7 ฉันขอหย่า

บทที่7

อาวุธtalk

ผมถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคอของตัวเอง เพราะผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมคือแสนดี คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาในใบสมรส

เธอเปลี่ยนเกินไปมาก เปลี่ยนจนผมจำแทบไม่ได้ด้วยซ้ำ เธอสวยมาก สวยตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า

สวยจนผมและทุกคนในงานตามมองเป็นตาเดียว มองจนละสายตาไม่ได้ เธอไม่ได้เป็นมัมมี่เป็นมนุษย์ป้าหรือผีเดินได้อีกแล้ว แต่เธอเป็นนางฟ้าที่โคตรเซ็กซี่ขยี้ใจ ผมไม่เคยเห็นเธอในลุคแบบนี้เลย

หากเธอแต่งตัวแบบนี้ทุกวัน มีเหรอที่ผมจะไม่ชอบ สเปคของผมเลยแหละผู้หญิงแบบนี้ หน้าเธอสวยจริงๆเวลามีสีสันมาเติมแต่ง มันช่างยั่วยวนดีจริงๆ ผมกำลังคลั่งไคล้เธอ แต่เธอกำลังดับหัวใจผม ที่ผ่านมาผมมองข้ามเธอไปได้ยังไงกัน

"หึ!" ไอ้รันมันหันหน้ามาทางผมแล้วกระตุกยิ้ม คงจะเยาะเย้ยผมอยู่ล่ะสิ และไม่ใช่แค่มันแต่เป็นเพื่อนของผมทุกคน ที่กำลังเยาะเย้ยผมอยู่

ผมรู้จักบรรดาเพื่อนๆของผมดี และรู้จักบรรดาเพื่อนๆของแสนดีๆ ผมรู้จักทุกคน แต่ผมไม่ได้สนใจผู้หญิงคนไหนเลยวินาทีนี้

สายตาของผมทำไมต้องจับจ้องไปที่ร่างกายของแสนดี ทำไมผมถึงรู้สึกหึงหวงในตัวเธอขึ้นมา ยิ่งสายตาที่ทุกคนมองมาที่เธอราวจะกลืนกิน มันยิ่งทำให้ผมไม่พอใจ

"เออแสนดี มึงจะย้ายออกจากบ้านเฮียเขาเมื่อไหร่อ่ะ" จู่ๆพิชชี่ก็พูดขึ้นผมถึงกับชะงักมือที่จะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม ผมหันไปมองหน้าพิชชี่ พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง แสนดีจะย้ายออกจากบ้านเหรอ

ถ้าเป็นเมื่อเช้าผมก็คงจะกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจที่เธอออกไปจากบ้านออกไปจากชีวิตของผมได้ แต่ทำไมตอนนี้ผมถึงใจหายขึ้นมาล่ะ ทำไมผมกลับไม่รู้สึกอยากให้เธอไป

"คุณอาวุธคะ วันจันทร์ฉันจะลาเรียนครึ่งวัน คุณกรุณาไปอำเภอกับฉันด้วยนะคะ ฉันขอหย่าค่ะ"

"เฮียไม่หย่า!" ผมโพล่งขึ้นมาทันทีอย่างไม่ต้องคิด ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึงพูดแบบนั้นออกไป แต่ตอนนี้ผมไม่อยากหย่ากับเธอแล้ว ผมกำลังเป็นบ้าอะไรวะ

"เมื่อวานคุณยังไล่ฉันให้ออกไปจากชีวิตของคุณอยู่เลย หย่าๆกันไปจะได้จบ ฉันจะออกไปจากชีวิตของคุณตลอดไป ฉันจะไม่ยุ่งเรื่องของคุณอีก คุณไม่ชอบหรือคะ?"

"แสนดี" ผมกดน้ำเสียงใส่เธอ แสนดีที่ผมรู้จักเธอไม่ใช่คนแบบนี้ ผมแปลกใจตั้งแต่เช้าแล้วว่าทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นกับผม ที่จริงก็แปลกใจตั้งแต่เมื่อวานแล้วแหละที่เธอพูดกูมึงกับผม ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดอะไรทำให้เธอเปลี่ยนไปขนาดนี้

"ใจเย็นเว้ย ค่อยๆคุยกัน แสนดีใจเย็นๆนะ" ไอ้ดิสพยายามเอ่ยปราม

"แสนดีใจเย็นมาเยอะแล้วค่ะ เย็นจนกลายเป็นคนนอกสายตา เย็นจนคำว่าไม่ใช่เมียมันดังออกจากปากของเขา ไม่ใช่เมียแล้วจะอยู่กันไปทำไมล่ะคะ แสนดีไม่อยากมีสามีที่ครอบครองได้แค่ใบสมรส ครอบครองได้แต่ชื่อของเขาและนามสกุล แสนดีไม่ได้แสนดีอะไรขนาดนั้น"

คำพูดของเธอมันทำให้ผมหนักอึ้งมากกว่าเดิม เธอเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ เธอไม่ใช่แสนดีคนเดิมอีกต่อไป แต่มันก็จริงอย่างที่เธอพูด

ผมให้เธอครอบครองได้แค่ชื่อในทะเบียนสมรสเท่านั้น ไม่เคยได้ให้เธอครอบครองใจและร่างกาย นั่นเป็นเพราะผมไม่ปรารถนาในตัวเธอ แต่มาตอนนี้ผมกลับเสียดาย เสียดายที่ผ่านมา ผมปล่อยเธอไปได้ยังไงวะ!

"เฮียไม่หย่า ถ้าพ่อแม่แสนดีรู้ว่าเราหย่ากันท่านจะคิดยังไง เห็นแก่หน้าพ่อแม่ของเราบ้าง" ผมก็แถแถกไปเรื่อย เพราะตอนนี้ผมไม่อยากหย่า ผมเปลี่ยนใจแล้ว ใครจะมองผมเห็นแก่ตัวหรือมองอะไรก็ช่างเถอะ ผมไม่อยากไม่หย่าก็คือไม่หย่า จบธุรกิจเขี่ยเมียในใบสมรสทิ้งที่ผมเคยคิดเอาไว้ทันที ไอ้อาวุธคนนี้ไม่ขอหย่าเด็ดขาด

"ได้ไม่หย่าก็ไม่หย่า งั้นก็อย่ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉันก็แล้วกัน ห้ามก้าวก่ายในชีวิตของฉัน เราจะไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันทั้งนั้น ฉันจะยุ่งกับผู้ชายคนไหนก็ได้ ส่วนคุณจะยุ่งกับผู้หญิงคนไหนก็เชิญ เราต่างคนต่างอยู่ ฉันจะให้เกียรติคุณ ถ้าฉันต้องการพาใครมา ฉันจะบอกคุณก่อนตกลงตามนี้ไหม?"

ให้ตายเถอะเธอกำลังพูดคำพูดของผมที่เคยพูดกับเธอ นี่เธอกำลังจะเอาคืนผมรอ ผมอึ้งไม่น้อยกับสิ่งที่แสนดีทำในวันนี้ ทั้งหมดนี้มันทำให้ผมอึ้งดีจริงๆ อึ้งจนผมแทบจะไปต่อไม่เป็น อยากเอาหน้ามุดแผ่นดิน เธอกำลังทำผมคลั่ง

"โอ้ว!" เพื่อนของผมต่างอึ้ง ที่แสนดีพูดแบบนี้

"เข้าใจนะคะคุณอาวุธ" แสนดีเหยียดยิ้มเล็กน้อย

"หึ!" ผมไม่ได้ตอบอะไรออกไปนอกจะทำเสียงในลำคอ จากนั้นก็กระดกเหล้าเข้าปากต่อ เธอจะเล่นแบบนี้ก็ได้ เอาเลย! แต่ผมไม่ได้ให้สัจจะคำพูดอะไรออกไป นั่นถือว่าผมมีสิทธิ์ที่จะทำ ให้ตายเถอะวะ! หนีบผมกำลังเรียกร้องเอาคำว่าผัวจากเธอหรือนี่จะบ้าตาย!

"เมียมึงสวยจัดว่ะ!" ไอ้ดิสมันหันมากระซิบผม

"เออ!" ผมกระแทกเสียงใส่มัน

"เชี่ยเอ้ย กูเสียดายแทนมึงปล่อยไปได้ไงวะ ไหนมึงบอกว่าจะหย่าไง"

"มึงคิดว่ากูจะปล่อยแสนดีไปง่ายๆหรือวะ นั่นมันความคิดในอดีตลืมๆไปซะ ธุรกิจใหม่กูกำลังมา"

"ธุรกิจอะไรของมึงวะ หึหึ!"

"ธุรกิจตามจีบเมียไงวะ"

"กูยังจำคำพูดของมึงได้อยู่นะไอ้อาวุธ"

"กูบอกให้ลืมมันไง ล้มละลายไปเเล้วเว้ย ตอนนี้กูกำลังสร้างธุรกิจใหม่มองข้ามจุดนั้นไปก่อน"

"พอสวยขึ้นมามึงเห็นค่าเลยหรอวะ หึ!" ไอรันแค่นหัวเราะเบาๆ

"ขอโทษนะครับไอ้รัน พอดีกูเป็นคนแบบนี้แหละ ถ้ากูรู้ว่าแสนดีมันแต่งตัวแล้วมันสวยขนาดนี้ กูไม่ไปดิ้นรนหาของนอกหรอก ใครจะไปคิดว่าว่ามัมมี่มนุษย์ป้าอย่างแสนดี แม่งจะเป็นราชินี...."ผมเว้นวรรคในขณะที่เพื่อนของผมจ้องเขม่ง "แห่งหัวใจกู"

ผมพูดคำนี้ออกไปแล้วมองหน้าแสนดีที่กำลังยิ้มร่าคุยกับเพื่อนของเธอไม่สนใจผมเลยสักนิด

"แหวะกูจะอ้วก" ไอ้ดิสเอ่ย ผมนี่โคตรอยากจะถีบมันให้ตกเก้าอี้เลย

"ไม่จริงหรอกกูไม่เชื่อ มึงจะบอกว่ามึงรักแสนดีเพียงเพราะแสนดีสวย นั่นไม่ใช่ความรักโว้ย มันคือสิ่งที่มึงต้องการ คือร่างกายสวยงามของเธอ เขาไม่ได้เรียกว่าความรัก ถ้ามึงจะเอาเมียตัวเองคืน เพียงเพราะว่าเธอสวยขึ้น กูว่าอย่าเอาเลย เพราะแสนดีก็คือแสนดี ต่อให้เธอเปลี่ยนลุคแนวไหน เธอก็ยังเป็นแสนดีอยู่ดี อย่ารักเธอเพราะความสวยสิวะ นั่นมันไม่ใช่ความรัก" ไอ้รันพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"ไอ้รันมึงเฉียบมาก" ไอ้ดิสกับไอ้รันปรบมือพร้อมกัน ผมฟังผมก็คิดตามนะครับมันก็จริงอย่างที่มันพูด ต่อให้เธอเปลี่ยนไปแค่ไหนเธอก็คือแสนดี แสนดีที่โคตรจะแสนดีคนที่ผมมองข้ามมาตลอดอยู่ดี

"..." ผมถอนหายใจออกมาแรงๆแล้วมองหน้าสวยหวานของภรรยาของตัวเองต่อไป

ให้ตายเถอะผมกำลังต้องการเธอ ผมกำลังหึงหวงร่างกายของเธอ ผมไม่อยากให้ใครมองผมไม่อยากให้ใครเข้ามาวุ่นวาย ผมตวัดสายตามองไปที่ทุกคนในงานที่จับจ้องมองเธอ ดูเธอแต่งตัวสิจะแหวกร่องอะไรขนาดนั้น

ผมถอดเสื้อแจ็คเก็ตของตัวเองออกแล้วลุกไปนั่งข้างๆแสนดี เธอไม่ได้นั่งไกลจากผมมากนัก ผมขยับตัวพิชชี่ให้มันลุกออกแล้วผมก็ไปนั่งข้างแสนดีแทน

เสื้อของผมถูกวางลงปิดแผ่นหลังขาวๆนั้น แสนดีหันมามองผมพร้อมกับทำหน้าตกใจ

"รู้แล้วว่าใหญ่ไม่ต้องโชว์"

"แล้วยุ่งอะไรด้วย" เธอกระแทกน้ำเสียงใส่ผมกลับ แล้วขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่พอใจ หึ่ม ผมอยากจะจับเธอมาตีก้นซะจริงๆยัยเด็กดื้อ

"ใจเย็นๆนะแสนดี เฮียแค่ไม่อยากให้ใครมอง แต่งตัวแบบนี้คิดว่าพวกนั้นมันจะมองยังไง จะเปลี่ยนลุคขนาดไหนก็เถอะ แต่ให้เหลือความเป็นแสนดีคนเดิมหน่อย ยังไงแสนดีก็เป็นผู้หญิงนะ"

"..." แสนดีมองหน้าผมแต่ไม่ได้ตอบอะไร นั่นมันทำให้ผมจ้องเข้าไปในดวงตาของเธอ ดวงตาที่มีแต่ความเศร้า เธอเศร้าอะไรกันผมครุ่นคิดอยู่สักพักก็นึกถึงเรื่องเมื่อวานที่พูดออกไป

"เฮียขอโทษที่พูดแบบนั้นออกไป"

"ฉันลืมไปหมดแล้วขอตัวนะคะกลับไปนั่งที่เดิมของคุณเถอะ"

แสนดีลุกขึ้นแล้วเดินออกไปกับเพื่อนๆของเธอ ผมได้แต่นั่งมองนิ่งๆเธอคงจะโกรธผมจริงๆ สมควรที่เธอโกรธอยู่หรอก ผมยังงงกับอารมณ์ของผมตอนนี้เลย แต่ก็ยังดีที่เธอใส่เสื้อของผมคุมไป อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมสบายใจที่ไม่มีใครมองร่างกายของเธอ

"หน้าแตกว่ะฮ่าๆๆ" ไอ้ฮาดิสมันหัวเราะผม

"ไอ้สัส!"

"งานนี้กูว่ามึงยาว ฮ่าๆๆ มันระเหวย เมียหลวงแซ่บขนาดนี้ เอาให้อยู่นะไอ้อาวุธฮ่าๆๆ"

"มัมมี่ มนุษย์ป้า เป็นไงล่ะมัมมี่มนุษย์ป้าของมึง" ไอ้รันมันเอาแต่ซ้ำเติมผมไม่หยุด

"ตอกย้ำเก่ง อย่าให้ถึงทีพวกมึงนะกูรอซ้ำเติมเหมือนกัน"ผมชี้หน้าพวกมัน

"เอาตัวมึงให้รอดก่อนเถอะว่ะ"

"..." ดูท่าผมคงตามง้อยาวเลยว่ะ ให้ตายสิผมกำลังเสียศูนย์การทรงตัวของผม เพียงเพราะแสนดีแต่งตัวในรูปแบบใหม่ เล่นซะผมไปต่อไม่เป็นเลย ร่างกายผมกำลังทรุดลงผมทิ้งเพชรเม็ดงามไปได้ยังไง

ผมมองข้ามเธอไปได้ยังไง แล้วทำไมเธอถึงไม่แต่งตัวแบบนี้ตั้งแต่ก่อนเกิดเรื่อง อ้ากก!