ตอนที่ 9 ชอบไม่ใช่เหรอ

ตอนนี้ฉันนั่งรถคันแพงของคุณรองประธานมายังร้านอาหารแห่งหนึ่ง. พอรถจอดสนิทฉันก็เปิดประตูลงทันที แล้วเดินตามคุณเดวินเข้าไปในร้าน

"คุณดูเงียบ ๆ นะ ไม่เต็มใจมากับผม?"ใช่ ฉันไม่อยากมากับเขา ฉันอยากไปกับพี่เหนือมากกว่า

"เปล่าค่ะ"แต่ฉันไม่ได้ตอบความจริงหรอก คุณรองประธานยกยิ้มแล้วขยับเก้าอี้ให้ฉันนั่งขณะที่พนักงานเดินมายื่นเมนูให้

"ไม่รู้ว่าคุณชอบทานอาหารแบบนี้หรือเปล่า"พอรับเมนูจากพนักงานคุณเดวินก็พูดขึ้น ซึ่งร้านที่เขาพามาเป็นร้านอาหารสไตล์อิตาเลี่ยน

"เอ่อ...ก็พอทานได้ค่ะ"ฉันตอบกลับแล้วก้มดูเมนูรายการอาหาร แล้วสั่งอาหารง่าย ๆ พร้อมกับสลัด

"ปาสตาซอสเนื้อ คาเปรเซ่สลัดค่ะ"ฉันบอกกับพนักงานเสิร์ฟแล้ววางเมนูลง ส่วนของคุณรองประธานก็เป็นสเต็กเนื้อ และคาเปรเซ่สลัดเหมือนกับฉัน ระหว่างรออาหาร

"ทำงานกับไอ้...ท่านประธานเป็นยังไงบ้างครับ"

"ก็ดีค่ะ"ฉันตอบกลับไปแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ แล้วเบือนหน้าไปทางอื่น

"สนใจมาทำงานกับผมไหม"

"....."ฉันกลับมาจ้องหน้าคุณรองประธานสุดหล่อ แต่น้อยกว่าพี่เหนือของฉันด้วยความมึนงง อะไรกัน บ้าน่าที่ฉันยอมมาทำงานก็เพื่อจะได้ใกล้ชิดกับว่าที่พ่อของลูกแล้วจะให้ฉันไปทำงานกับเขานี่นะ และยิ่งนึกถึงภาพที่คุณฟ้าขึ้นขย่มเขาฉันก็รู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาทันที

"หึ..ผมก็ถามไปงั้น"คุณเดวินกลั้วหัวเราะพร้อมกับพูดอย่างไม่ใส่ใจมาก

"จริง ๆ คุณน่าจะให้คุณฟ้ามากับเราด้วย"ฉันเอ่ย

"ผมอยากกินคุณ...ผมอยากกินกับคุณแค่สองคน'คุณรองประธานตอบพร้อมกับสายตาที่จ้องมาที่ฉันมันทำให้ขนลุกซู่ บอกเลยว่าสายตาเขามันดูหื่นกามอย่างบอกไม่ถูก

"คุณฟ้าทำงานกับคุณมานานแล้วเหรอคะ"

"อืม"เขาตอบสั้น ๆ แล้วยกยิ้มมุมปาก

"คุณกับคุณฟ้าดูเข้าขากันดีนะคะ"ฉันแสร้งพูดแย่ ๆ ไป

"ครับ คุณฟ้าทนผมได้มากกว่าคนอื่น"ทนอะไรวะ คำถามผุดเข้ามาในหัว.

"คุณพอจะรู้ไหมคะว่าทำไมเลขาคุณเหนือถึงลาออกไป"ฉันเอ่ยถามด้วยความอยากรู้

"เหอะ..."คุณรองประธานแค่นหัวเราะแล้วเอามือเขี่ยคิ้วตัวเอง.

"....ทนผมไม่ได้มั้ง"แล้วแสยะยิ้มร้าย ๆ

"ทำไมถึงทนคุณไม่ได้ เลขาคุณเหนือก็ต้องทำงานให้กับคุณเหนือไม่ใช่เหรอคะ"

"....."คุณรองประธานไปตอบเขาเบือนหน้าหนีฉันเห็นว่าเขากระตุกยกยิ้มมุมปากด้วย มีเลศนัยนะเนี่ย ต่อมความเผือกเริ่มทำงานขึ้นมาทันที

"เลขาคุณเหนือต้องเข้าไปช่วยงานคุณด้วยเหรอคะ"

"ถ้าผมถูกใจคนไหนผมก็จะเรียกไปใช้งาน...ตอนนี้ผมก็ถูกใจคุณเข้าแล้ว คงต้องขอให้คุณไปช่วยงานผมสักหน่อย"ฉันขมวดคิ้วจนเป็นปม

"ท่านประธานคงไม่ว่าอะไร เพราะปกติผมก็เรียกเลขาของเขามาใช้งานบ่อย ๆ"

"....."ฉันไม่ได้ถามอะไรต่อเข้าใจว่าคงจะเป็นงานทั่วไป

"งานแต่งดริฟคุณได้ถูกเชิญไปด้วยไหมครับ"คุณรองประธานเอ่ยถามในขณะที่พนักงานเดินมาเสิร์ฟอาหารที่สั่งไว้มาวางบนโต๊ะ

"ค่ะ"ฉันตอบกลับสั้น ๆ

"ตอนแรกผมคิดว่าจะไม่ไป แต่ถ้าคุณไปผมก็จะไป"คุณเดวินพูดจบแล้วเอามือลูบที่คางตัวเองแล้วส่งสายตาโลมเลียมาที่ฉัน

"....."สายตาเขาทำให้ฉันรู้สึกว่ากำลังตกอยู่ในอันตราย น่ากลัวชะมัด

"สีหน้าคุณเหมือนกับกำลังกลัวผมอยู่นะ เหอะ ๆ"คุณเดวินพูดพร้อมกับกลั้วหัวเราะออกมาราวกับไม่มีอะไร

"...."ฉันมากับคนบ้าหรือนี่

"ทานเถอะครับเดี๋ยวอาหารจะเย็น"จากนั้นเราสองคนก็ลงมือทานอาหารกันโดยไม่ได้มีใครปริปากพูดอะไรออกมาอึกจนกระทั่งทานเสร็จสรรพเรียบร้อย

คุณรองประธานก็ขับรถพาฉันกลับมาที่บริษัท

"ขอบคุณนะคะสำหรับอาหารกลางวัน"ฉันเอ่ยก่อนที่จะเปิดประตูรถแต่ทว่า

"ผมอยากให้คุณไปทานข้าวกับผมทุกวันได้ไหมครับ"ฉันหยุดชะงักแล้วมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของคุณรองประธาน

"เอ่อ..."

"ผมขอมากไป? บอกตรง ๆ ว่าผมรู้สึกถูกชะตากับคุณมากผมอยากได้คุณ......"อยู่ ๆ คุณเดวินก็หยุดพูดแล้วยกยิ้มมุมปากทำเอาหัวใจฉันเต้นรัว ๆ

"อยากได้ตัวคุณมาทำงานกับผมน่ะครับ"

"อ๋อค่ะ"ฉันพูดขึ้นแล้วผงกหัว..เฮ้อโล่งอกไปที

จากนั้นเราก็แยกกันกลับไปทำงานของตัวเอง ฉันเดินมายังที่โต๊ะประจำตำแหน่งในหัวก็คิดแต่เรื่องคุณเดวิน เขาดูแปลก ๆ ออกไปทางโรคจิตยังไงไม่รู้ ทำไมพี่เหนือปล่อยให้ฉันไปกับเขานะ ไม่ห่วงกันเลยหรือไง น้อยใจจัง ฉันคิดอยู่ในใจแล้วจ้องไปที่ประตูห้องท่านประธาน

"เฮ้อ..."ก่อนที่พ่นลมหายใจออกมาหน้ก ๆ แล้วก้าวขาเดินตรงไปที่หน้าประตู ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เข้ามา"พอได้รับอนุญาตฉันก็เปิดประตูเข้าไป ตึก ตึก ตึก ฉันเร่งฝีเท้าบาง ๆ เดินตรงไปหยุดยืนอยู่ข้างหน้าโต๊ะทำงานพี่เหนือด้วยความโกรธ และน้อยใจเขามาก ๆ

"พี่ปล่อยให้จาร์ไปกับคุณเดวินได้ยังไง พี่รู้ไหมว่าเขา...."

"ชอบไม่ใช่หรือไง"ฉันยังพูดไม่จบประโยคพี่เหนือก็แทรกพูดขึ้น

"พี่หมายความว่ายังไง"พี่เหนือวางปากกาแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง.

"ชอบไม่ใช่เหรอที่ได้อยู่ใกล้ ๆ ผู้ชาย ฉันเห็นเธอชอบวิ่งไล่ตามผู้ชายนักก็เลยอยากให้เธอสมใจ ไอ้เดวินมันดูชอบเธอนะ ไม่ลองกับมันดูล่ะ เผื่อจะเร่าร้อนกว่าผู้ชายที่เธอเคยเจอมา"

"พะ พี่เหนือ"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือ เจ็บแปลบ ๆ ที่หัวใจ

"ที่ทำงานฉันคือเจ้านายเธอเลิกเรียกฉันราวกับคนสนิทสักที เพราะฉันไม่ได้สนิทกับเธอ และไม่อยากจะสนิทด้วย....."พี่เหนือพูดแล้วจ้องมองมาที่ฉันจากหัวจรดถึงเท้า

"...ออกไปทำงานของเธอได้แล้ว"ว่าจบพี่เหนือก็นั่งลงบนเก้าอี้ประจำตำแหน่งแล้วหยิบปากกาเซ็นเอกสารต่อ ฉันยืนกำกระโปรงแน่นแล้วหันหลังเดินออกมา จู่ ๆ น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลลงมา จึงรีบยกมือขึ้นปาดน้ำตาทันที

ฉันกลับมาที่โต๊ะทำงานด้วยความน้อยใจขึ้นหลายทวีคูณไม่คิดเลยว่าพี่เหนือจะดูถูกฉันแบบนี้

"คนใจร้าย"ฉันปาดน้ำตาที่ยังไหล แล้วตั้งสติโฟกัสที่งานตรงหน้า ฉันจะลืม ลืมคำพูดของพี่เหนือในวันนี้

ช่วงบ่ายสองพี่เหนือเดินออกมาจากห้องตรงมาที่โต๊ะของฉัน

"รายละเอียดการประชุม"เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ

"นี่ค่ะ"ฉันหยิบแฟ้มเอกสารยื่นให้เขาแล้วยิ้มหวานให้ ฉันหายโกรธเขาแล้วแหละ

"...."พี่เหนือรับมาแล้วเปิดดู

"ฉันจะเข้าประชุมนะ'พอพี่เหนือพูดจบฉันก็รีบลุกขึ้น

"ตอนนี้เลยใช่ไหมคะ"พูดพร้อมกับหยิบของ

"เธอไม่ต้องไป"ฉันหยุดชะงักแล้วมองหน้าท่านประธานหนุ่ม

"รอบนี้เธอยังไม่ต้องเข้า ฉันให้คุณฟ้าทำหน้าที่การประชุมครั้งนี้แล้ว'ว่าจบพี่เหนือก็เดินถือแฟ้มเดินไป ปล่อยให้ฉันยืนมองแผ่นหลังกว้างด้วยความมึนงง

"อะไรของเขา"แล้วพึมพำเบา ๆ

ร่วมสองชั่วโมงพี่เหนือก็กลับเข้ามา ฉันฉีกยิ้มหวานให้แล้วเอ่ยถาม.

"ประชุมเป็นยังไงบ้างคะ"

"...."ไม่ตอบเดินล้วงกระเป๋าเข้าห้องไปเลย ฉันลอบหายใจเบา ๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำเพราะรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา พอเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปก็เจอกับคุณฟ้า

"อ้าว คุณฟ้า"คุณเลขารองประธานหันมาที่ฉันด้วยสีหน้าตกใจ เพราะเธอกำลังปลดกระดุมเสื้อแล้วทาครีมอะไรบางอย่างทาที่หน้าอก

"นั้น..คอคุณไปโดนอะไรมา แล้ว...."ฉันตกใจเล็กน้อยที่เห็นคอคุณเลขาฟ้าเป็นรอยแดง ๆ ราวกันโดนอะไรรัด ส่วนหน้าอกก็มีรอยเขี้ยวราวกับตัวอะไรกัดมา

"มะ ไม่มีอะไรค่ะ"คุณฟ้าใส่กระดุมเสื้อแล้วหยิบผ้าพันคอที่วางอยู่มาพันที่คอตัวเองราวกับต้องการปกปิดรอยที่คอ

"เอ่อ..คุณฟ้าคะ"ขณะที่คุณเลขารองประธานกำลังจะก้าวขาเดินออกไป

"คะ"เธอหยุดชะงักหันมาที่ฉัน

"คือจาร์อยากจะรบกวนสอบถามเรื่องงานนิดหน่อยน่ะค่ะ"คุณฟ้าคลี่ยิ้มหวาน

"ได้สิค่ะ ถ้าคุณจาร์มีปัญหาอะไรถามฟ้าได้เลยนะคะ"

"ขอบคุณค่ะ"เธอราวกับนางฟ้าที่แสนใจดี ด้วยคำพูดสีหน้าของเธอบ่งบอกเลยว่าเธอเป็นคนจริงใจคนหนึ่งเลย

"ฟ้าขอตัวก่อนนะคะ"

"ค่ะ"ฉันผายมือให้คุณฟ้าอย่างสุภาพ แล้วเธอก็เดินออกไป

พอเข้าห้องน้ำทำธุระเสร็จฉันก็เดินออกมาตรงไปที่โต๊ะทำงาน และทำงานที่ค้างต่อจนกระทั่งได้เวลาเลิกงาน ฉันยังไม่กลับหรอกเพราะคนข้างในยังไม่ออกมา

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...

พี่เหนือเดินออกมาจากห้องฉันรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปดักหน้า

"พี่เหนือกลับบ้านเลยหรือเปล่าคะ"พี่เหนือหันหน้าไปทางอื่นแล้วพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ

"พอดีจาร์กำลังจะไปที่บ้านพี่อยู่พอดี"

"ฉันบอกให้เธอเรียกว่าอะไร จำไม่ได้?"พี่เหนือหันกลับมาเค้นเสียงต่ำทำสีหน้าดุใส่ฉัน

"ขอโทษค่ะ..บอส"

"....."พี่เหนือถอนลมหายใจแล้วส่ายหน้าก่อนที่จะเดินไป

"รอจาร์ด้วยค่ะพะ..เฮ้ย บอส'ฉันคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งตามท่านประธานหนุ่มไป

______________________