11. พี่ภูมิ..ฟ่าอยู่นี่

[11]

พี่ภูมิ..ฟ่าอยู่นี่

ภพภูมิกลับมายังจุดนัดหมายพร้อมกับยาทาแก้ฟกช้ำ เขาบีบยาจากหลอดใส่ปลายนิ้วและป้ายลงบนแก้มแดงอย่างเบามือ

"ยิ่งขี้เหร่อยู่ ระวังอย่าให้มีแผลสิ"

"ฟ่าไม่ได้หาเรื่องนะ ก็ไอ้ลุงนั่นอยู่ดี ๆ ก็มาดึงแขนฟ่าไว้ เจ็บจะตาย"

พอได้ยินว่าชายวัยกลางคนที่มีเรื่องกับฟีฟ่านอกจากตบหน้าแล้วยังจับแขนเอาไว้อีกก็ยิ่งโมโห อยากจะโทรหาลูกน้องคนสนิทให้ตัดมือมันทิ้งไปด้วยเลย

"จะซื้ออะไรมั้ย?"

"ไม่ล่ะ"

ฟีฟ่าปฏิเสธเพราะราคาสินค้าของที่นี่แต่ละอย่างไอ้ฟ่าเอื้อมไม่ถึงจริง ๆ ไม่รู้ภพภูมิคิดยังไงถึงพาเขามาที่แบบนี้

"อยากได้อะไรก็ไปดู เดี๋ยวฉันซื้อให้เอง"

ภพภูมิเหมือนจะรู้ความคิดของฟีฟ่า เขาจึงเสนอเป็นเจ้าภาพจ่ายเงินให้ คิดว่าเป็นค่าตอบแทนให้กับหมอนข้าง ทำเอาคนน้องตาโต คิดว่าตัวเองหูฝาดไปซะอีกจนต้องถามซ้ำอีกครั้งให้แน่ใจ

"จริงเหรอ ได้ทุกอย่างเลยเหรอ!"

"จริงสิ"

ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าเปย์ให้ขนาดนี้ มีเหรอที่ไอ้ฟ่าจะพลาดโอกาสทอง ที่นี่มีของที่เขาอยากได้ตั้งหลายอย่าง ตั้งใจจะถล่มให้กระเป๋าฉีกเลย

"พูดเองนะ อย่ามาบ่นทีหลังก็แล้วกัน"

ฟีฟ่าเดินนำหน้าเข้าร้านนั้นออกร้านนี้เป็นว่าเล่นโดยมีภพภูมิเดินตามไปรูดบัตรให้ จากถุงใบเดียวก็เริ่มเยอะขึ้นจนภพภูมิต้องช่วยถือ ลืมไปหรือเปล่านะว่ามารถมอเตอร์ไซค์ ของเยอะแบบนี้สงสัยต้องให้ส่งตามหลังแล้ว

ช้อปปิ้งจนหนำใจฟีฟ่าจึงขอขึ้นไปเล่นเกมและร้องคาราโอเกะต่อ ภพภูมิเลือกห้องวีไอพีให้ เครื่องเสียงของที่นี่คุณภาพดีกว่าที่ฟีฟ่าเคยไปตามร้านทั่วไปซะอีก เขาทั้งร้องทั้งเต้นด้วยท่าพิลึกจนภพภูมิถึงกับต้องเบือนสายตาไปทางอื่น เพราะทนดูอีกฝ่ายส่ายสะโพกไปมาไม่ไหว หลังร้องเพลงจนเบื่อฟีฟ่าเกิดอยากขึ้นไปยังชั้นที่สูงกว่านี้แต่ภพภูมิไม่อนุญาต

"เย็นมากแล้ว ไปหาอะไรกินแล้วกลับวัดเถอะ"

เที่ยวเล่นจนเพลิน เวลาตอนนี้ก็ปาไปหกโมงเย็นแล้ว ภพภูมิเอาของที่ฟีฟ่าซื้อมาถือไว้บอกจะให้ขนส่งส่งตามไปให้ที่วัด แต่ที่จริงเขาได้เอาไปให้ชายหนุ่มคนหนึ่งจัดการ จากนั้นจึงได้พาฟีฟ่าซ้อนท้ายบิ๊กไบค์ไปยังร้านอาหารที่อยู่ริมแม่น้ำ แม้บริเวณโดยรอบจะเป็นท่าเรือและโกดังเก็บสินค้าแต่ไม่ได้บดบังวิวที่สวยงาม โดยเฉพาะโต๊ะที่ภพภูมิเลือกอยู่ในโซนที่ชมความงามได้มากที่สุด

"นายกินไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา" ภพภูมิบอกกับฟีฟ่าหลังสั่งอาหารมาจนเต็มโต๊ะ มั่นใจว่าฟีฟ่ากินหมดแน่นอน

"พี่จะไปไหน เล่นสั่งแต่ของแพงมาแบบนี้ ฟ่าไม่มีเงินจ่ายหรอกนะ"

ฟีฟ่ากลัวอีกฝ่ายจะชิ่งหนีจึงพูดดักขึ้นมาก่อน ภพภูมิถอนหายใจก่อนล้วงเอาบัตรเครดิตมาวางไว้บนโต๊ะ แม้จะไม่ใช่แบล็กการ์ด แต่วงเงินพอให้ซื้อบ้านหลักสิบล้านได้เลยทีเดียว

"อยากกินอะไรเพิ่มก็สั่งเอา เสร็จแล้วให้รอฉันอยู่ที่นี่ อย่าไปเพ่นพ่านที่ไหน เข้าใจมั้ย" เขาย้ำอีกครั้ง

"รู้แล้วน่า พูดมากจริง ๆ และอีกอย่างฟ่าไม่ใช่หมาสักหน่อยจะได้เพ่นพ่านไปเรื่อย" ฟีฟ่าบ่นอุบพลางเอื้อมมือไปหยิบบัตรเครดิตมาใส่กระเป๋าไว้ กลัวอีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจเอาคืน

"ไปดีมาดีนะครับ"

หลังภพภูมิไปแล้วฟีฟ่าจึงสั่งไวน์มาดื่ม เปรี้ยวปากมานานแล้วขอสักหน่อยเถอะ ยังไม่ทันเปิดขวดลูกค้าต่างทยอยพากันออกจากร้านไปทีละโต๊ะ ทีแรกก็ไม่ได้สนใจกระทั่งผู้จัดการร้านเดินมาที่โต๊ะของฟีฟ่าและบอกกับเขาว่ามีคนเหมาทั้งร้านไว้แล้วขอให้ฟีฟ่าออกไป โดยทางร้านจะไม่คิดค่าอาหารมื้อนี้

ฟีฟ่าไม่ได้สนใจเรื่องค่าอาหารเพราะภพภูมิให้บัตรเครดิตไว้แล้ว และพวกเขานัดกันไว้ที่นี่หากออกไปรอที่อื่นเดี๋ยวจะโดนโกรธเอาอีก

"ทำแบบนี้ได้ยังไงกัน ผมก็ลูกค้าเหมือนกันนะ" ฟีฟ่าลุกขึ้นยืนพลางต่อว่ากลับไป

"ต้องขอประทานโทษคุณผู้ชายด้วยนะครับ แต่ทางร้านมีความจำเป็นต้องขอให้คุณออกไปจริง ๆ"

"ถ้าเป็นคุณคนนี้อนุญาตให้อยู่ได้เป็นพิเศษครับ"

เสียงทุ้มพูดขึ้นก่อนร่างสูงจะเดินยิ้มกรุ้มกริ่มมาที่โต๊ะของฟีฟ่า ด้านหลังมีชายฉกรรจ์สวมสูทผูกเนกไทเดินตามมากลุ่มหนึ่ง ฟีฟ่าจำได้ว่าเป็นคนเดียวกับที่เขาเพิ่งเจอที่ตึกไนท์ไดมอนด์เมื่อช่วงบ่ายที่ผ่านมานี้เอง

"ครับ" ผู้จัดการร้านอาหารก้มศีรษะให้ร่างสูงและเดินปลีกตัวออกไป

"ให้ผมดื่มเป็นเพื่อนนะครับ"

มือเรียวผายออกเบื้องหน้าเพื่อเชิญให้ฟีฟ่านั่งลงตามเดิมก่อนเข้าไปนั่งตรงข้าม ชายฉกรรจ์ที่ติดตามมาแยกย้ายกันไปยืนรอบ ๆ เพื่ออารักขาชายหนุ่มโดยมีโต๊ะของฟีฟ่าเป็นศูนย์กลาง

ทางด้านภพภูมิกำลังขี่รถด้วยความเร็ว เขาใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีก็มาถึงยังท่าเรือที่อยู่ตรงข้ามกับร้านอาหาร จากมุมนี้สามารถมองเห็นจุดที่ฟีฟ่ากำลังนั่งอยู่ทั้งยังได้ยินเสียงดนตรีบรรเลงแว่วมาแต่ไกล

ร่างสูงยืนอยู่หน้าโกดังเก็บสินค้าแห่งหนึ่ง ด้านหน้ามีชายร่างกำยำเฝ้าอยู่สามคน พอเห็นภพภูมิทั้งหมดก็ทิ้งบุหรี่ในมือและออกมาต้อนรับทันทึ

"ไอ้เท็นมะล่ะ?" เสียงทุ้มถามขึ้น

"อยู่ข้างในครับ"

ชายหนุ่มเดินไปเปิดประตูให้ หลังภพภูมิเข้าไปด้านในจึงปิดประตูตามเดิมและยืนเฝ้าด้านหน้าไว้

"ทำไมมาช้านักวะไอ้ภพ"

เท็นมะเข้ามาโอบบ่าเพื่อนและพาไปยืนต่อหน้าชายฉกรรจ์ที่ถูกมัดไว้กับเสาในภาพสะบักสะบอม ไม่บอกก็รู้ว่าโดนซ้อมมาหนักแค่ไหน

"เค้นพวกมันได้ความว่ายังไงบ้าง"

"พวกแม่งปากหนักน่าดู ถ้าสารภาพช้ากว่านี้กูว่าจะถอดเล็บมันทีละนิ้วอยู่แล้ว"

เท็นมะว่าพลางเล่าให้ฟังว่าพวกมันได้รับคำสั่งจากคนมีอำนาจในพรรคให้มาทำร้ายภพภูมิ พวกมันแค่จะขู่ไม่ได้กะให้ถึงตาย บังเอิญว่าวันนั้นเท็นมะเอารถของภพภูมิไปใช้พวกมันจึงเข้าใจผิดทำให้ทำร้ายผิดตัว ดีที่คนของเจย์เข้ามาช่วยไว้ทันและจับมาขังไว้ที่นี่เพื่อเค้นหาตัวบงการ กว่าจะยอมพูดก็โดนซ้อมจนมีสภาพอย่างที่เห็น

"หน็อย.." มือหนากำแน่นจนเส้นเลือดปูด ไม่อยากเชื่อว่าสายเลือดเดียวกันจะคิดฆ่ากันเองได้

"ใจเย็นก่อนไอ้ภพ กูว่าอาจจะไม่ใช่พี่คินก็ได้นะ"

ทุกคนในพรรคต่างรู้ว่าภพภูมิรอดจากอุบัติเหตุรถตกเหวแต่ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนยกเว้นเท็นมะและเจย์ เพราะหลังรักษาตัวจนอาการดีขึ้นเขาได้ออกจากบ้านโดยไม่ได้บอกใคร

ภพภูมิเดินมองใบหน้าของชายฉกรรจ์ที่ถูกมัดอยู่กับเสาทีละคน คิดว่าคงเป็นพวกนักเลงปลายแถวที่เพิ่งเข้ามาทำงานในพรรคไม่นานเพราะไม่คุ้นหน้า อีกอย่างลูกน้องของภาคินก็มีไม่น้อย ไม่แปลกที่เขาจะจำไม่ได้ แต่จากพลังงานที่แผ่ออกมาจากตัวพวกมัน แม้จะเบาบางแต่ก็เป็นสีดำ

"แล้วมึงจะเอายังไงกับพวกมันต่อวะ จะให้กูปล่อยไปเลยมั้ย เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์"

"นั่งยางพวกมัน อย่าให้เหลือซาก"

ดวงตาคู่คมฉายแววอำมหิตออกมาแวบหนึ่ง ทำเอาทุกคนที่อยู่ในโกดังเสียวสันหลังวาบ ภพภูมิจัดว่าเป็นคนที่นิ่งที่สุดในพรรคแล้ว แต่ถ้าโกรธขึ้นมาแม้แต่รุ่นอาวุโสก็ไม่เคยละเว้น

"พูดอะไรของมึงวะไอ้ภพ ถ้าพวกมันตายก็เดือดร้อนกูอีก อย่าลืมสิว่าพ่อมึงต้องการทำให้พรรคขาวสะอาดนะโว้ย!"

"กูรู้น่า!"

สุดท้ายภพภูมิก็ให้เท็นมะใช้กฎหมายมาจัดการกับพวกมัน แต่ก่อนจะส่งตัวให้กับตำรวจ ขอเค้นข้อมูลจากพวกมันเพิ่มอีกสักหน่อยก็แล้วกัน

"ว่าแต่สีหน้ามึงดีขึ้นมากเลยนะ ขอบตาก็ไม่ดำแล้ว มึงไปทำอะไรมาวะ" เท็นมะยื่นหน้าเข้าไปเพื่อเพ่งพินิจใบหน้าหล่อในระยะประชิด จึงโดนผลักศีรษะให้ออกห่าง

"เรื่องของกู"

ตัดกลับมาทางร้านอาหารริมแม่น้ำที่มองเห็นแสงไฟระยิบระยับจากอีกฝั่ง ร่างสูงนั่งอยู่ตรงข้ามกับฟีฟ่าโดยมีคนสนิทรินไวน์ใส่แก้วให้

"ไม่ดื่มด้วยกันสักหน่อยหรือครับ"

"ดื่มแอลกอฮอล์ตอนท้องว่างมันไม่ดีต่อกระเพาะ"

ฟีฟ่าว่าพลางกินอาหารตรงหน้าด้วยความเสียดาย ภพภูมิอุตส่าห์สั่งแต่ของชอบของเขามาให้ตั้งเยอะ

แทนที่จะโกรธอีกฝ่ายกลับยิ้มชอบใจ และดื่มไวน์ที่ฟีฟ่าสั่งมาจนหมดแก้ว

"ผมชื่อภาคิน ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรหรือครับ"

คุยกันมาตั้งนานยังไม่รู้จักชื่อกันเลย ชายหนุ่มจึงแนะนำตัวและถามชื่อของฟีฟ่ากลับไป

"ฟีฟ่า"

"ชื่อน่ารักจังเลยนะครับ"

น่ารักกับผีนะสิ ชื่อของเขาออกจะแมน

ฟีฟ่าเหลือกตามองบน ไม่สนใจคำชมของคนตรงหน้า พอเห็นว่าชายหนุ่มดื่มไวน์หมดแก้วแล้วก็เอ่ยปากไล่ทันที ที่ตรงนั้นเป็นของภพภูมิ ถ้าเขากลับมาเห็นว่ามีคนอื่นนั่งอยู่จะไม่พอใจ ฟีฟ่าไม่อยากมีปัญหาเพราะอีกฝ่ายยิ่งเป็นคนเรื่องมากอยู่ด้วย

"ถ้าดื่มเสร็จแล้วก็ลุกไปได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจผมหรอก"

ลูกน้องของภาคินได้ยินฟีฟ่าไล่เจ้านายของตนก็ไม่พอใจจึงเข้ามาต่อว่าและถูกตบจนหน้าหัน

"อย่าเสียมารยาท!"

ภาคินตำหนิลูกน้องเสียงเข้ม มองด้วยแววตาที่ทำให้ฟีฟ่าขนลุก สายตาแบบนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ

"นั่นคุณภาคินไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะครับ"

นี่มันใครอีกเนี่ย? ฟีฟ่าเหลือบมองชายวัยกลางคนที่เดินยิ้มเข้ามาทักทายภาคิน ด้านหลังก็มีชายฉกรรจ์ติดตามมาเช่นเดียวกัน ทำไมวันนี้ถึงเจอแต่คนแปลก ๆ นะ และยังเป็นคนที่เขาไม่รู้จักมาก่อนทั้งนั้น อยู่ ๆ มารวมตัวกันแบบนี้ชักรู้สึกไม่ปลอดภัยแล้วสิ ฟีฟ่าวางช้อนในมือและหยิบแก้วน้ำขึ้นดื่มแก้ฝืดคอ ตั้งใจจะออกไปรอภพภูมิที่นอกร้านทั้งที่ตอนนี้ยังกินไม่อิ่ม เอาไว้ค่อยไปกินบะหมี่ถ้วยที่วัดก็ได้

"ผมต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายถาม หัวหน้าพรรคระดับอาวุโสอย่างคุณธีร์ไม่น่าจะมาอยู่ที่นี่ได้นะครับ"

ภาคินลุกขึ้นยืนและพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่คำพูดฟังแหม่ง ๆ เหมือนกำลังประชดประชันอีกฝ่ายอยู่

"ทำไมพูดจาห่างเหินกันแบบนั้นล่ะครับ เมื่อก่อนพวกคุณสามพี่น้องยังเรียกอาว่าอาธีร์อยู่เลยนะ"

ธีร์ เป็นหัวหน้าระดับอาวุโสที่เริ่มก่อตั้งพรรคร่วมมากับนายใหญ่หรือก็คือคุณพ่อของภาคิน เรียกได้ว่าเป็นมือขวาคนสนิทเลยทีเดียว ไม่ว่านายใหญ่จะทำอะไรเขามักสนับสนุนเต็มที่ ร่วมถึงการทำพรรคให้โปร่งใส ท่ามกลางเสียงคัดค้านของสมาชิกคนอื่น ๆ ธีร์ได้แสดงจุดยืนอย่างชัดเจนว่าอยู่ข้างนายใหญ่

วันนี้เขาได้ยินมาว่าภาคินจะมาทานอาหารที่นี่จึงได้ตามมา นอกจากพูดคุยเรื่องพรรคที่กำลังขาดผู้นำแล้วก็เพื่อถามถึงที่อยู่ของภพภูมิ

ภาคินกระตุกยิ้มมุมปากก่อนทิ้งตัวลงนั่งตามเดิม มองฟีฟ่าที่กำลังลุกขึ้น ฟีฟ่าได้แต่ยิ้มแหย ๆ และบอกว่าขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ที่จริงเขาใช้เป็นข้ออ้างเพื่อหาทางหลบออกไปนอกร้านเท่านั้น

"ผมว่าฟีฟ่าอย่าเพิ่งไปไหนดีกว่านะครับ เพราะแถวนี้ชักจะไม่ปลอดภัยแล้ว"

"เอ๊ะ?"

ปัง! ปัง! ปัง!

พูดไม่ทันขาดคำเสียงปืนก็ดังขึ้นติดต่อกันหลายนัด ชายที่ยืนคุ้มกันภาคินต่างรีบเข้ามายืนบังเขาไว้และชักปืนออกมา ในขณะที่คนยืนปิดพื้นที่โดยรอบได้ยิงต่อสู้กับกลุ่มชายที่สวมหมวกไอ้โม่งที่กำลังบุกเข้ามา

กะ..เกิดอะไรขึ้น!!? จู่ ๆ ทำไมถึงมีเสียงปืนล่ะ อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะอาถรรพ์เบญจเพส

เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อนในชีวิตจึงไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ร่างเล็กจึงมุดเข้าไปแอบใต้โต๊ะเพราะคิดว่าปลอดภัยที่สุดแล้ว ระหว่างนั้นก็สวดมนต์ไปด้วย แต่เป็นเพราะตอนอยู่วัดไม่ตั้งใจสวดมนต์ทำให้สวดผิด ๆ ถูก ๆ

"พะ..พุทโธ ธัมโม สังโฆ อะไรต่อวะ..อิติปิโส.."

..ถ้ารอดชีวิตกลับไปคราวนี้น้องฟ่าจะตั้งใจสวดมนต์นะครับหลวงปู่..ฟีฟ่าอธิษฐานในใจและสวดภาวนาให้ภพภูมิรีบมาช่วยไว ๆ

"ระวังนะครับคุณคิน"

ธีร์เข้ามายืนรวมกับภาคินในขณะที่ลูกน้องที่ติดตามมาได้ยิงปืนใส่ไอ้โม่งที่ลอบเข้ามาภายในร้าน เป้าหมายของมันไม่พ้นภาคินหรือธีร์หรือไม่ก็ทั้งสองคน เสียงปืนดังสนั่นทำเอาฟีฟ่าที่แอบอยู่ใต้โต๊ะสะดุ้งจนต้องใช้มือปิดหูทั้งสองข้างไว้

ด้วยความที่ร้านอาหารกับโกดังเก็บสินค้าอยู่ไม่ไกลกันทำให้เสียงปืนดังไปถึง ภพภูมิที่กำลังคุยกับเท็นมะอยู่จึงรีบวิ่งออกมาดู

เท็นมะส่งกล้องส่องทางไกลเล็ก ๆ ที่เอาไว้สอดแนมให้กับภพภูมิ พอรับมาส่องไปทางร้านอาหารก็พบว่ามีการยิงกันที่นั่น

"แม่งเอ๊ย!!"

"เกิดอะไรขึ้นวะไอ้ภพ!"

ภพภูมิส่งกล้องคืนให้เท็นมะและรีบวิ่งไปที่รถบิ๊กไบค์ ก่อนไปได้บอกกับเท็นมะให้จัดการกับไอ้คนที่จับตัวมาให้เรียบร้อย จากนั้นก็รีบบิดรถตรงไปยังร้านอาหารทันที โชคดีที่อยู่ไม่ไกลกัน ใช้เวลาไม่นานก็มาถึง

ร่างสูงในชุดหนังสีดำสวมหมวกกันน็อกเพื่อปิดบังใบหน้าจอดรถอยู่ด้านหน้าของร้านอาหาร ดวงตาคู่คมมองเข้าไปด้านในพลางขมวดคิ้วเพื่อใช้ความคิด

บรึ้มม..บรึ้มม..

มือขาวกำคันเร่งแน่นและบิดเร่งเครื่องอยู่สองสามครั้งก่อนพุ่งตัวเข้าไปด้วยความเร็ว ดีที่ฟีฟ่าเลือกโต๊ะที่ชั้นล่างเพราะขี้เกียจเดินขึ้นบันได ทำให้ฝ่าทะลวงเข้าไปได้อย่างง่ายดาย

ภพภูมิขี่รถบิ๊กไบค์ผ่าดงกระสุนเข้าไปยังจุดที่นัดกับฟีฟ่า ชนกลุ่มชายที่กำลังยิงต่อสู้กันโดยไม่สนว่าเป็นฝ่ายไหนจนแตกกระเจิง พอไปถึงกลับพบภาคินกับธีร์ยืนอยู่แต่ไม่เห็นฟีฟ่าตรงนั้น

หายไปไหนนะหรือว่าจะออกไปแล้ว ดวงตาคู่คมมองไปรอบตัวและมาหยุดอยู่ที่ทั้งสองคนอีกครั้งเพราะไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่ อีกฝ่ายก็มองมาทางเขาไม่วางตาเช่นกัน

"ฟีฟ่า นายอยู่หรือเปล่า!" ภพภูมิตะโกนขึ้นเสียงดัง อย่างน้อยก็ขอลองเรียกดูก่อนแล้วกัน เพื่อความชัวร์

ภพภูมิตะโกนเรียกชื่อฟีฟ่าอยู่สองสามครั้งแต่ไม่มีเสียงขานรับเพราะอีกฝ่ายปิดหูและซ่อนตัวอยู่ กำลังจะถอดใจบังเอิญว่าภพภูมิเห็นกลุ่มควันสีขาวจาง ๆ ลอยออกมาจากใต้โต๊ะ จึงบิดเร่งเครื่องเป็นจังหวะเพื่อให้ฟีฟ่าได้ยิน

บรึ้มม..บรึ้มม..

เสียงเครื่องของรถบิ๊กไบค์ดังไปเข้าหูของฟีฟ่า เขาจำได้ว่าเป็นภพภูมิจึงรีบมุดออกมาจากใต้โต๊ะและตะโกนเรียกด้วยความดีใจ

"พี่ภูมิ ฟ่าอยู่นี่!!"