12. บาร์ลึกลับแห่งหนึ่ง

[12]

บาร์ลึกลับแห่งหนึ่ง

"พี่ภูมิ ฟ่าอยู่นี่!!"

“อันตราย อย่าไป!!”

ฟี่ฟ่ามุดออกจากใต้โต๊ะตั้งท่าจะวิ่งไปหาภพภูมิแต่ถูกภาคินคว้าข้อมือไว้เพราะไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นมิตรหรือศัตรู จังหวะนั้นได้มีของแข็งไม่รู้ที่มาปาเข้าใส่ทำให้ต้องปล่อยมือจากฟีฟ่า ฟีฟ่าจึงฉวยโอกาสวิ่งเข้าไปหาภพภูมิทันที

ร่างเล็กถูกอุ้มขึ้นนั่งคร่อมบนตัวถังรถเพราะหากให้ซ้อนท้ายกลัวจะโดนลูกหลงจากกระสุนปืนเอาได้ ฟีฟ่านั่งหมอบโดยมีภพภูมิคร่อมอยู่ด้านหลัง มือหนาบิดเร่งเครื่องและขี่รถฝ่าดงกระสุนออกไปอย่างรวดเร็ว

ช่วงที่ภาคินกำลังให้ความสนใจกับหนุ่มนิรนามที่เข้ามาช่วยฟีฟ่า ธีร์ได้หันไปพยักหน้าให้ชายคนสนิทที่ยืนคุ้มกันอยู่ข้าง ๆ อีกฝ่ายพยักหน้ารับทราบคำสั่งและแยกตัวออกไปจากตรงนั้นทันที

รถบิ๊กไบค์คันสีดำสนิทขับขี่ด้วยความเร็วออกจากร้านอาหารริมแม่น้ำเข้าสู่ถนนสายหนึ่ง ฟีฟ่าถึงกับต้องหลับตาเพราะต้านแรงลมไม่ไหว ถ้าไม่มีภพภูมินั่งคร่อมเอาไว้ป่านนี้เขาคงปลิวลงข้างทางไปแล้ว

ภพภูมิตั้งใจขี่รถกลับวัดแต่ดูจากเวลาแล้วคงจะไม่ทัน อีกอย่างเขารู้สึกเหมือนมีคนติดตามมาจึงเร่งความเร็วขึ้น อีกฝ่ายก็เร่งตาม เห็นท่าไม่ดีจึงเปลี่ยนเส้นทางไปยังย่านสถานบันเทิงยามค่ำคืนที่มีผู้คนมาเที่ยวกันอย่างคับคั่งและถนนเส้นนี้ก็ค่อนข้างแคบทำให้รถยนต์เข้าได้ลำบาก

ภพภูมิขี่รถเข้าไปจอดยังมุมลับตาของบาร์เล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ร่างสูงลงจากรถถอดเสื้อหนังกับหมวกกันน็อคทิ้งไว้ตรงนั้นพลางเสยผมที่หล่นปรกใบหน้าขึ้น อิริยาบถสบาย ๆ แต่กลับมีเสน่ห์สะกดให้ฟีฟ่ามองจนตาค้าง

"มองอะไร แอบคิดไม่ดีกับฉันอีกล่ะสิ" เขาว่าฟีฟ่าเสียงเข้ม

"มะ..มองที่ไหน ฟ่าแค่คิดว่าเพิ่งรอดตายมา พี่ยังมีอารมณ์มาเที่ยวบาร์อีกเหรอ"

"ไม่รู้อะไรก็อย่าพูดมาก ตามฉันมา"

ภพภูมิไม่ได้บอกกับฟีฟ่าว่ามีคนติดตามพวกเขามา แม้จะคลาดกันไปแล้วแต่เพื่อความปลอดภัยควรหาที่ซ่อนตัวเสียก่อน และบาร์ที่ไม่สะดุดตาแบบนี้นับว่าเหมาะสมที่สุด

ฟีฟ่าเดินตามหลังภพภูมิเข้าไปด้านใน บาร์แห่งนี้ตกแต่งสไตล์คันทรี่แบบตะวันตก บรรยากาศต่างจากที่เขาเคยไปเที่ยวสิ้นเชิง นอกจากเสียงดนตรีจากเครื่องเล่นแผ่นเสียงแล้ว ผู้คนต่างนั่งดื่มกินกันอย่างเงียบเชียบ เสียงพูดคุยเบาจนแทบจะเป็นเสียงกระซิบทำเอาฟีฟ่าเผลอกลั้นหายใจตาม

ร่างสูงเดินไปหยุดอยู่หน้าเคาน์เตอร์บาร์ บาร์เทนเดอร์หนุ่มที่กำลังชงเครื่องดื่มอยู่เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา จากนั้นจึงได้วางมือจากงานที่ทำอยู่และเชิญชายหนุ่มไปทางหลังร้าน

เขาเดินนำภพภูมิขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง เมื่อถึงห้องห้องหนึ่งก็เคาะประตูและเปิดออก บาร์เทนเดอร์หนุ่มโน้มตัวลงและผายมือเชิญให้ทั้งคู่เข้าไปด้านใน

"มาแล้วเหรอ เห็นหายไปนานกูนึกว่ามึงโดนมือปืนสอยไปแล้วซะอีก"

เท็นมะทักขึ้นอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นเพื่อนที่เพิ่งแยกกันไปไม่นานเดินเข้ามาในห้อง ครั้นพอเห็นไอ้ตัวเล็กที่อยู่ด้านหลังของภพภูมิก็หน้าตึงขึ้นมาจนบุหรี่ที่คาบไว้ในปากหล่นลงพื้น

"นะ..นี่มันเด็กที่เต้นกวนตีนเหยียบตีนมึงนี่หว่า ทำไมมันถึงมากับมึงได้วะ"

ฟีฟ่าเองก็รู้สึกคุ้นหน้าเท็นมะเช่นกัน แต่จำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน คืนนั้นเขาเมามากและเต้นเหยียบตีนไปหลายคนซะด้วย แต่รูปร่างอย่างกับหมีควายและแต่งตัวฉูดฉาดแบบนี้เขาไม่น่าจะลืมได้นะ

"ข่างกูเถอะน่า ฟ่ามานี่"

"คะ..ครับ"

ฟีฟ่าเดินตัวติดกับภพภูมิเข้าไปนั่งในห้อง นอกจากเท็นมะแล้วยังมีชายหนุ่มหน้าตาไม่รับแขกอยู่อีกหนึ่งคน ดวงตาคู่คมจ้องฟีฟ่าเขม็ง

"มึงไม่ต้องจ้องขนาดนั้นหรอกไอ้เจย์ เด็กมันกลัวหมดแล้ว นี่ฟีฟ่า คนที่หลวงปู่ส่งมาให้กูดูแล" ภพภูมิบอกกับเจย์เมื่อเห็นอีกฝ่ายจ้องฟีฟ่าตาไม่กะพริบและแนะนำให้รู้จักกัน

"สวัสดีครับ"

เจย์ยังคงนิ่งแม้ว่าฟีฟ่าจะทักทายอย่างมีมารยาท ฟีฟ่าเองก็มองคนตรงหน้าไม่วางตาเช่นกัน หน้าตาก็หล่อแต่ทำไมถึงทำหน้าอย่างกับคนถูกเหยียบตีนและขยี้ซ้ำตลอดเวลานะ นิสัยเหมือนกันแบบนี้ มิน่า..ถึงคบกับภพภูมิได้

"มองอะไร นั่นเพื่อนฉัน อย่าได้คิดไม่ดีเชียว!" ภพภูมิว่าเข้าให้เมื่อเห็นฟีฟ่ามองเจย์จนตาค้าง

"คิดไม่ดีอะไรกัน มีแต่พี่นั่นแหละที่คิดไม่ดี ฟ่าไม่ได้บ้าผู้ชายสักหน่อย"

"แล้วที่นายตะครุบฉันล่ะ!"

"ไม่ได้ตะครุบสักหน่อย!"

เห็นทั้งคู่เถียงกันอย่างสนิทสนมทำเอาเท็นมะคิ้วพันกันยุ่งกว่าเดิม ไม่รู้ว่าแอบไปสนิทกันตอนไหน เขาล่ะไม่อยากเชื่อว่าเพื่อนจะตาต่ำได้ขนาดนี้

"อย่าบอกนะว่าที่มึงรีบเพราะจะไปช่วยไอ้เด็กนี่ แม่งเอ๊ย..เสียเวลาชะมัด!" เท็นมะกลับมานั่งรวมกลุ่มพูดขึ้นพลางชี้ไปที่ฟีฟ่า

"เสียเวลาที่ไหนกัน และอีกอย่างผมก็ไม่ใช่เด็กแล้วด้วย"

ถือว่ามีภพภูมิให้ท้ายฟีฟ่าจึงกล้าต่อปากต่อคำกับเท็นมะ ทั้งที่ตอนเข้ามาในห้องยังขาสั่นอยู่เลย ดีที่เจย์ปรามขึ้นเพราะความรำคาญ ทั้งสองคนจึงยอมหุบปาก จากนั้นถึงได้เริ่มคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้สักที

"เดี๋ยวก่อน!" เจย์หันไปมองฟีฟ่าอีกครั้ง

"ไม่เป็นไร ให้เขาอยู่ตรงนี้แหละ" ภพภูมิบอกกับเจย์ เพราะยังไงฟีฟ่าก็ไม่เข้าใจเรื่องที่พวกเขาคุยกันหรอก

เท็นมะเริ่มต้นพูดขึ้นก่อน เขาเล่าเรื่องเมื่อตอนที่ถูกดักทำร้ายเพราะโดนเข้าใจผิดว่าเป็นภพภูมิให้ฟัง ทั้งที่ตอนออกจากตึกเขาได้เปลี่ยนไปนั่งรถเลขาของเจย์พวกมันยังตามมาถูก เป็นไปได้ว่าพวกมันต้องสะกดรอยตามเขามาสักพักหนึ่งแล้ว

ทุกคนคาดเดากันว่าอาจเป็นฝีมือของคนที่เท็นมะกำลังตามสืบอยู่ และพวกมันคงจะรู้ตัวถึงจึงได้ส่งคนตามมาตลบหลังอีกที

"และเรื่องยิงถล่มที่ร้านอาหารล่ะ พวกมึงคิดว่าเป็นฝีมือของใคร" ภพภูมิถามขึ้น

"กูว่าไม่น่าจะใช่พี่คิน ใครจะเอาตัวเองไปเสี่ยงในดงกระสุนแบบนั้น"

เจย์พูดขึ้นและทุกคนก็เห็นด้วย แม้คนที่เท็นมะจับตัวเอาไว้ได้จะสารภาพว่าเป็นคำสั่งของภาคินก็ตาม แต่คงไม่มีใครกล้าเสี่ยงทำเรื่องให้โดนจับได้ติดต่อกันภายในวันเดียวแบบนี้หรอก

ตอนนี้ทุกคนต่างพุ่งเป้าไปที่ภีมพี่ชายอีกคนของภพภูมิ เพราะเขาแสดงท่าทีว่าไม่เห็นด้วยกับการทำพรรคให้โปร่งใสและพยายามคัดค้านมาตลอด

"แล้วมึงจะเอายังไงต่อวะไอ้ภพ"

"พวกมึงทำตามแผนเดิมต่อไป กูขอเวลาอีกสักพัก ไม่นานหรอกกูจะลากตัวไอ้คนบงการฆ่าคุณพ่อออกมาให้ได้"

ภพภูมิบอกกับเท็นมะ เพราะตอนนี้เขาเริ่มมองเห็นพลังงานที่แผ่ออกมาของแต่ละคนแล้ว แม้จะแค่จาง ๆ แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เขาก็รู้เจตนาของอีกฝ่ายได้ อย่างตอนนี้เขาก็สามารถมองเห็นพลังงานที่แผ่ออกมาจากร่างของเจย์และเท็นมะเช่นกัน

"วันนี้กูจะค้างที่นี่สักคืน พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับวัด"

ภพภูมิบอกกับทั้งสองคน เพื่อความปลอดภัยทั้งเขาและฟีฟ่าไม่ควรออกจากร้านเวลานี้ เพราะคืนนี้คนที่สะกดรอยตามมาจากร้านอาหารคงจะไม่หยุดตามหาพวกเขาแน่ ๆ การอยู่ในที่ลับนับว่าดีที่สุดแล้ว และบาร์แห่งนี้ก็ไม่เป็นที่น่าสนใจ พวกมันคงมองข้ามไปอย่างแน่นอน

"เดี๋ยวกูให้เด็กเปิดห้องไว้สองห้องนะ"

"ห้องเดียวก็พอ"

เจย์ถึงกับประหลาดใจเมื่อได้ยินว่าภพภูมิให้เปิดห้องแค่ห้องเดียว เพื่อนที่เขารู้จักมาเกือบยี่สิบปีที่มีนิสัยถือตัวและไม่ชอบนอนกับคนอื่นอย่างภพภูมินะเหรอจะนอนห้องเดียวกับคนที่เพิ่งรู้จักกันไม่นาน

"ว่าไงนะ?" เขาถามย้ำอีกครั้งให้แน่ใจ

"กูบอกว่าให้เปิดแค่ห้องเดียวก็พอ"

"..ถ้างั้นเดี๋ยวกูลงไปบอกเด็กให้" ได้ยินชัดเต็มสองหูเจย์จึงพยักหน้ารับก่อนเดินออกจากห้องไปพร้อมกับเท็นมะ

"มึงเป็นอะไรวะไอ้เจย์" เท็นมะถามขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าครุ่นคิดของเจย์

"กูว่าไอ้ภพมันแปลก ๆ สงสัยว่ามันจะโดนของหรือเปล่า ไม่รู้ไปถูกใจเด็กคนนั้นท่าไหนถึงยอมให้นอนด้วยกันได้"

คำตอบของเจย์ทำเท็นมะหัวเราะก๊าก นี่มันปีไหนกันแล้ว ยังจะมีคนทำเรื่องแบบนี้อีกเหรอ

"มึงน่ะคิดมากไปแล้วเจย์ กลับบ้านไปสวดมนต์แล้วรีบเข้านอนเถอะว่ะ"

เท็นมะว่าก่อนแยกตัวจากเจย์ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เชื่อเรื่องที่พิสูจน์ไม่ได้พวกนี้ ทั้งเขาและเจย์ก็เคยสัมผัสมาแล้ว อย่างที่บาร์แห่งนี้ไง ที่ไม่คึกคักเหมือนที่อื่นเพราะตั้งอยู่บนทางสามแพร่งและถูกคาถาบังตาไว้ ลูกค้าที่เข้ามาส่วนใหญ่จะมีสัมผัสที่หกที่ค่อนข้างรุนแรงและยังมีลูกค้าบางส่วนที่ไม่ใช่มนุษย์อีกด้วย

"ทำไมพวกนั้นถึงเรียกพี่ว่าภพล่ะ พี่ชื่อภูมิไม่ใช่เหรอ?"

ฟีฟ่าถามขึ้นเมื่อเข้ามาในห้องพัก ก่อนหน้าเขาได้ขอลงไปดื่มเหล้าที่บาร์ด้านล่างแต่ภพภูมิไม่อนุญาตและรีบลากตัวฟีฟ่าเข้าห้องเพราะกลัวไอ้ตัวแสบจะแอบหนีลงไป หากเจอกับไอ้พวกนั้นเข้าจะแย่เอา

"จะชื่อไหนก็เหมือนกันแหละ ไม่ต้องถามมาก ไปอาบน้ำและออกมาสวดมนต์นอนได้แล้ว"

"ถามแค่นี้ทำเป็นหวง ชิ!"

ฟีฟ่าเบะปากก่อนคว้าผ้าขนหนูและเข้าไปอาบน้ำคนเดียว ไม่ร้องโวยวายให้ภพภูมิตามไปเฝ้าเพราะที่นี่ไฟสว่างไม่ได้น่ากลัวเหมือนที่เรือนไม้สีขาว แถมยังมีอ่างน้ำอุ่นให้แช่อีก ถูกใจไอ้ฟ่านักล่ะ คนตัวเล็กนอนแช่น้ำอย่างสบายอารมณ์และทำท่าจะเคลิ้มหลับ เพราะเหนื่อยมาทั้งวันหรือไงนะถึงทำให้หนังตาหนักขนาดนี้

ก๊อก ๆ

ก่อนจะหลับไปจริง ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นเสียก่อน ตามมาด้วยเสียงเรียกจากหน้าห้อง

"จะแช่ให้ตัวเปื่อยเลยหรือไง ออกมาได้แล้ว"

ภพภูมิเคาะประตูเรียกเพราะเห็นว่าฟีฟ่าเงียบไป ยิ่งซื่อบื้ออยู่ด้วยกลัวจะเผลอหลับในอ่างน้ำ ถ้าจมน้ำตายขึ้นมาเดี๋ยวก็ได้เป็นผีเฝ้าที่นี่หรอก

"ได้ยินแล้ว จะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ"

ฟีฟ่าขานรับและลุกจากอ่างขึ้นมาเช็ดตัว นึกขึ้นมาได้ว่าไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน ของที่ซื้อวันนี้ภพภูมิก็ให้ขนส่งนำไปส่งให้ที่วัดแล้วด้วย แล้วคืนนี้ฟ่าจะใส่อะไรล่ะ

แต่สำหรับฟีฟ่าทุกปัญหามีทางออกเสมอ

ร่างเล็กห่อด้วยผ้าเช็ดตัวผืนสีขาวยืนซักกางเกงชั้นในในอ่างล้างหน้า ตากไว้พรุ่งนี้คงจะแห้งจะได้มีใส่ เพราะให้ใส่กลับด้านไอ้ฟ่าไม่เอาด้วยหรอกนะ ไข่เค็มกันพอดี หลังซักเสร็จเขาก็ผึ่งมันไว้บนขอบอ่าง

"กว่าจะออกมาได้ ตัวแค่นี้จะอาบอะไรนักหนา"

ภพภูมิว่าก่อนเดินไปหยิบเสื้อยืดในตู้โยนให้ฟีฟ่าเปลี่ยนแทนกระโจมอกผ้าขนหนูที่สวมอยู่ เห็นแล้วมันอุจาดตายังไงก็ไม่รู้

"ทำไมมีเสื้อยืดด้วยล่ะ อย่าบอกนะว่าพี่แอบซื้อมา" ฟีฟ่าชูเสื้อยืดของภพภูมิขึ้น ถ้ามันอยู่บนตัวเขาคงกลายเป็นเสื้อโอเวอร์ไซซ์แน่ ๆ

"ใช่ที่ไหน! อย่าพูดมากนักเลย รีบ ๆ เปลี่ยนเสื้อได้แล้ว"

ห้องนี้เมื่อก่อนภพภูมิเคยมาพักอยู่ จึงมีเสื้อผ้าติดตู้อยู่บ้าง หลังส่งเสื้อให้ฟีฟ่าแล้วจึงเข้าไปอาบน้ำต่อ

ร่างสูงเดินไปที่อ่างล้างหน้าเพื่อแปรงฟัน พอเห็นกางเกงในของฟีฟ่าตากอยู่ที่ขอบอ่างก็โมโหจนหน้าดำหน้าแดง อยากจะเอากางเกงในไปยัดก้นคืนเจ้าของจริง ๆ ที่ตั้งเยอะ ทำไมต้องมาตากตรงนี้ด้วยว่ะ!!

มือหนากำกางเกงชั้นในของฟีฟ่าแน่นและปาลงพื้นอย่างแรง ยืนมองมันอยู่สักพักก่อนก้มลงไปหยิบขึ้นมาสะบัดให้คืนทรงและนำไปตากให้ใหม่ที่ราว กางเกงในเมียก็ไม่ใช่ ทำไมเขาต้องมาตากให้ด้วยนะ

หลังอาบน้ำเสร็จก็เดินเช็ดผมออกมาเหมือนทุกครั้ง เห็นไอ้ตัวแสบนอนหลับไปแล้ว ทั้งที่บอกให้สวดมนต์ก่อนนอนแท้ ๆ แต่เห็นว่าวันนี้เพิ่งผ่านเหตุการณ์ลอบยิงมาจะยอมให้สักวันก็แล้วกัน

ร่างสูงเดินไปปิดไฟและกลับมาที่เตียง ทิ้งตัวลงข้างคนตัวเล็กและสวมกอดไว้ ความเครียดที่สะสมมาทั้งวันก็ถูกแทนที่ด้วยความผ่อนคลาย ไม่นานก็หลับไปโดยมีฟีฟ่าอยู่ในอ้อมอก

ในขณะที่สถานบันเทิงรอบ ๆ ต่างเริ่มทยอยกันปิด มีเพียงบาร์แห่งนี้ที่ยังคงเปิดให้บริการอยู่ ลูกค้าที่มีสัมผัสที่หกทยอยกันกลับไปจนหมดแล้วเหลือเพียงลูกค้าที่ไร้กายหยาบที่ยังคงดื่มกินและพูดคุยกันด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา เสียงดนตรีคลาสสิกที่บรรเลงอย่างไพเราะบัดนี้กลับมีท่วงทำนองคล้ายเสียงสวดมนต์ไปเสียแล้ว

จวบจนเมื่อถึงเวลาเหล่าลูกค้าในยามราตรีก็ค่อย ๆ หายไปทีละคน จนในที่สุดร้านก็เหลือเพียงความว่างเปล่า

บาร์เทนเดอร์หนุ่มทยอยยกเก้าอี้ขึ้นวางบนโต๊ะเพื่อเตรียมปิดร้าน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยจึงออกจากร้านไปเป็นคนสุดท้ายและทุกอย่างก็กลับเข้าสู่ความมืดอีกครั้ง

กระทั่งราตรีได้ผ่านไป..

ภพภูมิตื่นนอนตอนตีสี่เหมือนอย่างทุกวัน แต่ที่ต่างออกไปคือวันนี้ไม่ต้องปลุกฟีฟ่าให้ตื่นเพื่อติดตามหลวงปู่ไปบิณฑบาต คนตัวเล็กนอนกอดก่ายร่างกำยำไว้ ขาข้างหนึ่งยกขึ้นพาดสะโพกแกร่งทำให้เสื้อยืดตัวโคร่งหล่นลงไปกองอยู่ที่เอวบาง

ดวงตาคู่คมเบิกกว้างมองก้นขาวที่โผล่ออกมา เรียวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอัตโนมัติเมื่อเห็นไข่เต่งตึงสองใบแนบอยู่กับต้นขาของตน

"อะ..ไอ้.."

ภพภูมิโกรธจนควันออกหู หลังดันตัวฟีฟ่าออกก็ถีบลงจากเตียงทันที ร่างเล็กหล่นกระแทกพื้นดังแอ๊ก เจ็บจนน้ำตามันไหลออกมาเอง

"ฮืออ..พี่ภูมิถีบฟ่าทำไมอะ..มันเจ็บนะ.."

"นายคิดจะทำอะไรฉัน หน็อย..คิดจะเอาของแบบนั้นมาถูต้นขาฉันเพื่อช่วยตัวเองเหรอ อย่าหวังเลย!!"

ฟีฟ่ามองที่หว่างขาตัวเองก่อนรีบหุบเข้า

"มันก็ตั้งทุกเช้านั่นแหละ สมัยเรียนครูไม่ได้สอนหรือไง ว่าแต่ฟ่าดูของตัวเองก่อนเถอะก็ตั้งเหมือนกันแหละน่า!" ฟีฟ่าว่ากลับไปก่อนค่อย ๆ พยุงตัวเองขึ้นจากพื้นและกลับไปที่เตียง

ร่างสูงถอยห่างจากฟีฟ่าและใช้สองมือกุมเป้าของตัวเองไว้ เขาไม่ได้แค่แข็ง แต่ตรงหัวนี่เยิ้มจนซึมกางเกงนอนออกมา

"ไม่ต้องมาซ่อนเลย เอามาให้ฟ่าดูเดี๋ยวนี้นะ!"

"เฮ้ย..จะทำอะไรน่ะ อย่านะ!!"