา พี่เหนือเดินนำหน้าออกไปจากลิฟต์ ฉันรีบเดินตามไปติด ๆ

"สักวันจาร์จะทำให้พี่ชอบจาร์ให้ได้"ชายหนุ่มหยุดเดินแล้วหันมาที่ฉันหลังจากที่พูดจบ ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินเข้ามาประชิดร่างฉันจนต้องก้าวขาถอยหลังออกมา

"เลิกคิดซะเถอะ เพราะมันจะไม่มีวันนั้น"พี่เหนือพูดด้วยน้ำเสียงเข้ม และพูดจบเขาก็ใช้มือผลักที่ไหล่ฉันเบา ๆ แต่ด้วยความที่ฉันตัวเล็กก็มีเซบ้าง ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้ายแล้วหันหลังเดินล้วงกระเป๋าไป ฉันยังคงนิ่งยืนมองแผ่นหลังกว้างด้วยหัวใจที่เต้นรัว ๆ

"แบดมาก ฉันชอบแบด ๆ แบบนี้"พอตั้งสติได้ก็พูดพร้อมกับยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงใบหน้าอันหล่อเหลาที่ยกยิ้มร้าย ๆ ใส่ฉัน แล้วรีบก้าวขาเดินตามเข้าไปในห้องนั่งเล่น

พอเข้ามาในห้องก็เห็นพี่เหนือกำลังนั่งลงบนโซฟาข้าง ๆ ชายหนุ่มอีกคน

"จาร์"ฉันหันไปที่เสียงที่อยู่อีกมุมของห้องก็เจอกับพี่เรและเด็ก ๆ ที่นั่งบนพรมนุ่มเล่นของเล่นกันอยู่ จึงก้าวขาเดินไปหาแล้วทักทายเด็ก ๆ

"สวัสดีครับ"น้องทอยเอ่ยพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง

"สวัสดีครับ"น้องรณหน้านิ่ง

"ครับบบ"น้องเทมยิ้มเก่งเหมือนพี่คนโต

"สวัสดีจ๊ะ สุดหล่อ"ฉันเอ่ยพร้อมกับลูบหัวเด็ก ๆ ทั้งสาม

"นั่ง ๆ"น้องเทมเดินเข้ามาขอนั่งตักฉัน

"ตาเทมเห็นสาว ๆ ไม่ได้เลยจริง ๆ "พี่เรพูดแล้วยิ้มหวานให้ลูกชายคนเล็ก

ฉันอนุญาตให้เด็กน้อยนั่งที่ตัก พอเด็กน้อยนั่งลงปุ๊บฉันก็ก้มหอมที่ศีรษะทันที ทำเอาเด็กน้อยหน้าแดงราวกับลูกตำลึง

"พี่เร คนนั้นสามีพี่ใช่ไหมคะ"ฉันเอ่ยถามแล้วหันไปที่ชายหนุ่มที่มีหน้าตาหล่อเข้มนั่งคุยอยู่กับพี่เหนือ

"ใช่ นั้นแหละสามีพี่ พี่ทอร์ช"พี่เรตอบกลับมาแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ

"อ๋อ...หล่อจัง"ฉันผงกหัวรับแล้วพึมพำเบา ๆ

ระหว่างที่ฉันนั่งคุยกับพี่เร และพวกเด็ก ๆ อยู่ ๆ ก็ต้องหันไปที่เสียงพูดของใครบางคน

"กูจะออกไปข้างนอก บอกแม่ด้วยว่าจะกลับดึก"เป็นเสียงทุ้มของพี่เหนือที่คุยอยู่กับพี่ทอร์ช

"รู้นะว่าจะไปทำอะไร"พี่ทอร์ชพูดพร้อมยกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย

"ยุ่ง"พี่เหนือพูดสั้น ๆ แล้วเดินมาที่เด็ก ๆ ซึ่งฉันก็นั่งอยู่ด้วย

"วันนี้ลุงมีธุระไม่ได้เล่นด้วยนะครับ"เขาบอกกับเด็ก ๆ เขายกมือลูบหัวน้องเทมที่นั่งบนตักฉัน

"พี่เหนือจะไปไหนเหรอคะ"ฉันรู้ว่าเขาคงไม่ตอบคำถามฉันหรอกแต่ก็ขอให้ได้ถาม

"...."พี่เหนือยืนเต็มความสูงเอามือท้าวเอวหลวม ๆ แล้วเบือนหน้าไปลอบหายใจก่อนที่จะหันหลังเดินออกไป ฉันเม้มปากทั้งสองเข้ากันแน่นสายตาจ้องไปที่แผ่นหลังคนร่างสูง

ฉันอยู่เล่นกับเด็ก ๆ สักพักก็ขอตัวกลับ คือก็อยากให้ครอบครัวเขาได้อยู่ด้วยกัน วันนี้พี่ทอร์ชสามีพี่เรหยุดอยู่กับลูกเมียด้วย เขาดูเป็นผู้ชายอบอุ่นดีจังดูรักลูกรักพี่เรมาก เห็นแล้วอิจฉาสุด ๆ

พอมาถึงบ้านฉันก็เข้าห้องนอนเตรียมชุดทำงานพร้อมกับเอกสารที่จะต้องเข้าไปที่บริษัทพี่เหนือในวันพรุ่งนี้

เช้าวันต่อมา.....

ฉันตื่นแต่เช้าเตรียมตัวไปบริษัทพี่เหนือ ซึ่งก่อนหน้าฉันได้ลองเข้าไปศึกษางานที่บริษัทเข้าบ้างแล้วในกูเกิล ที่จริงแล้วครอบครัวพี่เหนือมีบริษัทอสังหาฯ ที่ค่อนข้างใหญ่โต ซึ่งสืบทอดมาตั้งแต่รุ่นทวด

ฉันขับรถออกจากบ้านมายังที่บริษัท แต่เช้าพอมาถึงก็ไปที่ประชาสัมพันธ์เพื่อสอบถาม

"มาพบใครคะ"พนักงานสาวเอ่ยถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"คือฉันมาพบพะ..เอ่อ คุณเหนือท่านประธานบริษัทที่นี่ค่ะ"อยู่ที่บริษัทฉันไม่ควรจะเรียกเขาราวกับคนสนิท

"นัดไว้หรือเปล่าคะ"พนักงานเอ่ยถาม

"เอ่อ คือฉันมารับตำแหน่งเป็นเลขาคุณเหนือน่ะค่ะ"พูดจบพนักงานสาวก็ขมวดคิ้วจ้องหน้าฉัน

"คุณต้องขึ้นไปกรอกใบสมัครก่อนนะคะ แล้วเตรียมเอกสารมาครบหรือเปล่าคะ"

"ครบค่ะ"ฉันตอบกลับไป

"งั้นรอสักครู่นะคะ"ว่าจบพนักงานสาวก็ยกหูโทรศัพท์ขึ้นแล้วพูดเข้าไปในสาย ขณะที่สายตาฉันเงยไปเห็นรายชื่อตำแหน่งผู้บริหารระดับสูงพร้อมกับรูปภาพที่ติดไว้ฝาผนัง

ประธานบริษัท 'คุณณดน ....'และรูปภาพพี่เหนือ

รองประธานบริษัท 'คุณเดวิน...'เป็นรูปภาพชายหนุ่มหน้าตาหล่อไม่ใช่เล่น

"เชิญขึ้นไปที่ชั้น21ได้เลยค่ะ"ฉันละสายตาแล้วหันไปที่เสียง

"ขอบคุณค่ะ"ว่าจบฉันก็เดินไปที่ลิฟต์แล้วกดไปที่ชั้น 21 ซึ่งเป็นชั้นของแผนกฝ่ายบุคคล

บริษัทใหญ่โตมาพนักงานก็เยอะมากหน้าหลายตาไปหมด จนทำเอาฉันรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้มาทำงานที่นี่

"ฉันมากรอกใบสมัครตำแหน่งเลขาค่ะ"พอเข้ามาในห้องฉันก็บอกกับพนักงานที่อยู่ในนั้น พอพูดจบทุกคนก็ต่างมองหน้ากันอย่างงง ๆ

"มาสมัครตำแหน่งเลขา?"พนักงานคนนึงเอ่ยถามซ้ำ

"ใช่ค่ะ"ฉันตอบกลับแล้วคลี่ยิ้มให้

"คุณเหนือจะรับเลขาแล้วเหรอเนี่ย ไหนว่าจะรอคุณแอนนา"พนักงานสาวพึมพำพอได้ยินขณะที่หยิบเอกสารส่งมาให้ฉัน

"นี่ค่ะ"

"ขอบคุณนะคะ"ฉันพูดขึ้นแล้วรับเอกสารมา ขณะที่ในหัวมีความสงสัยกับคำพูดของพนักงานที่ว่าจะรอคุณแอนนา แอนนาเป็นใครกัน แต่ก็ไม่กล้าที่จะถามออกไป

ฉันนั่งกรอกรายละเอียดส่วนตัวเงียบ ๆ อยู่ที่โต๊ะด้านนอกห้อง.จนกรอกเสร็จหมดทุกอย่างก็เข้าไปยื่นให้กับพนักงานคนนั้น ฉันทำทุกอย่างตามแบบคนมาสมัครงานปกติ จากนั้นเธอก็ให้ฉันไปนั่งรอที่หน้าห้องทำงานท่านประธานนั้นก็คือพี่เหนือ

"วันนี้มีประชุมบ่ายเกี่ยวกับโครงการสร้างคอนโดที่...'ระหว่างที่ฉันนั่งอยู่บนโซฟาหน้าห้องประธานก็มีชายวัยกลางคนสองคนเดินผ่านมาแล้วพูดคุยกันพอได้ยิน

"โครงการใหญ่แบบนี้ไม่รู้ว่าใครจะได้เป็นคนดูแล"

"ผมคิดว่าก็ต้องเป็นคุณเหนือนั้นแหละ..ขานั้นชอบทำเอาหน้าอยู่แล้วหนิ..เหอะ"

"ผมแปลกใจจริง ๆ ว่าทำไมคุณเคเดนถึงยอมให้คุณเหนือที่มีแม่แบบนั้นมาเป็นประธานบริษัท ทั้งที่คุณเดวินก็หลานท่านเหมือนกัน อีกอย่างพ่อคุณเดวินก็มาจากตระกูลดัง คุณเหนือเทียบไม่ได้เลยสักนิดแถมยังมีแม่เป็น..หึ"ชายวัยกลางคนต่างพากันหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ทำให้ฉันรู้สึกไม่ดี เพราะจากที่ฟังมาจากกิ๊กที่เคยเล่าว่าพี่เหนือมักจะโดนคนในบริษัทพูดจาไม่ดีเกี่ยวกับแม่ของเขา จึงลุกจากโซฟาแล้วเดินไปดักหน้าชายวัยกลางคนทั้งสอง

"ขอโทษนะคะ"ทั้งคู่หยุดชะงักแล้วจ้องมาที่ฉันสีหน้าสงสัย

"เมื่อกี้ที่พวกคุณพูดหมายความว่าอะไร..แม่คุณเหนือเป็นอะไรคะ"ฉันพูดด้วยเสียงเข้มสีหน้าเรียบแฝงด้วยความโกรธ

"เธอเป็นใคร"หนึ่งในสองเอ่ยถามฉัน

"ฉันจะเป็นใครไม่สำคัญ แต่สิ่งที่พวกคุณพูดอยู่นั้นเหมือนกับกำลังดูถูกคุณเหนือและแม่ของเขาอยู่นะคะ"

"แล้วเธอเกี่ยวอะไรด้วย ...."ชายอีกคนพูดพร้อมกับจ้องหน้าฉันแล้วขมวดคิ้ว

"....ฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอเลย เพิ่งเข้ามาใหม่ล่ะสิ"

"ใช่ ฉันเพิ่งเข้ามาทำงานใหม่..."ฉันพูดจบก็เดินวนรอบตัวชายวัยกลางคนทั้งสองจนมาหยุดอยู่ตรงหน้า

"....ไม่คิดเลยว่าวันแรกที่ได้เข้ามาก็ได้กลิ่นเหม็นสาปจากปากพวกคุณซะแล้ว"

"นี่เธอ!"หนึ่งในสองง้างมือขึ้นหมายจะตบฉันแต่ทว่า

"พวกคุณจะทำอะไร"เขาหยุดชะงักแล้วเอามือลงก่อนที่จะก้มโค้งคำนับผู้ที่มาใหม่อย่างนอบน้อม

"สวัสดีครับคุณเดวิน"ทั้งสองพูดพร้อมกัน พอฉันหันไปก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาหล่อที่มีรูปติดอยู่ที่ประชาสัมพันธ์ด้วยตำแหน่งรองประธาน เขาเดินล้วงกระเป๋าเข้ามา แล้วหยุดยืนตรงหน้าชายวัยกลางคนทั้งสอง

"เกิดอะไรขึ้น"พูดจบแล้วตวัดสายตาหันมาที่ฉัน

"เอ่อ..คือไม่มีอะไรครับ"รองประธานหนุ่มหันไปที่คนพูดเขาก้มหน้าลงแล้วเอานิ้วเขี่ยที่หางคิ้วก่อนจะพูดขึ้น

"เมื่อกี้ผมเห็นคุณกำลังจะทำร้ายผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เหรอครับ"

"เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดค่ะ ไม่มีอะไรจริง ๆ"ฉันแทรกพูดขึ้นเพราะไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่ อีกอย่างฉันเพิ่งจะก้าวเข้ามาในบริษัทวันแรกก็ไม่อยากจะสร้างปัญหา เดี๋ยวพี่เหนือจะพานไม่ชอบฉันไปอีก

"คุณแน่ใจนะว่าไม่มีอะไร"ชายหนุ่มหล่อหันมาเลิกคิ้วถามฉัน

"แน่ใจค่ะ"เขายกยิ้มบาง ๆ ให้แล้วหันไปทำสีหน้าเรียบให้ชายวัยกลางคนทั้งสอง

"ไปทำงานได้แล้ว"

"ครับ/ครับ"ทั้งคู่ตอบรับพร้อมกันแล้วรีบเดินไป

____________________________